Man voelt het niet aan/ schat het verkeerd in

Discussie in 'Peuter en kleuter' gestart door Thunder, 4 okt 2014.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. Thunder

    Thunder Bekend lid

    30 apr 2014
    811
    0
    0
    NULL
    NULL
    Mijn man is een super papa. Ben heel trots op hem als vader, hij doet het over het algemeen echt geweldig en onze peuter van 2,5 is ook gek op hem.

    Wel merk ik dat hij soms situaties naar mijn mening niet goed kan inschatten, dat hij niet in ziet wat wel of niet (al) past bij het ontwikkelingsniveau van ons kind.

    Ik vind het moeilijk om hem dit duidelijk te maken. Want dan wordt het vaak een discussie van 'ik doe het anders dan jij en dat moet kunnen.' En daar ben ik het in principe ook volledig mee eens, dat een kind verschillende manieren moet leren kennen en dat het ook goed kan zijn als niet iedereen het t zelfde doet. Maar de situaties waar ik het nu over heb zijn situaties waarin ik gevaar zie voor ons kind (onveilige situatie) of waar ik zie dat ons kind er niet goed op reageert (bijv. bang wordt).

    Voorbeelden:

    Vanochtend werd ik tien voor 9 wakker. Ik denk: huh mijn man moet toch al weg? (Cursus om 9 uur) Dus ik roep naar beneden. Zegt hij: ja ik ga nu de deur uit en ik laat haar alleen beneden zodat jij kan slapen omdat je de hele nacht wakker lag. Nou wat was ik blij dat ik toevallig op tijd wakker werd! Hij had mij natuurlijk gewoon wakker moeten maken! Je gaat een kind van 2,5 toch niet alleen beneden laten? Bovendien heb ik oordoppen in, dus ik had haar nooit horen roepen als er iets was. Ons kind loopt voor in ontwikkeling en is al aardig zelfstandig, maar dit is gewoon ronduit gevaarlijk in mijn optiek! Ik had gerust nog uren kunnen doorslapen.

    Als onze dochter iets doet wat niet mag of heel erg zeurt/jengelt/boos doet/nee roept etc (vooral dat laatste want ze doet eigenlijk niet vaak iets dat niet mag) dan corrigeer ik haar altijd op een bepaalde manier: Ik ga op haar niveau, pak haar handen vast (is vaak nodig om haar te bereiken heb ik gemerkt), en ik zeg dan iets als 'ik begrijp dat jij....wil, maar dat kan niet omdat...Dus nu..." Ik gebruik duidelijke taal en laat weten dat haar gedrag afgelopen moet zijn, dat ze niet haar zin krijgt en dat ze moet luisteren. Ik vind het belangrijk dat ik haar gedrag afkeur en niet haar als persoon. Ik corrigeer haar streng en duidelijk, maar met respect, zo zie ik het. Dit werkt 99,9% van de tijd perfect, ze stopt met haar gedrag en gaat wat anders doen/luistert netjes.

    Nou doet mijn man het dus anders. En in principe vind ik dat prima, verschillen mogen er zijn. Maar hij doet het op een manier die a) niet werkt en waar zij b) bang van wordt. Hij blijft staan (hele lange grote man) en verheft dan zijn stem flink en roept boos haar naam en 'nee!' Ik zie haar gezichtje dan vertrekken. Haar gedrag verandert meestal ook niet. Vaak wordt het zelfs erger of er ontstaat dus een enorme huilbui. Ik heb hem al vaker rustig uitgelegd of voorgedaan hoe ik het doe. Ook uitgelegd dat je haar gedrag moet aanspreken en niet haar als persoon. Dat als je alleen haar naam roept en nee, dat ze dan misschien niet eens weet welk gedrag moet stoppen.Maar hij zegt dan dat ze best wat harder aangepakt mag worden, niet altijd zo voorzichtig. Ik vind zijn manier van corrigeren echt niet prettig omdat ze bang wordt (en het werkt niet). Ik vind zelf dat ik helemaal niet voorzichtig doe, ik ben hartstikke duidelijk/streng, maar ik hoef daar niet voor te schreeuwen.

    Nou, t is een heel verhaal geworden door die voorbeelden. Maar ik vind het dus lastig hoe ik dit aan moet pakken omdat het toch een beetje een 'gevoel' is van waar je kind, op die leeftijd, op reageert en wat het wel of niet al aan kan. En ik vind dus dat mijn man het soms niet goed in schat waardoor vervelende of onveilige situaties ontstaan.
     
