Heb je al met een gyn gebeld in het ziekenhuis vandaag? Ikzelf heb een hele goede band met m'n gyn, ben al jaren bij haar en zij heeft alles meegemaakt. Ze hielden me ook tijdens m'n zs goed in de gaten, lichamelijk en ook hoe ik me voelde. Ik slikte al vanaf voor m'n zwangerschappen anti depressiva, paroxetine, deze kon ik tijdens m'n zs gewoon blijven slikken. Vandaar mijn gesprekken op de pop poli. Hij is tijdens m'n zs verhoogd vooral omdat ik op het einde erg bang was. Heb nu quitiapine erbij gekregen, dit helpt snel en goed, maar ik weet niet of je die tijdens je zs mag slikken. Nogmaals, ik zou echt de afdeling gynacologie bellen in het ziekenhuis! Daar weten ze ook precies wat je wel en niet mag qua medicatie. Bij mij is ook direct na de geboorte een psych aan bed geweest en de pip verpleegkundige, ikzelf ben heel heel goed begeleid. Ik hoop dat ze voor jou ook zoveel kunnen betekenen. En idd wat een van de andere meiden zegt, niet alle medicatie helpt meteen. Maar nu moet er wel actie ondernomen worden, want weet niet hoelang je nu zwanger bent maar stress is slecht voor jou en de baby! En let op je bloeddruk...
Waar kom je vandaan? Zou het helpen als je met iemand kan praten? Een forumlid desnoods? Iemand waar je je hart kan storten om rustig te worden? Je komt vrij paniekerig over dat is ook niet goed voor je baby. In mijn zwangerschap zat ik er helemaal doorheen, en aan het einde kreeg ik oxazepam voorgeschreven, niet goed. Maar het kon ook niet meer anders. Maar het helpt je niet meteen en het lijkt erop dat je nu hulp nodig hebt. Waar denk je zelf bij geholpen te zijn? Sterkte iig.
Ik herken het gevoel van de diepe put, maar echt:Het komt goed. Je bent sterk, en vraagt om hulp. Heel knap! Hou vol, schrijf van je af. Je kunt wat stresshormoon kwijt raken door wat te bewegen. Dat is de tip die ik je kan meegeven. Het gevoel is echt k*t, maar het komt allemaal goed. Echt!
Gynaecoloog gebeld vandaag. Ik kwam niet verder dan de zuster die ondanks mijn smeek bede aangaf te wachten. Wat ik ook doe der gebeurd geen zak En als ik nu de hap bel word het crisis dienst. Waarom doen de "normale diensten" niet wat meer! Ik ben net iets meer nodig dan dat ik nu krijg
Ik heb enige tijd terug door de verkeerde medicatie rond gelopen met een zelfmoord gedachte, heel raar. Ken het absoluut niet van mezelf en schrok ervan. Ik belde iedereen op, de dokter mijn behandelaar van t GGZ iedereen, maar kreeg gewoon geen gehoor. Omdat ik geen concrete plannen had. Voor mij was het idee alleen al eng genoeg, maar geen plannen - geen hulp. Wazig eigenlijk, ze zei letterlijk "bel morgen maar terug als het niet over is". Ben direct gestopt met die medicatie overigens. Het idéé dat nog een keer te hebben.. Word er misselijk van. Wat is er trouwens mis met de crisis dienst? Kunnen zij je niet begeleiden voor nu?
Bel de verloskamer, daar is altijd een gyn aanwezig. Vertel haar je verhaal en ik denk echt dat ze je daar willen opnemen. Gewoon op de afdeling gynacologie. Dat ze jou en je baby even goed in de gaten houden! Is je man / vriend nu wel bij je?
nou Nora dat klinkt wel heel herkenbaar. Al zijn het bij mij de hormonen die me de depressieve grens over drukken Ik huil bij alles. Alles is teveel Ik kan heel vlak over mezelf praten alsof ik het niet over mezelf heb. En ik denk dat ze misschien daarom wel denken dat ik het wel red. Thuis vlieg ik tegen de muren omhoog. Net ook weer, financieel is het zwaar en dan komt dat onderwerp per ongeluk aan bod... En dan ben ik helemaal in tranen. Ik hou het niet vol...... is dan wat ik dan kan zeggen. Alles is te zwaar alles is te heftig...
