Ik reis dus met de trein naar mijn werk. Dat gaat niet anders, want ik werk in het centrum van Amsterdam. Bovendien woon ik tegenover het station, en ik vind de trein fijn. Ik ga altijd - altijd - in de stiltecoupé zitten, omdat ik altijd werk in de trein. Dat scheelt mij enorm veel tijd: ik werk minimaal 3 uur in de trein per week. Vanmiddag was het nogal rumoerig in de stiltecoupé. Dat kwam deels doordat er een Duits gezin zat met twee kleine meisjes, en die begrepen niet dat het een stiltecoupé was. Prima. Niets aan te doen. Dan doe ik mijn koptelefoon wel op, en werk stug door. Ik zag tegenover mij een vrouw die zich erop had verheugd haar boek te lezen, maar ze kon zich niet concentreren. Die legde haar boek neer. Maar ze zei er ook niets van. Toen ik uitstapte, hoorde ik een mevrouw, die duidelijk ook aan het werk was (ze had een papier voor zich met allerlei aantekeningen) tegen de vertrekkende dames tegenover zich zeggen: "De volgende keer als jullie willen praten, kunnen jullie misschien beter niet in de stiltecoupé gaan zitten." Die dames reageerden nogal gepikeerd: "Tja, als je er last van hebt, dan moet je het zeggen: nu kunnen we er niets meer aan doen." (Goed punt op zich, maar ik vraag me dan wel af of deze twee dames zelf niet kunnen lezen ) De mevrouw zei dat het haar deze keer niet uitmaakte, maar dat de dames er misschien de volgende keer rekening mee konden houden. Toen hoorde ik een van die vrouwen zeggen (toen we alweer buiten stonden): "Nou, als ze er zo'n last van heeft, moet ze maar lekker met de auto gaan!" Dit is dus precies waarom ik altijd mijn koptelefoontjes meeneem. Ik heb gewoon geen zin in dat soort bullshit. Ik stond echt op het punt er iets van te zeggen. Ik had er niets mee te maken, maar ik word er echt witheet van. Ik betaal me ook scheel aan de trein, ik houd me netjes aan de sociale voorschriften, en dan komt er zo'n trien die waarschijnlijk nooit met de trein gaat, en die kan blijkbaar niet lezen, en dan moeten anderen daar altijd maar last van hebben. Ga lekker zelf met de auto, doei!
Ik snap je. Heb heel lang in Amsterdam gewerkt en ging ook met de trein. Ook wel eens dit soort mensen tegen gekomen. Erg asociaal
Niet iedereen heeft altijd door welke coupe men zich bevind. Zou zeggen trek je mond open, en dan heb je er niet de hele reis last van
Ik snap wel wat je bedoeld, heb ook jaren met de trein gereisd. Dat mensen zich niet aan de sociale regels in de trein houden is irritant, maar is soms niet anders. Dat is ook prima. Maar als je je niet aan de regels houd en iemand zegt er wat van (ook al is het wat te laat om er wat aan te doen), accepteer dan gewoon dat je fout bent, klaar.
Jij snapt het Miss M. Ook zo vaak meegemaakt: dat mensen de stiltecoupé inlopen en signaleren dat het een stiltecoupé is, maar dan toch gewoon gaan praten. @lil: dat is mijn punt juist. Ik heb er eigenlijk niet zo'n last van, zolang ik mijn koptelefoon op heb. Zodra je er wat van zegt is je reis pas echt verpest, want dan krijg je zo'n grote muil.
poehh. jeetje ik reis ook niet zo vaak met de trein en heb ook niet altijd meteen in de gaten dat het een stiltecoupe is, maar ik denk dat zelf je mond opentrekken op het moment supreme beter werkt als hier te klagen
@TinaTeenslipper en de anderen die zeggen dat ik me niet zo druk moet maken: ik heb dus niet zo'n last van geklets (er zijn uiteraard grenzen), maar ik heb last van asociale mensen die een grote bek geven als hen vriendelijk wordt gevraagd rekening te houden met een ander.
