Hier zijn beide kindjes gedoopt. Zijn allebei katholiek opgevoed, mijn moeder is erg gelovig. Manlief en ikzelf hebben ons twijfels over een God, maar de normen en waarden vinden we wel belangrijk. Vandaar de keuze van het dopen.
Ik bedoel dat alleen de vader de beloftes doet. Het is inderdaad een verbond tussen God en mensen, met name tussen God en het kind.....in mijn ogen is die belofte, en het zichtbaar worden van het teken van de doop het belangrijkste....in de bijbel werden mensen ook gedoopt zonder dat er beloftes aan te pas kwamen... het gaat meer om Gods beloftes dan om onze beloftes....
* Ahava, Ja die plens water schrijf je alleen maar als je niet de betekenis kent en ook geen respect op kunt brengen voor heilige gebruiken van anderen.
Als er sprake is dat beide ouders niet geloven vind ik dat men niet zou moeten dopen...... Kijk met twijffel kan ik leven.... Maar als het alleen is om er bij te horen, de ouders te vriend te houden of normen en waarden is dan denk ik doe nog maar niet. Ik zelf beleef ook wel perioden waarbij ik me afvraag van God waar ben je, en periodes van nabijheid met God
Bij ons in de kerk word er wel gedoopt als maar 1 van de beide ouders geloven, de niet gelovige ouder legt dan wel vaak een belofte af dat het het kind nuet zal hinderen bij de geloofsopvoeding.....
Je moet het niet uit de context rukken. Ik ken de betekenis heel goed en juist wij hebben respect voor een ieders geloof. Daarom mogen onze kinderen ook kiezen en zullen we nooit een bepaald geloof aan hen opdringen want dat is in onze ogen pure indoctrinatie. Het ging er hier om dat een kind geen trauma o.i.d. zal oplopen van de doop zelf omdat het feitelijk slechts 'een plens water op hun koppie is'. Nauwelijks ingrijpend te noemen vergeleken bij sommige andere religieuze rituelen.
Two yesses or no.. Als je niet wil zou ik het niet doen. Persoonlijk vind ik geloof iets wat je zelf moet kiezen ipv opgelegd te worden. Hier mag ons kind/kinderen het zelf kiezen. (Ik wil hier niemand mee voor het hoofd stoten laat dat duidelijk zijn!)
Dan nog ervaar ik het als oneerbiedig.....al begrijp ik wat je wil zeggen en dopen is geen kiezen, je krijgt enkel de belofte van God dat je zijn kind bent, dat hij voor je wilt zorgen en er vergeving, schoonwassen van zonde is, als je dat wil... De werkelijke keuze die je zelf maakt is bij je belijdenis, dan bevestig je je doop.
Maar tussen geen lid zijn en niet gelovig ligt natuurlijk een heel verschil. Volgens mag mag dat hier ook, alleen moet je dan dus wel beloven dat je daarna belijdenis gaat doen.
Zoals al eerder door anderen gezegd, vind ik het heel raar als je een kind laat dopen, terwijl je niet eens in een God gelooft!? Waarom zou je dat doen? De doop heeft dan helemaal geen betekenis en de beloftes die je er bij doet, kun/ zal je niet waarmaken...... Alleen om er bij te horen, vind ik een hele slechte reden, dus nee, ik zou het niet doen.
Zo zijn er ook ontzettend veel mensen die niet christelijk zijn maar wel kerst/pasen enzo vieren... Vind dat ook zo vreemd.
Tja, dat komt denk ik ook omdat het landelijk vastgestelde vrije dagen zijn. De betekenis van deze feesten is bij weinig mensen nog bekend en wordt dus ook niet meer op die manier gevierd. Met Pasen draait het vaak om de paashaas en (chocolade) eieren en kerst voor gezelligheid en lekker eten.
Vieren, ja, in de zin dat we samenkomen met familie en gezellig samen eten, etc. Maar omdat we niet christelijk zijn is het dan vreemd dat we dat doen? Ik vind die feestdagen eigenlijk aardig geseculariseerd in de samenleving van nu.
Kennis laten maken met beiden kanten. Als je gelovig bent zal het kind logischerwijs vanzelf meer te maken krijgen met het geloof dat jullie aanhangen. Maar daarnaast je kind ook informeren over andere geloven en over de wetenschappelijke benadering. Zo doe ik het andersom als niet gelovige ook. Zo kan je kind zelf uiteindelijk een mening vormen. Kan me overigens voorstellen dat het als gelovige moeilijker is om het zo aan te pakken als andersom, omdat je dan misschien denkt dat je kind niet naar de hemel zal gaan als het niet gelooft.
Inderdaad. Ik zou mijn kinderen niet ongelovig kunnen opvoeden. Het geloof is juist het belangrijkste wat ik ze mee wil geven. Daarnaast is nergens aan doen net zo goed een keuze (en toch ook een soort geloof), wat je je kinderen voorhoudt.
Maar je kind informeren over verschillen is toch gewoon deel van de opvoeding? Het geloof heeft zo'n grote plek in ons leven en dagelijkse omgang. Mij lijkt niet dat het niet-geloven dat ook is in het leven van een niet-gelovige. Ik kan moeilijk mijn kind dit niet meegeven en ze hier buiten laten, los nog van het hemelgedeelte want daar dacht ik nog niet eens aan. Later kunnen ze natuurlijk hun eigen keuzes maken en is het hun pakkie aan waar ze voor kiezen, alleen voed ik ze dan dus wel met een geloof op.