Je klinkt een beetje (veel) doorgedraaid, en vind dat je niet realistisch meer bent. Je moet niet denken dat als je 1 voorgeschreven pilletje pakt, dat je dan rustig wordt. Zeker niet icm een zwangerschap. Hoe ver ben je eigenlijk? Is het niet een idee dat je de kleine naar een zus/oma/vriendin brengt (of morgen) en dat je man eens met je aan de slag gaat? Misschien kan hij wat rust bij je creëren Je MOET nu een manier vinden waar je enigszins wat rustiger van word. Anders wordt het straks wel een gedwongen opname als je doorslaat. Probeer wat natuurlijke rustgevende middelen die je wel mag. Kun je vast wel google-en. Of ontspanningsoefeningen. Morgen een dagje ergens uitwaaien. Ik zeg ook maar wat. Sterkte in ieder geval..
Daarom juist is het een goed idee om nu in contact te komen met de crisis dienst en ze precies dit te vertellen. Als het goed is zullen zij je wel serieus nemen, je belt immers niet voor niets de crisis dienst. Wat ze voor je kunnen doen is in ieder geval de juiste stappen zetten in de goede richting. Je kan het zelf niet meer aan, je zegt hulp aan te pakken maar dan moet je ook de stap zetten naar die hulp. Ik weet hoe kl*te het is om je zo te voelen. Probeer jezelf niet verder uit controle te verliezen in ieder geval.
Ik heb niet alle reacties gelezen, maar ik wil toch even zeggen dat ik het heel dapper van je vindt, dat je zelf meermaals om hulp hebt gevraagd. Uiteraard is het heel verdrietig dat je nu op de juiste hulp moet wachten! Ik wil je heel veel sterkte wensen. Doe desnoods hier je verhaal, er zijn altijd genoeg meiden die met je willen praten en/of een luisterend oor kunnen en willen bieden! Dikke knuffel voor jou!
Eerlijk ik denk dat je moet stoppen met. Zeggen dat het je allemaal teveel is of wordt. hoe komt het dat je je zo voelt? Waar begint het? Begin bij het begin adem in en uit. En bedenk je dat alles beter word. ik heb dagelijks stress bij alles wat ik doe voel ik de stress en angst. maar het is niet zo dat ik door dat mezelf wat aan wil doen. je bent veel meer waard dan alles om je heen. je hoeft je voor niemand niet te bewijzen en al helemaal niet voor je familie. denk aan jezelf en aan je kindje en baby in de buik. Dat is wat op dit moment alles wat telt. De rest f..k it allemaal. echt meid kalmeer. wat doet je vriend als.hij je zo ziet. kun je niet langs hem gaan zitten en vragen of hij je alleenaar vasthoudt. niet meer of minder gewoon stevig vast laten houden. kom op.meid kom uit die gedachte en cirkel
Je kan de crisisdienst ook laten komen. Je hoeft niet perse opgenomen te worden. Hun zullen dan beoordelen. Ik heb eerder dit jaar de 2 kinderen van de overburen opgevangen omdat de vader helemaal doorgedraaid was en zijn vrouw was werken. Die mensen zijn daar geweest van 15.00 tot 's avonds 23.30. Ik heb geen idee of dit een normale gang van zaken was, maar deze man was er echt erg aan toe, hij stond zijn eigen zoons te bedreigen met een keukenmes midden op straat (even om de erge situatie weer te geven). Ze hebben hem uiteindelijk niet meegenomen maar kalmeringsmiddelen gegeven en hij heeft nu gepaste hulp.
