Sorry hoor maar wat een kinderachtige reacties... (niet allemaal) Als je echt wil kan je vloeken heus wel afleren. i.p.v. iets te zeggen wat anderen pijn kan doen kan je ook gewoon iets zeggen als 'potverdorie' of iets in die trant. Ik ben christen, maar stel dat ik niet christen was dan zou ik nog steeds dat beetje respect op kunnen brengen voor mensen die wel geloven. Voor ons betekend gvd: God verdoem mij. Ook misbruik je daarmee die naam. Zegt jullie misschien niet zo veel maar christenen zegt het heel veel. Ik vind het terecht dat je man er iets van zegt. Hij vind het blijkbaar wél belangrijk dat zijn kinderen het niet van je overnemen. Voor hen kan je toch wel je best doen?
Dat zijn niet mijn woorden hoor, heb al meerdere keren gelezen: " vloekwoorden zijn hier gewone woorden" " in r'dam wordt gewoin meer gevloekt dan in andere delen van nl". Is wat ik hier lees
Hmm vreemd.. Want een vloekwoord is absoluut geen normaal woord, de Rotterdammers doen zich hier goed verkopen
Tja, zoals ik al een aantal keer heb aangegeven vind ik dit maar een raar beeld om jezelf zo neer te zetten. Ben zelf een Rotterdamse, en ik vloek normaal gesproken niet (wel als ik me echt bezeer, dat het eruit floept, maar het komt hier maar zelden voor) Ja, in sommige delen van Rotterdam wordt inderdaad meer gevloekt en daar is het ook geaccepteerd. Maar goed, dat zijn dan ook de delen waar ik liever niet kom Ik ken zat Rotterdammers die niet vloeken en vind het erg jammer dat wij allemaal hier maar neergezet worden als een stel onbehouwen vloekers. Ik bedoel: spreek voor jezelf en gooi het niet op de plaats waar je vandaan komt!
Ja, jammer. Potverdorie vinden schijnbaar sommige mensen ook kwetsend, want het is afgeleid van godverdomme. En jeetje en goh mogen ook niet, want die zijn afgeleid van Jezus en god. En nondeju van nom de dieux, (in de) naam van god. Ach, ik probeer het zo veel mogelijk te houden bij nondeju en kak Dat doe ik dus om bepaalde mensen tegemoet te komen. Ik vind dat de rest mij dan maar tegemoet moet komen en niet moet zeuren over dát soort woorden.
En jeetje en goh mogen ook niet, want die zijn afgeleid van Jezus en god. Oh vandaar!! Nou dat is ook wat, vloek ik toch meer dan ik dacht Ik had daar werkelijk nog nooit aan gedacht....
Oh en m.b.t. hoe normaal of abnormaal vloeken is: Ik denk dat het heel menselijk is. En als onderbouwing hierbij een paar bekende uitdrukkingen in de taal: "In een vloek en een zucht" "Dat is vloeken in de kerk" (insinueert dat het buiten de kerk minder erg is). Vloeken is ook al zo oud als de duivel (pun intended). In de middeleeuwen werd volop gevloekt, vooral met een religieuze achtergrond. Nog iets, waar ik me wel in kan vinden: Ik vond dit in elk geval wel een heel interessant artikel: Veranderingen in de lexicale onderwereld van het Nederlands: vloeken.
Nog meer worden, die dan niet zouden mogen. Allemaal afgeleiden: gat, gatsie, gatver, gatverdegatver, gatverdarrie, get, getsie, getsiederrie, getverdegetver, verdraaid, verdikkeme, verduveld, drommels, goeie genade, grote goedheid, gossie, agossie, etc. etc...
Ja ik vloek, als ik alleen ben of met partner samen. En dat zijn de enige momenten, alles daarbuiten los ik altijd op met kak.
Bij mijn ex-schoonzus mocht ik zelfs geen 'goh' of 'jeetje' zeggen. Zij was erg extreem daarin. Ik ben gelovig opgevoed, manlief is een rasechte Utrechter. Zijn vader hield ook niet van vloeken. Hij zegt nu ipv 'gvd' een 'vd'. De rest van het vloeken zoals lichaamsdelen en ziekten keur ik direct af.
Ik hou het niet bij hoeveel ik vloek op een dag maar ik denk dat het best wel veel is. Ik hou er wel altijd rekening mee als er kinderen in de buurt zijn, ik moet er niet aan denken dat ze via mij bepaalde woorden leren.
