Mijn partner geeft constant aan dat hij het gezellig wil hebben in bed. Ik moet er serieus niet aan denken. Ik ben 4 maanden geleden bevallen van ons 2e kindje. Overdag is het zo verschrikkelijk druk, dat ik 's avonds echt nergens meer zin in heb, behalve lekker te gaan slapen. Ik voel me zo opgejaagd hierdoor. Het lijkt zo ook net of het altijd maar aan mij ligt, terwijl hij degene is die er steeds om vraagt. Ik heb al aangegeven dat hij dit gewoon niet moet doen. Mijn nekharen gaan gelijk overeind staan als hij tijdens het eten al vraagt of er vanavond nog iets gaat gebeuren. Hoe duidelijk moet ik zijn? Nee, ik wil niet, ik heb geen zin, je moet er niet steeds om vragen, ik word er echt gek van! En hij lijkt het ook gewoon niet op te pikken, want de vraag komt echt dagelijks. Wie herkent dit en hoe ging dit verder bij jullie?
Ik heb hier zelf totaal geen last van, maar misschien is het goed om eens te kijken waarom je het zo druk hebt en waarom je zo moe bent. Helpt je man wel zodra hij thuis is? Heb je het er ook al rustig met hem over gehad, zonder verwijten te maken maar vooral aan te geven waarom je geen zin hebt en dat het pushen daar niet mee helpt. Zelf wilde ik na 2 weken wel al uiteindelijk wel gewacht maar nu toch wel heel regelmatig zin.
O ja dat had (heb) ik ook, nu niet meer zo erg, maar hier een jaar niks gedaan hoor.. Ik was zo moe en moest er lichamelijk ook niet aan denken. Ik had dat bij de eerste ook dus deze keer wist mn man het al Ik vind het wel bijzonder vreemd om zo te vragen trouwens, 'of er nog wat gebeurd' Vooral onder het eten, als het nou nog was als je lekker samen op de bank zit ofzo, maar goed. Daar zouden mijn nekharen normaal gesproken al van overeind staan laat staan net na de bevalling! Hier hielp het echt als hij niet pushte en niks verwachte. Bespreek dat gewoon voor er verwijdering komt!
Ik zou er samen met hem op een rustig moment eens over praten. Aangeven waarom je het niet ziet zitten, misschien kan hij inderdaad wat taken overnemen? Daarnaast heeft hij ook niets te eisen en helpt pushen inderdaad meestal niet, dus misschien kan je ook dat op een iets beter verwoorde manier dan ik het hier doe vertellen. Dat als het er van komt, dat dat zeker niet zal zijn omdat hij erom vraagt. Ik herken het trouwens wel hoor (zwanger en nog geen oudere kinderen), het geen zin hebben, moe zijn, te druk, pijn hebben, ... Mijn ventje is daar gelukkig heel begripvol in en weet dat hij er maar beter niet om vraagt, dan zit een verrassing soms in een klein hoekje
Ja het is normaal moe te zijn als je twee kinderen hebt.. hier ook twee ook wel eens moe en echt, ik wilde binnen twee weken wel weer... Ik kan ook wel melden dat in het verleden we wel eens last hadden van een laag libido... allebei geen zin... toen zijn we zin gaan maken....
Ik heb ook heel lang geen zin gehad en ik wil best eens zin maken, maar als mijn man er tijdens het avondeten al op die manier over zou beginnen was ik er snel klaar mee zeg. Wat een hork.