Kheb zojuist het ziekenhuis gebeld. Was nogal een drempel na de aanvaring van van morgen met de twee verschillende en afwimpelende assistentes.. Ik kreeg de verloskundige aan de lijn die heel veel begrip had. "Zullen we even kletsen? Bel je me als het niet gaat? "Zij gaat de gyn morgen ochtend een bericht doen dat er spoed bij zit. Bij dat advies voor medicijnen. Ze zegt dat ze dat wel serieus nemen. Ik heb haar ook verteld over de assistentes van van morgen en zij gaf aan dat ik dat terug moest gaan koppelen, dit moet niet mogen zei ze. Ik gaf aan van misschien is het niet erg genoeg omdat ik geen zelfmoordplannen heb, daar gereageerd ze pittig op. Dat dit juist het moment was om hulp te bieden. Dus ik denk wel dat ik dat ga doen, dat terug koppelen. Ik ben nu weer redelijk rustig, haar begrip luchten op. En als het vannacht niet gaat om de nachtmerries ga ik haar (mijn VK of VK ziekenhuis) gewoon weer bellen, ik ken de weg niet naar de crisisdienst of om me op te laten nemen. En ik merk dat gewoon het even praten met iemand die moeite doet het te snappen, fijn is. Geen oordelen over geen roze wolk, snappen als ik uitleg dat ik dit niet ben, dat ik anders ben. Omdat mijn familie dus boos is is het heel lastig om oppas te vinden voor de kleine meid. We wilden morgen een dag naar een pretpark, maar dat lijkt me na vandaag teveel vang goede. Misschien over morgen proberen. Als ik me dan wat beter voel. Meer energie heb. Ik herinner me nu dat mijn VK ook zei dat ik haar altijd kon bellen. Dus ik ga morgen vroeg mijn ha bellen, een afspraak mee plannen voor morgen en ik ga me niet af laten wimpelen. En m'n VK bellen. Kijken of zij nog iets voor me kunnen betekenen.
Ja denk aan jezelf en je baby! Hoe lang ben je zwanger? Hoop dat je snel een beetje kalmeert, wat doet je vriend nu met deze situatie? Denk echt dat je nu even iemand nodig hebt die je kan kalmeren en die naar je luistert, en dan vooral een prof. Iemand die weet wat hij het beste kan zeggen en doen, dus echt meis, zoek hulp. De gyn, de huisartsen post, of de crisisdienst.
Wat mij wel eens hiep als het echt rot ging was dat ik ging douche even de warme douche al sta je er een uur onder! Zoek afleiding Als je de crisisdienst niet wil bellen wat wil je dan die medicatie. Het kan nu even niet blijf logisch na denken. Ga naar bed neem een kop thee. Wat ik van mijn partner kon verwachten was ook helemaal niks omdat ze het niet snappen en staan ook met hun rug tegen de muur. Hij zit je wel er door heen zitten maar jij moet bepaalden dingen nu gaan doen of je er even bij neer leggen dat het nu niet kan of je belt de crisisdienst en praat gewoon met iemand ook al lijken ze het niet te snappen ze zijn beter in staat jou te beoordelen dan wij nu hier. Als je niet op genomen wilt worden hoeft dat niet. En stel je doet het wel. Al is het misschien maar voor een paar dagen even een andere omgeving rust afleiding. Je schrijft dat je nu door de hormonen zo bent maar ergens las ik ook dat je je zelf sneed dan was dit ook al voor je zwangerschap bekent ? Een woord naar mijn hulp verlener was voldoende en dat was Haal mij hier weg en is het ook zo gegaan. Een keer 2.5 jaar geleden kon ik die knop niet meer goed om zetten naar de hulpverlening durfde niet weer. De te vragen haal me hier weg. Ik ben geen deskundige kan je alleen advies geven.