Vorige week dinsdag had ik de eerste afspraak bij de vk. Had sinds een paar dagen af en toe wat heel licht (bruin) bloedverlies, dus maakte me wel zorgen. Op de echo was een vruchtje van 6w+3 te zien met een kloppend hartje. Hartstikke mooi, ware het niet dat ik zelf dacht ongeveer 8,5 werk zwanger te zijn. Nu heb ik een wat onregelmatige cyclus, dus het zou natuurlijk kunnen dat ik toch later zwanger ben geraakt dan gedacht. Het werd alleen wel heel krap met de datum waarop ik positief getest had. Toch maar HCG waarde laten prikken 2 weken achter elkaar en na 2 weken weer een echo. De volgende dag bloed laten prikken en HCG kwam mooi overeen met een zwangerschap van 6,5 week (14duizend nog wat). De hoop nam toe, maar de angst bleef. Gisteren opnieuw HCG geprikt en deze was slechts 300 gestegen: geen goed nieuws. Kon gelukkig vandaag al terecht voor een nieuwe echo en daar werd bevestigd dat het vruchtje niet is gegroeid. Even uitgaande van mijn eerste berekening zou ik nu dan op ca. 9-10 weken zitten en is er dus een groeiachterstand van 3 weken, maar het hartje klopt nog steeds. Volgens de vk is het nu niet meer de vraag OF, maar WANNEER ik een miskraam krijg. Kan het allemaal nog niet zo goed bevatten, zeker na twee keer een kloppend hartje te hebben gezien..... Niet dat ik overigens twijfel aan de conclusie van de vk, maar uit wat ik lees is de kans op een mk na een kloppend hartje nog maar 5%. Ik kan er ook weinig over vinden, dus hoop dat er hier mensen zijn die dit hebben meegemaakt.
Bij mij is het al 2x mis gegaan na kloppend hartje. De 1e keer was er een groei achterstand van 10 dagen en de 2e keer liep de groei op de 1e 4 echo's goed. De kans dat het mis gaat na kloppend hartje is klein, maar gebeurt helaas wel. Die groei achterstand lijkt me niet goed, maar ik zou er echt niets aan laten doen zolang het hartje klopt! Ik lees wel vaker van die dingen dat het eerst niet goed is en dan ineens wel. Sterkte!
Ik heb hier bijna hetzelfde verhaal. Wij wisten precies wanneer we zwanger zijn geraakt, omdat dit via de medische weg is gegaan. Ik had de 1e echo bij 6w+3 daar was meteen al een groeiachterstand en het hartje klopte langzaam. Met 7w+5 weer een echo, wel iets gegroeid maar lang niet genoeg en nog steeds een traag kloppend hartje. Afgelopen maandag met 9w+3 weer een echo gehad en hier was het hartje gestopt. Nou heb ik voor vandaag een curretage gepland staan, en heb ik gisteren een spontane miskraam gehad. Moet vandaag dan een half uurtje eerder op het ziekenhuis zijn, dan gaan ze een echo maken om te kijken of alles nu weg is. Zo niet, krijg ik alsnog de curretage.
Bedankt voor de reactie Nijntje en Nicky. @ Nijntje Zolang er nog een kloppend hartje is ga ik zeker niets laten weghalen, de gyneacologen hier doen dat ook niet. Ik zie dat je al 5 miskramen hebt gehad, wat ontzettend verdrietig! Kan me niet voorstellen hoe moeilijk dat moet zijn. @ Nicky Bij jou dus 3 weken tussen de eerste "slechte" echo en de derde waarbij het hartje niet meer klopte... Ik las in een ander topic dat je alsnog een curettage moest ondergaan na je miskraam. Heftig hoor! Heel veel sterkte voor jou!! Zit vandaag in een soort emotionele achtbaan. Het ene moment ben ik ontens verdrietig, het andere moment heel rationeel en het volgende moment voel ik, tegen beter weten in, nog een sprankje hoop. Het voelt ook een beetje onwerkelijk allemaal.....
Veel sterkte meid! Ik heb soortgelijk verhaal als Nicky. Ik alleen nooit kloppend hartje gezien. Kindje gestopt met groeien met 5,5 weken terwijl ik toen 9 weken had moeten zijn. Uiteindelijk met 10 weken curretage gehad omdat het niet vanzelf kwam. Wens je heel veel sterkte in deze tijd, het is verschrikkelijk oneerlijk en slopend!
