Hoi alle, Ik zit met een klein dilemma, mijn zoon is nu 3,5week oud en voor mijn schoonouders het eerste kleinkind. Ze vinden het heerlijk om langs te komen, maar ze zijn echt doodvermoeiend. Dus ik probeer het al wat te beperken. Nu belde ze vanochtend op om te vragen of ze met mijn zoon mochten gaan wandelen vast lief bedoelde, maar ik moet dus mijn kind uithanden gaan geven wat ik echt heeeeeeel moeilijk vind. Nu vinden hun dat ik overdrijf want ik heb gewoon nee gezegd. Ik snap hun enthousiasme maar ze gaan in mijn ogen veel te snel. Hoe staan jullie hier tegen over. Geef jij je baby van 3,5week al graag mee met iemand anders.
Uhh met 3,5 week...nee. Ze mogen best met hem wandelen als ik ook meega. Gewoon even met zn allen. Maar als dat voor jou nog niet gaat dan zullen ze toch hier thuis moeten blijven.
Ik deed het wel, maar alleen aan mijn moeder, verder echt niemand. Met 3,5 week trouwens niet hoor! Bij mijn tweede kind was ik makkelijker dan bij de eerste, maar 3,5 week is nog zo klein. Die zou ik ook lekker bij me houden!
Waarom niet? Het is niet zo dat het gevaarlijk is en de hele dag wegblijft. Ik gaf mijn dochtertje wel mee met m'n moeder. Dit is iets waar oma's lang naar uitgekeken hebben. Toch hartstikke leuk dat oma trots een wandelingetje kan maken met d'r kleinkind? Ik zie het probleem niet zo
Ik dacht echt al dat het aan mij lag, maar gelukkig denken de meeste er ook zo over. Maar ik wilde ook best mee, maar dat was overdreven volgens mijn schoonmoeder ze konden het heus wel alleen redden.. pfffffff dikke discussie weer, maar het is idd mijn kind dus ik beslis
Oh en ik snap wel dat ze heel trots zijn hoor. En het mag ook best maar de lichte dwang die er aan te pas kwam, was in mijn ogen overdreven. Als het mijn eigen moeder was geweest dan voelde het denk ik al heel anders. Die kan hier ook de hele dag in huis zijn zonder dat ik mij aan haar stoor
Waarom ga je niet mee als je je er niet prettig bij voelt? Ik ben zelf erg makkelijk wat betreft de kinderen, ze gaan bijv vanavond tot zaterdag bij oma & opa logeren. Toen de jongste 2,5 maand was zijn man en ik een weekendje weg geweest omdat mijn beste vriendin jarig was. Toen is mijn moeder hier komen oppassen, ik vertrouw haar uiteraard wel volledig met de kids en maak me geen zorgen dat ze iets vergeet . Ze heeft mij tenslotte ook groot gekregen haha!
Ik had mijn zoon zo meegegeven dus herken het totaal niet. Waarom zou je het niet doen. Het gaat om een wandeling en niet uren op pad zijn. Daarnaast zijn opa's en oma's volgens mij nog vele malen bezorgder als ouders zelf dus in zeer goeie handen. Geniet van het uurtje voor jezelf!
Ik snap je wel hoor. En zeker met 3.5 week. Ik was wel een beetje een leeuw hoor. Mijn kind! Er komt genoeg tijd voor de oma om op te passen maar hij is nu nog zo klein! Ik had ook in het begin zulke schoonouders die zelfs mijn dochter afpakte. Heel lastig om er wat van te zeggen. Maar als het niet goed voelt toch proberen
Met 3,5 week zou ik het ook niet doen hoor, ik wilde dl toen (en nu nog ) het liefst lekker bij me in de buurt houden. Pas veel later was ik daar klaar voor en toen vond ik het bij mijn eigen moeder ook makkelijker dan bij mijn schoonmoeder. Maar die sloeg soms ook wat door in haar enthousiasme... Noemde zichzelf een keer surrogaatmoeder... Nou niet dus, dl heeft maar 1 mama en gewoon 2 oma's, niks geen surrogaatmoeder. En zo was er nog een paar keer wat waarbij ze mij als mama passeerde (toen we bij de huisarts waren en die aan mij vroeg dl uit te kleden duwde ze me gewoon opzij omdat zij het wilde doen), heb dat daarna vriendelijk aangegeven dat niet prettig te vinden en ze snapte gelijk waar ik het over had en zei dat ze gewoon zo enthousiast was. Begreep me wel helemaal. Misschien kan je uitleggen dat je je kindje gewoon nog graag bij je in de buurt hebt en er zelf gewoon nog niet klaar voor bent? Misschien dat ze er dan ook begrip voor heeft? Je moet in ieder geval doen waar je je zelf goed bij voelt. Natuurlijk is het superfijn dat oma enthousiast is, maar jij bent de mama. En 3,5 week is ook nog wel echt jong.
Haha! Mijn schoonmoeder zei altijd tegen me 'wacht maar tot je een kindje hebt, dan wordt je een leeuwin!' Nou dat is ook echt zo!
Het is jou kindje en jou gevoel, ik zelf vond het ook heel verschrikkelijk en ging dan gewoon mee. Zoon is nu 14 maanden en is nog nooit langer dan een halve dag bij mij vandaan geweest. Wat iedereen daar van vind of denkt maakt mij niet uit het is namelijk mijn kindje. Dus geween naar je eigen gevoel luisteren en je niet laten dwingen. Succes
Ik ben heel moeilijk daarmee. Losse uurtjes enzo is mijn zoontje vanaf de 12 weken ergens zonder mij geweest en hij is een paar weken geleden voor het eerst ergens gaan slapen. Ik vind het lastig om iemand anders de verantwoordelijkheid te geven, moet je na gaan met 3,5 week. Nee lekker bij je houden!
3,5 week? Nee hoor Als je het wilt dan is dat prima hoor maar het hoeft echt niet. Je bent net van elkaar 'gescheiden'... je bent nog een kraamvrouw en de baby wil het liefst bij mama zijn.. (en second best is toch echt papa (of andere partner)) Mijn oudste heb ik in de kraamweek even bij de kraamhulp gelaten. Ik moest er even uit (zat al maanden thuis ivm rugproblemen die over waren na de bevalling) De andere twee heb ik gewoon lekker bij me gehouden, heerlijk! Opa en oma zijn weer gewoon komen oppassen maar echt op de baby oppassen? Pas na het verlof en tot die tijd hooguit een uurtje (of 2)
Ehm... ja ik deed het wel, maar iedereen is daar anders in natuurlijk Geloof dat mijn zoontje 4 weken was en toen is mijn zusje lekker een uurtje met hem gaan wandelen, op die manier kon hij even slapen (moeilijke slaper) en kon ik even rustig wat in huis doen. Baby blij, zusje/tante blij en mama blij En ik moet zeggen dat ik ook zeker weet dat ze (zusjes/moeder) terug komen als hij huilt en geen plezier heeft van het wandelen. Maar ik ga ook vaak zat wel zelf mee hoor als er anderen zijn, dat is dan toch ook een prima optie?!
Alleen het eerste bericht gelezen. Dat ze alleen zouden gaan wandelen zou ik ook nog niet gewild hebben, maar je kan toch met hun mee gaan? Verder was ik de eerste 5 maanden een echte kreng, vond het maar niks als iemand zijn luier wilde omwisselen, hem wilde vastnemen, was zelfs een beetje jaloers. Daarna liet ik het los en werd alles echt heel veel relaxter