Hallo andere mama's Ik zit hier vaak op het forum en lees altijd stiekem mee . Nu wil ik graag mijn verhaal delen met jullie. Waarom? Ja geen idee eigenlijk , misschien herkent iemand zich erin en misschien ook niet. Onze kleine is nu 11 weken oud en eigenlijk vanaf week 1 hebben wij lopen rotzooien . Baby die de hele dag huilt , niet wil slapen niet wil drinken huilt tijdens het verschonen en wassen en nooit moe lijkt te zijn. Met als gevolg een mama die instort en een papa die denkt dat er medisch iets niet helemaal klopt. Vele malen hebben we overdag snachts en in het weekend in het ziekenhuis gezeten . Twee keer had hij spruw een keer obstipatie en een oorontsteking moedeloos werden we ervan. Altijd als we dachten hèhè het gaat goed ging het weer bergafwaarts . Hij wilde alleen maar op ons slapen en echt nergens anders , deden we dat wel dan was het niet huilen maar gillen en niet even maar heel lang tot we hem er weer uit haalde. Zo gingen we weken lang door en door . Stiekem was ik blij als hij even een nachtje uit logeren ging bij oma en opa. En zo kwam ook die bewuste avond dat meneer het op krijsen zetten bij opa en oma zo erg hard dat zelfs zij dachten dat we echt naar het ziekenhuis moesten , want dit was toch niet normaal?? Nou na 4 uur lang op de spoedeisende hulp te hebben gezeten is hij helemaal onderzocht ( voor de zoveelste keer) en wederom was hij kern gezond. Ik had mijn schoonvader meegenomen naar het ziekenhuis en deze was in gesprek met de kinderarts toen onze kleine het weer op krijsen zetten . Ik wilde hem direct oppakken en sussen. De kinderarts keek me erg verbaasd aan en vroeg of ik dat altijd deed. Ehm ja zei ik is dat zo raar? Hij is nog zo klein. Op verzoek van de kinderarts heb ik hem weer neergelegd en laten brullen. Het werd steeds harder en harder en nog steeds mocht ik hem niet oppakken. Nou ik kan je wel zeggen dat mijn hart brak . Maar na 10 minuten werd het minder en stopte hij zelfs even met huilen waar ik erg blij om was. Maar toen begon hij weer en dit keer heel hard eigenlijk harder dan normaal, en weer moest ik hem laten liggen van de kinderarts en goed naar hem kijken. En verdorie je zag hem gewoon kijken van hallo ik huil pak me is op , oh ga je me niet oppakken dan ga ik gewoon harder krijsen . Na een tijd te hebben geobserveerd kwamen we tot de conclusie dat meneer een grote comediant is die zo verwend is door mama omdat hij bij iedere kik werd opgepakt. Op advies van de ka moesten we hem laten huilen , we hebben die avond de kleine nog een nachtje laten logeren en zelf een week vrij genomen en met buikpijn en pijn in mijn hart zijn we hiermee begonnen. Nou ik heb denk ik harder gehuild dan de kleine maar het heeft gewerkt , we zijn iets minder dan een week bezig geweest en we hebben een heel ander kind. Hij lacht is vrolijk slaapt veel en drinkt ze flesjes op en papa en mama zijn weer wat relaxter omdat we niet meet de hele dag een baby op ons hebben Sorry voor het lange verhaal maar ik wilde het gewoon even kwijt dat ik zo blij ben met deze omslag en de rust
Fijn dat je nu een vrolijk en tevreden kind hebt. Moeilijke periode heb je gehad zo te lezen. Je verhaal zal misschien wat andere reacties dan deze veroorzaken, maar als dit voor jou heeft gewerkt was het de juiste aanpak.
Jeetje, zal wel zwaar geweest zijn! Lastig dat het laten huilen voor een ommekeer zorgde. Vind dat altijd zo moeilijk om de kleine te laten huilen. Maar gelukkig is hij wat meer tevreden!
Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen.. Vind het heel fijn dat jullie nu kunnen genieten van jullie kereltje maar eerlijk... Ik vind het echt een vreselijk barbaars advies van de kinderarts. Een kind van nog geen 3 maanden oud kan in mijn ogen echt nog niet denken heee ik ga nu eens even mama pesten en heel hard huilen en dan pakt ze me op. Kindjes op die leeftijd handelen nog naar instincten. En tuurlijk, als je maar lang genoeg laat huilen zal een kindje wel een keer stoppen omdat ze domweg uitgeput zijn. Maar goed, wil jou geen rotgevoel geven en nogmaals, fijn dat jullie nu genieten van jullie jochie!
Mee eens! Ik kan me heel goed inleven in zo'n opluchting. Is bij ons een iets ander verhaal geweest maar de opluchting toen de omslag er was was net zo groot denk ik! Lekker genieten nu van jullie kleintje!
Mee eens helaas. Prcs wat je schrijft, qua ontwikkeling heeft een kleine baby nog niet deze emoties. Dat is puur projectie van volwassenen. Een KA , of all people, moet dit toch weten.. Ts, fijn dat jullie er ok mee zijn.
