Ik snap sommige antwoorden ook niet. Is er iemand die zich niet gelijk helemaal ziek wil melden en probeert te zoeken naar een goede oplossing is het ook niet goed! Sommige kunnen in deze situatie misschien wel werken en hun verstand op nul zetten ts niet. Begrijp ook niet wat daar erg aan is. Net of ze vraagt om paniekaanvallen. Dat kan je ook niet makkelijk uitschakelen of sturen, daar is nou eenmaal hulp voor nodig dan dat heeft ze gezocht lees ik. Ts ik vind dat je goed gehandeld hebt. Je kan niet anders nu. Ik hoop dat het goed mag gaan met je vader. Heftig wat je meemaakt nu. Sterkte!
Dankje! Vandaag is de eerste chemokuur. Ik word vandaag gebeld door de huisarts. Iemand op de school van van mijn zoontje gaf me de tip over FNV, ben daar volgens mij wel lid van.
Sorry het onderwerp is niet om te lachen maar die sluitingen wel open dicht open dicht. Goed dat je nu wel ziek thuis zit geestelijk het niet aan kunnen is ook ziek zijn. Je loopt tegen je kunnen aan je hebt ruimte nodig om dingen te verwerken dat komt voort uit je ( beperkingen) Jou belastbaarheid is anders dan van ( gezonde mensen) De druk is te hoog snap je wat ik bedoel.! Je gaat te lang door over je grenzen. Je intenties waren goed. Hopelijk tref je een begrip volle bedrijfsarts en deze zou je rustig aan terug moeten laten gaan naar het werk. Opbouwend wat je aan kan. Je vader zou er niks mee te maken moeten hebben maar dat doet het toch je kunt het niet goed scheiden werk en prive. Daar voor hoef je je niet te schamen zo zijn er wel meer op deze wereld niet iedereen kan alles op zijn bordje aan. Sommige mensen hebben gewoon meer rust nodig om tot andere dingen te kunnen komen. Stel je gaat door met dit dan kan je je nog slechter gaan voelen. Het is belangrijk dat je je grenzen aan gaat geven. Je krijgt niet voor niks paniek aanvallen. Overbelast noemen we dat. Je elastiek je is wat uit getrokken en je moet oppassen dat deze niet knapt je prioriteiten anders stellen wat wel en niet belangrijk is. Misschien heb je wel het verkeerde werk getroffen en zou een dag baan beter bij jou passen rust reinheid en structuur en moet je werk en rust goed verdelen. Ik had het gisteren er over iedereen gaat het mee maken wat betreft zijn of haar ouders. Is je belastbaarheid hoog dan wandel je er door heen is je belastbaarheid laag dan krijg je dit soort dingen. Ben geen professioneel maar door dat je al eerder een postnatale gehad heb met depressie. Is het misschien voor jou een goed idee om een cursus te gaan volgen ( grenzen aan geven) Als je dat beter kunt regelen kun je de wereld ook wat beter aan. Doe je het niet dan krijg je idd paniekaanvallen en voel jij je zo als je je nu voelt je bent een mens van vlees en bloed geen robot. Je geeft 100 aan je werk 100 aan je gezin 100 aan je vader en waar blijf jij?? juist daar in zit de belastbaarheid waar je nu tegen aan loopt. Je gaf je grenzen wel goed aan maar op een verkeerde manier of verkeerde baan? Snap je? Tegenwoordig moeten we allemaal werken. ( ook ik) beginnend met vrijwilligerswerk. Maar ik mag niet te veel werken alles moet zeer langzaam opgebouwd worden zo dat mijn belastbaarheid niet in de knel komt. Ik zeg tegen het uwv ik wil 2 dag delen beginnen zeggen hun een dag deel is goed genoeg om mee te beginnen om terug val te voorkomen. Ik mag mijn aandacht eerst verdelen over thuis omdat dat al voldoende kracht weg trekt maar ondertussen mag/moet ik toch wat meer voor mijn zelf gaan doen. Dagbesteding ( werken) en toch zorgen dat ik niet over mijn persoonlijke grenzen heen gaat. Weet een heel verhaal. Maar ik probeer iets uit te leggen wat betreft je belastbaarheid. Daar zou een probleem kunnen zitten. Je rugzak is al vol nu is het zorgen dat hij half leeg raakt. Ook al staat er een vervelende tijd die begonnen is en die nog een tijdje gaat duren en een heel stuk onzekerheid van overleeft mijn vader dit wel? Daar kan niemand antwoord op geven. Wel dat je goed voor je zelf moet zorgen.
