Geen echt advies, maar ik zou zeggen : ga ervoor!! Als je het echt zo graag wil, zou ik het wel proberen. Maar ga eerst maar herstellen van je miskraam. Daarbij wens ik je in elk geval veel sterkte. Ik kreeg op mijn 40e ook mijn 3e miskraam en had het toen helemaal gehad. Het jaar erop bleek ik ineens toch weer zwanger en voila, hier naast mij zit mijn zoon van 4 inmiddels Ik wens je heel veel sterkte en hoop dat het voor jou ook nog gaat komen. En kom op zeg, 40 is nog niet zo oud hoor. Ik lees overal vrouwen die na hun 40e nog gewoon kinderen krijgen hoor. Geef de moed niet op he knuff Pluisje
O wat herkenbaar. Ben dan net een paar maanden jonger maar verder mijn verhaal. Begin van het jaar besloten het nog een jaartje te proberen om een tweede kindje te krijgen. Voor mij was 40 de harde grens maar omdat ik vorige week 40 werd en ik het echt een jaar wilde geven werd het dec 2014 als einddoel. Mijn cyclus duurder even voordat hij op gang kwam maar de rond erop gelijk zwanger. En wat een teleurstelling toen met 8 weken op de echo bleek dat het niet goed zat. Een curettage ondergaan in juni en weer kijken naar de toekomst. Mijn cyclus was snel weer op de rit. Na 5 weken ongi, en die ronde erop na 24 dagen. Vorige week dus 40 geworden en toen kwam heel sterk de twijfel. Wil ik dit wel, kan ik dit wel. In de vakantie na mijn curettage er geen moment over getwijfeld maar thuis dus weer wel. Speelt mee dat ik natuurlijk 40 werd, mijn harde grens, 'maar ook dat ik er weer bewust mee bezig ging. 2 dagen voor mijn verjaardag ongi. Was er teleurgesteld en heb echt gezegd ik stop. Ik wil de teleurstelling van het niet lukken niet. En ooooo wat klinkt dat verwend.3x zwanger geweest in de 1e of 2e ronde. 2 miskramen daarvan maar ook 1 super zoon van nu 2,5. Wat ook erg in mijn achterhoofd speelde was, wat als het nu wel lukt. Kan ik dan nogmaals de teleurstelling aan dat het niet goed zit?? Hier met mijn man ook over gepraat. Voor mij zelf was de afweging. Wat vind ik zwaarder? het nogmaals moeten verwerken van een evt. miskraam, met dan voor mij ook echt het stopmoment? Of nu zeggen ik stop, maar dan de grote kans hebben dat je later spijt krijgt dat je net die paar maanden niet bent doorgegaan? Misschien dat dit je helpt in je beslissing. Het moeilijke is gewoon dat door je deadline (die ik ook echt gesteld heb) je niet heel veel tijd hebt om het te verwerken, plek te geven enz. Wil je een dikke knuffel geven!!!
Bedankt voor jullie reacties. Goed te horen dat ik niet de enige ben die twijfelt. Qua grenzen verleggen, ken ik dat helemaal. We zouden eigenlijk tot september proberen maar nu het verkeerd is, denken we aan het verleggen naar december... Tja daar ga je al. Ik weet ook echt niet of ik nog zo'n teleurstelling aan kan. Maar ja, wat als het wel lukt en we nog zo'n mooi wondertje erbij krijgen??? Dat zou wel fantastisch zijn en wat ik hier lees, blijkt dat het eigenlijk best kan. Nu maar even concentreren op mijn miskraam. Gisteren pillen genomen met weinig succes dus ben bang dat het toch weer een curettage gaat worden... Maar goed dat is allemaal lichamelijk, emotioneel vind ik het veel zwaarder. Ik ga er nog verder over nadenken en als we er toch voor gaan dan heb ik hier in ieder geval een forum om erover te praten wat super is!
