Verkouden en met dichte en ontstoken bijholtes in een vliegtuig gaan zitten. Toen het vliegtuig begon te dalen, ging ik door de grond van de pijn. Naaldsteken in mijn hoofd, het gevoel dat mijn hoofd uit elkaar ging ploffen, bijna tegen de vlakte gaan van de pijn, de tranen stroomden over mijn wangen. Ik heb heel wat heftige en nare operaties, behandelingen en een bevalling meegemaakt. Ik ben geen pieperd, maar dit stond toch wel met ruime voorsprong op nummer één qua pijn.
Kan je de hand schudden, dát is de ergste pijn die ik ooit heb meegemaakt. Op 2 staat het legoblokje.
Kiespijn, zo'n dikke ontsteking dat je binnen 24 uur echt een tennisbal in je tandvlees heb zitten, kwa pus... Ehh sex, klinkt stom, maar ben verkeerd gehecht na de bevalling, heb echt opreksessies gehad bij de bekkenbodemfysio, geen pretje kan ik je vertellen
Mijn bevalling was ook echt niet leuk.. zonder dat ik erom hoefde te vragen stelde de gynacoloog een ruggeprik voor.. dat was heerlijk !! Maar heb de laatste tijd ook regelmatig een soort buikpijnaanvallen en die vind ik veel erger vooral ook omdat ik geen idee heb wat er aan de hand is. Duurt ongeveer een half uur en als ik heeeeel stil blijf liggen gaat het over na ongeveer een half uur. Oh en mijn pols op 3 plekken breken was ook niet erg lekker.. toen ging het licht even uit..
Ik ben een chronisch pijnpatient, overgehouden van een whiplash inmiddels bijna 5 jaar geleden. Op slechte dagen (reken de helft vh jaar) heb ik pijn op schaal van 0-10 een 8. Op hele slechte dagen (kwart jaar van een jaar) 10+. Gelukkig heb ik ook goede dagen (kwart jaar) een 5.. Van pijn wordt je moe, prikkelbaar, depressief enz..
Mijn twee bevallingen (één van 40 minuten en één van een half uur) en een verzakkingsoperatie van darmen, blaas en baarmoeder ten gevolge daarvan. ik heb daar nu nog complicaties van en heb maanden aan morfine gezeten.
Zou even naar huisarts gaan, dat kunnen galsteen of niersteenaanvallen zijn. Galsteen staat voor mij ook bovenaan, 3 jaar last van gehad voordat ik echt erg zoek werd en mijn huisarts me doorstuurde voor verder onderzoek. Bleek inmiddels ontstoken. Abces bij mijn schaamlip en vooral het onverdoofd schoonmaken nadat het uit zichzelf al geknapt was. Was paar maanden na mijn bevalling en ik had een vreselijke bevalling gehad. Dus toen ze aangaf dat ze het leeg ging drukken zei ik nog, erger dan de weeen zal het toch niet zijn. Nou, stuk erger, werd echt misselijk en viel bijna flauw. Was erg blij dat ik niet geopereerd hoefde te worden, maar het was echt doorbijten.
De eicelpunctie, echt gruwelijk. Ik ben de week daarna nog regelmatig huilend wakker geworden. Dat voelde alsof ze dwars door een zenuwe heen prikte.
grote teen breken :-s nu na maanden nog last van en een darmonderzoek, zonder verdoving :-o ( spastische darm ) nooit nimmer meer
Hersteloperatie van het slakkenhuis in mijn oor met huidtransplantatie achter het oor, de narcose was te kort en dus een gedeelte van de operatie bewust meegemaakt. Niet pijnlijk maar erg naar mijn Tia vorig jaar augustus, ik was een tijdje verlamd.
Dwars door mijn tong heen bijten toen tijden het limbodansen een bal in mijn buik terecht kwam (buiten spelend op het veld als 11jarige ofzo)
De laatste bevalling. Absoluut niet te vergelijken met de andere 2 bevallingen! En los van de bevallingen; heb toen ik 12 was eens m'n duim tussen de deur van de camper gehad, ook geen pretje, mijn zus die het zag viel er zelfs bijna flauw van. En erge zenuwpijn in/rondom m'n kaak, dat is zo verschrikkelijk dat ik het echt niemand toewens.
Mijn enkel op drie plekken breken en een 3 kwartier op de ambulance moeten wachten omdat 112 dacht dat het niet zo erg was.
Ik had een glazen fruitschaal vast en ik was aan het rommelen in huis omdat ik naar iets zocht. Viel er ineens een metalen stuk gereedschap in de glazen fruitschaal - de fruitschaal barstte in stukken en 1 groot stuk daarvan sneed mijn duim voor net iets minder dan de helft door het midden... Ik had op dat moment geen geld voor het eigen risico en ik vertikte het om het van iemand te lenen (daar ben ik te trots voor) daarom heb ik het zelf gehecht. Dat was best pijnlijk. Oh, en het hechten na de bevalling ook! De bevalling viel zelf redelijk mee - al deed dat natuurlijk ook best pijn. Dat was toch een andere soort pijn. Het hechten daarna deed gemeen zeer. Verder heb ik een gebroken voet gehad, waarbij de politie mij escorteerde naar het ziekenhuis omdat er geen ambulance beschikbaar was - lees: ik moest potverdorie nota bene ZELF lopen vanaf tien hoog naar de parkeerplaats. Dat was ook best pijnlijk. Ik heb ongeveer anderhalve maand doorgelopen met een stuk glas in mijn voet. Ik liep die dag helaas op blote voeten en er lag glas overal. Omdat mijn ene voet gebroken was , was ik toch al in het ziekenhuis en kwamen ze pas naderhand erachter dat mijn voetzolen vol glas zaten. Ze hadden het meeste eruit gehaald, maar het zou nog wel even pijnlijk blijven. Omdat ik maar op 1 voet kon steunen (die dus vol glas zat) zou het wel langer duren voordat het heelde. Ik heb een tijdje mank gelopen. Ik dacht soms wel dat er nog wat in zat, maar de dokter beweerde dat ze het allemaal eruit hadden gehaald. Na anderhalve maand nog steeds pijn heb ik zelf een mesje gepakt en er een stuk glas ter grootte van een knikker uitgehaald. Daarna was de pijn binnen anderhalve dag weg. Mijn lichaam duwde het glas eruit; maar omdat ik erop ging staan werd het glas steeds weer teruggeduwd het weefsel in. Autsj, autsj, autsj. En ik ben ooit een keer gestruikeld over mijn schoenveters waardoor ik voorover viel en met mijn KNIE op een houten hek ben gespietst. Later werd ik een keer geduwd en ben ik nogmaals gespiest op een metalen hek - maar het houten hek was pijnlijker!!!
Naast weeen ... nierstenen, na vergruizing, wat een hel was dat! ik vond het bijna net zo erg als de weeen van de bevalling.