Hier werd de speen kapot gebeten. Maar in de prullenbak...ho maar! Voor het middagslaapje kort afgeknipt, speendoekje er gewoon aan gelaten. Die middag heeft hij nog even 'lucht gezogen'. Hierna weggegooid:'die is kapot'. Hierna nog een paar dagen met zijn spenendoekje geslapen.
Hier heel geleidelijk aan afgebouwd. Eerst overdag. Ik merkte toen al dat ze er steeds minder om vroeg. Ze is zo'n beetje uit haar zelf gestopt, ik merkte dat ze 'm eigenlijk alleen gebruikte om in slaap te vallen maar dat ze 'm halverwege de nacht uitspuugde en niet meer nodig had. Toen ben ik net voor haar 2e jaar cold Turkey gestopt en dit ging goed. Het is wel zo dat wij hier het probleem hebben met het afbouwen van het flesje. Die wil ze liever dan de tuitbeker. Daar is zij dan weer laat mee. Zou je inderdaad niet een soort beloningssysteem (bv. net zoals zindelijk worden met stickers) kunnen toepassen? Als ze een nacht zonder speen heeft geslapen, krijgt ze de volgende dag een sticker? En het anders rustig afbouwen, bv. op de dagen dat je man thuis is? Dat ging hier heel natuurlijk. Gewoon steeds minder aanbieden en kijken of ze er om vraagt. De vraag neemt dan misschien ook af.
Het in slaap vallen gaat goed. 1e middagslaapje lukte niet. Dus opgebleven. `s Avonds goed in slaap gevallen. `s nachts 1x geroepen en om 6.40 u nogmaals (kinderwekker staat op 7 uur en dat werkt meestal perfect). Baby ook 4x wakker, dus ik was gebroken vandaag. Vandaag middagslaapje van 1 uur ( normaal langer) en ook goed in slaap gevallen. Ze heeft een stickerkaart. 5 stickers is een cadeautje. Het valt mee, maar leuk vindt ze het niet. Is ook wat snel aangebrand. Heb uitgelegd dat het makkelijker wordt.
Update: vannacht 1x geroepen, dus weer geen sticker Ik vind het zo zielig voor haar. Gelukkig was ik net klaar met het voeden van de baby, dus was ik niet extra wakker door haar. Ze was vanochtend echt verdrietig: "Ik vind het niet leuk zonder speen!" (Ze had hem altijd alleen in haar bedje en bij schrik/pijn etc. dus niet overdag, hoor!). Ik hoop dat ze snel een sticker mag plakken. Voor mezelf (ik kan het er echt niet bij hebben, de baby was ook meer dan een uur wakker vannacht ) maar ook voor haar. Wel ben ik blij dat het in slaap vallen 's avonds goed gaat. Ik hoor haar in ieder geval niet meer. Nu ga ik na haar eerst de baby naar bed brengen en pas daarna zet ik beneden haar babyfoon aan. Maar na een half uur hoor ik in ieder geval niets meer. En als ze zou gaan huilen, dan had ik dat zeker gehoord op de kamer van de baby.
Roept ze echt om de speen dan? Hoelang doe je dit nu? Misschien is een sticker krijgen voor elke nacht zonder een beter idee? Een hele nacht niet mogen roepen (ook al wordt ze dromend wakker en wil ze natuurlijk haar speen) is best wel heftig. Ik zou dit ook zielig vinden, dus ik snap je gevoel.
Nee, ze roept niet om de speen, vraagt er ook niet om op dat moment. ('s morgens wel). Ze zegt dan: "Eng gedroomd" en wil een knuffel van mij en weer worden ingestopt. Ik vraag dan of het zo goed is en dan ga ik weer. De eerste nacht zat ze ook vol snot, dus heb ik haar ingesmeerd met Dampo. Dit was de 2e nacht. Dus het valt nog mee. Het is niet dat ze al wekenlang lijdt, hoor. Waarom ik geen sticker geef voor elke nacht zonder speen? Ten eerste heeft ze meteen de knuffelkoe gekregen toen ze de speen in de prullenbak gooide. Ten tweede is ze vanaf baby al een slechte slaper. In ieder geval, eerst was het normaal voor een baby en toen werd het steeds erger. Ze heeft vanaf ca. 24 maanden oud een stickerkaart gehad voor doorslapen. Met 2,5 jaar had ik het voor elkaar. Ze sliep eindelijk de meeste nachten door. Daarna een broertje gekregen met 2 jaar en 9 maanden oud en -hop- weer gaan roepen 's nachts. Dit is de reden dat ik haar echt wil aanleren dat ze niet 's nachts moet roepen. Ik reageer niet boos als ze roept/huilt en ik geef haar wat ze op dat moment nodig heeft. Maar ik wil haar duidelijk maken dat ze mij echt niet elke nacht mag roepen. Ik zit hier nu met knallende koppijn van het slaapgebrek op mijn werk, ik functioneer nauwelijks in mijn gezin en op mijn werk. Ik kan namelijk heel weinig hebben, dus ik val snel uit tegen... mijn dochter! Het komt onze relatie niet ten goede. Ja, het komt vooral door haar broertje, maar ik kan hem nog niet veel uitleggen en ik ben te moe om het hem echt af te leren (dat vereist namelijk in eerste instantie dat het erger wordt). Hem laten huilen vind ik ook geen optie. Ik moet vaak alles alleen doen, want ik geef borstvoeding aan mijn zoontje en mijn man werkt veel in het buitenland. Mijn zoontje kan ik hem niet overdragen en als hij 's nachts naar mijn dochter gaat, begint ze keihard te gillen dat ze mama wil. Als ik mijn man zou willen inzetten bij het doorbreken van het 's nachts borstvoeding geven, dan zou hij vaker thuis moeten zijn. Ik wil niet klagen, mijn kinderen zijn lief, maar ik zou er wat voor over hebben om een paar nachten 6 uur achter elkaar te slapen... Eerder naar bed gaat vaak ook niet, omdat ik dingen als vaatwasser inruimen, kattebakken schoonmaken, etc. ook allemaal alleen moet doen nadat ik de kinderen naar bed heb gebracht. Dan wil je nog wel eens een uurtje rustig zitten en dan is het al weer half 11 voordat ik erin lig. (En ga ik wel vroeg naar bed, dan zal je zien dat mijn zoontje 's avonds gaat spoken en dan heb ik er nog niets aan gehad). Mijn man werkte trouwens nog niet in het buitenland toen mijn zoontje geboren werd. Hij kan dit echter niet weigeren naar zijn werkgever toe. Dus het is niet echt een bewuste keuze dat hij er zo weinig is. Zo, wat een verhaal.... Maar daarom ben ik dus met niet roepen best wel streng. Verder leef ik zo veel mogelijk mee, ik toon begrip, ik zeg dat ik snap dat het niet leuk is. En ik geef aan dat het elke keer een beetje makkelijker zal worden voor haar. Het is dus niet dat ik een boeman ben. Ik ontken haar gevoelens ook absoluut niet. En 's avonds een extra verhaaltje lezen voor het slapen gaan.