Bedankt Naa. Het is inderdaad slopend. Eerst twee weken tussen hoop en vrees geleefd na het eerste beetje bloedverlies. Gisteren dan de duidelijkheid dat het echt niet goed is, maar niet weten of en wanneer de miskraam op gang zal komen. zit er nu aan te denken om maandag toch maar aan te geven dat ik alvast doorverwezen wil worden voor een curettage, daar zit hier zoiezo een wachttijd van een week op. Pfffff, wat een keuzes die je helemaal niet wilt moeten maken 😢
Ik heb ook net zoals jou ruim 2 weken tussen hoop en vrees geleefd. As maandag had ik definitief te horen gekregen dat ons kindje niet meer leefde. Omdat ik toen al 2 weken bloedverlies had en ik het niet meer volhield heb ik woensdag gekozen voor curretage en ik kon gelijk gisteren geholpen worden. De curretage viel me erg mee, wat ik wel heel erg vind is dat ik nooit een vruchtje heb gezien en de mentale klap komt nu pas. Luister vooral naar jezelf en wat je nog volhoud. Maak het jezelf niet moeilijker dan dat het al is. De komende tijd zal nog moeilijk zat worden. Knuf!
Hoi ten eerste sterkte moeilijk hoor. Bij mij met dezelfde termijn als jouw geweest voor eerste echo. Liep ook twee weken achter. Mijn cylus die keer was kort en met ovulatie testen. 10 dagen na de positieve ovulatie test al een positieve zwangerschap test. Dus kon echt niet dat ik minder ver was. Maar het hartje klopte en heel sterk ook, vruchtje bewoog zelfs tijdens echo! 2 weken later gingen we weer voor controle echo en helaas was het vruchtje precies twee weken gegroeid maar op dit moment heel hartje meer. Gyn gaf aan dat het hoogstwaarschijnlijk diezelfde dag was gestopt omdat er nog geen vuil of bloed in de baarmoeder was en omdat het niet opgekruld lag. Bij langer dood word het kleiner namelijk. Hier dus geen goed verhaal ondanks de goede echo. Ze kunnen mis meten maar nu nog steeds zo een achterstand bij jouw is ook niet goed. Enigste wat je kan doen is hoe moeilijk ook afwachten. Sterkte! En knuffel.
Hier ook een mk na kloppend hartje. Vruchtje is vlak erna gestopt met groeien. Heel veel sterkte. Bij mij zat er ruim drie weken tussen voordat de mk op gang kwam
3 weken.... heftig hoor! Ik vind het wachten tot er wat gebeurt emotioneel echt zwaar. Merk dat ik eigenlijk nergens meer heen wil want stel je voor dat het dan heel heftig begint... Ook als ik alleen met m'n dochter van6 thuis ben heb ik die angst. Zal blij zijn als ik het achter de rug heb, maar ben tegelijkertijd ook bang voor de klap daarna die hier door anderen wordt beschreven. Maar ik zie dat jij inmiddels weer zwanger bent? Van harte gefeliciteerd! en hoop op een goede zwangerschap voor je!
@Antares: wat heftig dat je je kindje al had zien bewegen! Ik kon er niks van maken, zag alleen het hartje kloppen... Bedankt voor je steun!
Nou, vandaag weer bloed laten prikken en hcg is gedaald van 14duizend nog wat naar 12duizend nog wat. Morgenmiddag een afspraak bij de gyn. om een curettage te bespreken. Heb wel steeds menstruatie-achtige buikpijn, maar meer dan af en toe een heel klein beetje bloed is het niet. Weet iemand hier trouwens of het mogelijk is bij dalend hcg dat het hartje nog klopt? Voelt echt heel raar om te hopen dat het hartje niet meer klopt morgen bij de gyn. 😕
Nou, gisteren geen kloppend hartje meer te zien. Aan de ene kant een opluchting, aan de andere kant intens verdrietig. Heb besloten een curettage te ondergaan en hoor vanochtend wanneer die zal zijn. Mogelijk al vanmiddag of morgen. Zie er toch wel erg tegen op....
Ach meiske toch...Wat een verschrikkelijk nieuws. Ontzettend veel sterkte voor nu en de tijd die komen gaat... x Foekje
Werd vanmorgen tegen 11 uur gebeld dat ik om 13:00 geholpen wordt. In ieder geval niet veel tijd om me zenuwachtig te maken (hoewel de bloeddruk net toch wat anders aangaf😳 lig nu in mn blauwe schort te wachten op wat komen gaat. Pffffffff, hoop dat deze middag snel voorbij is😕.
Hier ook helaas toendertijd eerst twee mooi kloppende hartjes gezien ( het was een tweeling) in negende week. En dan helaas in mijn elfde week, 2 weken later, moeten constateren dat de vruchtjes bijna niet meer waren gegroeid en de hartjes waren gestopt. Het is een verschikkelijk moment zo daar op die stoel, als iets niet goed zit, dus ik leef met je mee. Heel herkenbaar dat je nergens heen durft. Ik heb nog 3 weken gewacht dat het vanzelf op gang kwam (en de vruchtjes waren ook al rond 2 weken dood toen ik erachter kwam), maar niets gebeurde. Geen enkel beetje bloedverlies, dus heb ik tens.otte Cytotec genomen, en dan was alles eigenlijk heel snel achter de rug. Achteraf dacht ik , wat erg,d at ik 3 weken nergens heen durfde, want volgens mij is het gewoon echt niet zo dat je ergens loopt en ineens komt alles eruit. Het begint gewoon heel geleidelijk. Heel veel sterkte verder!