Wat naar om te lezen Borelli. Sterkte! Kan me voorstellen dat je de grens blijft verleggen. WIj krijgen nu ook vaak de vraag of er een tweede komt (1e heeft 15 jaar geduurd...). En veel reacties zijn: als het niet lukt, maakt het toch niet uit, je hebt er dan toch 1. Maar als je eenmaal er voor gaat, is het verdriet er toch weer als het niet goed gaat of niet lukt. Veel respect voor de situatie waar je in zit. Ik hoop en bid dat jullie nog een kleintje gegund is!
Pff ik heb ook zoveel twijfels. Dochter is bijna vier, wil ik straks nog wel met een baby zitten, die miskraam in maart had het gewoon moeten worden, dan was het kindje zo ongeveer geboren tegelijk met dochter naar school, niet nog later, etc. Als het uberhaupt nog zou lukken, ik denk nu ook vaak wist je het maar zeker, nu al dat getwijfel terwijl je lijf je misschien hard uitlacht omdat het toch niet meer kan ofzo WAt ook meespeelt is dat ik chronisch vermoeid ben. Na een paar betere maanden, en de hoop op een echt stijgend lijntje, ben ik alweer een dikke maand terug naar de moeie ik helaas. En dan nog een kindje? Pffff. (Sorry, chaggerijnig, haha, ongesteld he) Ik heb via een reageerder van het forum nu weer een setje testen in huis, inclusief ovulatietesten, maar ja, ga ik ze gebruiken...
15 jaar! Dan heb ik geen klagen zeg. Ik moet wat meer kijken naar het positieve in het leven al is dat nu even lastig. Het stomme is dat ik altijd gezegd heb dat ik graag 2 kinderen zou willen maar na de geboorte van de 2e ging ik direct twijfelen. Ik dacht dat het de zwangerschapshormonen waren maar na 9 maanden wist ik nog steeds zeker dat ik voor een 3e wilde gaan dus sinds vorig jaar september bezig met zwanger worden, in juli gelukt en nu dus foute boel. Op zich niet vreemd ivm eerdere miskramen. Ik zit nu op het randje van wel of niet doorgaan. Ik neig naar doorgaan maar ben wel bang voor wat komen gaat. Aan de andere kant heb ik dat ook, dat het je gegeven wordt en je het dus niet zelf voor het kiezen hebt. Zijn jullie nog wel bezig voor een 2e? (sorry als dat al bekend is op dit forum, ben nog niet helemaal ingelezen)
Het blijft altijd lastig en altijd twijfel. Dat komt denk ik ook wel omdat je ouder bent en meer over zaken na gaat denken. Als je jonger bent ga je er gewoon voor. Hier nu ovu-testen. Gebruik naast de action nu ook van 123 testen. Wat een verschil in duidelijke streep.
OK, je bent dus duidelijk bezig om zwanger te worden. Ik hoop voor je dat het lukt deze keer! Ik zal voor je duimen...
Anjou en Borelli Gewoon niet te veel bezig zijn met dat getal, 40... !! Wat maken een paar maanden meer of minder nou uit? Ik was zelf ook van streek van die miskraam eerder dit jaar. Met 41 zwanger proberen te worden had ik me zo ook niet voorgesteld. En alles was nog net zo mooi gelukt voor mijn 41e. Maar ja, nu ben ik 41 en een paar maanden oud en ben toch zwanger. En ja, om me heen zie ik toch wel regelmatig andere oudere moeders. Ik kan nou nog niet zeggen of ik het lichamelijk zwaardr vind nu dan 6,5jaar geleden, maar ik ben natuurlijk nog niet zo heel ver. Ik merk wel dat ik nu veel meer bezig ben met goed en gezond eten (ook om niet te veel aan te komen) en veel beweging. En ik ben ook veel bezorgder deze keer. Maar dat komt denk ik door de miskraam. Dus, of je nou een paar maanden voor je 40e of een paar maanden daarna zwanger wordt, wat maakt het uit? Houd de moed erin
Hi meiden, Hier geen twijfel meer cyclusdag 9 en begonnen met speurtocht naar m,n ei duurt nog wel een paar dagen denk ik maar er is wat onderweg zo te zien.. stuk saaier dan naar een hcg test kijken natuurlijk maar toch vind ik het ook altijd wel leuk om de special baby making time op te speuren fijn weekend! lfs, Dorri
Bedankt voor je lieve bericht en super gefeliciteerd met je zwangerschap. De meest kritieke periode voorbij. Dat moet wel een heel fijn gevoel zijn lijkt me. Dat geeft inderdaad weer hoop hoor. Ik denk dat ik ook nog wel een keer zwanger kan worden. De vraag is meer of het goed zal gaan maar die garantie krijg je er niet bij. Binnenkort ga ik ook maar even met gyn overleggen. X
Helaas geeft het leven geen garanties, dus het is aan jezelf of je het nog eens aandurft. Ff lekker cliché: "niet geschoten is altijd mis he" Succes.