  2. mamavanjuul

    mamavanjuul VIP lid

    10 aug 2010
    11.954
    31
    48
    Vrouw
    Publieke sector
    Oei lastig he!
    Ik herken het wel een beetje hoor, mijn man doet het vaak ook totaal anders dan ik het doe.

    Wat hier altijd wel helpt is om het er op een rustig moment over te hebben. Lekker op de bank, onder het genot van een borreltje en chipie ofzo en dan iets zeggen in de trant van:
    wat lief van je dat je er aan had gedacht dat ik even wat langer kon blijven liggen. Dat kon ik wel even gebruiken zeg.
    Alleen vind ik het niet een prettig idee dat -kind- alleen beneden is, omdat ik oordoppen in heb, en dus niets hoor.
    Dus de volgende keer mag je me wel wakker maken als je weggaat hoor.

    En over de manier van aanspreken.....gewoon zeggen hoe jij je daar bij voel.

    Als mijn man zijn stem verheft tegen de kinderen, dan gaan mijn haren overeind staan en krijg ik meteen de neiging om het voor ze op te nemen.
    Het verschil hier is, als papa zijn stem verheft, dan weten ze dat het menes is en luisteren ze ook wel.

    Als ze niet luistert, heeft het dus ook geen effect, behalve dat ze bang is en dat moet je niet willen. Dat kan je wel aangeven:
    Ik denk dat het meer effect heeft als je het zo en zo doet. Want ik merk aan kind dat ze bang van je wordt en daar gaat mijn moederhart echt van bloeden....

    Hou het bij je zelf en geef geen commentaar en kritiek, want als mannen ergens niet tegen kunnen :p
     
  3. MMarianne

    MMarianne Niet meer actief

    #3 MMarianne, 4 okt 2014
    Laatst bewerkt door een moderator: 4 okt 2014
    Herken het ook wel en zeg het dan ook wel maar niet te vaak en probeer het niet te belerend te zeggen dan, man heeft weinig ervaring met kinderen en is daarin ook vrij onzeker en hij ziet 'm doordeweeks weinig maar ik heb de wijsheid ook niet in pacht natuurlijk. Haal zp er ook wel eens bij, dat ik iets gelezen heb waar ik het wel mee eens ben en zo ontstaat er dan ook wel eens een gesprek over opvoeden...
     
  4. Brigit

    Brigit Fanatiek lid

    26 feb 2009
    1.879
    13
    38
    Vrouw
    Wow ik dacht dat het aan mijn man lag maar als ik dit zo lees zijn er meer mannen zo. Mijn man reageert precies zo!!! Ik vind het ook heel moeilijk en als ik er wat van zeg dan zegt hij idd dat ik haar te voorzichtig aanpak enz. Ik zeg dan meestal van wat zou jij er van vinden als mensen zo tegen jou zouden praten?
    Het is echt een moeilijk iets
     
  5. Nyn

    Nyn Fanatiek lid

    14 jan 2013
    1.008
    0
    0
    NULL
    Arnhem
    Hier ook zo. Al 3,5 jaar gesprekken/discussies met hem. Lijkt ook wel of het eerst mis moet gaan voor hij het gevaar van iets gaat zien.
    Ook over dat "gebulder"... Mijn man is echt geen enge man voor volwassenen, maar voor een kind... Hij is ruim 1.90, en heeft zo'n diepe doordringende stem. Wanneer hij van mening is dat hij zijn stem verheft, vind ik, en de kinderen het klinken als geschreeuw.
    Daar komt ook nog eens bij dat, hoewel hij het vaak met me eens is over hoe het zou "moeten", hij zich nogal eens mee laat slepen door het moment. En het daardoor nogal eens onterecht is, omdat de felheid waarmee hij iets zegt of optreedt, niet in verhouding staat tot het ongewenste gedrag. Voorbeeld: man verslaapt zich, heeft weinig tijd, jongens moeten snel snel snel eten en vooral niet treuzelen, hup aankleden tandenpoetsen en de auto in. Wanneer er dan een moeilijk gaat doen omdat hij andere schoenen aan wil (ofzo), krijgen ze te horen (voor ons dus schreeuwend, hij vindt streng) dat ze NU op moeten houden met het gezeur en moeten luisteren.
    Dat meneer wel zelf daarvoor de tijd heeft genomen om een kop koffie te zetten, zijn sigaretje heeft gerookt en vaak nog een kwartier onder de douche heeft gestaan, doet voor hem dan niks af aan het feit dat hij op dat moment wil gaan en is er vervolgens geen enkele ruimte voor de kinderen. Met als gevolg gehuil. Met een beetje pech is dat dan de druppel voor mijn man en wordt het desbetreffende kind gewoon opgepakt en al huilend (inmiddels krijsend) in de auto gezet.