Blij dat jij dat wel kan. Maar niet iedereen is hetzelfde! Toen mijn moeder overleed na een heftig ziek bed kon ik niet eens meer functioneren. Zacht uitgedruk
via de arboarts zou je kunnen regelen om minder te werken. Ik denk dat het goed is dat je ziek bent gemeld. Door in gesprek te gaan tijdens je ziekte kunnen jullie een plan van aanpak opstellen.
Nee ik weet nog niks, vrijdag werd ik wel gebeld door mijn werk wanneer ik weer aan het werk ging enzo, heb aangegeven dat ik op advies van de huisarts contact wilde met de bedrijfsarts, maar dat zou allemaal niet zomaar gaan en zou voor hun een hele hoop geld kosten en volgens degene die ik aan de telefoon had komt de bedrijfsarts alleen als zij het nodig vinden...
Maar ze kunnen je ook niet dwingen aan het werk te gaan, dus als zij niet willen dat je contact hebt met de bedrijfsarts, blijf je gewoon ziek thuis! Snap niet dat ze niet mee willen werken. En ik was na het overlijden van mijn zus een wrak, en ben ik nog steeds. Ik heb op dit moment geen baan, maar ik zou ook gewoon echt nog niet kunnen werken. Niemand kan voor jou bepalen hoeveel 'last' je er van mag hebben....
Mag ik even zeggen dat ik vind dat je een strontvervelende werkgever hebt? Ze doen er alles, maar dan ook alles aan om je tegen te werken. Begrijpen sommige mensen nou niet dat je met stroop meer vliegen vangt dan met azijn? Alleen al dat laatste bericht: dat ze na 2 dagen opbellen wanneer je weer komt werken en als jij dan vraagt om een afspraak bij de bedrijfsarts dat ze dan aangeven dat zij dat zelf wel bepalen wanneer ze die inschakelen. Onthou goed dat het zo niet werkt hoor meis! Jij als werknemer hebt net zoveel recht op het inschakelen van de bedrijfsarts. Zorg asjeblieft dat je snel een afspraak krijgt zodat je je verhaal uit kan leggen, want deze wekgever is er niet bepaald op uit om jou te helpen als ik dit allemaal zo lees. En nog heel even over hoe het ook kan: ik stortte 2 jaar geleden na miskraam nummer zoveel even in, kreeg ook last van burn out verschijnselen en paniekaanvallen. En mijn werkgever heeft me aan alle kanten ondersteund. Ik mocht de uren draaien waar ik me goed bij voelde en ik kreeg een coach op werk die onder werktijd met me praatte over mijn verwerking. Dat heeft voorkomen dat ik ben omgevallen en ik ben ze nog altijd dankbaar. Iedereen roept hier wel: ik begrijp de werkgever, maar het kan dus ook echt anders.
Klinkt idd als een weinig meelevende werkgever/leidinggevende, maar daar zijn er dus helaas zoveel van. Het klopt dat werkgever je officieel niet kan dwingen aan het werk te gaan, je hoeft deze zelfs niet van je klachten op de hoogte te brengen gewoon zeggen dat je ziek bent en niet kan werken is voldoende. De bedrijfsarts is een ander verhaal. Die kan dus wel bepalen óf, wanneer en voor hoeveel uren je weer aan het werk moet. En dan kan je hoog of laag springen, daar is in de praktijk nagenoeg niets aan te doen. Je moet ook een beetje geluk hebben wat voor 'type' je treft.