Nu was het mijn moeder vandaag die vroeg, Kan zoon niet voor nood even op zijn zusje passen. Vorige week vroeg zijn vader het ook al. Even mijn mening mijn zoon is een lieve jongen van bijna 14! En vijf minuten in huis kan wel maar wel als er een volwassenen bij blijft. Langer echt niet. Hij bezit echt nog niet het vermogen om goed op te passen ja voor even en als ik er gewoon zelf ook ben( douche bijvoorbeeld ik) Ik denk dan bij mijn zelf na hun vragen van ben ik nu gek of zijn hun gek! En ik denk het laatste. Hij kan die verantwoordelijkheid gewoon niet aan( nood breekt wetten) maar gewoon echt liever niet. Hij is een kind dat zijn hoofd nog vergeet bij wijze van spreken. Daar bij mijn dochter is pas vier en half maar is verbaal sterker dan haar boer hij fysiek natuurlijk. Ze is een stuiterballetje en haalt af en toe kattenkwaad uit, Hij zal echt wel voor haar zorgen in nood. En het zal vast wel goed aflopen maar ik zelf weet zeker dat hij er niet aan toe is. En daar bij hij wijst met zijn vinger naar zijn hoofd van mama voel je je wel goed ik op mijn zusje passen.. Dat is geen hobby van hem Hoe gaan andere hier mee om met kinderen die ouder zijn en jonger? Passen jullie kinderen wel eens even op? Geef je mij gelijk denk het wel? Hoop ik? Het gezegde is toch ( moeder weet het het beste) Denk meer dat ik het goed gaat vinden als hij een jaar of 18 is !!
Ja hoor, ik herken meteen wat je bedoelt. Mijn oudste dochter van 17 is ook niet echt een oppaskind (op haar broertje van 3). Ze is dol op hem, en doet de leukste dingen met hem, maar die verantwoordelijkheid weegt te zwaar voor haar. Voorbeeldje; vanavond moest ik naar de informatieavond van de klas van mijn oudste zoon (vo). Ik moest daar om half 8 zijn en Tim gaat zo tussen 7 en half 8 naar bed. Ik moest om 7 uur echt wegfietsen om op tijd te zijn. Nu kan ik wel weer mijn moeder vragen, maar ik vond het eigenlijk onzin met 3 pubers hier in huis van 17, 15 en 12! Ze hoefden alleen Tim dus op bed te leggen. Mijn oudste wordt dan al een beetje zenuwachtig, en dat komt echt doordat ze denkt dat er iets gebeurt en ze de verantwoordelijkheid niet aankan. Maar de tweede van 15 draait daar haar hand niet voor om. Als er hier opgepast moet worden dan doet zij dat (gelukkig heb ik nog een grote meid hihi). Zij staat heel sterk in haar schoenen, en Tim luistert nog beter naar haar dan naar mij haha. Dus ik geef je gelijk; als het niet goed voelt (bij je zoon èn bij jou) dan moet je gewoon niet doen..Nood breekt wet idd, maar als het niet perse hoeft zou ik het ook niet doen.
Moeder weet het het beste, daar ben ik het wel mee eens. Maar wat bedoel je precies met oppassen? Waar is het voor? Als je bijvoorbeeld even naar de huisarts moet voor jezelf en je bent maximaal een half uurtje weg moet dat wel kunnen denk ik. Maar ja ik ken jouw kinderen niet dus dat kan alleen jij beslissen! Of anders laat je je zoon alleen thuis en neem je je dochtertje mee.
Er zijn zat kinderen van 14 die een oppasbaantje hebben, dus qua leeftijd zou t best kunnen. Al zijn dat meestal wel meiden en die zijn wat eerder volwassen. Maar jij kent je zoon het beste, als jij denkt dat hij het niet aankan, moet je het niet doen. Je zou het er ook met hem over kunnen hebben, kijken hoe hij erin staat en die verantwoordelijkheid aan zou durven en willen. En zeker als hij het niet leuk vindt, moet je het niet doen. Het ligt ook aan de situatie. Als jij ff gauw naar de winkel wil bijvoorbeeld, vind ik dat je hem die verantwoordelijkheid best mag geven. Maar als je een avond uit wil, is al een heel ander verhaal.
ja mijn dochter past geregeld op, zij is 13 jaar. we zijn dan beiden telefonisch bereikbaar en kunnen naar huis als dat nodig is... ik denk dat dit wel scheelt per kind, maar ik heb kinderen die geen gevaarlijke toeren uithalen,en zich aan de regels houden het enige is dat ze wel eens ruzie krijgen. zelf paste ik als 14 jarige op onze buurkinderen en verdiende daar wat geld mee.... je moet ook laten zien dat je ze vertrouwd en ze meer verantwoordelijkheid geeft.....vind ik, Maar het moet wel kunnen, dat kun je ze zelf het beste inschatten als moeder zijnde.
Ik moest vanavond ook naar een ouder avond. Voor zoon zijn school en dochter. Voor zoon is zijn vader gegaan ik ben naar dochter haar school gegaan. Mijn moeder zegt van kan zoon niet even oppassen van daar mijn vraag dus. Idd. Ze heeft opgepast ik was minimaal 1.5 uur weg. Het komt gewoon niet eens in mijn op hij kan het echt niet. Nood misschien. Hij is wel heel lief voor haar. Als ik oppas nodig heb denk ik eerder aan mijn moeder zusje of mijn vader. Niet aan hem.
Voor een half uurtje en met een gsm in de buurt (waarop hij bijvoorbeeld jou of oma kan bereiken) zou ik het waarschijnlijk wel betrouwen. Maar als het echt duidelijk is dat hij nog "te jong" is voor langer (bijvoorbeeld een namiddag) / vaker, dan maar een andere oplossing. Ik babysitte graag en vaak buitenshuis, mijn zus haatte het en deed het dus zelden.
