Wat doen jullie tegen onzekerheid als je pril zwanger bent? Ik ben nu 5 weken en had vanmorgen ineens niet zulke pijnlijke borsten meer, gelijk werd ik ongerust van binnen en het gevoel was er zo'n beetje de hele dag. Ik weet even niet zo goed hoe ik ermee moet omgaan of het van me af kan zetten, wellicht heeft iemand de gouden tip voor me...
Die onzekerheid is verschrikkelijk hè? Ik had ook tijdens de eerste weken kwaaltjes die kwamen en gingen... Was ook constant in mijn borsten aan het knijpen en een echte onderbroeken gluurder lol Helaas is er niets te doen tegen de onzekerheid... Het is iets waar je toch doorheen moet. Snap dat dat moeilijk is maar probeer jezelf af te leiden en toch te genieten van het feit dat je zwanger bent hoe moeilijk dat ook is... Ik snap het helemaal hoor, tis spannend. Eerst de "kritische" 12 weken, dan 20 weken echo of het wel gezond is, dan angst voor vroeggeboorte, bevalling etc. Kop op! Positief blijven... Komt heus wel goed 🌼
Onder invloed van je hormonen kunnen je kwaaltjes de ene dag erger zijn dan de andere. De hele zwangerschap blijft spannend, probeer alleen vooral niet te vergeten dat je ook heel erg moet genieten van alles!
Ik herken je verhaal Ik had/heb het ook. Nu wel minder, maar nog steeds bij wat ik soms voel denk ik: zou dat goed zijn? Had t vd week ook heel erg, maar heb me voorgenomen nu te gaan genieten, ongeacht wat gebeurd. Want stressen is zo ie zo niet goed. En ik had ook 2 dagen geen gevoelige borsten, wel soort ongi gevoel, maar vandaag net omgedraaid pffff ik weet weer waar ze zitten Probeer te genieten meis! ( dit zeg ik nu ook tegen mezelf ) Liefs
Hallo, ik ben al uitgerekend en die zorgen blijven je hele zwangerschap wel aanwezig! Logisch je wil niet dat er iets met je kleine ukkie gebeurt! In te begin voel je nog niks en de klachten komen en gaan en sommige mensen hebben helemaal geen klachten. Probeer er van te genieten!elke periode heeft zijn onzekerheden, Als je de eerste echo hebt gehad en je ziet het hartje kloppen zakt het meestal wel iets, maar tegen de 20 weken echo aan maak je je weer zorgen of alles goed is en als je de baby ga voelen heb je steeds een bevestiging, maar ook in het begin hoef je hem niet elke dag te voelen. Het blijft dus spannend zelf tot aan de bevalling Er is helaas geen goude tip, alleen probeer te genieten van het wondertje in je buik! En zorgen maken kan geen kwaad mss al een soort van moeder gevoel over je kindje Ik wens je een fijne zwangerschap!
Ik herken je gevoel zeker wel, denk trouwens iedereen die zwanger is of is geweest! Ik ben nu ruim de 14 weken gepasseerd en heb het nog steeds hoor. Vanmiddag ging ik naar het toilet en zag ik mijn inlegkruisje vrij bovenaan dus niet eens bij de vagina in de buurt een mini zwart puntje en toen ik erover deed vegen was het een mini bruin streepje, ik raakte per direct in paniek en dacht direct het ergste!! Heb verder de gehele dag geen bruine afscheiding of iets dergelijks, heb ik de hele zwangerschap trouwens niet gehad. Achteraf kon het dus ook een mini vliegje zijn wat ik stuk geveegd heb, geen idee. Maar op het moment dat ik het zag dacht ik door de grond te gaan en daarna ga je weer overal op letten, voelde ineens buikpijn en pijn in mijn rug en zag het hele doemscenario al voor me!!! Nu heb ik gelukkig verder nergens meer last van en ook niks aangetroffen verder. Dacht dat ik het eerste kwartaal voorbij zou zijn de zorgen ook voorbij zouden zijn grotendeels maar dat is dus totaal niet zo
Het hoort erbij. Dus accepteer dat. En laat je vooral niet gek maken door al die opmerkingen dat je MOET genieten. Voel je vooral niet schuldig of abnornaal als je daar andere ervaringen mee hebt. Dat is namelijk ook ok, dat je bezorgd bent.
