Niet zo aardig om zo te oordelen. Ik heb een vader die ongeveer vanaf mijn tiende alleen maar op de bank lag, niet omdat hij dat zo wilde maar omdat hij zwaar depressief was. Al moet ik zeggen dat mijn jeugd grootendeels wel daardoor is verpest, dat zeker! En als iemand dan bijstand heeft kan ik me voorstellen dat je daardoor in een nog dieper dal terecht komt.
Ik kom zelf uit een gezin van 4 en heb veel ooms en tantes met 3, 4 of 5 kinderen. Altijd gezellig en de kinderen kwamen nooit iets te kort. Mij lijkt 4 kinderen ook helemaal super, het verschil met mijn tantes is dat ik wel nog veel werk (praktisch fulltime). Dus is dat wel haalbaar met 4 kinderen? Daarnaast komt mijn man uit een gezin van 2 en vindt dat misschien wel prima. Ik ben benieuwd wat de toekomst brengt...
Dat vind ik heel erg voor je, kan me voorstellen dat dat een impact hebt gehad. Maar in mijn opinie oordeel ik niet te snel. Depressief is depressief, dan is het niet zo dat je de moeite niet wilt nemen om iets met de kinderen te ondernemen,maar wel eens per maand (meer wil haar moeder niet oppassen) helemaal los gaan bij het stappen. En dan vervolgens klagen dat ze het schoolreisje met een bijdrage van 5 euro niet kan betalen. Nee dat werkt bij mij niet. Bijstand is niet makkelijk, maar in mijn ogen als losstaand feit geen reden om depressief te zijn. Sorry ze heeft twee kinderen hoppa doorpakken en er wat van maken. Nogmaals puur op basis van "het in de bijstand zitten"
Jawel hoor. Ik heb 4 kinderen en werk 32-36 uur per werk. Het is natuurlijk wat geregel, maar ik zou niet anders willen. Ik vind mijn werk veel te leuk! Nu heb ik wel een flexibele werkgever en een man die thuis even veel doet als ik, dat scheelt.
Grootgezin ik volg je in jouw mening. Zeker wbt dat leuke dingen niet duur hoeven te zijn. Fijn gaan wandelen, naar de speeltuin, kinderboerderij, kost hier ook allemaal niks. En quality time is zoveel meer dan samen eten en een verhaaltje voorlezen. Ik ben hier het tv kijken aan het afbouwen. Hij keek sowieso al maar een half uurtje voor hij naar bed gaat. Maar nu wil ik andere dingen doen. Samen. Dat is wat telt. Die tv boeit niet, daar leert hij niks van. Van samen bezig zijn, tekenen, knutselen, fietsen met mama, daar leert hij van. Liefde is wat telt, en hij komt helemaal niks te kort. De sterke band wordt zo alleen maar nog sterker!
Hoe doen jullie dat in de vakanties? In België is dat 8-9 weken, das een heel stuk. Ben alleenstaande dus moet dan ook alles alleen opvangen. Is dat dan wel haalbaar?
Meisje89 wat leuk dat je daar ook zo bewust mee bezig bent! Get is denk ik in deze tijd,om eens een dooddoener te gebruiken, echt een omschakeling maken in denken en doen. Qua opvang kan ik je geen advies geven, ik werk niet.
Ik denk dat je gelijk hebt dat het niet mee zo van deze tijd is. Het komt zeker nog wel voor maar niet meer in die mate als vroeger. Ik kan me dan ook voorstellen dat niet ieder vakantiepark erop is gebouwd om gezinnen met 5 of meer kinderen te verblijven. Als er al grote gezinnen zijn tegenwoordig gaan die niet meer zo snel twee weken op een park staan financieel gezien denk ik. Dit bedoel ik niet als een vooroordeel over grote gezinnen, maar gezien het aantal vakanties door de crisis sterk is afgenomen, zal dit bij grote gezinnen helemaal het geval zijn. Dus wat vakantie betreft snap ik wel dat hier weinig rekening mee gehouden wordt, wat natuurlijk niet weg neemt dat het voor jullie wel irritant is. Wat betreft de vragen, ja beetje ondoordacht en onpersoonlijk misschien, maar mensen komen het nou eenmaal niet meer zovaak tegen. (ik ken geen 1 gezin met meer dan 4 kinderen en heb een familie van over de 100 man)
Ja inderdaad, iedereen volgt de rest maar. Heb ooit een baby van week of 5-6 op een halve meter van tv zien zitten "omdat ze nog niet zo ver kan kijken" Mijn nichtje praat zelfs met het accent van al die tvprogramma's... En G zoals ze in NL vaak ook praten, maar wij wonen in België en gebruiken een zachte G. En auto spreekt ze eerder uit als "aato" ipv echt au klank te gebruiken. Vind dat echt zo jammer... Daar leren ze toch niks uit. Ik heb momenteel herexamens dus zoon moet dan naar de opvang terwijl ik studeer. Ik compenseer dat dan door er na de opvang echt voor hem te zijn, samen dingen doen, hem overal bij betrekken. Zelfs met opruimen in huis dan heeft hij toch niet het gevoel dat hij wéér alleen is. We maken er dan wat leuks van, hij vindt opruimen helemaal niet erg. Terwijl velen in zo'n situatie dan waarschijnlijk hun kind aan tv of weet ik wat zetten, om er geen last van te hebben terwijl je kookt/poetst.
