Ik voel me soms zo eenzaam

Dat is ook wel een leuk idee ja.

 

Ik ben van Nederland naar Engeland verhuisd, en ik moet zeggen dat ik juist nu veel meer een sociaal leven heb dan in Nederland.
Ik ben "fan" van een band, en hoewel de meeste fans jonger zijn dan ik heb ik er hele fijne vriendschappen aan overgehouden.
Mijn beste vriendin heb ik leren kennen in de rij voor een filmpremiere, en met haar kan ik over alles praten, en dat heb ik nooit eerder gehad.
Verder heb ik een vriendin die fotografe is, en met haar ga ik veel naar premieres, concerten etc om haar te helpen, maar hele diepgaande gesprekken heb ik niet met haar.
Dan zijn er nog de ouders van onze homeschooling groups, leuke mensen over het algemeen en we praten regelmatig met elkaar, maar echte vriendschappen zijn het niet.
Mijn beste vriendin is 6 jaar jonger dan dat ik ben, heeft geen kinderen, maar we delen dezelfde interesses, en het was gewoon toeval dat we naast elkaar stonden en zo goed klikten.

 

Ik herken je wel een beetje, ik ben zwanger geraakt, bevallen en verpaardrijdenndinnen wonen ver weg en hadden het vaak druk en de kennissen hier hebben ook zelden tijd.
nu leer ik steeds meer mensen kennen, heb ik een baan en doe ik aan paardrijden.
Dit alles helpt wel enorm, ook doe ik veel leuke dingen met het gezin.
Ik zou zeggen zoek een hobby/baan/vrijwilligerswerk

 

Heel herkenbaar,dacht een goeie vriendin te hebben aan de vrouw van me man ze collega tevens wonen ze hier in de straat maar helaas komt dat contact alleen nog maar van ons uit en nu wij niks meer laten horen negeren ze ons compleet.

Dus hier ook geen goede vriendinnen
En ben ook nog eens thuis dus helaas

 

Ik vind het schrikbarend en verdrietig dat zo veel dames het zo goed herkennen. Ik heb het zelf absoluut niet, ontzettend druk met collega's, kindjes, school, vriendinnen, familie en hobbies. En daardoor compleet uit het oog verloren dat mensen eenzaam kunnen zijn.

Dus dank voor de berichtjes hier, ze doen me de ogen weer even open. Dat wanneer moeders op school me vragen om even een kopje koffie te blijven drinken als ik mijn dochter ophaal van een speeldate, of als een collega vraagt om na het werk even wat te drinken, dat ik daar ook eens tijd voor moet maken. Omdat mensen eenzaam kunnen zijn en gewoon eens een praatje met een ander willen maken. En omdat het gezellig is om mijn cirkel ook steeds uit te breiden en aan te vullen.

 

Hier ook herkenning.
Ik woon nu 10 jaar hier in de stad van mijn partner ... en ik ken hier quasi niemand.

Mijn enige en beste vriendin woont op minder dan 1 km van mijn ouders ... 50 km van hier.
Ik heb geen rijbewijs, dus die kant op gaan is elke keer "planning" en 2 uur heen en 2 uur terug met openbaar vervoer. Plus dat iedereen het natuurlijk druk heeft met zijn werk / gezin / huishouden.

Als ik de buren zie, zeggen die wel "goeiedag" en "hallo", maar verder gaat het contact niet. En kinderen zijn er hier nog niet.

Ik werk 3 dagen per week en met collega's praat ik wel, maar niks diepgaands of niks dat buiten het werk ook iets "oplevert" aan band.

Ik heb overigens 3 jaar en een klets volledig thuisgezeten wegens medische redenen en ik werd écht gek en depressief van die muren en de hele dag echt niemand zien behalve mijn partner!
Ik was echt dolgelukkig toen ik eindelijk geschikt deeltijds werk vond, want het betekent tenminste een beetje minder eenzaamheid en contacten.

Specifieke hobby's en interesses zijn er hier niet, dus clubs zitten er niet in.


Mijn man heeft hier buiten zijn moeder ook bitter weinig contacten overigens. Al zijn oude contacten en vrienden van vroeger zijn gaandeweg weggevallen. Maar hij lijkt er minder om te malen. We zijn dus behoorlijk op elkaar aangewezen.