    Tja, en het is vast heel slecht, en wellicht gaan we er problemen mee krijgen als ze ouder worden, maar ik grijp dus inmiddels wel in als ik vind dat het veel te ver gaat. Hij kan soms echt over de kinderen heen walsen, en ik weiger in een hysterische krijsbui van 20 minuten te gaan zitten omdat mijn man niet de eer aan zichzelf kan houden. Ik ben de buffer hier in huis.

    En nog steeds bespreken we het rustig 's avonds, kijken we waar het de verkeerde kant op ging in een situatie en wat we de volgende keer zouden kunnen doen om het niet zover te laten komen enz enz. Maar nogmaals, hij is het vaak met me eens, rationeel. En dan gaat het een dag, paar dagen beter, en vervalt hij weer in zijn oude, primaire gedrag/reactie.

    En eerlijk, zolang ik degene ben die zich urenlang verdiept in de ontwikkeling van baby's/dreumessen/peuters, opvoedtechnieken, uitdagingen passend bij de kinderen en al het andere wat komt kijken bij het hebben van kinderen, terwijl hij genoegen neemt met een korte samenvatting van mij tussen het tv kijken door, kan hij wat mij betreft snel de boom in met gefrustreerde opmerkingen van zijn kant als: "Uitleggen? Niks, dat kind moet gewoon eens luisteren". Dat kan ik dan niet serieus nemen en dat zeg ik hem ook. Het is namelijk nergens op gestoeld behalve zijn eigen wens aan geen gedoe.

    ik omschrijf dit trouwens erg zwart - wit en hard, maar ook mijn man is een erg liefdevolle, zorgzame en zachtaardige vader die erg veel doet en meehelpt.
     
  6. mamavanjuul

    mamavanjuul VIP lid

    10 aug 2010
    11.954
    31
    48
    Vrouw
    Publieke sector
    @Nyn: Heel herkenbaar hoor!
    Als ik vind dat hij te ver gaat, dan zeg ik dat ook meteen hoor! Ik kan er niet tegen.

    Van de week hier ook.....ik had de avond van te voren nog gezegd dat hij de 2 oudsten mee moest nemen om naar school te brengen, aangezien ik om 8.40 bij het cb moest zijn.
    Beloofd hij de oudste dat ze op de fiets gaan.....lekker handig aangezien hij geen fietszitje heeft voor de middelste en mijn fiets al zeker 4 mnd niet gebruikt is.

    Wil ie dus op mijn fiets en gaat ie om 8.10 de banden op staan pompen, terwijl ze echt wel 8.15 de deur uit moeten.
    Komt ie om 8.15 binnen en buldert waarom de kinderen hun schoenen nog niet aan hebben en dat ze nu te laat komen.

    Nou hallo zeg! Wie gaat er dan ook 8.10 banden op staan pompen?
    Dat heb ik hem ook gezegd hoor...ik was aan het voeden etc, dus kon ook niet helpen.

    Soms....de time management van mannen :(
     
  7. Cygnet2

    Cygnet2 Niet meer actief

    Ik herken het wel maar....mijn insteek is heel anders. Papa's hebben een hele belangrijke rol dus dat verschil van inzicht zal wel ergens goed voor zijn. Moeders zijn vaak veel te voorzichtig ... ik probeer dus wat vaker mijn mans idee te volgen...en dat gaat al ruim 6 jaar heel goed (nog nooit op de SEH geweest of vergelijkbaar...😄)
     
  8. Chocoholic

    Chocoholic Fanatiek lid

    25 sep 2011
    2.806
    417
    83
    Herkenbaar! Ik denk dat het ook wel een beetje man eigen is om zo te zijn. Zij zien echt niet het verschil met hoe vrouwen dat aanpakken..
    Wij hebben regelmatig Eerste Hulp Bij Opvoeden gekeken, met nanny Jo. Vaak zitten ee echt wel bruikbare dingen in! Verder vooral communiceren samen! Op 1 lijn blijven. Dat 1 vd 2 wat strenger is, maakt niet uit. Als de regels voor de kinderen maar duidelijk zijn.
     
  9. bosi333

    bosi333 VIP lid

    1 aug 2006
    37.176
    6.710
    113
    Dit...

