dat zijn wel veel heftige dingen idd shaddixxx!! dat van op wie hij lijkt, dat is maar net wie weet van het donorschap lijkt me? verder vind ik dat ouders altijd baas zijn, maar dat familie inderdaad soms denkt dat een baby een soort groepsbezit is ofzo.... lastig om daar beetje tactvol mee om te gaan hahaha
Dames! Graag schrijf ik hier ook mee! Momo82, 15 november, 2e kindje, meisje zoals zoveel al schreven: Hoe anders is het bij de 2e! Ben veel minder georganiseerd en het gaat ook allemaal veel sneller. We zijn net verhuisd naar Engeland dus moet ook nog eens uitzoeken hoe het hier allemaal werkt. Sowieso bevallen in het ziekenhuis want mijn eerste dochter is via keizersnede geboren. Bij haar ben ik ingeleid en na 48 uur weeen, een ruggeprik die niet aansloeg en nog maar 5 centimeter ontsluiting is ze gehaald. Hier in Engeland krijg ik de keus of ik weer ks wil. Ben er nog niet uit en voorlopig ligt de kleine meid nog in stuit, misschien wordt de keuze dus wel voor gemaakt. Terwijl ik dit typ hangt het eerste wasje buiten. Dit omdat de rompertjes wat gele vlekken hadden en de zon nu schijnt, blijkbaar de beste manier om ze eruit te krijgen? Ik hoop het! ik ga snel al jullie verhalen lezen!
Haha, we bedoelen ook meer van de verpleging Ik weet niet óf ze daar iets over zouden zeggen, maar ik kan me voorstellen dat een verpleegkundige, die wel eens opmerkingen maakt over kleine neusjes of fijne gezichtjes, ook best iets zou kunnen zeggen als 'Wat lijkt ze op mama zeg!'. Nu staan we er heel nuchter in hoor, het interesseert ons echt in de verste verte niet dat dat ene zaadcelletje wat voor een zwangerschap heeft gezorgd van een andere man kwam, we zijn dolblij met ons meisje en mijn man is meer vader dan een hoop mannen die wél zelf een kind verwekt hebben, zijn. Ik weet alleen niet of ik daar vlak na de bevalling ook zo nuchter over denk. Iedereen weet bij ons overigens hoe het zit, daar hebben we nooit een geheim van gemaakt. Van m'n schoonmoeder verwacht ik dat ze helemaal lyrisch zal zijn over hoe ontzeeeeettend onze dochter op haar vader lijkt (ook als dat misschien helemaal niet zo is) en dat ze dat zal blijven herhalen.. Ik ben trouwens wel echt vréselijk benieuwd naar de haarkleur en de kleur van de oogjes van ons meisje, maar dat zullen jullie vast ook allemaal wel hebben! Dat 'groepsbezit' herken ik ook hoor.. Als je hier op ZP soms de reacties in topics ziet, als iemand aangeeft dat ze er moeite mee heeft dat iedereen de baby vast wil houden.. Ik heb dan zoiets van; Als jij je daar niet goed bij voelt, doe je het lekker niet. Reageren anderen daar gepikeerd op en kunnen ze het niet accepteren? Jammer dan. Maar goed, er zijn blijkbaar ook vrouwen die vinden dat iedereen 'recht' heeft op het vasthouden van de baby en dat het er nu eenmaal bijhoort.. Nou, hier lekker niet! Welkom Momo! Heftig om tijdens je zwangerschap te emigreren! Of vind je het zelf wel meevallen?
Shaddixxx: ik ben zwanger geraakt door eiceldonatie. Het zijn de eicellen van mijn vrouw bevrucht met donorzaad. Na de KS heeft niemand, geen verpleegkundige of arts, iets gezegd over op wie ze lijkt. Ik was daar een beetje 'bang' voor. Wel lieve opmerkingen als 'wat een fijn gezichtje' en dergelijke.
