1 of 2 week over tijd en klein beetje bloedverlies.. pijnlijke borsten, veel naar de wc en veel moe.. toch maar een test gehaald.. hartstikke positief natuurlijk.. ja dit was dus een ongelukje. ik ben door de stress mijn pil wel eens vergeten en ook nog medicatie gehad. best dom denk ik nu! maar goed het is nu eenmaal zo we kunnen er niet meer omheen. vannochtend dus getest en was dik positief daarna meteen naar mijn werk gegaan en er dus niet met mijn vriend over kunnen praten. we zijn allebei overdonderd denk ik. we hebben altijd gezegd als het gebeurt is het welkom. alleen beetje op de app.. ja wat nu? (we moeten nu wel goed aan de slag met ons huis er ligt nog van alles overhoop) wie vertellen we het als eerste? vertellen we het al heel snel? en hoe? wat nu verder? ik plaatst dit omdat ik me verdoofd voel! we zouden toch juist blij moeten zijn? dit is toch een geschenk? het komt vast nog wel, het is nu al een beetje in vlagen. best spannend allemaal en het is meer dan welkom..
waha klinkt als mijn verhaal alleen dan 7 jaar geleden. ook stress alleen slikte ik wel netjes de pil en ook zwanger geraakt. in de stress huis lag over hoop verbouwen en zo. maar we zijn er voor gegaan. en alles is goed gekomen. succes en geniet er van
Gefeliciteerd!! Mij hielp het om mijn zwangerschap niet als een ongelukje te zien maar als verrassing verrassingen zijn meestal leuker namelijk En het zal echt wel even pittig zijn, maar straks ben je oh zo verliefd! Het komt echt allemaal goed!
Ik zou zeggen: PROFICIAT! Die roze wolk komt nog wel, praat er eerst goed over met je partner en dan komen jullie samen wel tot de conclusie dat dit een cadeautje is. Veel succes en plezier samen!
Zie het als een prachtig kado ipv "ongelukje". Erg bijzonder dat het jullie gegund is een wondertje te mogen verwachten. Gefeliciteerd, na de schok geniet je er vast heel erg van.
super bedankt voor jullie reacties. het is inderdaad meet een verrassing ipv een ongelukje. ik heb na het topic begonnen te zijn eens wat info opgezocht op internet en toen begon het toch wel wat te kriebelen haha we gaan het morgen avond de vader van mijn vriend vertellen mijn 2 beste vriendinnen weten het al maar dat komt omdat ik had verteld dat ik overtijd was en ging testen tja toen wouden ze het meteen weten natuurlijk haha we zitten midden in de verbouwing met ons huis maar onze vrienden gaan helpen gelukkig en het leuke is dat we alle meubels voor een kinderkamer al hebben ook de kinderwagen ik heb ontzettende pijnlijke borsten trouwens is daar iets tegen te doen?
Gefeliciteerd! mijn 1e was ook een verassing. Alles goed gekomen en zou het voor geen goud anders doen als het kon pijn aan de borsten is niks aan te doen, zelf ook beide keren gehad. Goed smeren is mijn advies, in de hoop dat de huid niet scheurt
ik geloof ook wel dat het goed komt. er komt alleen ineens zoveel op je af als je er nog niet bewust mee bezig bent geweest. nou helaas dat ondergaan we dan maar gewoon hopelijk blijft het bij dit kwaaltje maar ben er bang voor. is het zo dat als je zelf al snel om alles misselijk bent je dan ook automatisch last krijgt van zwangerschaps misselijkheid?