    Een rol van een man en een vrouw is anders en is ook heel goed voor een kind.

    Ik vind alleen het alleen beneden laten als jij nog slaapt wel een inschattingsfout. 2,5 vind ik ook echt te jong alleen.
     
  10. Sylvia29

    Sylvia29 Fanatiek lid

    2 jan 2010
    1.996
    0
    0
    Wat herkenbaar! En wat fijn om te lezen dat mijn man geen hopeloos geval is, maar gewoon een man :D
    Het enige nadeel is dat als er iets is mama moet komen, want ja idd, papa voelt niet aan wat te doen.

    Ook wij hebben gesprekken gehad, en de ene keer is het ja inderdaad ik zie het, om een dag later te veranderen in ik ben geen kopie van jou.
    Het verwarrende is dat hij zelf ook zegt dat ze beter reageert op mij, maar op 1 of andere manier motiveert dat niet tot het aanpassen van zijn gewoontes.

    Om die reden heb ik ook geen tips en adviezen...ik ben er zelf nog niet eens uit. Het is in ieder geval bemoedigend dat het dus vaker voor komt.
     
  11. Thunder

    Thunder Bekend lid

    30 apr 2014
    811
    0
    0
    NULL
    NULL
    Ja, herken super veel in je stuk!
     
  12. Aszz

    Aszz Niet meer actief


    Hier ben ik het mee eens.
    Ja, mijn man doet soms ook dingen waarvan ik denk .... :(
    Nooit onverantwoord, maar ik ben dan weer super voorzichtig ( te voorzichtig volgens mijn man ).
    Ik probeer dus de gulden middenweg te vinden.
    En ja, soms brult papa eens. Daar schrikken ze van maar de boodschap is wel heel duidelijk.
    Ik moet het idee los laten dat het porseleinen poppetjes zijn en best tegen een stootje kunnen.
    Nu heb ik 2 jongens die van rennen, fietsen, klimmen en stoeien houden dus ik heb al meerdere hartverzakkingen gehad ;)
     
  13. mamavanjuul

    mamavanjuul VIP lid

    10 aug 2010
    11.954
    31
    48
    Vrouw
    Publieke sector
    Hahaha!!!

    Hier kan de middelste wel tegen stoeien, maar de oudste niet.
    EN ik voel het altijd precies aan waar het punt komt dat ze het niet meer leuk gaat vinden en het gaat resulteren en gejank.
    Ik zeg dan ook vaak: hou nou maar op.
    Maar nee hoor, toch nog even doorgaan en dan is het weer huilen van de oudste.
     
  14. Nyn

    Nyn Fanatiek lid

    14 jan 2013
    1.008
    0
    0
    NULL
    Arnhem
    Ik merk hier juist dat de boodschap niet duidelijk is. Dat geschreeuw komt helemaal niet aan bij ze. Het is alleen maar een uitnodiging om terug te gaan schreeuwen.
    Mijn kinderen luisteren naar mij beter, en nee, niet omdat van mij meer van mag.
    Ik (en mijn man in theorie ook), zijn heel erg van het goede voorbeeld geven. Wij willen onze kinderen leren dat ze niet moeten gaan schreeuwen/gillen/brullen als iets niet gaat zoals zij het willen. Dan moet papa dat ook niet doen natuurlijk.
    En nogmaals, mijn man en ik zitten meestal op 1 lijn qua opvoeding, alleen vergeet hij dat wel eens als het hem even te veel wordt. En met 4 jonge kids wordt het iedereen wel eens te veel:cool:
     
  15. soefdeboef

    soefdeboef Fanatiek lid

    5 aug 2011
    2.049
    0
    0
    NULL
    NULL
    Ik herken het deels...
    Maar wij zitten altijd op 1 lijn en ik vind het goed dat hijnhet anders doet!
    Ik ben ook van het veel te voorzichtige namelijk :)
    Soms geef ik feedback in de vorm van tips;
    Als zij vervelend gaat doen, vraagt ze om (bevestiging van) grenzen... Geef haar die dan ook ;)
     
  16. kakkiedoedel

    6 feb 2013
    16
    0
    0
    NULL
    NULL
    Hai, ik herken het helemaal! En al werkt zijn aanpak 9 van de 10 keer wel. Elke keer schrik ik er wel weer van en dan nou nou kan dat niet wat genuanceerder.. ik ben er ook erg gespannen bij dat ik vooraf al hoop dat het niet zo uit de hand loopt. Daar zit ik wel mee eerlijk gezegd.
     

Deel Deze Pagina