En Wat dan nog als het de enige is? In de stilte coupe moet je stil zijn. Ik ga er ook bewust zitten omdat ik geen gepraat en gekrijs wil. En als mensen even wat tegen elkaar zeggen lig ik daar niet wakker van. Maar wanneer je hele gesprekken gaat voeren wel. Als je wilt praten kun je overal zitten behalve in de stilte coupe.de meeste plekken zijn geen stilte dus het lijkt me dan dat je beter daar kunt zitten. Zwaar irritant. Ik irriteer me er elke dag aan en zeg er dus ook elke dag wat van.. Gisteren nog een vrouw. Zat al 10 minuten te praten met 3 mensen. Maar ik was nog niet super chagrijnig dus ik dacht laat maar. Tot ze ineens zegt: ohjee we zitten in de stilte coupe. Ach nouja jammer dan. Waarop ik zeg. In de stilte coupe dient u wel stil te zijn. Nou zegt ze als ik heel rustig praat heeft niemand er last van. Waarop ik zeg als iedereen dat doet is het alsnog rumoerig. En de definitie van stilte is niet praten/ geen geluid maken. Ze heeft niet meer gepraat daarna.
High five sista! En inderdaad: even iets zeggen kan heus. Vaak is het ook wel iets onrustiger bij een stop. No problem. Maar lange gesprekken, of nog erger: hard praten, dat is echt heel storend. Ik denk dat mensen niet beseffen dat er dus treinreizigers zijn die echt met opzet in de stiltecoupé gaan zitten. Ik loop er de hele trein voor door als het moet. En dan zie ik vaak genoeg dat overal meer dan genoeg plek is...
Inderdaad. Ik ga elke dag bewust opzoek naar een stilte coupe. En even praten ala no problemo. Maar verder. Hush. Sommige mensen worden ook echt boos op mij als ik het zeg. Jammer dan. Je kunt lezen. Het is niet zo alsof er maar 1 pietepeuterig klein inimini bordje staat. Nee echt op elke raam een dikke strook met s en stilte erop en bij de deur ook nog een teken. Plus dat ze het vaak ook omroepen en er deuren in het midden van de coupe zitten. Je hebt het echt wel door. En bij echt te weinig plek dat je echt niet meer kunt zitten. Prima. Maar dan kun je je nog aanpassen aan deze coupes toch? Lijkt me niet heel lastig. ..
Ik begrijp wat je bedoeld Lindangel. Het feit dat er een vergissing wordt gemaakt en mensen in de verkeerde coupé gaan zitten is nog niet eens zo vervelend, maar je mag tegenwoordig nergens meer wat van zeggen of je krijgt een grote bek. Zelfs hier wordt op subtiele wijze gezegd dat je een zeikerd bent
Ik heb liever iemand die praat, dan die 60 mensen die voorbijkomen en waarvoor elke keer die deurtjes open moeten, waardoor het geluid van de trein extreem hard door het hele treinstel dendert Ik kan me trouwens ook wel iets voorstellen bij de reactie van die vrouwen. Als iemand nu eerder had gezegd van 'Mevrouw, weet u dat dit een stiltecoupé is? Wilt u misschien wat stiller zijn?', denk ik dat dat voor een hele andere reactie had gezorgd..
Tja, misschien was mijn voorbeeld niet zo goed, omdat de hele stiltecoupé niet stil was vanmiddag. Van de 20 mensen zaten er 10 te praten, zeg maar. Dan maakt het natuurlijk ook niet meer uit. Ik snap wel dat die mevrouw er dan pas wat van zegt als de reis is afgelopen. Soms is dat zo, dan is het zo druk, dan heb ik zelf ook de neiging om maar te gaan bellen, bij wijze van spreken .
Ik ben het helemaal met je eens TS. Het is voor mij ook één vd redenen geweest om niet meer voor ov te kiezen. Ik durf er vaak niets van te zeggen, maar vreet mezelf wel de hele reis op. Geen goed begin vd dag 😉
Nou bijna altijd krijg je een reactie alsof je het onmogelijke vraagt. Negen van de tien weten heel goed dat het een stilte coupe is maar zijn zo aso om dan toch uitgebreid te gaan zitten bellen bijv. Zeg je er wat van wordt je of genegeerd, of een grote mond. Ook als je het gelijk zegt. Laat hen dan lekker met de auto gaan.. Ik vind het ook aso en merk het op het traject Amersfoort - Amsterdam Zuid bijna dagelijks..