Maar dat bedoel ik dus. De moeders van kinderen die zodanig allergisch zijn, zullen heus goed opletten en dit voor zijn, (en die hoor ik er zelden over ook trouwens). Maar hoeveel procent van de baby's is zo allergisch dat je ze beslist niet aan zou moeten raken? Vandaar dus vergezocht. Want als je het zo ver zoekt, zou je je huis gewoon nooit meer uit moeten gaan. Want wat nou als... enz enz. Dat was mijn punt dus ook
Ik heb er nooit echt problemen mee als ze mijn dochter aanraken ofzo, moet ook zeggen gebeurt me ook niet vaak.. Heb er 1x wat van gezegd, mijn dochter spuugde toen ze kleiner was wel eens wat melk uit, toen ik in de supermarkt wat wou pakken keek er net iemand in de wandelwagen bak en zag dus een druppel melk uit de mond over want rollen en wou dit met een stoffen zakdoek schoonmaken, nou sorry dat vind ik echt ver gaan en vies, daar snuiten hun de neus in brrrrrr
O, ja die draagdoek, dat was hier ook wel een bezienswaardigheid. En dan vragen als; Kan hij wel ademen zo? (nee natuurlijk niet ) Heb je daar een echte baby? Ik dacht dat het een pop was!
Ik irriteer me máteloos aan vreemden die menen mijn kind te moeten aaien. Kijken mag altijd, maar aanraken... Dat vind ik vies. Wie weet waar ze met hun handen aan hebben gezeten, of ze bijvoorbeeld na het plassen hun handen wel hebben gewassen... Als er een hand in de wieg verdwijnt vraag ik altijd vriendelijk of ze dat niet willen doen, maar laatst was ik het na drie eerdere pogingen helemaal zat. Ik heb een Joolz kinderwagen en daar zit zo'n beugel over de reiswieg. Ik zei toen tegen de mevrouw die ook met haar hand richting mijn zoontje ging: 'Ziet u die beugel? Die zit erop om vreemde mensen uit de wieg te houden.' Ik heb me omgedraaid en ik ben samen met mijn zoontje de winkel uitgegaan. Ik ben er wel van geschrokken, want zo ben ik normaal gesproken helemaal niet Ik moet nog even wennen aan dat 'agressieve leeuwinnen-gedrag' hihi. In de draagzak heb ik trouwens nog niet meegemaakt dat mensen hem willen aanraken. Ik geloof niet dat mijn buik ooit is aangeraakt door vreemden tijdens mijn zwangerschap. Wel door de kindjes op school (ik sta voor de klas), maar dat vond ik alleen maar lief
Ik krijg het altijd zo benauwd van al die mensen waarvan je amper naar hun kind mag kijken! Doe eens even normaal denk ik dan! Het is toch leuk dat mensen je kindje willen bekijken? Zeker na een tijd in het buitenland gewoond te hebben word ik gewoon kriebelig van deze mentaliteit .... Mijn kindje is zo vaak bekeken, aangeraakt en zelfs vastgehouden door mensen die ik niet of nauwelijks ken. Zolang zij er zelf geen probleem mee heeft (en meestal heeft ze dat niet en gaat ze hard lachen) is er toch niks aan de hand? Zij geniet alleen maar van al die aandacht
Hier gelukkig niemand die mijn buik zomaar aanraakte, maar wij wonen in een dorp. Hier is het dus nog snoepje bij de kassa enzo, mijn oudste heeft ernstige allergieen en dat is soms lastig... Ze geven hier eerst voor ze vragen....
Raketje vindt andere mensen helemaal geweldig, dus het zou sneu voor haar zijn als ik haar daarvoor zou afschermen. Ze zoekt ook mensen uit die ze leuk vindt, en stapt er dan zelf op af en gaat dan net zolang tegen ze lachen tot diegene tegen haar praat en terug lacht. En ze krijgt altijd haar zin wat dat betreft, want zelfs de grootste zuurpruimen kunnen haar niet weerstaan! Ik heb vanaf haar geboorte haar bewust met andere mensen laten omgaan. Natuurlijk gaf ik mijn baby niet zomaar af aan een wildvreemde die ik toevallig tegen kwam, maar kijken en aanraken mocht absoluut wel. En familieleden gingen er met haar vandoor zodra ik binnen kwam. Soms wist ik niet eens precies waar ze was, en moest ik mezelf een halt toeroepen om niet te gaan zoeken. Ik vertrouw mijn familie, die mensen weten wat ze doen. En nee, ik ging dan niet vragen of die mensen hun handen wel hadden gewassen met antibacteriële handzeep. Zonder is veel beter voor het immuunsysteem! Bemoeien met de opvoeding, dat gebeurde wel eens (en nog). Vooral als mensen zagen hoe Raketje at (Rapleymethode) wilden ze wel eens nerveus reageren. Het is goed bedoeld; deze mensen wilden niet dat mijn kind stikt en waren er niet van overtuigd dat ik wist wat ik deed. Meestal legde ik gewoon uit hoe de Rapleymethode werkt, en vaak was het dan goed.
