"Je eet echt voor 2 he.." Als je eindelijk kan lunchen omdat je niet meer misselijk bent. "Ik zou dat niet eten hoor (Snickers ofzo), je bent al zo veel aangekomen" "Zo zo de laatste loodjes" als je nog 10 wkn moet... En vervolgens " ow goh dan ben je ook uhhh groot" Ja hele fijne opmerkingen allemaal. En t klopt ik ben "groot" kindje loopt 4 wkn voor en ik ben nooit de slankste geweest. Maar ben nog geen 8 kilo aangekomen.. Ik heb giga bekkeninstabiliteit dus kan niks doen.
Last van bekkeninstabiliteit en lopen/staan, drama! Vanmorgen wat brandtorf hier in zakken gedaan, en kon niet meer. krijg ik de opmerking van m'n vriend: ''Stel je niet zo aan'' :x Heb hem voor alles en nog wat uitgescholden
Grrrr die eeuwige opmerkingen ook altijd... Wij krijgen weer een jongen en toen we dat nog niet wisten werd er geregeld gezegd " hogelijk is het een meisje ,zijn jullie gelijk compleet!" O dus anders niet? Zien wij toch echt anders na twee icsi wondertjes .... of zijn jullie niet teleurgesteld dat het weer een jongen word? WAT !?! Liep toen rood aan van woede! Grrr
Als ik zeg dat ik weet wat het geslacht is zeggen mensen meteen 'ik vind het belangrijker als het gezond is'. Tuurlijk vind ik dat ook belangrijker, maar wat is er mis mee als je graag wilt weten wat het geslacht van je kindje. Ja, ik ben blij dat het een meisje is, maar zou ook net zo blij zijn als het een jongen zou zijn. Krijg ook regelmatig van die opmerkingen 'nou, ik zou maar niet alles voor een meisje kopen, want straks is het toch een jongen'. Ik heb een neutrale babykamer, maar heb wel wat kleine dingen die gericht zijn op een meisje.
'Eigenlijk wel ontzettend leuk dat je kindje zo klein is, nu is het lekker lang een echt baby'tje'....... Ja, ik ben ook echt heel blij dat ons kindje prematuur is geboren op net geen 34 weken, zucht ......
Geweldig topic dit. Ik kreeg gisteren de vraag; "weet je wel zeker dat je zwanger bent, je word steeds slanker?" Uuhm ja dat weet ik heel zeker. Ben nl al een week of 10 kots misselijk en hou niets binnen. Door dit kindje zit ik al 6 weken thuis en ben ik inmiddels 15 kilo afgevallen. Ja ook ik had liever een mooi buikje gekregen ipv kleinere broeken te moeten kopen.
Je hebt het wel zwaar zeker? Je gezicht oogt echt smaller. Nee, ik ben juist vol energie en mijn lichaam verbrandt als een gek. Ik kan er niks aan doen dat ik niet aankom, ik eet echt als een bootwerker... Of, oh ga je volgende week met verlof? Wat lekker dat je dan vier maanden vakantie hebt... Ze weten niet wat ze zeggen, mafkezen...
Boh, sommige dingen zijn echt tenenkrommend zeg! Waar halen ze het vandaan. Ik zit al bijna de hele zwangerschap thuis....nee niet leuk, maar toch denkt iedereen dat het heerlijk is om niet te hoeven werken. Ja hoor geweldig....alleen maar thuiszitten en daar nog moe van zijn en je beroerd voelen....heerlijk. En dan de opmerking....,och..ben jij zwanger? Euhm nee hoor....ik heb vanmorgen stevig ontbeten Je zou de gezichten moeten zien hahaha!
Niet zozeer één opmerking, wel de hele reactie... ik gaf aan bij mijn ouders dat ze de eerste dag niet welkom waren voor visite, omdat we zelf met zoon wilden wennen aan zijn zusje (mijn ouders zijn nogal opdringerig/druk). De eerste reactie van mijn moeder: 'wat zullen mijn collega's er wel niet van vinden als ze horen dat ik mijn kleindochter nog niet op haar geboortedag heb gezien, ik schaam me rot, dat is echt niet normaal, nou dan moet ik het maar een dag later vertellen dat ik oma ben geworden anders hoor ik ze al roddelen' Mijn pa: 'niet normaal, heel vreemd verzoek, erg ongebruikelijk, hij wist precies hoe mijn moeder zich voelde'. Ze zijn nog een week boos geweest. Echt he?! Ja sorry pa en ma, hoe durf ik het te vragen, natuuuuurlijk zijn jullie welkom om met je zoomlenscamera's aan het bevalbed te staan nog voor de placenta is geboren, mijn zoon en dochter op te fokken en inbreuk te maken op elke vorm van privacy/een eigen gezin/een eigen wil die ik dacht te hebben. Hoe kom ik erbij! Hoe durf ik te denken dat de geboorte van een nieuw gezinslid om ons draait en niet om jullie....
