hier 37 weken en 5 dagen dus we zijn de magische grens voorbij.. ook al voel ik allerlei dingen de hele dag door.. wat steeds begint en weer eindigt.. nog geen baby te zien..
is goed hoor.. Ik zal netjes wachten.. we hebben al een geplande keizersnede op de agenda staan dus ik ga er sowieso vanuit dat ik tot die datum moet gaan wachten.. Tegen die tijd ben jij allang bevallen
En daarna ik hoor! @ Pluisjee, ook hier gefeliciteerd! Had je andere topic ook gezien en daar gereageerd @ BabyAngel, ik las in het buikfototopic hoopvolle woorden, ben heel benieuwd nu! Hier nog steeds niks. Gisteren na de zwangerschapsmassage weer veeeel harde buiken en enorm rommelende darmen. Vannacht ging het door inclusief buikkrampen en dat is er nu nog steeds. Maar ik durf echt nergens meer op te hopen. Heel frustrerend: slijmprop verloren, verstreken bmm, 1cm ontsluiting, weeën die vorige week startten 's nachts na 2 weken gerommel, maar ergens is het weer opgehouden en nu gebeurt er gewoon niks meer. En ondertussen krijg ik elke dag heel veel lief bedoelde berichtjes / telefoontjes met of er al iets gaande is... Ik wil gewoon mijn baby vasthouden (sorry voor gemopper). Ik denk dat ik maar weer ga poetsen
Goedemorgen Hier ook niet. Vandaag op kraamvisite, zo leuk! Maar tegelijkertijd word ik daar wel een heel klein beetje jaloers van stiekem
Hier al de hele middag en avond flink harde buiken en rugpijn (hormonen na het vasthouden van de baby bij de kraamvisite?). Maar nog niks dat doorzet... Ik ga maar lekker slapen
Zo meid hier ben ik dan eindelijk weer Gister middag zijn wij thuis gekomen uit het ziekenhuis. Ik probeer het niet te lang te maken maar zou een heel verhaal worden haha. Woensdag 20 augustus ben ik dus gestript rond 12 uur. Ik ben naar huis gegaan nergens last van. Die week ervoor poging tot strippen , dat lukte niet maar toen had ik ongie krampen en bloed verlies erna. Na de poging van 20 augustus had ik dus nergens last van. Tot 16 uur ik kreeg behoorlijke pijn , in me rug. Ben op bed gaan liggen maar kon niet slapen. Rond 18 uur werd de pijn erger en kwamen ze dus echt als weeën en niet die constante druk. Nou ja in iedergeval bleef dit de hele avond aan houden en werd steeds erger. Ik kon het alleen slecht opvangen deed zo een pijn in me rug. Op de een of andere manier wist ik dat het begonnen was maar toch had ik zoiets huh echt alleen maar rug weeën ? Om 01.00 uur kwam de verloskundige en zijn we naar het ziekenhuis gegaan voor pijnbestrijding ik had toen 3 cm. Nou het was rustig in ziekenhuis dus kon gelijk door voor de ruggenprik. Terug op de verloskamers vliezen gebroken en aan de weeënopwekkers om het te versnellen , ik bleef hangen op 3cm maar had wel de weeën. onze kleine man reageerde alleen heel heftig op de weeënopwekkers en alle toeters en bellen gingen af. Gelijk infuus uit en kleine man kwam weer op adem en deed het perfect. Was best heftig de OK stond al klaar voor een keizersnede. Alleen ze hebben dus risico genomen en hup toen de baby het goed deed weer die opwekkers aan. Gevolg ik kreeg een vreselijke weeenstorm en heb echt gegild. Kon me niet echt bewegen want lag zelf aan alle toeters en bellen. Wat bleek nou de ruggenprik werkten niet aan 1 gedeelte waardoor ik dus echt alles voelde omdat alleen me rechterbeen verdooft was en links ietsjes. Maar ik bleef op de 3 cm zitten. Maar de baby deed het nog niet perfect dus de gynaecoloog kwam binnen en vertelden we hebben de OK weer klaar gezet ik ga nu even kijken hoeveel ontsluiting je heb. En ja hoor ik had ruim 9 cm zat echt nog een klein randje. In een half uur tijd misschien net een krap uur dus van 3 naar bijna 10. Ze hebben een beetje bloed uit het hoofd van de baby gehaald om te kijken naar het zuurstof in het bloed en zo konden ze zien hoe goed die het nog had. De uitslag zou met 10 min er zijn en dan zouden we gaan beginnen met persen. Na ruim een uur waren ze er nog niet en ik kon niet meer zat al vreselijk mee te persen. Vriend is naar de gang gegaan en iemand gehaald. Nou toen moest de test overnieuw om nog ene keer te kijken en toen waren ze met 5 min terug en de test was dus niet goed. De baby moest er met 15 min uit. Ik mocht dus persen en gelijk bij de eerste perswee ben ik verdoofd en bij de tweede perswee ben ik vreselijk ingeknipt en is de vacuüm geplaatst. Derde perswee is onze mooie zoon geboren. Veel heb ik er niet van mee gekregen want de navel streng werd doorgeknipt door de gynaecoloog en de baby werd weggehaald. Ze zeiden nog net kijk eens naar beneden en hup weg was die. Hij heeft een hele slechte start gehad en kwam gelukkig wel ademend maar bijna levenloos ter wereld. Gelukkig werd die met de minuut sterker en ging het beter met hem. Nogmaals ik heb hier niks van mee kregen was helemaal van de kaart kon geen boe of bah meer zeggen. Mijn vriend is een ander verhaal die dacht dat hij zijn kind kwijt was en liep al op de gang. Zo zielig. Volgens mij ben ik de helft nog vergeten maar jullie snappen het was erg heftig. Kleine heeft dus tot gister in ziekenhuis gelegen, ik ook maar niet met hem bij me. Hij doet het nu gelukkig heel goed hij is alleen nog beetje prikkelbaar maar wat wil je als je met grof geweld ter wereld komt. Met mij gaat het wel oke , ik heb best last van mijn emoties en heb er een beetje een trauma aan over gehouden. Als ik me ogen dicht doe voel en zie ik het weer gebeuren. Voel ik de pijn die ik had de onmacht en de paniek van het ziekenhuis personeel. Heb ook best last van me onderkant , op moment dat ik geknipt en gedaan werd niks gemerkt die dag ook niet want is nog helemaal verdoofd maar nu best last Achteraf hadden ze de eerste keer dat de baby het niet goed had hem moeten halen. En niet moeten wachten tot die dus echt uitgeput was. Dan had ik een keizersnede gehad ook niet leuk maar had mijn kind het goed gehad en had ik alleen moeten herstellen zoals duizenden vrouwen van de operatie. Gelukkig zijn we nu thuis en ligt de kleine lekker naast me. Zo toch een Heek verhaal geworden.....