Waarom aanstellerij? dat vind jij, maar dat hoeft niet per definitie. Ik heb er altijd al een hekel aan gehad als iemand mij aanraakte, dus dan hoeven ze dat al helemaal niet te doen nu mijn buik begint te groeien. Alleen hele goede vrienden, mijn oma en uiteraard ML. maar om dit als aanstellerij te bestempelen, nee, het is MIJN lichaam. en mijn man zegt wel is, waarom altijd de buik van de vrouw, waarom mijn gereedschap niet, dat heeft er voor gezorgd dat de buik van mijn vrouw groeit. WHAhahahahahaha
Ik hou er ook niet zo van. Hoe vaak je mensen in de auto niet in hun neus ziet peuteren, of hun vingers aflikken als ze een blokje kaas hebben gepakt bij de kaasboer. Zitten ze daarna aan mijn zoon Ben helemaal vóór weerstand opbouwen en hij heeft ook wel eens een hap kattenbrokjes gepikt, en ik dweil ook niet elke dag en hij kruipt ook rond, maar vieze handen van vreemden vind ik echt heel erg smerig. We hebben wel eens ruzie gehad met 2 oude vrouwen. We stonden in een bomvolle tram en man en ik stonden al over de wagen gebogen om hem weg te houden bij eventueel wiebelende passagiers. Ineens, out of the blue grijpt (ja, echt grijpen, niks voorzichtig uitsteken) een oud vrouwtje de wang van mijn kleine en knijpt er in Mijn man zei dat hij dat niet fijn vond en dat hij niet wilde dat ze zomaar aan een baby zat. Toen zei ze; Dat bepaal ik zelf wel hoor. Eh nee, dat bepalen wij als zijn ouders. In onze baby word niet geknepen.. :x Ik vind het echt tof als ik complimenten krijg over mijn zoon en die krijg ik vaak. Maar ik wil mijn kind wel leren dat vreemden niet zonder toestemming zomaar maar alles mogen doen. Je mag daar best wat van zeggen en aangezien hij dat nog niet kan en anderen niet herkennen wanneer hij iets niet leuk vindt, moet ik dat als ouder doen.
Heb er zelf geen last van, dat mensen mijn buik of mijn kinderen aanraken. Ik vind dat sommigen wel extreem kunnen reageren hoor, ik bedoel, de meeste mensen bedoelen het lief en hebben er geen erg in dat de moeder het vervelend zou kunnen vinden... Ik vind dat geen reden om het zo naar op te pakken. Laatst las ik ook ergens "het is mijn vlees en bloed, anderen hebben eraf te blijven".. dan denk ik wel eens, jezus, wat een agressieve houding.
Oh, wat zou ik boos zijn geworden als iemand het lef had om in de wang van mijn kindje te knijpen! En dan vooral een wildvreemde! Natuurlijk bepaal jij dat en niet dat mens! [offtopic] Leuke avatar trouwens!
Gelukkig hebben bijna geen mensen aan mijn buik gezeten. Geen vreemden althans. Ik hou er ook niet van en doe het ook niet bij een ander. Ik heb een keer meegemaakt dat een moeder haar dochtertje optilde en onder de kap drukte van mijn wandelwagen. Euh..... Hallo? Dat meisje haar gezicht zat nog geen 5 cm van mijn dochter haar gezicht en dat meisje zat al naar haar te graaien. Ik heb gezegd dat dat ik dat niet leuk vond. Volgens mij snapte die moeder dat niet. Kijken vind ik prima, maar wel van haar afblijven. Ik zat eens in de wachtkamer van de ha. Toen ik een praatje had met een echtpaar op leeftijd. Die man zat constant te hoesten, maar stond op met de bedoeling om even aan mijn dochter te gaan zitten. Ik zei dat ik het niet prettig vond wanneer mensen aan haar zaten. (Al helemaal niet hoestende oude mensjes bij een ha) Zegt die man 'nou dan krijg je nog wat over 16 jaar'. Heb maar gezegd dat ik haar dan dusdanig heb opgevoed dat ze zelf de juiste keuze kon maken. Laatst zaten we even ergens koffie te drinken. Er zat wat een smoezelig typje. Die dame wilde een handje van mijn dochter (ze is inmiddels 2 jaar). Ik vond het vies, maar ik wist niet wat ik moest zeggen. Ik heb haar handjes maar even afgeveegd met een snoetendoekje.