 

Wat goed!! En bedenk je ook nog dat t voor sommigen mensen evht een stap kan zijn om zoiets te vragen (of ze denken dat jij een beetje eenzaam bent)

 

Ik herken het ook. 4 jaar geleden hier naartoe verhuisd en door ziekte mijn rijbewijs niet kunnen halen daardoor ben ik dus ook tbm.

Hopelijk ooit.

 

Het gevoel leeft onder veel meiden hier zie ik.
Heb je wel eens bedacht wàt je nu precies mist en waarom?
Wat zou je graag willen en wat zou je er zelf aan kunnen doen om dat te bereiken?

Zelf heb ik ook bijna acht jaar aan de andere kant vh land gewoond (nu weer terug op oude stek, relatie liep daar stuk) en vele contacten verwaterden daardoor. Daar in die omgeving kende ik ook bijna niemand en ik leerde er ook niemand kennen want had mijn werk nog op 125 km verderop.

Nu ik 'weer terug' ben in mijn oude omgeving merk ik dat de behoefte om contacten op te bouwen bij mij wel wat aanwezig is, maar in mijn huidige zwangere staat schuif ik dat even (?) voor me uit.
Ik hoop na de bevalling weer te kunnen gaan sporten om zo ook wat contacten op te doen.
En nee, ik ben niet op zoek naar een beste vriendin oid, die moet je treffen ipv zoeken denk ik.

 

Ik sluit me hier wel bij aan. Normaal "negeer" ik dit soort verzoeken zo van goh kom eens langs omdat ik het zelf druk genoeg heb, zelfs als tbm. Maar inderdaad om anderen eens zich niet eenzaam te laten voelen is dit wel een goed idee. Goed stukje .

Is het trouwens voor de eenzame meiden hier geen idee om bijv eens een kop koffie te gaan drinken in een bejaardentehuis? Of te wandelen? Heel veel vrijwilligerswerk wordt daar altijd in aangeboden. Of naar een mama-groep in de buurt???

 

Herkenbaar. Ik heb genoeg mensen om mij heen, maar ik heb altijd het gevoel gehad dat ik mijn 'echte vrienden' nog moet leren kennen/nog tegenkom.

Maar ik vraag me af of dat nog komt....... Je ontmoet veel mensen, maar het gaat allemaal snel snel snel.

 

Inderdaad, de volgende keer dat iemand vraagt of ik een bak koffie kom doen ga ik daar ook tijd voor maken.
Ik heb het ook echt veel te druk, veel vriendinnen die net als ik van leuke dingen doen houden. Ik ben elke week wel een dag weg, afgelopen zondag bijvoorbeeld paardgereden door de bossen met een vriendin op friese paarden, helemaal gaaf!
Ik ben zelf ook wel een doener, verzin veel dingen die ik wil doen. Volgende week ga ik bijvoorbeeld met een andere vriendin mountainbiken in grotten in Valkensburg geloof ik. Nu al zin in!

Ik denk dat dingen organiseren/plannen al wat zou helpen, en inderdaad veel lol hebben, niet alleen over zware onderwerpen praten. Al heb ik een hele goede vriendin waar ik echt mee kan filosoferen met een kop thee. Maar daar ga ik binnenkort mee naar latin lovers dus ook wel weer lol

 

Hier ook gedeeltelijk herkenbaar.

Manlief en ik zijn zo'n 5 jaar geleden naar Nieuw-Zeeland geëmigreerd, en gelukkig voor ons zijn we beiden introverten, en hadden we geen dringende behoefte om 'snel-snel' vrienden te vinden. We hadden collega's om mee te kletsen, en elkaar.

Zowel mijn man en ik hebben goede vrienden gevonden via onze hobbies, en een paar via werk. Hobbies zijn sowieso een goed punt om te starten, dan weet je tenminste al dat die andere mensen je interesse delen. Altijd wat om over te praten!

Sterkte allemaal, dames!

 

Ik herken me in het gevoel een beste vriendin te hebben, vooral nu ik in de MMM zit. Ik ben veel verhuisd en heb daardoor ook niet zo veel vriendinnen over gehouden en nu ik samen woon woont iedereen echt meer dan 100km ver weg. Nu heb ik lieve collega's waarmee ik nu soms ook wat buiten werk afspreek maar toch is dat het niet....