Fijn dat jullie 50.000 per kind hebben klaar staan straks maar misschien willen ze helemaal niet studeren of kunnen ze het niet..? Hier wel gestudeerd en geen ouders die een spaarpot hadden, integendeel zelfs ze gingen failliet op het moment dat ik op kamers ging. Nou ok dan moet ik het zelf regelen, een flinke bijbaan (even puzzelen wat het meest praktisch was naast een studie en het meeste opbracht) en de studiefinanciering. Goed kunnen studeren, ieder jaar toch op vakantie kunnen gaan, had wel een kleine studentenkamer maar je moet wat he Dus wij sparen wel voor onze kinderen maar dat zou geen reden voor ons zijn om geen kinderen meer te krijgen. We willen ook een groot gezin en mijn moeder (1 van 8) zei altijd, waar er 4 van kunnen eten kunnen er ook 5 of 6 van eten.. dus ik verwacht dat het allemaal wel goed komt. onze kinderwens is groter dan het verwachtte banksaldo over 20 jaar.
Voor alles is een oplossing inderdaad! Ik verdien nu ook amper wat, maar toch krijgt zoontje evenzeer cadeautjes met zijn verjaardag, met sinterklaas en met kerst. Hij krijgt nieuwe kleren (soms, vaak gewoon 2e hands) we kunnen leuke dingen doen die gratis zijn, maar ook soms dingen die geld kosten. Zelf konden ouders mijn studie wel betalen, maar ik had na mijn laatste middelbaar (laatste jaar 2x gedaan) helemaal geen zin meer om te studeren. Ben tot 3/4e schooljaar geweest en toen gaan werken. En toen na een jaar (en een kind) opleiding gaan volgen en weer een jaar gewerkt, en toen begon ik aan deze opleiding. Voordeel hiervan is: je weet beter wat je wil na werken op verschillende plaatsen, je studiekeuze kan vlotter gemaakt worden. Plus moest je een knelpuntberoep kiezen, dan krijg je hier in België gewoon uitkering om je de kans te geven die opleiding te volgen. Dus zo kan het ook
Hier onverwachts een groot gezin. Zo'n beetje mijn hele zwangerschap moeten horen dat een abortus verstandiger was geweest gezien onze financiële situatie... 8 weken na de bevalling vonden we beide spontaan een baan. Nu 3 prachtige kinderen en een spiraal Ik was nog geen 4 weken zwanger toen ik erachter kwam dat ik zwanger was. Mijn zoon was toen 10 weken oud. Rond zijn 5e week ben ik opnieuw zwanger geraakt. Een abortus... ik heb het geprobeerd, maar kon het niet. Nu een vaste baan en ik denk dat ik het mijzelf nooit vergeven zou hebben als ik toen een abortus had ondergaan. Nu is alles stabiel, maar geen vetpot. Dus geen vakanties, dure sporten en al het bovengenoemde. Wel elkaar, veel buiten, veel samen en veel liefde
[\QUOTE]Hier wel gestudeerd en geen ouders die een spaarpot hadden, integendeel zelfs ze gingen failliet op het moment dat ik op kamers ging. Nou ok dan moet ik het zelf regelen, een flinke bijbaan (even puzzelen wat het meest praktisch was naast een studie en het meeste opbracht) en de studiefinanciering. Goed kunnen studeren, ieder jaar toch op vakantie kunnen gaan, had wel een kleine studentenkamer maar je moet wat he Dus wij sparen wel voor onze kinderen maar dat zou geen reden voor ons zijn om geen kinderen meer te krijgen. We willen ook een groot gezin en mijn moeder (1 van 8) zei altijd, waar er 4 van kunnen eten kunnen er ook 5 of 6 van eten.. dus ik verwacht dat het allemaal wel goed komt. onze kinderwens is groter dan het verwachtte banksaldo over 20 jaar.[/QUOTE] Helemaal mee eens! Waar een wil is....
