Goed zo! Ik zal het noemen... Misschien dat een goede hypnotherapeut iets voor je kan betekenen. Ik ken toevallig iemand die dat gedaan heeft. Echt je komt tot je zelf en je verwerkt alle trieste en nare gebeurtenissen uit je leven. Als ik zo je posts lees, ben je een onzettend lieve mama en jouw meisje kan dat voelen! Anders zou ze constant huilen en niet lekker in haar vel zitten. Ik zou zeggen, opties heb je! Veel sterkte en succes!
Lieve Lilians, kan het niet laten hier toch even op te reageren en bedoel dit goed maar de opmerking over huilen etc hoeft niet altijd waarheid te zijn. Mijn dochter heeft heel veel gehuild, zit of zat niet altijd lekker in haar vel en ja ik heb een PND maar hou zielsveel van haar.
Oh sorry ik heb het niet zo willen bedoelen! Sorry sorry sorry! Natuurlijk zijn kinderen verschillend en natuurlijk zegt dat niets over de liefde dat ouders voor hun kind hebben. Ik heb me toevallig gefokust op de situatie die de topic starter heeft opgeschreven. Misschien te snel van mij! Oprecht wilde ik niemand beledigen!
Je kan het altijd overwegen en proberen! Veel sterkte en succes! Bij mijn vriendin heeft het gewerkt! Echt!
Hartverwarmende reacties in dit topic! TS, jouw verhaal is schrijnend en ik voel de tegenstrijdigheid en de hopeloosheid die in je woorden doorklinkt. Je verhaal doet me heel erg denken aan een postpartum depressie. Dat kan, ook na bijna 1½ jaar. Niet kunnen genieten van je kind is het belangrijkste criterium. Dat is niet jouw schuld en betekent ook niet dat je niet van je kind houdt! Blijf zoeken naar goede hulp. Toch weer opnieuw praten met een hulpverlener, antidepressiva (soms even zoeken welke werkt), misschien een behandeling met oxytocine... Jouw huisarts klinkt als een eersteklas koekenbakker. Kun je haar niet omzeilen? Als met je vuist op tafel slaan tenminste niet helpt. Als ze je wel doorverwijst heb je voorlopig je doel bereikt. Maar het is wel superbelangrijk dat dat gebeurt. Als je trouwens denkt dat jouw huishouden een bende is, moet je eens bij mij komen kijken! Ik heb geen talent voor tijdschriftachtige tafereeltjes à la Ikea. Guess what? Het boeit mijn dochter geen klap of ik een huiskamer heb met een wit bankstel en één minimalistisch bijzettafeltje en zonder rommeltjes.
Helemaal eens!! Ik moet je eerlijk bekennen dat mijn vertrouwen in huisartsen etc enorm gekelderd is door alles wat we hebben meegemaakt. Ook zijn er zoveel behandel mogelijkheden dat dat het soms ook moeilijker maakt om in dat donkere bos weer een lichtpunt te vinden. Ik kan alleen maar zeggen dat ik TO enorm dapper vind!! Ik hoop echt dat je een weg gaat vinden om weer gelukkiger te worden. Wij zullen hier altijd een luisterend oor voor je zijn.
Je hebt vast niet veel tijd, maar ik kan je het boek 'perfecte moeders bestaan niet' van Diana Koster heel sterk aanraden. Ze beschrijft erin dat een kind krijgen een 'life changing event' is. Zoiets is super, maar te veel van die gebeurtenissen tegelijk (zoals jij hebt meegemaakt : verhuizen, trouwen, ...) in combinatie met dan nog de moeilijke gebeurtenissen (ziekte, overlijden, ....) dat is gewoon te veel voor de weerbaarheid van een mens. Het is dus helemaal niet verwonderlijk dat je uit balans geraakt. Ik zou ook zeker met iemand gaan praten, zodat je ook kan genieten. Ik wens je heel veel sterkte en stuur je graag een dikke knuffel, want ik heb zelf ook donkere momenten gehad en dat wens ik mijn ergste vijand niet toe! .