Kan ik me helemaal voorstellen Chybou. Ik weet ook niet óf ze het doen, maar we wilden dat gewoon vast aangegeven hebben. Bij de kraamzorg hebben we het ook aangegeven. Ik vind jullie manier van donatie wel echt ontzettend mooi, trouwens! Kan jouw vrouw geen zwangerschap uitdragen, of hebben jullie puur aan deze vorm van donatie gedaan zodat jij het kindje (of de kindjes in dit geval ) 9 maanden hebt gedragen en zij het eerste bouwsteentje heeft geleverd?
Shaddixxx: Ik denk dat het goed is om het in zo'n plan te vermelden. Bij ons staat het meerdere keren in mijn status en tot mijn verrassing was de hele afdeling, toen ik voor de KS van Camille kwam, op de hoogte van haar ontstaan. De verpleegkundigen vonden het zo mooi! Je kan het er beter in hebben staan, dan denken dat het niet nodig is en onverwacht voor een vervelende situatie komen te staan. Wat je schrijft over het aanleveren van het bouwsteentje is zeker een heel erg groot aspect geweest van onze keuze voor eiceldonatie. Eigenlijk is dit (op dit moment) de enige manier waarop je als twee vrouwen samen een kindje kan 'maken'. Dan bedoel ik in de zin dat je allebei een soort van bijdrage levert. Ik heb heel erg het gevoel dat het nu van ons samen is. Lieve heeft deel 1 van de ICSI rondes gedaan, het spuiten van hormonen en de punctie. Ik doe, als het ware, deel 2. Naast dit gevoelsmatige aspect is de keuze voor eiceldonatie ook ontstaan omdat er in mijn genen spina bifida (en nog wat andere genetische afwijkingen) voorkomen. De kans dat de open rug, die ik zelf heb, aan mijn kinderen doorgeef is heel groot. Door te kiezen voor de genen van Lieve hebben we dat 'probleem' opgelost. In tegenstelling tot mijn zussen (die datzelfde genetische defect bij zich dragen) hebben wij de luxe dat we de eicellen van Lieve konden gebruiken. Lieve is in alle opzichten een super moeder maar ze heeft geen zwangerschapswens. Ik had die wens heel sterk dus zo zijn we bij deze oplossing uitgekomen. Na 3 ICSI rondes heb ik Camille mogen dragen en in februari pakte de eerste terugplaatsing van onze cryo's (geheel onverwacht want ik dacht echt dat we weer een tijdje bezig zouden zijn) ontzettend goed uit en werd ik zwanger van deze twee jongetjes. Wat kan je soms belachelijk veel geluk hebben hé!
Gelijk hebben de verpleegkundigen, want het ís ook prachtig! En inderdaad, wat een geluk kun je soms hebben.. Ik ben nu ruim 31 weken zwanger, maar ik geloof het eigenlijk nog steeds niet.. Als ik denk aan een jaar geleden, toen zaten we nog midden in een ICSI.. Toen waren we er nog vol van overtuigd dat de TESE perfect zaad had opgeleverd en dat we ongetwijfeld zouden eindigen met een mooi aantal embryo's, waar ik vast wel zwanger van zou raken.. Toen bleek dat het zaad van mijn man nooit voor een bevruchting zou kunnen zorgen, toen zouden we verdergaan met een donor, moesten we daar alles voor regelen, toen misten we m'n eisprong, toen was er een kerststop in Düsseldorf, toen zouden we een tijd stoppen met de behandelingen vanwege mijn veel te vroeg geboren, en uiteindelijk overleden, nichtje en toen had ik ineens een spontane eisprong, planden we compleet onverwachts, op diezelfde dag nog, een IUI-D en was ik zomaar zwanger.. Ik vind het nog steeds zo bizar.
