Opa (schoonvader) is beetje man op zichzelf, komt maar heel weinig en is niet echt een opa in die zin... Als hij komt, is het kopje koffie drinken en niet echt interactie met dochter. Maar in zomervakantie wilde hij zowaar uit eten gaan... Maar goed, in kinderogen is dat ook niet echt leuk, verplicht aan tafel enzo. Opa wil niet altijd opa zijn, maar wel als hij het wil zeg maar..dus moest meisje ineens opschoot en aan de hand lopen... We hebben het aan gekeken en dachten, miss wel even goed om meer met elkaar te zijn... Maar goed, dat was in haar beleving dus toch anders... Ze liet niks merken... Tot we thuis waren... Sindsdien is ze steeds overstuur, overdag en snachts. Ze heeft het steeds over "opa eng, dichtbij"... Ik probeer haar steeds te vertellen dat ik t wel begrijp, maar dat het OOK gezellig was in de hoop dat ze dat ook gaat onthouden... Maar hoe nu verder ?
Mijn dochter vond mijn oma als dreumes/jonge peuter ook een beetje eng. Sowieso had ze dat vaker met oudere vrouwen. Ze keek dan heel argwanend en ging er met een grote boog omheen Nu is mijn oma wel een pittige dame, geen lief oud vrouwtje, zeg maar Zij kon ook wel lachen om haar gedrag. Overigens was t niet zo erg, dat ze er echt bang van was als oma er niet was ofzo. En verder was (en is) mijn dochter helemaal niet zo angstig met andere mensen, juist erg sociaal en spontaan. En het is ook helemaal goed gekomen met mijn oma (en andere oude vrouwen)! Vanaf een jaar of 2,5-3 had ze er geen last meer van..
De vader van mijn man kwam eerst ook amper langs. Ik weet nog wel dat hij een keer op visite kwam en mijn dochter vroeg 'wie is die man die bij ons in de gang staat? Was hij helemaal verbouwereerd. Tja, dan moet je maar vaker tijd nemen om je kleinkinderen te zien. Van mij hoeven ze ook niet op schoot te zitten etc. als ze dat zelf niet willen. Uiteindelijk is het vanzelf wel goed gekomen hoor, al zien ze hem nog niet erg vaak, ze weten nu wel wie hij is.
Mijn dochter is bang voor de broer van mijn man. Een enorme vent, breed en met een hele zware stem. Al vanaf baby af aan vind ze hem eng. Ze ziet hem weinig, maar als ze hem ziet wil hij haar ook knuffelen en kussen. Dat wil ze niet en dat hoeft ze dus ook niet. Ik ga haar absoluut niet dwingen iets te doen wat ze niet leuk vindt, handje/kusje geven of op schoot. Ik zou je dochter, als opa er weer is, gewoon zelf laten komen, of niet. Als ze niet wil, forceer het dan ook niet. Denk dat ze alleen maar banger wordt als ze iets moet doen dat ze eigenlijk niet wil. Ik vind dat een kind gewoon nee mag zeggen. Vervelend is het wel, ik vind het ook altijd wel zielig voor de broer van man, maar het is niet anders.
Hahah, ja mijn man zei al. Miss moet ie maar vaker komen... (wtf moet dat?) Hahah tuurlijk als het voor dochter beter is.. maar heb niet de illusie dat de man gaat veranderen (leuke dingen doen ofzo).. heb m vorig jaar al eens op gewesen dat t zo niet leuk is. ... In een jr tijd niets veranderd. Behalve dat er nog een kind bijgekomen is.. maar ook die ziet ie nauwelijks hangen... In die vakantie voor tveerst aangeraakt, op schoot.. kind was 7mnd. Nou dan zegt wel wat. .. Ik hoop dat ze er snel overheen is. Ik kan bijna iedere dag/nacht haar troosten, nachtmerries. En dan zegt ze dus steeds dat ze het eng vond... Vind ik ook sneu
Niet teveel aandacht aan besteden... De eerst volgende keer dat hij weer wil komen gewoon zeggen dat ze hem eng vindt en omdat hij haar zo weinig ziet niet moet verwachten dat ze meteen op schoot et cetera kan... Ik begrijp je dochter wel...ze kent die man amper...is al een beetje een aparte man en dan moet ze gelijk doen alsof hij een goede lieve bekende is. Ik zou er ook bijhoorlijk overstuur van zijn. Ik zou ook tegen haar zeggen dat ze niet bij hem op schoot hoeft en ook geen handje hoeft te geven. Laat haar eerst maar gewoon rustig wennen.