De enigste in deze zwangerschap tot nu toe: Je hebt al een meisje, nu krijg je een jongetje, dan hoef je nu geen kinderen meer.. (Klopt wel, maar dat was ook zo geweest als het 2 meisjes waren, daar hoopte ik eigenlijk ook nog op... Maar sommige mensen kunnen nou eenmaal in andermans hoofd kijken! )
Oh help,ik krijg dat hier denk ik ook. Alleen jammer dat zei op ons zoontje passen en hem dus ook naar t ziekenhuis komen brengen
"Zo, beetje last van je hormonen?????????" zucht, moet je dan OVERAL ja en amen op zeggen 9 maanden lang?
2 weken na bevalling Ik heb nog een ronde buik (droeg laag en darmen zitten nu op die plek; buikspieren nog niet terug, verder slank en maar 1 kilo boven startgewicht: In de rij bij de kassa fluistert iemand tegen een ander: "Tjah, sommige mensen weten niet dat je na de bevalling ook vruchtbaar bent."
Ik word alleenstaand moeder. Bewust. Mijn zus en vader zijn het hier niet mee eens. Zij hebben ethische (vader en zus) en religieuze (alleen zus) bezwaren. Daarnaast vinden ze mijn achtergrond niet geschikt. Ik heb het financieel niet al te breed, woon (volgens hun) te klein, en ik ben gezien mijn gezondheid (arts heeft groen licht gegeven, evenals de artsen in mijn behandelziekenhuis - ik doe KID) voor hen volkomen ongeschikt om moeder te worden. Letterlijk iedereen denkt daar anders over (geloven ze niet), behalve zij beiden. Dat even als achtergrond. Alles wat door hun gezegd en geschreven is, ga ik hier niet herhalen, maar het meest vriendelijke is: ik hoop fat het niet lukt, dat kind (er was toen nog niet eens een bevruchting) mag niet geboren worden), en als God bestaat (uitspraak van mijn niet-gelovige vader) zorgt Hij ervoor dat dit kind (dat toen nog niet verwekt was) er niet komt. Daar krijg ik sla-neigingen van. Ondertussen hebben zij sinds februari om bovengenoemde redenen het contact met mij verbroken. En ik? Ik ben inmiddels sinds maart zwanger.
Ja, heerlijk he! Kan ik eindelijk reageren zoals ik altijd al wilde reageren. Soms ben ik best blij met die hormonen
Toen partner en ik mijn ouders vertelde over de zwangerschap (ik was 17!!) Mijn moeder he-le-maal in de wolken, helemaal happy!! Mijn vader minder enthousiast, logisch begrijp ik!!. Hij is overigens wel het type vader dat achteraf zegt " ik ben trots op je, en hoe je het doet"!!. Dus mijn ouders vertellen was een eitje!. Totdat we het schoonouders gingen vertellen... Schoonvader was merkbaar blijer dan schoonmoeder. Reactie schoonmoeder: Dat is wel even schrikken, maar is het niet beter om abortus te plegen? (schoonmoeder probeerde schoonvader en mijn partner achter haar te laten staan) Grrrrrrr wurgneigingen!.. Vervolgens durfde zij casa te bellen zodat ik daar op gesprek zou gaan om abortus te overwegen. Afspraak is overigens nooit gekomen omdat ik woedend was geworden op haar. Met als consequentie dat zij heel de zwangerschap niet gevraagd heeft hoe het met mij gaat. Maar na de bevalling wel bemoeien met de opvoeding. Ons meisje moest opgevoed worden zoals zij haar zoon heeft opgevoed. Terwijl partner en ik vinden van niet! Tijdens tweede zwangerschap hetzelfde verhaal. Ze vond abortus de beste optie.. Want hoe kan iemand die haar beledigd heeft (want dat heb ik gedaan toen zij bij de eerste casa gebeld had) twee kinderen opvoeden? Volgens haar heb ik geen hart. En kan ik kinderen geen liefde geven. De eerste 20 weken heeft zij niet gevraagd hoe het gaat met mij. Daarna is ze langzaam meer interesse gaan tonen. Waarschijnlijk zodat ik zou vergeten wat zij gezegd zou hebben. Helaas heb je schoonouders niet voor het uitkiezen. Schoonmoeder zal nooit een vriendin worden van mij!