Shaddixxx: Dat is ook een heel bijzonder verhaal. Echt bizar hoe het soms kan lopen. Alles bij elkaar heeft dit er toe geleid dat dit kindje er nu aan komt. Was je eerder zwanger geworden dan zou dit kindje er niet zijn... Dit meisje was gewoon voor jullie bestemd! Ik kan me voorstellen dat je nog steeds amper kan geloven dat je 31 weken zwanger bent. Ik heb dat echt precies hetzelfde. Toen ik 3 maart de eerste positieve knaltest (haha met een middagplasje) in handen had (dag 10 DPO) kon ik het gewoon niet geloven. Dat is zo gebleven tot de 12 weken echo. Ik was er bijna van overtuigd dat het mis zou gaan, want zo makkelijk kon het nu niet zijn! 1,5 jaar, 3 x ICSI, 6 TP's, 1 miskraam... En nu in één keer zwanger van een tweeling?! Als ik zo jouw verhaal lees en ook mijn eigen verhaal ken weet ik dat dingen gewoon soms zo moeten gaan... Noem het het lot, noem het toeval, noem het een hoger wezen... Hoe dan ook, het moet zo zijn.
Ik vind het zelf heel moeilijk om te geloven in het 'zo heeft het moeten zijn'. Voornamelijk omdat ik vandaag 31 weken en 2 dagen zwanger ben, en mijn nichtje 31 weken en 2 dagen geleden begraven is. Een hoop mensen vinden dat mooi, zeggen inderdaad 'dat het zo heeft moeten zijn', maar voor mij voelt dat juist niet goed, omdat het in mijn ogen juist héél anders had moeten zijn. Ik ben dolblij met ons meisje, echt intens gelukkig, maar soms voelt het ook zo alsof ze 'omgewisseld' zijn, m'n nichtje en onze dochter. Het had niet 'zo' moeten zijn. Ik had nu een nichtje moeten hebben van een maand of 5 (of 8, als ze wel te vroeg geboren was, maar was blijven leven), ik had in april kotsmisselijk in de auto moeten zitten richting Oostenrijk, om m'n nichtje voor het eerst te ontmoeten en met kerst hadden mijn zusje, zwager en nichtje over moeten komen vanuit Oostenrijk, zodat we foto's hadden kunnen maken van twee schattige baby-meisjes in de meest lieve kerstoutfits.. Aan de andere kant heb ik soms ook wel eens het idee dat m'n nichtje er iets mee te maken heeft gehad. Ik weet niet of mensen die er niet meer zijn echt over je kunnen waken, maar soms voelt het wel zo. Ik heb bijvoorbeeld ook deze ketting, normaal gesproken doe je daar zo'n balletje met geluid in, die je dan op je buik draagt, maar bij mij zit er een stukje van het rouwlint in, van de bloem die ik toen voor m'n nichtje heb gekocht. Ik durf 'm niet te dragen, veel te bang dat ik 'm kwijtraak, maar als ik hiernaar kijk, heb ik wel zoiets van, ja, het komt goed. Ik vind het echt heel dubbel allemaal, maar daardoor misschien ook wel een nóg groter wonder..
Shaddixxx, wat mooi en verdrietig tegelijk! Maar ik snap je gevoel wel... <3 Hoe gaat het met de rest van de dames? Vandaag bij mij niet zo goed. Mijn zoontje had 2 kindertjes te spelen en mijn oudste zoon moest naar voetbal. Vlak voordat we met z'n alle de auto instappen om naar voetbal te gaan, verstapte ik me... Echt zo'n felle pijnscheut door mijn rechterbekken! Grrr de pijn is niet meer weggegaan, kon nog net autorijden heen en terug. Sorry moest ff van me af klagen..
Shaddixxx: Pfff heftig zeg, tranen in mijn ogen. Heel mooi dat balletje. Soms is het 'het moet zo zijn' heel dubbel. Ik kan me voorstellen dat je deze week, gezien je zwangerschapsduur, even extra stil staat bij de dood van jouw nichtje Margriet: Dat verstappen kan erg lelijk zijn. Auw! Klagen mag hoor! Probeer wat rust te nemen (helpt bij mij goed als ik last van mijn bekken heb) Ik heb had vanavond en weer een flinke bloeding. Gelukkig werd het daarna weer minder. Maar het blijft schrikken. Gisteren is alles goed onderzocht en nagekeken. We durfden het daarom af te wachten. Twee keer een echo, inwendig onderzoek, CTG. Alles prima in orde met de jongens en geen tekenen van vroeggeboorte... Ik mocht gelukkig toch weer naar huis. Maar ik ben er bang voor, ik denk dat we wel zo door blijven gaan met bloedverlies en de ziekenhuisbezoekjes.