Heb wel eens gezegd hier ook wel eens van heb een groot kind en die kan mee oppassen maar haha. Hij vind het echt verschrikkelijk. Als hij al voor bij loopt vraagt zusje lief wil je mij drinken geven en dan krijg ik die blik van waarom ik ?? Elke keer.! Hij doet het wel maar met protest. Pas geleden liep hij met zijn tante en zusje richting een ander huis ik ging met de auto tante letten op maar hij stak met haar over en was super lief dat ging goed maar tante was er bij en die vertrouw ik 100 met oversteken. Dus in nood en als hij zich groot voelt en zich er op richt doet en kan hij het wel. Voor de rest niet echt.
Ik geef een kind nooit de verantwoordelijkheid over een ander kind. Natuurlijk verschilt het verantwoordelijkheidsgevoel enorm van kind tot kind. Maar feit blijft, hun brein is nog niet volgroeid en ze kunnen niet de risico's inschatten en handelen in noodsituaties zoals wij volwassenen dat zouden moeten kunnen doen. En als er dan een keer iets gebeurd dan heeft niet alleen het 'oppaskind' een levenslang trauma maar jij als ouder natuurlijk ook. Ik heb het heel vroeger meegemaakt op een oppasadres. Ouder zusje van 13 jaar moest een paar uurtjes passen op haar kleine zusje. Kindje is in onbewaakt ogenblik verdronken, verschrikkelijk drama natuurlijk. Oudere zus loopt nu als volwassene nog steeds bij de hulpverlening.
Om deze reden snap ik dus ook niet dat veel mensen een 15-jarige oppas nemen. Natuurlijk is niet iedere 15-jarige hetzelfde maar toch, het risico zou ik niet nemen. Ook niet dat mijn oudste op mijn jongse dochter past.
Mijn oudste is net 13 jaar en de jongste een jaar. En ja hoor, soms past de oudste op.. Dat is wel geleidelijk gegaan hoor. Eerst eventjes zodat mama kan douchen. Even boven de boel opruimen.. Of mama even koken. Oftewel ze past op met mama in huis.. Dan als mama eventjes de deur uit is.. Maar nooit langer dan een half uurtje en met hulptroepen dichtbij (buurvrouw) Ooit een dag oppas nodig gehad, onze oude hulp kwam.. Maar de oudste heeft bijna de hele dag voor de jongste gezorgd.. (Lekker vertrouwd) Je moet doen wat goed voelt.. En een 1-jarige is heel anders dan een 4-jarige. Bovendien mijn 13-jarige is erg zorgzaam en dol op kleinie kinderen.
Hier een 14-jarige oppasbuurmeisje en als ik iemand vertrouw dan is zij het, geen discussie verder.....maar de ene 14 jarige is de andere 14 jarige niet en dan is een broer/zusverhouding ook weer anders dan vrijwillig oppassen bij een buurkindje en zou hierin dan ook op je eigen gevoel afgaan!
Tja, het ligt wel aan de kinderen vind ik! Zelf was ik al vanaf een jaar of 12/13 de oppas voor mijn eigen broertjes en zusje (3 stuks) en vanaf 14 ook vaste oppas voor 2 gezinnen. Overigens heb ik wel eens meegemaakt dat mijn oudste broertje op ander broertje paste en mijn zusje op buurjongetje. Ouders waren gezamenlijk uit eten. Ik was toen bij mijn vriend. En dan zul je net zien: de stroom viel uit in de straat, het buurjongetje bleef maar huilen en de ouders namen net even hun telefoon niet op (heb het over 10 jaar geleden, dus iets ander tijdperk met mobieltjes). Toen ben ik er heen gegaan als 17-jarige en heb ik het gewoon geregeld. Het ligt dus echt aan de oppas, en niet aan de leeftijd van de oppas, en de kinderen.
Het ene kind is het andere niet. Onze zoon heeft geen broertjes of zusjes, maar ik heb een zusje van 17. Zij is heel verstandig en volwassen voor haar leeftijd. Ze heeft wel eens een dagje opgepast zodat mijn moeder en ik even een middagje konden winkelen. Terwijl een nichtje (van mans kant) ook 17 is en zij zou het niet kunnen. Dat is een heel ander kind en op een ander niveau als mijn zusje.
Ik had toen ik 12 was 2 oppasbaantjes. 1 met 1 baby en de andere met een peuter en een baby. Toen ik een keer bij beiden tegelijk werd gevraagd is mijn zusje van toen 10 naar het adresje met 1 kindje gegaan. Maar wij waren ook al wel erg zelfstandig. Mijn broertje is nu 14 en die zou dat absoluut niet kunnen.
Als je net als mij, 2 meiden van 17 en 15 hebt, dan kunnen die best een half uurtje ( het op bed leggen!) oppassen. En niet elke 15-jarige is hetzelfde hè! Mijn tweede dochter is emotioneel veeeel sterker dan de oudste. Altijd al geweest. Ik verkoos dus de 15-jarige boven de 17-jarige...dat is gewoon een kwestie van gevoel.
Ik ken je zoon niet en ik denk dat het erg van het kind afhangt. In basis vind ik 14 helemaal geen verkeerde leeftijd om op te passen op een jonger broertje of zusje. Maar dus wel afhankelijk van het kind. De ene kan het met 10 al en de andere zelfs met 18 niet. De stelling 'moeder weet het het beste' ben ik het niet mee eens. Ik ken erg veel moeders (en vaders) die hun kind te laag inschatten... En die het principe 'al doende leert men' maar eng vinden. Met als gevolg dat kinderen minder kunnen dan ze zouden kunnen.