Oh verschrikkelijk! Zo ga je niet met je kindjes om. Ook al zijn dit misschien die 2 enigste fysieke handelingen die jij je kunt herinneren, het geschreeuw en getier kan ook al traumatiserend voor zo een kindje zijn. Wellicht dat een of andere instantie al eens de vader kan helpen met woedebeheersing of iets dergelijks, het gaat er immers niet meteen om dat de kindjes uit huis worden geplaatst. En deze opmerking is misschien vrij hard want ik snap ook dat je je hier liever niet in wilt mengen maar het lijkt steeds of je nu excuses verzint waarom het wel zal meevallen en je het niet hoeft te melden. "ja maar hij zag ook al in dat het met de kofferbak fout was" "ja maar dit waren de enige fysieke dingen waarvan een al jaren geleden" "ja maar ze houden mij verantwoordelijk voor als er een breuk in de familie komt" Ik zou dit allemaal voor lief nemen en voor de kindjes opkomen. Ook al blijkt er achteraf misschien niets aan de hand, je hebt wel om de kindjes gegeven en aan ze gedacht door in ieder geval een melding te maken en dit te laten uitzoeken.
Ik begrijp je angst hierin wel. Maar toch; ze weten het nu toch al. Als ze echt spijt hebben en dingen inzien, zullen ze open staan voor hulp en blij moeten zijn dat er iemand is die de boel in gang zet. Puur theoretisch vind ik dat melding moet maken. Juist met alles wat je weet de boel negeren, daar zou ik geen nacht meer van slapen. Ik heb een aantal jaar geleden een open melding gedaan bij het AMK tegen mijn eigen broer. Er zat een heel gezin tussen. Toch ben ik blij dat ik het gedaan heb. Heel blij. De familie ligt hierdoor uit elkaar. We hebben ooit geprobeerd het op te pakken, maar hij zag zijn eigen fout niet. Prima, het heeft mij laten kiezen zonder hem verder te gaan. Met zijn kinderen heb ik wel contact en zij kennen het verhaal. Ik was toen niet de enige die melding maakte trouwens. De kinderen zijn uit huis geplaatst en hebben echt een trauma opgelopen (tot ptss toe). En ik vind het heel erg dat het gezin (ook ons gezin) uit elkaar ligt. Maar ik heb het gedaan voor de kinderen. Ik hoop dat jij deze keuze ook kunt maken. Sterkte.
Ik heb vandaag opnieuw met het AMK gebeld. Zij hebben mij geadviseerd om toch te proberen met de moeder van de kinderen te gaan praten. En ook om te gaan praten met de vertrouwenspersonen van de scholen van de kinderen, om te polsen of ze mijn zorgen delente maken. Ik denk dat ik het nu een paar dagen laat zakken en dan probeer ik een ingang te vinden via mijn schoonzus. De schoonzus die boos op mij is heeft mij het mobiele nummer van de moeder van de kinderen gegeven (had ik niet), want ze vertelde dat schoonzus en zwager mij via de vaste telefoon en de mail hebben geblokt. Wat heb ik ze in vredesnaam aangedaan dat ze zo moeten reageren en dat andere zwager en schoonzus daar achter kunnen staan??!!! Vandaag een schoonzus gesproken die aan mijn kant staat en zij denkt net als ik dat mijn zwager NOOIT zal buigen. Ook niet als hij gedwongen gaat worden. Dat zal dus één groot drama gaan worden. Maar wat moet, moet. Mocht ik via mijn schoonzus geen ingang vinden, laat ik het een paar weken, voordat ik contact leg met de scholen. De kinderen zijn nu op hun hoede, nu ze zo geinstrueerd zijn, dus dat gaat hem niet worden, ben ik bang. Ik hoop dat ze over een paar weken weer vrijuit durven te praten.
Liever een melding te veel dan melding te weinig. Mijn man en zijn broers en zusje zijn als kind zwaar mishandeld door stiefvaders en verwaarloost door moeder. Iedereen wist er van maar niemand deed wat. Tot plots zijn jongere broertje dood was onder verdachte omstandigheden en ze zijn daarna allemaal uit huis geplaatst per direct. Stiefvader is terug gegaan naar eigen land en gevlucht voor vervolging. Dit had niet gehoeven als iemand melding had gemaakt
Niet een paar weken wachten met school benaderen. Nu doen. Het gaat niet om wat je neefjes nu direct op school zeggen, maar wel hun gedrag nu en in het algemeen. Grote kans trouwens dat school je niks vertelt. Mogen ze niet eens vanwege de privacy. Jij kunt wel vertellen over wat je hebt gezien en dat je je zorgen maakt en het amk hebt benaderd. En hen vragen om dat ook te doen als ze zich zorgen maken.