Wat verdrietig dat je je zo voelt. Hier moet iets mee gedaan worden, want misschien is het moederschap geen roze wolk, als je je goed voelt is het wel ontzettend leuk. En nu kun jij dus al 1,5 jaar niet genieten (niet verwonderlijk na wat je hebt meegemaakt hoor!) heel veel sterkte
Bedenk me dat je schreef dat je vandaag jarig bent. Van harte gefeliciteerd! Ik hoop dat je een leuke dag hebt vandaag. En dat het komende jaar een mooi jaar mag worden voor je.
Gefeliciteerd met je verjaardag! Ik hoop dat je een fijne dag hebt, maar bovenal, dat je een jaar tegemoet gaat waarin veel dingen in positieve zin gaan veranderen!
Ik was gisteren jarig inderdaad. Toch een leuke dag gehad. Ik was 's morgens bij mijn schoonmoeder een taartje wezen eten. Verder eigenlijk een gewone dag gehad, boodschappen gedaan, is ook een werkdag ML kwam thuis met een plantje, mijn andere cadeautje was al binnen (had ik besteld). 's Avonds film gekeken en toen lekker slapen. Ik heb het er nog met mijn schoonmoeder over gehad en zij zegt beter geen medicijnen nemen. Praten is wel erg goed, dat kan ook met ml. Manlief ook nog gesproken en of ik echt door zou zetten vandaag met de huisarts. We twijfelen. Misschien moet ik beter aangeven als het niet goed gaat en ik me begin te irriteren. Ook zorgen dat ik voldoende ontspanning krijg, dat moeten we samen afstemmen. En ML moet denk ik ook helpen om te kijken hoe het anders kan als het niet lekker loopt. Afgelopen zaterdag kon ik op zich wel genieten tijdens een uitje van zijn werk, we lagen heerlijk op het strand op zo'n loungebed te zonnen. Ik heb inderdaad dat boek liggen: "Perfecte moeders bestaan niet". Heel goed boek. En ik was er ook mee bezig voor mezelf en mijn man om het beter te krijgen maar IK ben dan degene die samen met mijn man wil kijken en hij doet er dan verder geen moeite meer voor... Ik weet het dus niet goed wat nu te doen. Of ik het nu toch nog zelf moet proberen op te lossen. Of toch met de huisarts er over praten wat wijsheid is. Ik heb namelijk al eerder tips gekregen hoe er mee om te gaan. Dat is vooral regelmaat aanbrengen en dat heb ik nu ook met onze dochter. Die prikkelbaarheid hoort er ook bij. En ja als ik twijfelachtig aankom bij de huisarts gaat dat ook niet werken...
Wat heftig voor je meid! Mij valt het ouderschap ook best zwaar maar kan er gelukkig ook heel erg van genieten. Ons zoontje is nu bijna 14 maanden en nog steeds slaapt hij niet door.....'s nachts is mijn geduld dan ook vaak ver te zoeken. Ik heb zelf ook een spoedkeizersnede onder narcose gehad en mijn zoon heeft de eerste momenten van zijn leven bij zijn papa doorgebracht. Ik heb het hier best moeilijk mee gehad omdat ik het plaatje in mijn hoofd had dat hij gelijk aan de borst gelegd zou worden na de geboorte. Gelukkig is dat daarna wel helemaal goedgekomen en merk ik niet dat dat de binding heeft verstoord. Het is een enorm mama's kindje en hangt constant aan mij. Ik denk dat het idd in jouw geval heel goed zou zijn er met iemand over te gaan praten. Idd dit verhaal aan je huisarts (misschien een andere raadplegen) laten lezen en een doorverwijzing vragen. Ik weet uit eigen ervaring dat dat echt kan helpen. Heel veel sterkte meid!