Het is ondertussen al bijna 8 jaar geleden. Maar het blijft. Ik snap het gewoon niet. Waarom denk ik dan. En de manier waarop was ook absoluut niet leuk. Hij heeft een auto ongeluk gehad waarbij zijn kant van de auto tegen een boom is geklapt en hij is van binnen een soort van ontploft. Hebben hem ook niet meer mogen zien. Wel een troost. Hij was donor dus hij wou andere mensen helpen. Alleen dit kon niet meer omdat alles kapot was..
Heel apart inderdaad! Ik heb een ongeluk in 2011 gehad en zat met mijn dochtertje in de auto. die had zich los gewurmd uit de gordels van haar kinder stoel kwam ik achter toen zij aan het lachen was achterin, doet ze vaker maar ik kreeg een seintje dat ik moest kijken. Ik keek achterom en zag dat ze (vraag me nog steeds af hoe) haar arm uit de gordel had. Ik ben gestopt bij de carpool plaats en heb haar vast gezet. ik rijd weer verder en 400 meter verder krijgen we een ongeluk, ik ving de klap op want hij kwam aan de voorkant tegen ons aan (ook een geluk want was hij in de zijkant gereden dan waren we volgens het ambulance personeel over de kop gevlogen en tegen de boom gekomen) Ik had echt het gevoel dat wij op dat moment een beschermengel hadden. Al was het misschien ook niet gebeurd als we door waren gereden maar ik ben heel blij dat ik toch gestopt ben! Want wat als het wel was gebeurd pffff
Hoi Bubblez, Jee dat is echt verschrikkelijk. Het blijft je ook altijd achtervolgen. Ik zou echt niet weten waarom hij..maar ik denk dat hij snel uit zijn lijden is verlost en geen pijn heeft gevoeld. En donor voor anderen zegt al wat voor persoon hij was. Ik had mijn beste vriend verloren van 15 voor mijn ogen overgereden en gelijk hersensdood. Ik vroeg me af waarom hij? Kan toch niet uitgerekend hij zijn... maar ik weet dat hij op een veel betere plek is nu...althans dat hoop ik.
Lief dat je het vraagt! Lichamelijk gaat het goed, geestelijk wat minder. De vraag wat als blijft door mijn hoofd spoken. Zodra ik opgeknapt ben van mijn operatie krijg ik hart onderzoeken. Het topic van je vader lees ik geregeld. Heel veel sterkte!
Ik heb trouwens een beschermengel gezien bij mijn zoontje. Hij was 2 weken oud en lag naast me in bed aan de borst. Ik was heel ziek en in slaap gevallen, ik droomde zag een man naar me toe komen en zei wordt wakker! Je zoon ligt onder het dekbed. Ik werd gelijk wakker en hij lag er helemaal onder... Wat een erge nachtmerrie. Maar dat was zeker een engel die mijn zoontje heeft beschermd Amen1
Dat snap ik, dat je dat afvraagt, ik geloof net als angel "dat het je tijd nog niet was". Maar dat is zo makkelijk gezegd natuurlijk. Ik hoop dat je snel aansterkt en dat ze je goed kunnen helpen. Heel veel sterkte terug van mij!
Ja ik herken dat. Ik heb zelf ook een aantal situaties gehad waarbij mij zoiets is overkomen. Bijvoorbeeld het moment dat ik bij de bushalte uitstapte en de straat moest oversteken; maar de plek waar ik naar moest (mijn werk) zat aan het einde van de straat en we stonden al bijna in een bocht. Ik stak gewoon zoals elke dag schuin over; maar op een dag hoorde ik de stem van mijn vader. "Blijf staan". Mijn vader was toen al een jaar of 4-5 dood, dus ik vond het opmerkelijk. BLIJF STAAN, hoorde ik weer. En hij zei het precies zoals hij dat honderd jaar geleden ook zei bij het scoutinggebouw (voordat ik van mijn sokken gereden werd door een brommer). Vervolgens dacht ik; nou, oké. Ik blijf wel effekes staan dan, whatever.... En ineens kwam er met een noodgang een auto de bocht om scheuren. Ik geloof dat hij wel 140 km/u reed. Echt niet normaal gewoon. En dat alles gebeurde maar binnen een minuut. Ik realiseerde het mij pas later. Als ik (weer!) niet geluisterd had naar mijn vader, had ik waarschijnlijk hartstikke dood geweest, of zo goed als bijna. En later gebeurde het mij nog een tweede keer dat ik op station Bijlmer Arena van de bushalte afstapte omdat ik toch nog even wat drinken wilde halen bij zo'n winkeltje en ik stapte van de hoge halte af en ineens werd ik voor mijn gevoel vanaf de voorkant bij beide schouders vastgegrepen en in mijn schouders geknepen en naar achteren geslingerd. Er kwam een dikke joekel van een stadsbus aangereden. Ik keek om mij heen en er was niemand. Ik heb toen zelfs een blauwe plek gehad aan mijn schouders. Dat deed gewoon echt pijn en er was niemand in de buurt. Pas veel verderop bij de treinen/metro's. Nou ja, sindsdien geloof ik dat mijn beschermengel onder de bus terecht is gekomen; gezien die voor mij stond - dus besloot ik maar braaf naar links en naar rechts te kijken. Don't push the luck, etc. Maar dit soort dingen gebeuren vreemd genoeg heel mijn leven al. Nog wel meer onverklaarbare dingen. Ik ben zelfs een keer naar een medium geweest en heb met behulp van haar een bepaalde kant van mij afgesloten; zodat ik wat meer rust kreeg. Het is prima dat je paranormaal begaafd bent en dergelijke; maar dat moet mij niet in de weg gaan staan. Help me, doe wat of moven