Nou, ik moet officieel nog tot maandag wachten voordat ik echt mee mag kletsen, maar ik mis veel teveel hahaha! Al 28 pagina's vol.. Wauw, wat een kletskousen zijn jullie! Ik sta al wel in de bevallingslijst erbij hoor, had me al gemeld.. Maar dat is ook alweer 2 weken geleden. De tijd vliegt hier nog voorbij (gelukkig)!
Shaddix..snap heel goed hoe dubbel het voelt. Chybou..toch iedere keer weer even schrikken dan met het bloedverlies. Niet leuk Hopelijk blijven de kleintjes nog een mooi tijdje zitten. Margriet, herken dat pijnlijke verstappen wel, hopelijk heeft je nachtrust het nu verholpen. Vanmiddag naar de vk, geboorteplan met manlief besproken. Hij vind het uitkloppen van de navelstreng ook een goed idee..nu nog kijken of de vk het ook doet.
Hoe gaat het hier met de bloeddrukken? Die van mij was gister 110/80 netjes zou je zeggen.... behalve dat ik altijd 110/60 heb........... en nu dus een sprong van 20 heb gemaakt, vonden ze niet goed.... dus nu over twee weken weer komen, rustig aan doen en zodra ik hoofdpijn heb of sterretjes zie bellen... wanneer heb je te hoge bloeddruk eigenlijk? bij hoger dan 100 onderdruk toch? zou dat bij mij dan hoger dan 80 zijn, omdat ik normalitair al een lage bloeddruk heb? mijn standaard is 60 en niet 80 zoals de normale mens
Margriet; Au! Gaat het na een nacht slapen (als dat gelukt is tenminste) weer een beetje beter, of is het nog steeds zo pijnlijk? Chybou; Niet meer dan logisch dat het spannend blijft, ook al hebben ze net nog gecheckt of alles in orde is.. Hebben ze je baarmoedermond ook opgemeten? Dat zegt natuurlijk lang niet alles, maar ik vond het wel geruststellend om te weten dat die nog lang genoeg was.. Poppetje; Gewoon lekker meedoen hoor, ik ben hier ook anderhalve week vóór de 30 weken begonnen, geloof ik Babbel; Ik hoop het! Meestal is het niet zo'n probleem en het schijnt bij een hoop VK's ook standaard te zijn (hoewel ik er toch echt nog nooit van gehoord had ). Het zou wel zuur zijn ook, als ze moeilijk doen over een paar minuutjes uitstellen van de meest simpele handeling van de hele bevalling BabeBabe; Ik vind het echt heel lastig om te zeggen wanneer 'ie nou écht te hoog is.. Vorige week donderdag lag ik met 2 andere vrouwen bij de verpleegkundige (in plaats van op verloskunde, omdat het tijdens kantooruren was) en zij moesten allebei blijven als de onderdruk boven de 90 was. Toen lag ik er zaterdag met een onderdruk van 97 en vonden ze het 'niet zo dramatisch'. Ik denk dat het dus echt afhangt van hoe je geschiedenis is en dat de combinatie van klachten en labuitslagen ook heel erg meetelt.. Had jij al last van klachten, of was het echt een verrassing, dat je bloeddruk nu ineens een stuk hoger was? Ik vind de tweede regel van jouw onderschrift echt fantastisch, trouwens
Zo, ik heb m'n ochtend ook goed besteed haha.. Heb alle 28 pagina's eens even zitten lezen en ik ga er nu op reageren Shaddixxx, wat een verhaal zeg! Jeetje, wat heb jij al een hoop meegemaakt (tijdens deze zwangerschap)! Wat treurig van je nichtje, kan me goed voorstellen dat het allemaal heel erg dubbel voelt! Ik vind dat met het balletje wel echt een ontzettend mooi symbool. Hoe is het verder met je? Is alles qua bloeddruk nu een beetje onder controle? Chybou, jij hebt ook al zo'n mooi verhaal! Wat bijzonder en wat een mooie manier/gedachte om op deze manier toch samen kindjes te mogen krijgen! Ik maak