Ik weet niet of je het al gedaan hebt, maar ik zou tegen haar zeggen dat je begrijpt dat ze hem eng vindt en dat ze de volgende keer niet hand in hand met hem hoeft te lopen of bij hem op schoot hoeft te zitten. Ik lees dat je haar nu probeert aan te praten dat het ook wel leuk was, maar in haar beleving was dat echt niet zo. (En geef haar eens ongelijk.) Ik zou dat haar nadrukkelijk beloven en je er ook aan houden. Jij hebt vast ook iets wat je niet zo prettig vindt (hoogtes, naalden, spinnen, wespen, wat dan ook). Dan kan iemand nog zo hard zeggen dat het best wel leuk is, het enige wat jij dan denkt is: ben jij wel goed bij je hoofd? Als jij haar het vertrouwen geeft dat ze mag voelen wat ze voelt en daar (in dit geval) met jouw steun ook naar mag handelen, dan denk ik dat ze snel haar veilige gevoel en autonomie weer terug heeft.
Ik zou meegaan in wat mijn kind wil. wil ze niet hand in hand lopen dan hoeft dat niet. Ze mag zelf bepalen wie ze wel en niet leuk genoeg vind. Je kan dat niet afdwingen.
Thanx for the eye opener. Je hebt gelijk... (probeerde haar het als een positieve herinnering ipv realiteit...) Suf he.. had t nog niet door.. Thanx. We hadden indd al afgesprokeb dat ze niet op schoot oid hoeft... (stiekem ben.ik ook beetje boos op opa... Hij doet echt geen ruk)...
Het is lastig en vervelend omdat het opa betreft en dus familie. Mijn dochter is ook best verlegen, bij vreemden kruipt ze me bijna letterlijk in de broekzak.. Op schoot zitten zou gelijk een drama zijn, ook lastig dat je dochter het niet gelijk liet merken dan had je misschien ingegrepen. Ik snap dat op schoot zitten sowieso niet zo hoor, wij gaan toch ook niet bij een vreemde op schoot zitten? Ik kijk altijd erg naar de reactie van mijn dochter, als zij het niet leuk vindt grijp ik in. Gelukkig is ze daar vrij duidelijk in en de meeste mensen begrijpen dat. Momenteel is ze alleen ook verlegen wanneer haar opa en oma komen terwijl ze dat heeeel leuk vindt, dan heb ik wel zoiets van toe nou even. Maar bij wat voor haar vreemden zijn neem ik haar in bescherming.
In deze situatie zou ik het meisje ook niet op schoot laten zitten bij opa omdat hij voor haar wel een vreemde is. Maar normaal gesproken is een opa een hechtingsfiguur voor de kinderen, waarbij het kind zelf de behoefte heeft aan fysiek contact.
Mijn dochter is iemand die niet snel laat merek of ze iets wel of niet leuk vind.. is erg stoicijns. Is helemaal niet bang of op dr hoede, laat staan verlegen. We hebben dan ook niet gemerkt hoe ze zich voelde. Al was ze best stil, maar tvwas s avonds, vakantie, veel gedaan dus moe dachten we. Zochten er niets achter. Opa liep miss (hier thuis ook) te puchen... Dat laten we niet meer gebeuren.