Ik hoop altijd dat het lukt om zo'n vriendin te vinden als ik straks een kind heb, omdat je op psz en school in contact kom met mede moeders...maar dat moet nog blijken.

Een paar maanden geleden ben ik een prive groepje gestart met meiden in de mmm en daarmee deel ik ook bijna al mijn lief en leed Misschien een goed idee om ook zo iets te starten TS?

 

Ik heb ook dat gevoel me familie woont ruim.een uur bij me vandaan heb nog 1 goede vriendin maar die woont ook 45 minuten bij me vandaan heb alleen me werk hier en mijn man en kinderen natuurlijk. Ik kijk altijd uit als ik naar mijn ouders ga of hun hier heen komen dat zou dit weekend zijn maar er word weer is gewerkt aan het spoor dus werd de reistijd 1:45 minuten dus heb maar gezegd dat we dan een andere x afspreken maar kan wel janken had me er erg op verheugd

 

Deels herkenbaar.
Ik ben ook vaak verhuisd en heb nu eenmaal geen familie en goede vrienden om de hoek wonen (verste in Nieuw-Zeeland), dus even op de koffie bijkletsen, zit er vaak niet in.
Met sommige vriendinnen is het contact ook verwaterd hoor.
Ik heb hier anderhalf jaar geleden komen wonen, ik heb hier al best een aardige kennissenkring opgebouwd. Zo heb ik mensen leren kennen door het doen van een cursus (lokaal), ik zit bij een club voor moeders, waarmee we samen dingen doen, met of zonder kinderen, op school heb ik me het eerste jaar ook bewust opgegeven voor hulp en begeleiding, dan leer je ook weer moeders kennen en de juffen zijn gelijk blij met je , met de buren borrelen we nog wel eens samen, dat soort dingen.
Echt diepzinnige gesprekken heb ik maar met een paar mensen hoor, maar ja, je moet ze ook eerst een beetje leren kennen.

 

Herkenbaar!
Ik ben van een "stad" naar een dorp verhuisd. Mijn man en ik hebben een boerderij, dus die kun je niet even verplaatsen. Ik hou vd rust en de vrijheid hier, heb goed contact met onze buren. Heb altijd wel mensen om me heen, maar mis ook iemand waarmee je kunt praten over "moeder-dingen". Onze dochter is nu 13 maanden en ik heb geen andere moeders om me heen, wel op FB, maar die wonen allemaal ver weg. Dat is toch anders dan in het echt. Ik hoop dat het wat beter word als ik met dochter dingen kan gaan ondernemen zoals naar speeltuin, indoorspeelparadijs en straks de PSZ. Ze kan nog niet lopen, dus de uitjes blijven nu nog beperkt tot wandelen, fietsen, mee winkelen, naar opa en oma. Ik hoop dat mijn wereld ook wat groter word als haar wereld letterlijk aan haar voeten ligt.

Daarnaast had ik een goeie vriendin, al sinds de middelbare school, maar het leek alsof het contact dood begon te bloeden en toen heeft ze me ook nog eens enorm voorgelogen!(vorig jaar). Ik heb geen zin meer in haar, heb haar afgelopen voorjaar voor het laatst gezien, daarna niks meer van haar gehoord, terwijl we vroeger veel met elkaar deelden. Ik neem geen contact met haar op, ze krijgt de wind nog wel van voren. Dan zal ze voelen wat ze mij heeft aangedaan. Liever geen vriendin dan een slechte vriendin.

Gelukkig heb ik wel lieve (schoon)ouders, 2 leuke schoonzussen(waarvan 1 helaas in Afrika woont) en mijn schoonfamilie zie ik ook regelmatig. Maar niets kan tippen aan je eigen fam. of een goeie vriendin.
Ik ga binnenkort mee doe met een soort opfriscursus in onze sector(melkvee), speciaal voor vrouwen. Die wonen allemaal in de buurt, misschien hou ik daar een leuk contact aan over. Ben dan in ieder geval de deur even uit, als thuisblijfmoeder komen de muren soms ook op je af

 

Waar woon je nu in de buurt/in welke provincie.
Wie weet woont een van de dames die ook aangeeft eenzaam te zijn wel bij je om de hoek