Sorry, ik vind dit een vreemd advies van het amk. Ze laten jou nu dingen doen waar je niet voor gestudeerd hebt en zal ze alleen maar meer tegen je krijgen. Jouw schoonzus zal nu ook zelf geen stappen durven ondernemen en alleen maar bozer worden. School mag jou niks zeggen en mijn ervaring is dat scholen ook niet graag melding doen bij het amk dus ook hiermee bereik je weinig. Ik zou als je niet verder komt aan het eind van deze week nogmaals het amk bellen en eisen dat ze je melding aan nemen. Mocht er in de toekomst nog zoiets gebeuren als de kofferbak, bel meteen 112. Wanneer je dit gedaan had was deze moeite nu niet nodig geweest en waren ze direct via een zorgmelding bij Bjz binnengekomen.
Ik begrijp het advies van het amk niet helemaal. Ze willen dus dat je met de moeder van de kinderen contact zoekt? En wat dan precies doen? Ik lees dat hij toe heeft gegeven dat hij te ver ging met het kofferbakincident. Er zit dus ergens enige reflectiemogelijkheid bij hem. Dit is des te meer reden om melding te maken! Hij heeft namelijk hulp nodig om zijn woede en impulsen te beheersen en om te leren hoe het anders kan! (ik heb nml het idee dat jij hierdoor juist denkt: moet ik wel melden?) En zo lang hij dat niet kan, moeten de kinderen in bescherming worden genomen. Paar weken wachten snap ik ook niet zo goed.. Bedenk waar je meer spijt van zult hebben: als je hebt gewacht en de kinderen overkomt in die tussentijd iets OF als je niet hebt gewacht en er wordt niets (of naar jou zin niet iets goeds) met de melding gedaan. En wat betreft de breuk in de familie..tja..contact met een man die zoiets doet zou ik niet eens willen. En als hij zich met hulp op den duur zou kunnen beteren dan zal hij je uiteindelijk dankbaar zijn en dan komt die familieband ook wel weer terug. Nog maar niet te spreken over de dankbaarheid die de kinderen zullen voelen. Nu of als ze ouder zijn en er op terug kijken.
Precies, en dan krijgt BJZ weer de schuld. Maar ze moeten wel in kúnnen grijpen. En als ze niks horen... TS: doe je taak en zorg dat de mishandeling stopt!
Als ik dit lees dan herken ik mijn vader erin. Niemand kwam voor ons op. Mijn moeder kiest partij voor mijn vader (uit angst). Wij (alle kinderen) hebben het contact verbroken. Was er iemand ons te hulp geschoten dan was mijn moeder misschien ook meer bij machte om bij hem weg te gaan. Zij staat altijd nog strak onder zijn regime. Ondertussen zijn wij al 14 jaar onze moeder kwijt
Scholen zullen je nooit informatie verstrekken. Dat mogen ze zelfs niet eens. Ik vind het ook een vreemd advies van het AMK en ik kan mij alleen maar aansluiten bij de users die je aanmoedigen WEL een melding te doen.
Hoi, Ben zelf werkzaam bij een Bureau Jeugdzorg en ik adviseer je ook om opnieuw contact met het AMK op te nemen om toch een melding te doen. Ik snap hun advies om eerst met de moeder in gesprek proberen te komen deels wel, als zij onderzoek gaan doen en er komen uit geen enkele andere bron (school, huisarts, jgz, evt. andere familieleden) of uit eigen bevindingen zorgen over de kinderen naar voren, dan staat het heel zwak.... Voor hetzelfde geld heb je nog een appeltje met ze te schillen ofzo, helaas zetten mensen soms ook het AMK voor dit soort doeleinden in. Is er misschien iemand anders binnen de familie of vrienden/kennissenkring die mogelijk wel een ingang bij haar heeft? Als ik je verhaal zo lees is ze denk ik vooral bang voor wat er zou kunnen gebeuren met haar gezin als AMK of BJZ in beeld komt. Daar zit dan ook je ingang denk ik: dat ze het gezin bij elkaar wil houden. Dus probeer niet in de verwijtende sfeer (naar hem of naar haar) te komen, maar juist in te steken op haar goede bedoelingen. Over contact met school opnemen is door anderen ook al gereageerd en ik mag inderdaad hopen dat ze jou geen info geven... Dat advies snap ik dus ook echt niet. In ieder geval heeeel veeel succes hiermee, ik snap dat je hier erg mee in je maag zit en wat je omschrijft is zeker een onveilige opvoedsituatie voor de kinderen!
+1000 Ga niet zelf 'klooien' maar laat het aan de deskundigen over. Voel je niet schuldig, zoals gezegd het gaat om het belang van de kinderen die hopelijk nog een hele toekomst voor zich hebben. Wat een stel idiote volwassenen verder onder elkaar gaan lopen ruzieën zou ik geen seconde van wakker liggen. Eerst die onschuldige kinderen in veiligheid brengen en een veilige liefdevolle basis geven om op te groeien. Ze zullen je later verschrikkelijk dankbaar zijn.
