Even een luchtig topic. Wat was jouw partner zijn meest domme verwachting, opmerking of vooroordeel over jouw aanstaande bevalling. Ik heb hem persoonlijk voor zijn oren gemept toen hij de welbekende; 'Kan er niet een extra hechting bij', opmerking maakte. Uiteindelijk werd het een keizersnede, dus er was geen 'steekje extra' van toepassing. Maar toch. Er zijn vast en zeker meer mannen die niet zo helder voorbereid zijn op een eventuele bevalling/zwangerschap.
Ons gesprek tijdens de bevalling: Hij: ik heb hoofdpijn Ik: ik heb overal pijn Hij: ja maar dat is leuke pijn ehh.....
Bij mijn laatste bevalling : duurt het nog lang dan? Hele bevalling vanaf eerste kramp heeft 1,5uur geduurd... Had je andere plannen schat? En bij de eerste : tijdens het persen, nu zijn de weeen over en heb je geen pijn meer toch? GEEN PIJN?!?!? Bij de derde: is het al voorbij? Nou dat viel mee! Ehmm ja schat?
Poeh die van mij was eigenlijk niet zo lomp... Wel tegen de arts assistent die heeft hij na mijn keizersnede flink de waarheid gezegd en verteld dat hij dus absoluut niet meer aan mijn bed hoefde te komen. Ik vond het al vreemd dat ik hem niet meer had gezien later wist ik hoezo (maar ja dat was ook een piep van een vent en als mijn man dat niet had gedaan dan had ik het wel gedaan) Oh en ik kreeg na mijn missed abortion een hond van hem met de mededeling "volgens mij gaat het ons toch niet lukken dus ik dacht ik geef je maar een hond dan ben je niet zo alleen als ik moet overnachten" ehummm juist... Best lomp Uiteindelijk na 3 maanden toch weer zwanger
Na de bevalling ik ga naar huis ik ben moe! Bel ik in de ochtend op waar blijf je ja het was nog al laat vannacht. Ik wilde de oudste zien. Oké jij moe@ Ik kon er niet om lachen.
Nou jaa, niet echt opmerkingen maar mijn man pakte voor iedere bevalling (4 x ziekenhuis) zijn eigen tas in..met de leesmap, psp, wat lekkers te knabbelen en een fles cola. Hij nam altijd een heel overlevingspakket mee.
De enige opmerking die mijn man heeft gemaakt was ik eerst even boos over maar daarna moest ik echt onwijs hard lachen. Ik had net 40 min een infuus gekregen omdat ik bleef hangen op 4 cm de gynaecoloog zei dat ik zeker rekening moest houden met 1 cm per 1,5 uur. Mijn man had zitten tellen dat het dan rond 23:30 wel eens serieus worden. Maar om half 8 kreeg ik pers weeën dit zei ik tegen mijn man. En ik kreeg als antwoord: DAT KAN niet! Ik ben giftig geworden en heb gezegd dat hij dan zelf maar even moest voelen want op dat moment zakte het hoofd door.
Mijn vent en zijn vader vonden dat ik de bevalling maar zonder pijnbestrijding moest doen. Nou, na die opmerking kreeg ik zowat een toeval, echt! :x Natuurlijk was het mijn intentie om het zonder pijnbestrijding te doen, maar ZIJ hoeven er geen baby uit te persen dus lekker makkelijk praten die mannen De hormonsters hebben toen hun werk gedaan en ze zijn er niet meer over begonnen
Nou niet echt een opmerking, maar toen ik getoucheerd werd door de gyn waar nog vijf andere artsen/verpleegkundigen bij waren hoorden we ineens een enorm gesnurk naast ons. Bleek mijnheer in slaap gevallen te zijn. Zo vermoeid was hij. De hun besloot toen dat t genoeg was en een uurtje later had ik een keizersnede.
Als iemand vroeg hoe het gegaan was, zei mijn man: "Het is allemaal wel mee gevallen, ik had het erger verwacht".
Oh ja lekker topic dit!!! Mijn man vertelde een paar keer tegen de kraamvisite: "Ik vond het best lang duren hoor zo'n bevalling. Ik was echt doodmoe." Ik dacht even dat ik mijn gebruikte kraamverband om zijn oren ging slaan!!! (De arme schat, hij heeft ongeveer 24 uur moeten wachten, en ik heb hem echt in meerdere posities slapend gefotografeerd met mijn mobiel. Met zijn hoofd op mijn bed, hoofd op het voetendeind, met zijn hoofd op tafel, in de stoel onderuit, hij was zoooooooo moe hihi)
Tijdens de bevalling niet echt. Wel dacht meneer dat 4 setjes kleding wel genoeg was en dat een baby maar 3x per dag eet🙈.
Mijn man heeft geen goede voorlichting gehad in zijn geboorteland. Nadat E geboren was en de placenta kwam was dat een grote schok voor hem. "Schat ga je dood? Je bent een gigantisch stuk vlees verloren!" Verder geen lompe opmerkingen de bevalling was meer traumatisch voor hem dan voor mij.
Toen mijn man tijdens de weeënstorm besloot dat het zo vermoeiend was en een sigaretje wilde roken om even bij te komen... Vermoeiend? Bijkomen? Even er tussenuit? Tuurlijk, don't mind me. Het enige wat nog een beetje hielp was de vuist van mijn man zo hard in mijn rug duwen voor een klein beetje tegengas. Haal die vuist weg en ik sta NIET voor mijzelf in. Hij is gebleven, de schat Verder was het een topper! Zonder hem (en zijn vuist) had ik het écht niet gekund.
"Tja, ik vind bevallingen echt veel te lang duren hoor, ik verveel me dan zo" aldus manlief..... Ter info: mijn derde bevalling duurde vanaf de eerste wee tot aan baby op de buik in totaal 50 min!
Tijdens het persen had ik een kamer vol witte jassen, maar niet voor mij. Mijn man viel namelijk flauw, nadat hij een blik tussen mijn benen had geworpen....
Mijn man kloeg na de bevalling tegen mij dat hij zo moe was want hij had in een zetel moeten slapen! en ik had in een bed gelegen! dat ik op die moment er net 37u weeën had opzitten en dus van donderdag op vrijdag mijn laatste nacht echte slaap had gehad vergat (en vergeet hij tot op heden) even
Mijn vriend heeft zich keurig gedragen maar ik kon hem twee keer wel wat doen haha zat steeds aandachtig op de monitor te kijken of ik weeen had. In begin werden die niet geregistreerd terwijl ik die wel had , krijg ik toch een disscussie met hem ik kon geen weeen hebben want hij zag geen heuveltjes op de ctg. Uiteindelijk bleek ook dat de ctg niks registreerde dus kreeg ik een ander snoertje die inwendig moest en ja hoor daar kwamen de weeen in beeld. Toen kreeg ik een weeen storm en was meneer stom verbaast dat die alleen maar heuveltjes zag op het scherm. Volgens hem klopte dat ding niet ja lieverd ik schreeuw voor niks de hele verloskamers bij elkaar En het wel bekende steekje bij... Het was dat ik niks in de buurt had anders had ik het naar zijn hoofd gesmeten Voor de rest was die echt heel lief.
Het wel bekende.... een steekje extra. Tijdens het inknippen zei de vk: ik zou maar een stapje terug doen, dit wordt bloederig. Waarop mijn man zei: ach, ben wel wat gewend en vol met zn smoel voor mn doos zat.