Nou dan waren ik en mijn buik blijkbaar niet mooi, want men heeft hier amper aangezeten. Ik ben daar heel blij om. Een schouderklopje of een knijpje in mijn onderarm vind ik prima. Maar mijn buik vind ik best een intieme zone. Ik ben er idd trots op dat mensen naar mijn dochtertje kijken en dat ze een praatje met haar maken. Maar dat betekent niet dat Jan en alleman ons te pas en te onpas mogen aanraken. En die rare opmerkingen die mensen maar menen te moeten maken tegen zwangeren word ik ook niet goed van. Ook mijn verloskundige ergerde zich daar groen en geel aan. Net of je publiek bezit bent ofzo als zwangere dat mensen maar alles mogen zeggen en aan je mogen zitten. Vind t maar een raar fenomeen.
1x een mannelijke collega gehad die over Mn buik aaide dacht wel even huh? Vreemd maar het is een aardige man en goed bedoelde Vind het juist leuk als mensen complimenten maken over mijn zoon of liefkozend over zijn haartjes aaien of zijn handje vasthouden geen probleem ook vreemden niet Alleen niet zomaar oppakken of in zijn gezichtje zitten zonder vragen maar vooralomdat ukje daar niet van houdt
Hier kijk ik ook nog steeds vreemd als verre collega's ineens aan mijn buik zaten, maar meer omdat ik het andersom niet zou doen. Dus ik zeg er daarom ook niets van. Wanneer een wildvreemde dat zou doen in de supermarkt ofzo zou ik er zeker wel iets van zeggen, of op een bepaalde manier reageren dat ze wel in de gaten hebben dat ik er niet van gediend ben. Aan mijn kind zitten vind ik ook "apart". Ik zeg er alleen iets van als ik er iemand vies uit vind zien.. Sorry maar ik vind zo'n reactie dan ook niet overdreven, ik ben gewoon bezorgd
Mn buik heeft nooit aandacht gehad en die is van zichzelf al groot, mensen konden niet zien dat ik zwanger was ( in supermarkt een vage bekende', ik hoorde iets over jou,maar vraag me af of ik je kan feliciteren, jahoor, ben al 36 weken zwanger) Zoon is nu 16 maand, lacht vaak, maakt contact met andere mensen en ja dan word er wel eens teruggepraat of zn hand vastgepakt. Bij de supermarkt pakt de cassieren zoonlief ook weleens vast om terug in de kar te zetten als ik moet afrekenen. Ben ik blij mee, anders klautert hij eruit en valt. Een broodje bij de bakker, worstje bij de slager of iets anders, het word altijd aan me gevraagd! Misschien omdat ik op een dorp woon? Ik zie er meestal niet zoveel kwaad in als een ander zich met me bemoeid... Aaaccch is je mama je pet vergeten? ( in de zomer) dan zeg ik, nee die is mama niet vergeten, maar meneertje gooit hem steeds van zn hoofd... Aaaaccchhh heb je geen schoenen aan? Nee niet meer mevouw, kijk ze staan in de boodschappenkar, waarvoor zou je schoenen dragen zeg ik dan met een smile. Ik zit er niet mee, zou t juist raar vinden als niemand reageerd!
We werden ook wel boos na die opmerking van haar. Je mag als ouder toch aangeven wat je wel en niet fijn vind bij je kind? Daar mag je alles van vinden, maar zij bepalen niks.. Enne, thanks
Ik vind het juist leuk dat mensen opmerkingen maken over mijn zoontje: "wat is hij toch vriendelijk he", "wat heeft hij mooie ogen" en noem maar op. Krijg ik ook telkens weer te horen als ik op stap ben met hem Dat mensen de natuurlijke neiging hebben om hem vol te proppen met lekkere dingen (schijfjes worst, koekjes enz. enz.) is natuurlijk niet altijd even gewenst, maar goed bedoeld in ieder geval! En als je het niet wil, zeg je het toch gewoon? Geen reden om je op te winden vind ik. Ik vind het juist fijn om zo wel eens een praatje aan te kunnen knopen met mensen. Lekker sociaal juist! En daarnaast vind ik ook: ben blij dat mensen complimentjes geven of positieve opmerkingen maken. Beter dat dan dat je genegeerd wordt op straat en niemand een goed woord voor je over heeft.
Sommige mensen zijn gewoon echt onbeholpen. Ze zien een waanzinnig schattig kindje en willen contact maken. Met als resultaat dat je soms een gekke situatie krijgt. Meestal hanteer ik dan de "nod and smile" aanpak. Maar het moet niet te gek worden natuurlijk. Als er iets gebeurt wat duidelijk niet in het belang van mijn kind is, of er wordt iets gezegd waaraan ik mij groen erger, dan grijp ik in.