Toch nog maar een keer mijn openingspost lezen... Het gaat met name om momenten zonder kinderen en ik doe absoluut mijn best om ook die uitspattingen te laten. Ik vind alleen dat hij af en toe doordraaft over wat allemaal niet "toegestaan" is en ik vind de de manier waarop ik steeds opnieuw terecht gewezen word ook niet zo tof.
Sjonge jonge, je zegt het toch ook zelf?? Dat JIJ er nou voor kan kiezen on in die delen niet te komen, fijn voor jou hoor. Maar sommige mensen worden in die delen geboren en hebben dus niets te kiezen. En ja, je kunt er (op den duur) als individu er voor kiezen om het anders gaan doen dan het milieu waarin je opgegroeid bent. Maar opvoeding en afkomst hebben toch al een deel van je gevormd. Mensen die heel "keurig" (daar bedoel ik nu even mee, zonder enkele vloek) zijn opgevoed, gaan over het algemeen op latere leeftijd ook niet opeens spontaan vloeken. Dus waar je vandaan komt speelt wel degelijk een rol!
Eens, al wat ik eerder aangaf dat je wel duidelijk merkt of je in een grote stad zit of in een boerendorp, in de grote stad wordt toch wel ug iets meer gescholden.
En hier sla je de spijker op zijn kop: Mensen die " keurig" opgevoed zijn, zullen idd minder snel vloeken dan mensen die opgroeien tussen vloekende mensen. Geef dus als ouder het goede voorbeeld, dan zal je kind daar profijt van hebben. Zo makkelijk blijkt het dus niet te zijn om ermee te stoppen. Als je je best daar voor doet, hoeft je kind het ws niet eens af te leren!
Dat ben ik met je eens, maar waar ik me aan erger in dit topic is dat er al een aantal keren gezegd is (niet alleen door jou dus) dat ze rotterdammers zijn en het vloeken "er daarom een beetje in zit". En dat vind ik belachelijk! Vloeken is aangeleerd, dat klopt, maar je kunt er ook ZELF voor kiezen om ze niet te gebruiken, door erop te letten. En nee, ik ben ook niet ZONDER vloeken opgegroeid, ik woonde "tenslotte in Rotterdam" , maar dat wil nog niet zeggen dat ik om die reden dat taalgebruik maar over moet nemen.
Ik begrijp het niet. Je bent het met me eens, maar "dat het er een beetje in zit" (met nadruk op beetje) vanwege je afkomst/opvoeding/milieu, dat vind je belachelijk. We hebben het niet over het domweg te pas en te onpas overnemen van taalgebruik. Het gaat om die, ja wat primitieve, privé momenten, dat je er iets onnadenkend uitflapt. En ik, met mijn achtergrond, flap er dan iets anders uit (hetzij erger, hetzij minder erg), dan iemand met een totaal andere achtergrond. Ik roep, mij van geen kwaad bewust; nou verdomd als het niet waar is! En bij mijn man, springt dat "verdomd" er uitvergroot uit, omdat hij dat niet gewend is en dat dus abnormaler vindt dan ik, die dat wat meer gewend is. Hij zegt daarentegen, dat iets "netjeser" (overtreffende trap netjes) is en dat hij zich "gescheerd" heeft. Het is een zeer slimme, hoog opgeleide man, maar waar hij vandaan komt is dit normaal. En ondanks dat hij weet dat het voor de rest van de wereld, onjuist is, blijft hij het op onbewaakte momenten zeggen. Afkomst speelt gewoon een rol! Dus ja, je kunt er voor kiezen om niet te vloeken (daar kies ik ook voor en doe daar mijn best ook voor), maar het kan er wel degelijk meer in zitten door je afkomst en dus moeilijker zijn op die onbewaakte momenten, dan voor andere mensen. Zo en nou hou ik er over op , beter kan ik het niet uitleggen.
Als kind heb ik dus regelmatig vloekwoorden gehoord en als puber gebruikte ik ze ook, net als mijn klasgenoten trouwens. Maar toen ik ouder werd voelde ik me daar steeds minder goed bij en besloot ik het gewoon niet meer te doen. Dat heeft me nooit moeite gekost, gewoon 'au' zeggen als ik de koelkastdeur over mijn teen 'schraapte' bleek heel eenvoudig. Dus dat vloeken 'er een beetje in zit' gaat er bij mij eigenlijk niet in. Overigens blijf ik erbij dat ik schreeuwen ordinairder vind dan een binnensmonds gemompelde krachtterm als je jezelf bezeert ofzo.