Ik heb ook nog wel iets geks meegemaakt niet echt een beschermengel maar wel dat ik dacht er is meer dan wij weten.. Voor mijn dochter ben ik zwanger geweest maar het hartje van dit kindje was bij 8,5 week gestopt. Dit werd een curretage maar die curretage duurde in plaats van 20 minuten zeker 1,5 uur omdat het bloedde bij mij niet stopte met moeite hebben ze het gestopt gekregen. Maar in die tijd droomde ik over een groot groen veld met bloemen en water eromheen met allemaal mensen en kinderen die er rond liepen (ik kwam ook echt in een witte tunnel terecht van te voren) mensen liepen er in het wit en er kwam een vrouw met een kinderwagen naar mij toe die zei "kom maar geef je kindje maar aan mij wij zullen er goed voor zorgen" ik gaf het kindje af, zij legde het in de kinderwagen (kindje zelf zag ik niet maar ik gaf een doek met een "kindje" erin) en liep weg. En op dat moment werd het vaag en werd ik wakker.. Dit heeft mij het doen accepteren en laten beseffen dat er voor mij gevoel toch meer is dan dat wij weten. Ook het feit dat de artsen zeiden dat ik op het randje heb gezeten i.v.m het bloedverlies en het niet willen stoppen heeft me dat doen beseffen. Misschien had ik toen op dat moment ook een beschermengel bij me?
Bijzonder, hier een kindje verloren met bijna 14 weken en daar krijg ik af en toe een teken van: als vlinder die op mij en de kinderen ging zitten op het moment van overlijden, als raar wolkje (heb ik een topic over gehad in februari) 2 dagen na de uitgerekende datum en in aug op zijn geboortedag weer: Ik was op vakantie en liep toen op een industrieterrein met alleen maar beton, stoep en niks groens. Mijn beste vriendin zou een kaarsje op zijn grafje branden en bloemen of een plant halen. Mijn dochtertje was met me mee en toen zag ik ineens een grote zonnebloemstruik met 4 zonnebloemen tussen al dat beton, heb het mijn dochter laten zien, ze vond ze prachtig. Later op de dag belde mijn vriendin dat ze bij zijn grafje stond om de kaars aan te steken en ik vroeg wat voor plantje of bloemen ze had gekocht. Bleken het 4 zonnebloemen te zijn.
Wow heftig zeg. Ik denk dat ik hier ook wel beschermengelen heb. Toen ik 28 weken zwanger was reden we 's avonds rond 23.00u naar huis. Waren op de kermis geweest in Tilburg. Ineens toen we bijna thuis waren kwam er ons een auto tegenmoet. Uit het niets raakt de auto van de weg, slipt weg en rijd met hoge snelheid op ons af. Ineens tolt hij rond en slaat over de kop en komt op rare wijze in de greppel terecht. Was dit niet gebeurd, had hij ons vol geraakt en weet ik niet of we dit hadden na kunnen vertellen. Meisje geholpen en hulpdiensten gebeld. Mijn dames in de buik waren er stil van en had toch wel wat last van mijn buik ( moest me rustig houden maar stond als een dolle over de greppel heen te springen, heen en terug en weer heen om dat meisje te bevrijden uit de auto) Uiteindelijk hebben we haar eruit gekregen en ze had beetje last van hoofdpijn. Eenmaal thuis waren de meiden in mijn buik zo hyper dat ik dacht... dat zit wel goed met jullie. Zow geschrokken. En zo zijn er nog wel meer dingen geweest. Ook wel eens een aantal keer bijna een vrachtwagen in de auto gehad dat ik bijna in de vangrail zat omdat ik uit moest wijken... Nog een heftige bedenk ik me nu dat er een bus was die voor het rode stoplicht stond te wachten. Ik had groen en rijd halverwege de bus. Uit het niets draait hij de weg op. Auto achter mij kon uitwijken, ik zo goed als niet en ben een hoge vluchtheuvel op moeten rijden. Ik zat te shaken in de auto. Hij kon mij onmogelijk gezien hebben maar zijn stoplicht stond nog steeds op rood. Hij mocht daar niet eens rijden!
onze vriendin is pas overleden aan een motor ongeluk vlak bij bergen op zoom ( ook een topic hier geweest ) zei hield heel erg veel van stranden en honden .. onderweg savonds een keer beslist de kids mee te nemen naar het strand het was echt mega warm kids ingeladen en weggereden mijn oudst eis bijna 4 en ziet dingen denk ik .. opeens begon ze ( terwijl ze NIET kon weten dat we daarheen gingen ) zei ze. ( naam ) is er niet meer he .. ze is een sterretje ze zweeft ..