Bedankt allemaal, ik moest idd even van me afschrijven. Ik probeer te genieten maar omdat het nog zo ontastbaar is... Ik ga dubbel mijn best doen vamaf vandaag
Hier ook met momenten erg onzeker! Gisteren stonden we in een café naar een bandje te luisteren en kreeg ik ineens erge steken in mijn onderbuik, erg misselijk en heel duizelig, dacht dat ik flauw ging vallen... Dacht meteen; dit is mis. Ben naar het toilet gegaan en daarna naar buiten en toen zakte het wel weer een beetje.
stom he dat je dat gevoel ineens hebt? ik probeer ook zo gezond mogelijk te leven, niet meer roken etc. zodat ik iig wel zeker weet dat er niets aan mij kan liggen ... Stom misschien maar dat maakt me ook wel weer wat rustiger
pfff vertel me er niet over.. ik weet er alles van.. Kan me nog steeds druk maken.. maar inmiddels weet ik dat de "symptomen" komen en gaan.. Krijg je al snel je 1e echo? bij hielp het steeds een beetje meer.. elke echo werd ik wat rustiger..
de eerste echo is 10 Oktober, nog iets minder dan 2 weekjes dus. Ik dacht de hele tijd : laat ik maar beroerd zijn of laat ik maar last hebben dan weet ik dat het goed is. Slaat natuurlijk nergens op maarja... Het zwanger worden ging al zo moeizaam, dan wil je gewoon extra graag dat het goed afloopt...
Snap ik, maar waarschijnlijk heb je gewoon "geluk" en heb je niet zo'n last van al die kwaaltjes. Ik had het "helaas" wel, en voelde me echt beroerd. Ik kon niet eten en was de hele dag gammel.. dat wil je ook weer niet. Maar het is niet bij iedereen hetzelfde.. Mocht je je nou echt zorgen maken, gewoon aan de bel trekken.. wellicht mag je een vroege echo ter geruststelling (heb ik nml ook gehad)
Thnx voor je goede raad... dat ga ik dan ook maar doen inderdaad... ze zijn superlief bij de fertiliteitskliniek gelukkig dus ik kan beter een keer teveel bellen dan niet denk ik
Hoi cillatje, we lopen bijna gelijk! Ik heb ook nog niet zoveel symptomen hoor. Behalve dat onzekere dan. Ben blij als ik de eerste echo heb gehad...hopen dat ik dan wat rustiger word.
Owjah inderdaad tantetil wat spannend! had je bij de eerste ook niet echt symptomen? (zag dat je al een kleintje hebt onder je banner?) Wanneer heb je de eerste echo?
nee bij de eerste kwam dat was na een paar maanden, toen kreeg ik last van mijn onderrug en daarna mijn bekken. Ik heb alleen net weer een beetje licht rood/bruinige afscheiding gehad. Ik ben dus alweer helemaal in de stress...
Heel herkenbaar wat je omschrijft! Ook ik werd na vruchtbaarheidsbehandelingen zwanger en dan wil je zoo graag dat het goed zit... Ik hoop voor je dat je eerder terecht kunt, bij mij werd gezegd dat een echo voor 7weken niet veel zin heeft omdat er dan vaak nog geen hartje klopt. Het enige dat ze dan kunnen zien is of er een vruchtje zit en of het op de goede plek zit (niet buitenbaarmoederlijk). Ik sluit me verder helemaal aan bij het eerdere advies om te accepteren dat je onzeker bent, laat je vooral niet aanpraten dat je MOET genieten. Er zijn momenten (of er komen nog momenten) dat dat niet lukt en dat geeft niks. Maar probeer ook te relativeren, hoeveel zwangerschappen gaan er mis en hoe groot is de kans dat het goed gaat? Probeer in het hier en nu te leven, over een paar weken heb je wat meer bevestiging. Tot die tijd: proberen positief te blijven!
Nadat er gister niks meer kwam, werd ik weer rustiger. Vandaag hele dag relaxt geweest en kreeg weer hoop. Totdat ik na het eten ging plassen en helderrood bloedverlies had. Daarna weer niks alleen beetje bruin. Ik word hier dus helemaal gestoord van. Ik denk dat ik morgen de vk maar bel, maar ja die kan ook niks doen.