@madwish, gefeliciteerd! Als je bedenkt dat ik in 3 jaar tijd nooit zwanger ben geraakt (en maar proberen...) dan is dit natuurlijk weer het andere uiterste. Ik kan me goed voorstellen dat je even aan het idee moet wennen. Maar probeer het van de positieve kant te bekijken: het is soms lastig te plannen en het komt misschien niet op het goeie moment, maar jullie vinden er wel een weg in! Over de misselijkheid: ik heb altijd al een gevoelige maag gehad en ben vaak misselijk. Ook had ik voor de zwangerschap al veel last van wagenziekte. En sinds ik een positieve test in m'n handen had, ben ik continu misselijk! Nu, na 16 weken, nog steeds. Ik hoef niet over te geven, maar ik heb weinig eetlust, kan maar kleine beetjes eten, kan niet tegen luchtjes en kan ook weer niet langer dan 1 uur zonder eten . De wagenziekte is ook erger geworden... Als ik zelf rij word ik al misselijk, behalve als ik zoveel mogelijk voor me uit kijk. Het wordt erger als ik vaak over m'n schouder kijk of in binnen-buitenspiegel kijk. En ja, daar ontkom je toch niet aan bij het autorijden! Ik hoop voor je dat het bij jou meevalt, maar het is toch niet te voorspellen. Elke zwangerschap is weer anders... Maak je er niet teveel zorgen over, laat het maar gewoon komen zoals het komt. Dat geldt voor de hele zwangerschap eigenlijk, je zult nog wel vaker last krijgen van kwaaltjes. Probeer vooral te genieten van je kindje in je buik!
dank je voor je lieve reactie purplebee nou zal wel moeten dan ha het over me heen laten komen haha. wat betreft die misselijkheid ik heb ergens gelezen dat er iets voor is.. nou ja we zullen het wel merken. is jullie man ook alleen maar praktisch? we hebben het dus alleen gehad over het huis wat er nu nog moet gebeuren enzo. wanneer kwam bij jullie man het besef?
Gefeliciteerd! Ik begrijp je gevoel heel goed. Wij hadden niet meer verwacht dat ik zwanger zou worden en hadden ons erbij neer gelegd. Totdat ik ruim een jaar na hormonen en inseminaties spontaan zwanger werd. Op dat moment wisten we ook niet of we blij of niet blij moesten zijn. Het besef bij mij kwam na de eerste echo, bij mij man is het echte besef er nu ongeveer 2a3 weken.
Bij ons was de eerste ook een verrassing (inderdaad een veel betere benaming), wij hebben er best lang over gedaan voor het besef kwam. Ik had het iets eerder dan mijn vriend. Hij vertelde ook weleens dat hij zich er een beetje 'ingetrapt' voelde, terwijl hij ook wel wist dat ik er niks aan kon doen. Eigenlijk veranderde zijn gevoel pas echt toen hij de baby kon voelen, maar het echte 'band opbouwen, wennen' kwam echt pas DIRECT na de geboorte! Van harte, geniet van je zwangerschap! De eerste kwaaltjes gaan over het algemeen met een paar weken weer weg.
Ik zou het verrassing noemen om mee te beginnen. Dr zijn genoeg mensen die alles willen geven voor zo'n "ongelukje" Hopelijk komen jullie er samen uit, en Gefeliciteerd natuurlijk!
Ja er zijn wel medicijnen voor hoor, dus mocht het nodig zijn, kan je altijd even bij je huisarts of verloskundige navraag doen.
Ons eerste kindje was zeer gepland. Maar moesten we even op wachten. Nu dolgelukkig met haar en totaal nog niet bezig met/voor een tweede kindje. Maarja ik slik geen anticonceptie, maar gebruikten wel condooms. Maar niet altijd. Dus ook niet op het moment dat ik dus super vruchtbaar was. 1x niet opgelet en zwanger! Ja we waren ook in shock... hadden het totaal niet verwacht. De eerste 2 dagen hadden we ook zoiets van wat nu? (niet dat we er ook maar over gedacht hebben er niet voor te gaan) maar je moet echt even wennen. Daarna alleen maar blij geweest en nu zou ik niet anders meer willen! Heb er helemaal zin in en zie dit echt als ons wondertje! Voor de eerste hebben we in de MMM gezeten en nu gewoon spontaan, in 1x zwanger! DOLBLIJ!
9 maanden geleden hadden mijn vriend (nu mijn man) en ik ook zo'n schok. Het kostte ons allebei een week tot twee weken om een beetje aan het idee gewend te raken. Dat gevoel dat het een geschenk is, dat kwam bij ons zeker. Natuurlijk ook momenten waarop ik denk: goh, ik had ook een ander leven kunnen hebben als... Ook ondanks een zware zwangerschap, met name mentaal (vermoeid, misselijk, veel opofferingen). Maar we zijn allebei erg blij en dankbaar hoe het nu gelopen is. Nu wachten op de kleine en er is niets waar we het liever over hebben!