Helemaal niets. Onze oudste kreeg alleen tijdens slapen nog een speen. Neefjes van 2 maanden jonger en 1 jaar jonger waren al speenloos en toen hebben wij de oudste verteld dat hij nu helemaal geen speen meer kreeg omdat hij een "grote jongen" is. Dat vond ie zo stoer! We hebben het nog wel een paar keer moeten vertellen, maar hij heeft er eigenlijk helemaal niet meer om gezeurd dus hij was er denk ik wel al klaar mee.
Heeft ze nog een middagslaapje nodig? Want zou dat de reden kunnen zijn dat ze 's nachts niet goed slaapt? Verder zou ik haar toch belonen. Het gaat eigenlijk heel goed als zr normaal gesproken ook roept met speen, is dat nu niet veel vaker. Zij kan er ook niets aan doen dat de baby veel wakker is. Wij hebben ook verschrikkelijke nachten, dus ik begrijp je wel goed hoor. Het is killing.
Oh en als ik je een.tip mag geven,... Neem vrij of meld je ziek, kids naar het kdv en slaap bij. Slaapgebrek en uitputting is een goede bodem voor een burnout.
Update: het inslapen gaat goed, maar ze wordt 1-2 keer per nacht wakker, precies als mijn zoontje wel slaapt. Voel me behoorlijk gesloopt. Vandaag thuis en dochter naar kinderdagverblijf (inhalen vakantie). Zoontje kon helaas niet komen. Ik heb nu wel even meer rust. Misschien meld ik me morgen wel ziek. 's Morgens nog een belangrijke afspraak op mijn werk, maar daarna misschien even bijslapen. Ik merk wel dat dit moet, want ik erger me kapot aan mijn dochter en ben snel aangebrand. Kan weinig geduld opbrengen voor haar peuterbuien. Ik heb tegen mijn man gezegd dat hij vaker 's nachts thuis moet zijn en hij heeft dit toegezegd. Ik kan het gewoon echt niet meer alleen. Beide kinderen aan de Kindival (homeopathisch middel om beter te slapen) gezet.
Klinkt pittig allemaal. Ik zou echt op zoek gaan naar momenten waar jij weer van oplaadt. Er is altijd wel iets belangrijks. Maar soms moet je jezelf even als belangrijkste voorop stellen. Dan de rest.
Wij hebben met haar 3 de verjaardag. 7 heliumballonnen gehaald. Met een heel mooi briefje erbij , dat de tutjes nu voor de kleinere kindjes zijn. dat zij ze niet meer nodig had. ons adres erbij geschreven en een heel mooi kaartje heeft ze terug gekregen. niet meer er om gevraagd. zal eens kijken hoe il het filmpje er hier op krijg.
Tsja....hier kreeg ze de waterpokken (niet echt iets wat je kan kopen en geven he...) En ze had 1 flinke pok naast haar mond, het speentje viel daarover heen en dat voelde niet fijn. Natuurlijk klaagde ze en toen hebben we het er over gehad dat dat plekje ook meer jeukte omdat de speen erop drukte, en een speen dus eigenlijk alleen maar meer last gaf. Gecombineerd met de kriebels, jeuk, insmeersels, stinkzalfjes, was dit de druppel, speen is in de prullenbak gegooid en nooit meer terug gekomen haha.
Wij doen ze straks in de schoen voor de babypietjes, en hij krijgt er een kadootje voor terug...... zal mij benieuwen.
Leuk idee, maar ik heb juist een rustig moment uitgezocht zonder al te veel 'stress' en ik merkte dat de sinterklaastijd vorig jaar behoorlijke spanning gaf. Ook leuke spanning, maar toch... Dus bij ons was het bewust: ná de vakantie, ná het familieweekend, ruim vóór de verjaardag van babybroertje en ruim vóór de sinterklaastijd. En ruim vóór ze naar school gaat.
Ja wij gaan het ook in november doen in de schoen! Wil van die speen af, Ik hoop dat het okay gaat met je sterkte!