Ik denk dat ik ooit eenmaal iets van decoratie op de gewone tafel gezet heb toen we ergens op bezoek waren. Omdat dat een herinnering was aan een overleden persoon en de kinderen er ook niet afbleven. En eenmaal aardappelmesje dat op salontafel lag omdat er een uur geleden fruit mee was geschild. Dat leg ik thuis ook buiten bereik van kinderen. Maar van drinken, taart, ed laat ik gewoon staan. Ze weten ook dat ze eraf moeten blijven en dat lukt goed.
Ne heb ik nooit hoeven doen ( kinderen kwamen nooit aan de tafel en wat erop stond) Maar ik vind het helemaal niet raar als iemand dat bij mij thuis zou doen. Beter voorkomen dan genezen. Kinderen kunnen per ongeluk tijdens het spelen weleens iets omstoten ( het zijn kinderen en geen robots).
Mij zou het niks boeien.. Ik zou eerder denken, waarom deze vraag.. Je weet niet hoe precies de verstandhouding is tussen je vriendin en de andere vriendin. Misschien is ze er al vaker op bezoek geweest en zette je vriendin het dan op haar verzoek weg.. En dacht ze nu, ik doe het maar gewoon zo vrij voel ik me? Ik vind het altijd moeilijk om over anderen te oordelen, er kunnen al zoveel dingen aan vooraf zijn gegaan,bv zoals ik hierboven aangaf. Als je vriendin er echt moeite mee zou hebben, zou ze toch iemand die je in huis haalt dit doet kunnen aanspreken, terughoudend of niet, schijnbaar kennen ze elkaar 'goed' genoeg om bij elkaar over de vloer te komen. Ik zou me eerder irriteren aan mensen die hier een oordeel over hebben. Dat vind ik pas kortzichtig.
Dat deed een vriendin bij ons toen ook. Ik moest er even aan wennen. Maar ik kan me wel voorstellen dat ze dat deed. Het is veiliger voor haar zoontje, en veiliger voor onze spullen. Maar als ons meisje gaat kruipen en lopen, ben ik niet van plan om alle decoratie op te bergen. Ze leert er maar van af te blijven. Tenzij het gevaarlijk spul is.... dan berg ik het wel op. Of ik dat bij een andere zou doen? Nee.... denk het niet.
Haha idd! Uit eten gaan hebben wij al ruime tijd opgegeven hoor en die ikea stoel, daar klom ons klimaapje binnen 10 seconden uit (ja, met het tuigje om, hij klimt ook uit de autostoel/buggy en fietsstoel met gordeltjes om).
Ja, zie mijn vorige reactie over de stoel. En wat betreft het weggaan, als ik mijn jongste stil had moeten laten zitten (nu gaat het iets beter), had ik beter gewoon nergens meer heen kunnen gaan. Stilzitten is geen optie voor hem. Proberen kan wel hoor, bij mij op schoot, maar ik garandeer je, dan kan niemand elkaar nog verstaan. Niet alle kindjes zijn zo makkelijk.
Wat een discussie! De thee begrijp ik volkomen hoor. En daarbij zou ik dit ook doen bij mijn beste vriendin. Nu heeft zij kinderen in dezelfde leeftijd als die van mij en zou ze zelf ook nooit thee op tafel zetten maar ik eet dat als dit wel het geval is ik dit gewoon kan doen zonder raar aangekeken te worden. Maar bij "vreemde" of vage bekenden zou ik het zeker niet doen.
Ja als ze wat eet en drinkt, en wat aandacht krijgt wel. Ik neem ook altijd mini boekjes mee Ik zeg nergens dat ze makkelijk is, (de oudste was dat wel) en als het echt niet zou gaan zou ik dus mooi weg gaan. Dan hebben die mensen er ook niks aan. Mn zus heeft zon ventje, ze neemt een campingbed mee daar speelt hij ff in. Los kan hij echt niet. Tja dan maar niet op visite!
Ach, ik vind het nog wel begrijpelijk, prima, in ieder geval kan er dan niets mis gaan of kapot gaan. Ik heb wel andere dingen meegemaakt met visite, waarbij ik wel raar stond te kijken, zoals de nieuwe buren die voor hun peuter een stuiterbal mee hadden genomen, omdat dat zijn manier was om het ijs te breken...jaja, en mijn fotolijstjes, vaasjes etc. met zo'n bal die door de kamer vloog. Toen heb ik ook maar even gezegd dat ik dat niet wou.
Dus dan mag je maar nooit meer ergens heen? Ik ben blij dat mijn familie niet zo denkt en met alle liefde wat aan de kant zet als mijn zoontje er is (en nee, die blijft ook echt niet in een campingbedje spelen).
Ik bedoel niet dat je van die mensen waar je heen gaat niet komen mag, maar dat je zelf zo wijs moet zijn als het niet gaat. Of gewoon even. Ik tolereer niet dat mijn kids ergens aan zitten bij een ander, als niet luisteren kunnen of willen, gaan.
Nou dan had ik de afgelopen 2 jaar binnen moeten blijven zitten (wat ik eigenlijk ook wel veel heb gedaan, maar soms kom je ergens niet onderuit, zoals huisartenbezoekjes en bepaalde verjaardagen).
In de situatie die TS beschrijft zou ik het niet doen. Vind het ook een beetje aso. Als ik ergens op visite ben en ik zie echt een gevaarlijke situatie, bijvoorbeeld op de rand van een salontafel, dan zeg ik wel dat dat misschien niet heel handig met een peuter. Maar dat komt ook omdat wij maar weinig vrienden hebben die een kind hebben in dezelfde leeftijdscategorie. Die zullen daar dus niet zo snel bij stil staan.
Dat ligt aan de relatie die ik met die mensen heb. Liefst zet ik ook alles uit de buurt, dan kan mijn dochtertje lekker spelen zonder dat ik constant haar hand je vast moet houden. Want ze begrijpt echt nog niet waar ze wel of niet aan mag komen. Gelukkig begrijpen mijn familie en vrienden dat. En daar zet ik gevaarlijke dingen gewoon buiten handbereik. Laatst was ik op een verjaardag waarbij ik de keus had om mijn kind voortdurend aan de hand te houden om te voorkomen dat ze ergens aanzat. De hele kamer stond namelijk vol lage tafeltjes met koffie en thee. Of ik kon samen met haar aan de andere kant van de kamer gaan zitten, waar een betere plek was om met haar te spelen, volledig afgezonderd van alle visite. Geloof me, dat was geen gezellige verjaardag.
Bij dit soort opmerkingen zie ik altijd lijfstraffen voor me, maar dat zal wel aan mij liggen. Iedereen is anders en ik ben niet van het: als je niet luisteren wil (moet je maar voelen) dan ... Maar goed, daarom kom ik waarschijnlijk ook niet bij jou op de koffie. Ik vind het wel prachtig om te zien hoe eensgezind iedereen hier is. Als ik mijn vriendinnen dit probleem zou voorleggen, zouden ze stuk voor stuk zeggen: Boeien.
Nouja.... kijk als ze het nou gewoon vroeg. Zou ik dat meer waarderen. Ik snap best dat hete thee gevaarlijk kan zijn. Maar ik zou eerst als ouder mijn kind leren om er niet aan te komen ipv dat ik het steeds zou gaan voorkomen. Ik vind het wel onfatsoenlijk om Het gewoon te doen... dat zou ik ook echt niet waarderen...