zoiets vergelijkbaars ook van dichtbij mee; mijn zusje en haar partner (ook een vrouw) waren al een tijdje aan het kijken, hoe zij samen kinderen zouden kunnen/willen krijgen. Eigenlijk is het allemaal zo oneerlijk: bij adoptie worden strenge voorwaarden gehanteerd en het is hartstikke duur, terwijl elke 'gek' zo een kind op de wereld kan zetten. Is even heel zwart/wit uitgedrukt natuurlijk, maar ik denk dat je wel begrijpt wat ik hiermee bedoel. Volgens mij wilden zij uiteindelijk proberen om allebei een keertje te dragen en dan met behulp van een zaaddonor.. Nouja, ze zijn nog superjong allebei en ze zijn inmiddels ook niet meer samen, maar ik vond het wel mooi om te zien dat ze al zo over de toekomst aan het nadenken waren. En dat je als lesbisch koppel (zo zal ik het gewoon maar noemen) zoveel moeite moet doen om je kinderwens te vervullen.... Ik vind dat echt fascinerend en bijna schokkend. Hopelijk wordt dat in de toekomst allemaal wat makkelijker! Hier: ik word stiekem een beetje zenuwachtig van jullie verhalen over de babykamers, geboortekaartjes etc! Wij gaan over 3 weken verhuizen, dus de kamer moet nog helemaal gedaan worden. Heb wel al veel in huis qua spulletjes, maar kan er nu nog weinig mee.. Kan niet wachten tot we de sleutel krijgen en we eindelijk aan de slag kunnen! Wil dan ook de kleertjes pas gaan wassen, zodra de kamer helemaal klaar is.. Dan kan het gelijk de kast in. Geboortekaartje wordt hier nog lastig. We hebben er allebei eentje die we heel mooi vinden, allebei een andere, dus een van ons zal moeten inschikken. We waren het al een soort van eens geworden welk kaartje het gaat worden, maar ik begin nu toch weer te twijfelen. Zo irritant! Het is ook gewoon iets wat ik graag geregeld wil hebben, omdat we het straks al druk genoeg krijgen met de verhuizing en klussen in het nieuwe huis enzo. Lastig!! Wij laten het trouwens ook bij de drukker maken. Vandaag komt de kraamzorg langs voor het intakegesprek, ik ben benieuwd! Ga gelijk even navraag doen over die kruikenzakken, ik heb expres nog niks gekocht.. En ik ga ook even aan haar vragen wat zij adviseert qua inkoop van luiers! Heb op dit moment nog niks, wil ook even gaan inslaan bij de Appie.. Maar ben zo bang dat ik teveel haal, haha. Het kraampakket heb ik dinsdag gekregen, ik kreeg er de rillingen van! Moet er nog maar niet teveel bij nadenken, haha. Het is niet dat ik echt tegen de bevalling opzie, maar jullie hadden gelijk: het is wel een horrorpakket, haha! Met die wondverzorgingsdingen allemaal.. Krijg spontaan een naar gevoel daar beneden Ik heb het pakket van FBTO. Vind het echt heel leuk dat dat boekje van Pauline Oud erbij zit, ik ben gek van die serie! Als ie er niet bij had gezeten dan had ik hem zelf gekocht, hihi. Wil ook het Kraambezoekboek graag hebben. Volgende week hebben we de groeiecho, met 30 weken. Ik kan niet wachten tot we ons mannetje weer even mogen zien! En wij gaan bewust geen 3D-echo doen, dat hebben we zo afgesproken aan het begin van de zwangerschap (wilden toch nog iéts een verrassing laten voor onszelf).. Maar met de 20 weken zette ze opeens de 3D-stand even aan, onverwachts, en sindsdien kriebelt het bij mij toch wel. Ik ben zó benieuwd wie er nou in mijn buik woont.. Ik ga gewoon de stoute schoenen aantrekken en vragen of ze weer even gauw wil spieken met de 3D, dan kijkt mijn man desnoods maar de andere kant op Dinsdag zat ik er voor het eerst eventjes doorheen. Ik heb de hele zwangerschap eigenlijk nog niet mogen klagen, heb het echt heel makkelijk gehad.. Natuurlijk had ik wel wat kwaaltjes (oververmoeidheid, van begin tot aan nu, af en toe misselijk, etc) maar was niet echt noemenswaardig. Ik kon vooral lekker genieten! 