Ik vind het wel mooi, grote gezinnen. Weet niet of ik het zelf zou willen, maar dat zien we dan wel weer. ^^ Ik kom uit een gezin van vijf. Wij gingen nooit op vakantie, meer omdat mijn ouders zuinig waren dan omdat ze het geld niet hadden... Maar ik ben wel ontzettend blij met mijn lieve broers en zussen die ik absoluut niet had willen missen. Zelf ben ik de jongste, maar ik had graag nog meer broertjes of zusjes gewild.
Ik heb studies in het buitenland (deel van masters in Italie, deel van aioschap in VS) zelf bekostigd o.a. met bijbanen en studiebeurzen (die je krijgt op basis van kwaliteiten, meest). Mijn ouders heb ik niet eens gevraagd om dat soort luxe dingen te betalen, al hebben ze in nood wel bijgesprongen. Wij hebben straks 3 kinderen, die mogen ook zelf werken voor hun studie, naast wat wij voor ze sparen. Ik ga er iig niet vanuit dat ik een halve ton per kind apart moet gaan zetten, en dat als ik dat niet doe, mijn kinderen minder kansen hebben ofzo. Ik heb zelf precies bereikt wat ik wilde zonder vetpot van mijn ouders Ik probeer wel meer apart te zetten dan dat mijn ouders voor ons konden doen. Zij waren ZZP'ers en hebben een aantal economische crises met hun bedrijf moeten overleven. Wij zijn 'gewoon' in loondienst allebei en verdienen denk ik redelijk goed. Een potje van zo'n 10 of 20 duizend hoop ik wel voor ze te hebben tegen die tijd, maar eea hangt sterk af van hoe onze loopbanen blijven lopen. En of ze blijven lopen, want helaas heb je in mijn type baan bijna nul kans op tenure tegenwoordig, en werk je een groot deel van je carriere van project naar project, met tussendoor soms dus periodes zonder werk.
Sta echt te kijken van de reacties hierboven. Ik sta er hetzelfde in, wat we straks gespaard hebben geef ik ze met liefde. Maar mocht dat onverhoopt tegenvallen,of willen ze helemaal iets anders (de oudste weten we nu al dat die absoluut niet gaat studeren) dan hoop ik echt dat we ze zo een basis in levensopvatting en kracht mee hebben kunnen geven dat ze alsnog alles bereiken wat ze willen, ongeacht wat, op wilskracht en mentaliteit. In mijn ogen is dat het waardevolste wat ik ze mee kan geven.
Dit vind ik echt mooi om te lezen. Ik ben ook blij met mijn zus... wij wilden dolgraag nog een broertje of meer als kind, maar het kon medisch niet meer voor mijn moeder. Ik zou de immateriële waarde van het hebben van een aantal broers en/of zussen ook boven materiële dingen plaatsen. Wij hadden het in periodes ook echt niet breed thuis, maar het heeft mij in geen enkel opzicht belemmerd. Het heeft wel een werkpaard van me gemaakt, misschien. Wij zijn trouwens ook zuinig, niet omdat het moet, maar om buffers te bouwen gezien baanonzekerheid. Nu de kinderen zo jong zijn dat ze het zich niet of amper zullen herinneren, houden we vakanties eenvoudig en dichtbij (nou ja, een leuk huisje ergens, maar dan dus maar een weekje en gewoon in Limburg, en niet ergens ver weg). We hopen de echte reizen te maken als ze wat ouder zijn. De kinderen vinden een bezoekje aan de gratis kinderboerderij even leuk als een dierentuin op dit moment, dus wij gaan maar zelden naar echt dure dingen. Ik zie het nut er niet zo van in, een middag lekker vies worden in een modderig bos met een bal en een speurtocht naar Van Alles, en dan weer opwarmen met een warme kop chocomelk is hier het summum van geluk, je hoeft toch niet altijd naar dingen met een belachelijk hoge entree? Die bewaren we voor 1 keer per jaar ofzo.
Even tussen door gefeliciteerd Evenstar met het aankomende broertje. Leuk! Was op afstand nieuwsgierig of je dit keer een knulletje ging krijgen. Of dat je een gezellig meiden gezin zou houden. Veel geluk toe gewenst en jongens zijn zo leuk meisjes ook hoor