Het klopt dat de mevr. van het amk vertelde dat de dingen die ik vertelde, zorgelijk zijn, maar als ik de enige melder ben en school, huisarts ed hebben die zorgen niet, komt er enkel een gesprek met de ouders en als dat gesprek voor mijn zwager en schoonzus "goed"verloopt, is de kous daar mee af. Ik verwacht ook niet dat de school mij gaat vertellen of ze de zorgen delen, maar ze zijn wel verplicht om een gesprek met de kinderen aan te gaan en als daar zorgen in naar voren komen, zijn ze verplicht te melden. Het zou uiteraard fijner zijn als in een gesprek met mijn schoonzus (de moeder) blijkt dat zij zélf ook zorgen heeft (en dat heeft ze al meerdere malen aan mij aangegeven en ook aan een andere schoonzus). Ik heb niet het idee dat de kinderen in een levensbedreigende situatie zitten, dus wil ik niet overhaasten en ook mijn zwager en schoonzus de tijd geven. het feit dat mijn andere zwager en schoonzus 100% achter hen staan, zal er natuurlijk voor zorgen dat ze zich nu gesteund voelen en daardoor minder snel zullen toegeven (al zei mijn andere schoonzus gisteren dat mijn zwager, de vader, NOOIT zal buigen, ook niet onder druk van jeugdzorg en daar ben ik ook van overtuigt) Ik heb besloten uit de beklaagdebank te stappen. Ik heb mijn kind niet in de kofferbak gestopt en mijn stappen zorgvuldig en met goede bedoelingen gezet. Ik laat me niet chanteren door mijn andere zwager en schoonzus die niet achter me staan. Nu de telefoon en de mail voor mij geblokt zijn (van de ouders van de kinderen), is dat hun keuze om niet in contact te komen en ik ga niet op hun voorwaarden mobiel contact opnemen. Het is geen gunst van hen naar mij, maar andersom, dus ik laat me niet meer als een zak grof vuil in een hoekje zetten. Ik ga een brief schrijven met nog 1 keer de dingen op een rijtje die gebeurd zijn, met mijn eigen gevoel daarbij (zoals al eerder in mijn mails), zonder beschuldigingen, alleen de feiten. Ik geef ze een paar weken bedenktijd, waarin de hele familie eens na kan denken over de toekomst. Ik hoop dat mijn schoonzus uiteindelijk bereid zal zijn tot een gesprek. Komt er geen reactie, is dat hun keuze. Aangezien ik het heel lastig vind om hier straks misschien alleen in te staan (al staat mijn man 100% achter mij en 2 zwagers en schoonzussen nu ook nog), wil ik, voor ik melding maak, eerst ook nog de kerkenraad van de kerk hierin betrekken. De hele familie (op 1 zwager en schoonzus na die verder weg wonen) zit nl ook nog in dezelfde kerk en dat zal in de toekomst lastig worden. 1 man die in de kerkenraad zit, heeft een vrouw die goed met mijn schoonzus (moeder) op kan schiten. Bovendien werkt deze vrouw op de school van de oudste.
Echt, wat een slappe excuses. Waarom opende je eigenlijk dit topic? Voor steun of voor advies? Wat als je neefje een akelige smak maakt als hij van de trap af wordt gesleurd? Wat als hij te lang in de kofferbak ligt?? En dan nog maar niet te spreken over de onzichtbare littekens... Maak de juiste keuzes en doorloop de juiste stappen voor het welzijn van die kinderen.
Dan was zij niet degene die het heeft gedaan en kan ze nog steeds bij tante Corrie op de klets en samen koffie drinken. Heaven forbid. Dan mag zij ook later uitleggen aan de kinderen waarom ze zo intens beschadigd zijn geraakt met de woorden: het was niet 100% van de tijd levensbedreigend, dus ik dacht dat het wel ging. Het blijft toch je zwager heah? Helaas zijn teveel mensen zoals de TS. Ze bedoelen het goed, maar je hebt er geen snars aan. Eigenlijk het tegenovergestelde. Ze weten het, maar ze doen niks. Dat maakt dat je als klein mishandeld kind dat onrechtvaardige gevoel hebt dat wegvreet en je onschuld langzaam wegsijpelt totdat er niks anders meer overblijft dan één brok woede, haat en verbitterdheid GGZ, here they come! Weet je hoeveel therapie er voor nodig is om zo'n kind zich later weer een beetje 'oké' te laten voelen en wat dat de gemeenschap kost? Meer dan een uithuisplaatsing; just sayin'.
'Niet in een levensbedreigende situatie zitten...' Nee dat zat ik ook niet maar de kids hebben wel een trauma voor het leven. Bahbah
Precies zoals ik denk @Joycey! En vooral dikgedrukt zinnetje... bah wat heb ik een hekel aan zo'n mensen gehad. Ik kreeg ook altijd te horen, oh ik wist dat allang! En je liet het dus gewoon gebeuren ipv een onschuldig kind te helpen??!! Nee kan daar met mn hoofd niet bij!!