Hier ook een peuter en een baby van 7 wk en ja er zijn genoeg avonden dat ik bij t voeden in slaap val of geen zin heb, of zoonlief blijft langer wakker dan papa of dochterlief staat alweer vroeg te zingen en roepen in haar bed, maar we hebben allebei de dagen afgeteld tot de door de vk geadviseerde termijn van 6 weken (en ondertussen ook niet stilgezeten) en maken het alweer een paar x per week gezellig ook op mijn initiatief. Ja je man kan het wel iets romantischer omkleden. Maar als je zo voortdurend zo moe bent, dat is niet het logische gevolg van twee kinderen hebben. Kijk of je iets kan delegeren, doe je oudste eens lekker uit spelen bij een familielid of vriendin, geef manlief huishoudelijke taken, vraag je moeder voor een middagje kletsen-en-samen-wasvouwen... En bedenk dat er naast perfect schoon ook zoiets als schoon genoeg bestaat . Ben je in t algemeen wel happy? Misschien kan je de kids even een paar uurtjes samen onderbrengen in t weekend - hoeft niet gelijk een nacht te zijn. Lekker uitgebreid samen lunchen en t gezellig maken, na t douchen haal je de kids weer op 😉 En ja, op een goed moment moet je ook gewoon eens zin maken/ervoor open staan om in de stemming gebracht te worden. Wanneer heb je voor t laatst in het holletje van je mans arm of lepeltje lepeltje geslapen? (retorische vraag, geen antwoord nodig )
Dit is een ideale situatie om je relatie, vroeger of later, de afgrond in te rijden. Je irritatie spat van het scherm en partner zal zich ongetwijfeld tekort gedaan en gefrustreerd voelen. Dat mooie kindje heb je samen met hem gemaakt, op de manier waar hij iedere dag naar verlangt. Dat jij die behoefte momenteel voelt is duidelijk, maar een happy mam heeft toch ook een happy man? Ga in gesprek.. Neem wat tijd samen .. Je hoeft niet iedere dag de koffer in te duiken.. Hij kan het ook wat lustopwekkender aanpakken dan er droog naar informeren tijdens het avondmaal Maar je was en bent man en vrouw.. Stap niet in de valkuil meid, een goede relatie tussen papa en mama is een van de belangrijkste dingen die je je kind kan geven. En veel belangrijker dan alles waarmee je het overdag druk kan hebben (behalve het voeden van je kindje ) Hoeveel kindjes hebben jullie? Oja, je gevoelens zijn herkenbaar trouwens hoor.. Je kan heeeel moe zijn aan het eind van een dag als je teveel moet van je zelf. Mij helpt het om iedere dag door te nemen met mezelf wat ik echt belangrijk vind in het leven en hoe ik aan het eind van de dag ook nog wat energie kan overhouden. Om die energie te gebruiken voor mezelf, mijn man, vriendinnen, of wat dan ook wat zich niet alleen maar op het moedervlak bevindt.
Het is denk ik een combinatie van allerlei dingen. Ik voel me idd niet lekker in m'n vel (bij de eerste duurde dat ook een aantal maanden), hij werkt onregelmatig en de afgelopen 3 maanden ook heel veel. Pas sinds een paar weekjes hebben we een beetje ritme met ons zoontje. De kinderen hebben nog nooit oppas gehad (nee, onze dochter van ruim 2 ook niet) dus die zijn echt 24/7 bij mij. Ik ben tijdens mijn eerste zwangerschap mijn baan kwijtgeraakt en sindsdien thuis. Het werkt allemaal niet mee. Ik geloof ook echt wel dat de zin weer terug zal komen. De eerste stappen zijn in ieder geval gezet om mezelf weer een beetje terug te vinden. Hopelijk gaat de rest dan weer vanzelf. Komende week gaan we op vakantie en ik heb me echt voorgenomen om te proberen er van te genieten. Niets moet en alles mag!
heel rot dat je man je zo pusht, misschien even proberen een oppas voor de kinderen te regelen en een weekendje/dagje/avondje samen op stap te gaan, of gewoon een avond samen op de bank thuis met een filmpje, maar wel de kinderen ergens anders. dan kunnen jullie weer even echt SAMEN zijn. en misschien dat dan ook de gezelligheid wat makkelijker gaat! oja en ik wil er nog aan toe voegen als ik je verhaal lees, misschien heb je ook gewoon wat momenten voor jezelf nodig...zoals ik het lees ben je alleen in dienst van je gezin...als het financieel kan is het misschien fijn om een avond in de week of ander moment waarop je man bij de kids kan zijn te gaan sporten, of een andere hobby te hebben wat echt alleen van jou is. even een jij moment. ook heel belangrijk, ik merk zelf dat ik door te sporten me juist minder! moe voel dan wanneer ik niet ga. Succes!
Dat omschrijf je mooi. Zo is het ook wel. Maar er word aan gewerkt. Ik begin 1 oktober in een vrijwilligersfunctie waarbij ik zelf mijn tijden indeel. Dit doe ik op de momenten dat papa thuis is, zodat we geen oppas nodig hebben. Al onze familie en vrienden wonen nl. niet in de buurt. Vandaar ook dat ze nog nooit oppas hebben gehad. We zijn hier na de geboorte van de eerste komen wonen, dus kennen gewoon nog niemand, buiten de buren om dan.
Het is altijd moeilijk om mensen te leren kennen in een nieuwe buurt. Ik hoop voor je dat die vrijwilligersbaan iets is zodat je een moment voor jezelf hebt, en wat andere mensen leert kennen! Als je even goed aan jezelf werkt komt de rest ook wel weer goed! en je man moet maar even geduld hebben hoor! Hij heeft niet de hele dag 2 kinderen om zich heen en hormoonschommelingen etc.