2 weken terug begonnen de kwalen te komen (maagzuur, krampen, bekkenklachten, kortademigheid/benauwdheid) en sindsdien wordt het toch wat zwaarder. Sinds een paar dagen beginnen de schopjes ook pijnlijk te worden en ik had dus dinsdag voor het eerst dat ik zwanger zijn eventjes niet meer leuk vond. Ik was het zat en kon niet wachten tot het 24 november is..... Moet zeggen dat dit redelijk is bijgetrokken, had even mijn dag niet.. Maar de schopjes zijn nog steeds heel onprettig, Rennies gaan erin als snoepjes (niet aan te slepen) en ik heb opeens een raar slaapritme gekregen. Jeetje, ik voel me echt zwanger haha! En toch geniet ik ervan. Wat is het toch een mooi gegeven he, dat je lichaam in staat is tot zoiets bijzonders.. Dat maakt elke kwaal toch wel ontzettend de moeite waard
@shaddixx, wat een mooi gebaar naar je nichtje toe - die mooie hanger met het rouwlint. Als ik lees hoeveel je nog aan haar denkt, dan weet ik wel zeker dat ze er mee te maken heeft gehad. Ik ben geen zweverig type, maar op de dag dat mijn dochter met spoed gehaald werd, werd een zeer goede vriend van mijn schoonvader begraven. Hij riep altijd dat hij 92 zou worden en mijn dochter is om 2 over 9 geboren. Dat zal me altijd bij blijven. Elk jaar als mijn dochter jarig is, denken we hier even aan en op de een of andere manier komt er toevallig (?!) altijd een verhaal te voorschijn over hem. Ik wil nog een blij momentje delen, mijn glucose waarde was twee uur na mijn ontbijt 4.3, ik ben zoooo blij (vorige keer na de GTT 9.3!). Morgen nog een keer prikken om te kijken of het na de lunch ook nog zo mooi is. Ik zei tegen de VK dat ik bijna met plezier een tochtje naar het zh ga maken morgen ... pfff...
heel begrijpelijk hoor poppetje! Ik denk weleens, heb ik dan geen moment rust? Als ik even op mezelf wil zijn ga ik vaak even lekker in bed lezen, maar dan wordt die kleine natuurlijk drukker... En word je er weer van bewust dat je voorlopig niet alleen bent en zult zijn. Ik vind het een wonder, ik ben super blij en vind het fantastisch dat ik nog een zwangerschap mag meemaken. Voel me ook prima, behalve wat maagzuur af en toe. Maar een moment voor mezelf, echt voor mezelf... dat gaat nog even duren
Haha, dank je, ik krijg ook regelmatig een PB van mensen die mijn onderschrift lezen hihi, ik ben sinds ik zwanger ben gewoon een beetje dwars en ik geef FV en heb niks met BV en word altijd kriegel als ik lees dat het zo'n intiem moment is net alsof dat met een flesje geven niet zo is.... maar verder ga ik er geen discussie over starten whahaha, ieder moet doen waar ze zich goed bij voelt Kreeg gister toevallig weer een opmerking van de VK (deze is wat ouder en zanikt er elke x weer over) over de BV, stuwing etc... Wat de bloeddruk betreft, tja... ik had niet echt ergens last van... vond ik.... maar vorige week wel 2 x paracetemol genomen omdat ik hoofdpijn had en nog tegen man gezegd van, moet ook niet te nsel meer bewegen want zie sterretjes haha, maar geen link gelegd verder.... nu ligt het dus misschien daaraan.... geen idee, hooop dat het meevalt en hier bij blijft!!