@Borelli: wij zijn zelf ook vooral bezig geweest met leeftijdsgrenzen te verleggen. We zouden niet in de mmm gaan, want we waren al twee keer spontaan zwanger geweest, maar toen het zwanger worden toch niet zelf meer lukte, belandden wij toch in die molen. Toen in NL onze opties op dat gebied ophielden, zijn we naar Dusseldorf gegaan. En vlak voor mijn 42ste werd ik alsnog spontaan zwanger. Voor mij was stoppen (nog) geen optie, omdat ik mezelf ken en er spijt van zou krijgen later. Achteraf ben ik daar dus heel erg blij mee. Ook omdat mijn man mij die ruimte gaf, want voor hem was het makkelijker het bij een kind te laten, als voor mij. Maar ik ken ook vrouwen die wel die streep hebben gezet en die ook gelukkig zijn zonder dat ze verder zijn gegaan met de kinderwens. Dus denk dat je vooral voor jezelf moet bepalen hoeveel je aankan en aan wil. Als je wat ouder bent, wordt het er vaak niet makkelijker op. De kansen per maand op een spontane zwangerschap worden kleiner en de kans op een miskraam groter. Maar als ik nu terugkijk (dat is makkelijker gezegd met een baby) is het het allemaal waard geweest.
Dank je wel, Borelli! Inderdaad, de meest kritieke fase zijn we voorbij, en ook een goede combinatie test achter de rug. Nu voelt het veel beter en ben ik relaxter. Begin nu eindelijk zo'n beetje te genieten van mijn zwangerschap. Vooral omdat onze dochter van 6 er zo ontzettend blij mee is Maar alles is dus mogelijk. En zwangerschap met 40/41 is ook zo zeldzaam niet meer, hoor. Steeds meer oudere mama's onderweg
@Zomersproet: ik had dat ook heel erg. Was heel erg in mezelf gekeerd tot de 12 wkn grens en de combinatietest. Toen die goed was, kon ik niet wachten het van de daken te schreeuwen en begon bij mij ook het genieten pas echt. Schattig dat je dochtertje er zo blij mee is. Ons zoontje vroeg nooit of hij een broertje of zusje zou krijgen. Vandaar dat ik dacht dat hij er niet zo mee bezig was. Maar toen wij hem vorig jaar vertelden dat hij een broertje of zusje kreeg was hij door het dolle heen (en is dat inmiddels nog steeds met zijn 5 maanden oude broertje).
Zomersproet en sneeuwmees bedankt voor jullie lieve woorden. We gaan er ook gewoon voor hoor. maar de Dec 2014 grens ligt wel vast en dat vind ik ook wel fijn. Gewoon klaar dan hahaha. Dorri Ja er verschijnt wat. herken dat wel. Een andere test maar toch wel leuk om te doen. Hier ook net de ovu-testen erop zitten. Omdat ik een mega-korte LH-piek heb soms zelfs 3x per dag. Maar ik heb hem denk ik gevonden. De 29e 's middags. Klopt ook wel met de pijn die dag later weg was en vruchtbaar slijm. Zeker wete doe je het natuurlijk nooit maar we hebben er in elk geval een supergezellig weekend van gemaakt hahaha. Nu op het wachtbankje Borelli hoe gaat het nu? Is de MK op gang gekomen met de medicijnen?