ik vind het moeilijk om mijn zoontje in deze kwestie te begeleiden, dus mischien hebben jullie tips.. 2 jaar terug is het beste vriendje van mijn oudste verhuisd, hij vond het niet leuk, maar leek er niet veel last van te hebben. ondertussen is hij heel goed bevriend geraakt met een ander jongetje uit de klas. 1,5 jaar geleden zijn die ouders uit elkaar gegaan en is hij met zijn broertje bij zijn oma terecht gekomen en wilde hij volgens zeggen zijn moeder niet meer zien. Wat er verder allemaal voorgevallen is doet er niet toe, maar makkelijk is het niet geweest voor het mannetje. hij kwam veel bij ons over de vloer en ze werden de beste maatje. De laatste tijd leek de vriendschap over, voor een gedeelte door het gedrag van de jongen, maar ook mijn zoontje zal er schuld aan gehad hebben. Nu hadden ze elkaar weer gevonden en speelde de klaatste 2 weken weer meer samen. Maar vandaag is het jongentje door bjz uit huis geplaats en zit een eind verderop. Mijn zoontje heeft het er moeilijk mee en zegt er ook steeds aan te moeten denken. Hij kwam net ook huilend bij me en zei zijn vriendje te missen. zijn moeder en school hoopt dat hij snel weer terug komt, maar ik heb geen idee of dat gaat gebeuren. Hoe kan ik mijn zoontje het beste begeleiden in deze situatie. het doet pijn om mijn zoontje zo te zien en ook de hele situatie met zijn vriendje grijpt me erg aan, omdat hij hier heel veel over de vloer kwam.
kun je contact houden met de jongen? weet je waar hij zit? Ik had vroeger als kind een vriendinnetje die uit huis geplaatst werd. We schreven elkaar toen brieven en we stuurden afentoe een kleinigheidje op. Op een gegeven moment is ze ook een keer bij ons komen logeren.
Ik zou ook kijken hoe ze contact kunnen houden. Zo leert jouw zoon wat echte vriendschap inhoudt, namelijk dat je er voor je vriend bent, in wat voor situatie deze zich ook bevindt. En daarnaast kan de steun van jouw zoon enorm veel doen voor zijn vriendje, het lijkt me vreselijk wat die jongen mee moet maken.
Ik ga morgen kijken of ik contact kan krijgen met de moeder en ga vragen of we in contact kunnen blijven met hem. ik weet dat hij in een tehuis zit, maar dat is wel aardig uit de buurt, verder weet ik niets. ik hoop dat ik via zijn moeder in ieder geval een brief/tekening of kaartje naar hem kan sturen.
Adi: het is ook echt sneu als je dat mannetje de afgelopen dagen op school zag, hij wilde niet bij zijn moeder weg waar hij sinds ruim een jaar weer sinds een week of 2 woonde. Ik had het er vanmorgen zelf ook moeilijk mee, vooral omdat hij hier ook heel veel kwam/komt. omdat hij op een gegeven moment een half uur rijden hier vandaan woonde werd het minder, maar er is toch al een beppalde band met hem. Het is dat wij 5 kinderen hebben en we teveel zorgen nog hebben om onze jongste dochter, anders had ik er echt over nagedacht om hem op te vangen, maar dat gaat helaas niet.
Dat is een heel lieve gedachte, maar helaas gaat dat niet zomaar. Ik zou proberen zijn adres te achterhalen. Stuur hem een kaartje (met jullie adres) en vraag of hij het leuk vindt een kaartje terug te sturen. Het zal het ventje goed doen om post te ontvangen en te lezen dat zijn vriendje hem mist. Misschien kunnen ze eens samen bellen? Een bezoekje zal lastiger worden. Eerste prioriteit zullen bezoeken van het biologische netwerk zijn. Misschien hoort je zoon niets terug, dat zou kunnen. Het uithuis geplaatste ventje heeft veel aan zijn hoofd nu natuurlijk.