Ik vond het zelf ook echt verschrikkelijk om te doen en heb zelf ook echt dagen gehuild. Ik ben zelf ook van mening dat zo klein als hij is niet zo denkt. En het huilen is bijna weg nu we doen hem wakker in bed soms jammert hij nog eventjes maar soms horen we hem ook brabbelen of lachen en even later als nog slaapt. De rust is weer terug en dat is niet alleen fijn voor ons maar helemaal voor de kleine
Eens, met alle woorden. Kan me de opluchting goed voorstellen, hier ook een huilbaby gehad, de rust terug is heerlijk. Genieten in ieder geval!
Mee eens. Je verwoord het netjes. Een baby van nog geen 3 maanden kun je nog niet verwennen. En na 2 huilbabys (1e een stuk erger dan de 2e) weet ik wat het is om een huilend babytje te hebben.
Ik snap wat sommige mensen hier zeggen over het harde advies van de kinderarts. Ik zou er zelf als moeder ook moeite mee hebben. Maar wat ik wel opvallend vind is dat TS niet alleen beschrijft dat deze methode hielp tegen het huilen, maar ook dat haar zoontje daar VROLIJKER van geworden is! Toch niet zo barbaars als je zou denken misschien....
Laat ik voorop stellen dat ik blij ben voor jullie dat jullie de rust weer hebben gevonden en weer kunnen genieten van jullie kindje. Daarbij kan ik wel niet achterwege laten dat mijn mond open viel van de dikgedrukte tekst. We hebben het over een baby van drie maanden, toch? Onvoorstelbaar, dat het huilgedrag van zo'n kleine baby op deze manier wordt geïnterpreteerd. En van mij geen lof voor de KA. Het is algemeen bekend dat als je een baby laat huilen, deze uiteindelijk stopt. Niet omdat het je kind 'afleert om mama te manipuleren', maar omdat niet op een basisbehoefte (wat die dan ook had mogen zijn) is gereageerd. Maar beter dat, dan ouders die bijna doordraaien. Dus ik ben echt blij voor jullie dat jullie weer kunnen genieten. Maar ik blijf erbij dat ik die manier waarop dit is gegaan, een nare nasmaak vind hebben.
Tja, mixed feelings. Blij voor jullie dat het nu beter gaat, maar de manier waarop laat in mijn ogen flink te wensen over.
Dankjewel voor de reacties tot nu toe. Ik begrijp dat er mensen zijn die het vreselijk vinden om een baby van nog geen drie maanden te laten huilen. Dus dan hadden we er maar aan toe moeten geven en zo door blijven sukkelen? Dat was voor ons en bovenal voor de kleine geen doen. Hij heeft zijn slaap gewoon nodig. En zoals ik al zei we hebben nu een veel andere baby. Eentje die lacht als hij wakker word. Er word hier gereageerd als of we hem uren hebben laten huilen wat dus absoluut niet zo is. Wat ik barbaars vind is om je baby de hele dag op je te dragen of in een draagzak te stoppen en niet de rust te gunnen in zijn eigen kamertje . En als echt zo "barbaars" is dat we hem hebben laten huilen is de kleine ons in ieder geval dankbaar. Want het gaat beter dan ooit
Ik snap ts want ik had ook zulke baby die wist precies wat ze wilde en niet en nu achteraf is ook zo gebleken je kan van alles zeggen dat kind niet begrijp etc maar baby begrijp zeker daad en gevolg. Hier huilde ze en gelijk stiekem lachen. Ze is erg slim hier. We kregen iemand van cb op bezoek van huilpoli en ik ben ook blij dat ze kwam ze zat hier met ons 3 uur en ja ze huilde 10 min maar bij elke stop begonnen we weer aftellen. Gewoon huilen heeft geen zin we hebben andere aanpassingen ook gedaan zoals inbakeren, rrr, osteopaat. Het heeft enorm geholpen en ik ben blij dat we dat deden. Achteraf dus ook elke huil andere huil niet en dat merk je gelijk erg goed. Hier werkte het goed en ik heb nooit spijt van gehad.
Wat ontzettend fijn dat je manneke weer vrolijk is en lekker in zijn bedje slaapt. Wat een verademing moet dit zijn na zolang doorsukkelen. Ik snap de reacties maar zoals iemand opmerkte de arts had toch een punt. Het werkte en het belangrijkste is dat het manneke weer vrolijk is. Ik kan me voorstellen dat je moederhart brak maar wil wel even gezegd hebben: petje af dat je het hebt volgehouden ondanks je moedergevoel iets heel anders schreeuwde. Blijkbaar had jouw kindje dit nodig en hebben jullie er allemaal profijt van.
Wat is hier barbaars aan? Een baby is 9 mnd door mama gedragen en sommige baby's zijn helaas bij de geboorte helemaal nog niet toe aan die grote wereld. Google maar eens op '4e trimester'. Juist de geborgenheid en warmte die ze ervaren door het dragen van mama is het waar ze op dat moment behoefte aan hebben en waarom zou je ze dat ontzeggen?
TS super knap wat je gedaan hebt! Natuurlijk dacht ik ook even, wtf dat doe je niet met zo een kleintje. Maar toen ik las dat hij vrolijker is geworden ging ik toch anders denken. En ja ik ben soms ook wel van mening dat kindje die huilen nodig heeft om dingen te verwerken (prikkels) en daar soms de rust voor moet hebben. Nee geen uren huilen, dat hebben jullie gedaan, maar mag best even en dan even een knuffel. Ik vind het super knap dat jullie dit hebben gedaan en het durft te zeggen.