Weet echt niet onder welk kopje ik 'm moest plaatsen.... We zeiden, 2kindjes, das gegoeg... Ze zijn geboren, gezond en dan... Ga je opruimen... Al weken... Met huilen, en veel piekeren geef ik steeds meer weg...kleertjes, weg, uitset weg... Enkel wat we nu nog gebruiken hebben we... Maar bijna is maxicosi ook aan de beurt... Iedere keer diet t pijn.. dit komt noooit meer terug... En ja, ik heb er wat moois voor terug... Maar de twijfel blijft... Ik zou nog best... En dan..hm, we komen een kamer te kort, in de auto passen niet 3 autostoeltjes op de achterbank, aandacht verdelen is nu makkelijk, ieder een kind.... Maar t blijft knagen... Ik heb rond kerstvakantie een datum ' spiraaltje inbrengen' geplant... Auw... Weer iets meet lood in mijn schoenen... T voeld allemaal erg als afscheid... Zijn t mijn hormonen nog ? Of ... Mijn lijf .. ik weet niet of ik nòg een keer 9mnd kan zeulen, ik heb nu nog dagelijks last van kwaaltjes van eerste 9mnd... Wat een keuzes... Help... Ik kan letterlijk wel janken..
Meid, als ik jou was zou ik even diep ademhalen en uitzoomen. Als jij nu je babyspulletjes weg doet, je gaat focussen op je 2 kinderen en een spiraaltje in laat brengen betekent dit nog niet dat je nooit meer nog een kind gaat krijgen. Soms is het geen keuze, soms is het een geschenk! En soms plan je het in. Soms heeft dat tijd nodig. Je hebt twee jonge kinderen! Ga daar lekker van genieten. Je hebt nog tijd! Mijn moeder heeft 4 kinderen. Een dochter van 36 Een zoon van 34 Een dochter van 28 En een dochter van 23 De eerste 3 waren zo bedoeld, en met een tussenpose zodat de eerste twee op school zaten wanneer er weer een baby kwam. De vierde was een verassing! En een hele mooie ook. Wat ik wil zeggen; je hebt alle tijd nog. Geniet er maar van! x
Ik herken het gevoel, niet qua afsluiten want of we klaar zijn weet ik nog niet. Maar na een helse zwangerschap wil ik voorlopig echt niet nog een keer. Maar toen ik dozen kleertjes uit ging zoeken en die maatje 50 spullen vast had was ik acuut de weg kwijt en wilde ik nog een keer! Direct, nu acuut! Toen ik ze eenmaal veilig opgeborgen had en klaar was, was dat na een paar dagen ook echt wel weer over. Hoe leuk ik het ook vind, dat kleine spul, de zware kant vergeet je even en die hoef ik voorlopig even echt niet! Ik tel mijn zegeningen met mijn dochtertje en zie later in de toekomst wel verder. Voor jou is het ook niet gelijk klaar, maar al dat spul vast hebben maakt wel veel los. Ook goed om dat te weten en wie weet, over een paar jaar, ben je ineens wel toe aan een derde kindje, is jullie situatie misschien wel anders dat het wel makkelijker kan. Je kunt niet in de toekomst kijken! Een spiraaltje is niet definitief en dus staan alle kansen nog open. En wie weet heb je dit gevoel over een jaar of een paar jaar nog steeds, en dan kom je ook echt wel weer aan nieuwe spulletjes!
met bovenstaanden eens. en ik denk dat je hormonen ook nog een hoop meespelen. ze zeggen niet voor niets dat het ontzwangeren 12 maanden duurt. 8 maanden na de geboorte van de jongste had ik dit ook. ik wilde de spullen echt niet weg doen. dacht nog over een 3e. terwijl ik weet dat dit niet slim is. zware zwangerschap en lichaam heeft een klap gehad van de bevalling. een 3e zou dit alleen maar erger maken. en wat dan?? daarbij komen nog de extra kosten. niet eens voor nu maar voor later. nu kan ik echt wel 3 kinderen betalen. maar ze worden ook groter en duurder, moeten een opleiding, kleding enz. nu heb ik 2 gezonde kinderen. daar mag ik voor in mijn handjes knijpen. wat als de 3e gehandicapt/ziek is? wat haal ik mezelf en mn kinderen dan op de "hals"? na een jaar waren de hormonen al fliink gezakt. tuurlijk, elk ding wat weg gaat, doet me wel even slikken. merk dat ik mn jongste klein wil houden, zolang mogelijk in de maxi cosi, ook al past het bijna niet meer. want, als hij weg is dan voelt het wel definitief. maar als je me nu vraagt of er nog een 3e komt? no way geen haar op mijn hoofd die daar aan denkt. kan mn kids aandacht geven en de gedachten dat daar weer een kleine bijkomt met alle gebroken nachten, slaapjes, flesjes enz?? nee, dank je
Damay . Hahah, thanx. Bam, weer met mijn voeten op de grond.. .. hihi die nachten.. Ik ben heel blij dat oudste nu soms nog wel eens smiddags slaapt, dan.ga ik ook tukken... Dat gaat niet lang meer duren... Man, hoe ga ik dat volhouden, een hele dag wakker zijn ? Dus ja, nr 3 zal een zware rekening worden... Maar.. t blijft oorlog tussen mijn hoofd en mijn hart. Een.definitieve keuze zal.t nu niet worden. Vandaar spiraaltje (tussenoplossing)... Aan andere kant ben bjna 34... Ik wil ook niet in risicogroep vallen en ook geen grote leeftijdsverschillen....kortom... Keuzes..keuzes..keuzes... 😭
De laatste weken alle babyspullen weggedaan en ervaar precies hetzelfde terwijl mijn hoofd echt geen 4e wilt! (3 kids passen prima op een achterbank... onze auto heeft 3 3puntsgordels )
Hihi dit heb ik met een tweede! Het liefst zou ik morgen weer zo'n klein prulletje in huis hebben!! Mijn man wil nog even wachten, en als ik realistisch nadenk is dat ook wel handiger maar wie weet hoe lang het volgende wondertje op zich laat wachten (bij mij dan)? Maar terug naar jou, ow die kleertjes en spulletjes naar zolder is al lastig. Laat staan wegdoen!
Herkenbaar! Ik hoef nog niet op te ruimen want zoontje is nog geen 3 maanden en past maatje 56 nog, maar liefst zou ik die hele spiraal achterwege laten en doorgaan voor een derde (en ja, waarom nu niet). Zwanger zijn vind ik heerlijk, hoewel ik ook wel besef dat ik heel veel niet kon doen met mijn dreumesje. En bevallen zou ik bij wijze van spreken elk weekend wel kunnen doen, twee keer een eitje. Maar ook hier de praktische overwegingen en een man die er al als een berg tegenop ziet om met twee kinderen alleen thuis te zijn, de wat als zorgen als de derde ernstig ziek blijkt of een huilbaby wordt, en een lijf dat van de laatste zwangerschap nog aan het herstellen is, wat lang niet zo makkelijk gaat als bij de eerste. De gedachte "misschien nooit meer zwanger, nooit meer bevallen, nooit meer een nieuwe baby" valt me zwaar!
De laatste zin die je schreef is ook echt eng en denk er ook zo over. De gedachte aan nooit meer zwanger geen kleintje valt hier ook zwaar. Wat ik hoor is dat veel mensen er nooit echt klaar mee zijn.
Maar waarom dan ook zo definitief, met spiraaltje en alles wegdoen? Ik heb alles nog (en ja weinig opbergruimte) maar je weet nooit hoe je er over een poosje instaat of er komt 'per ongeluk' 1. Nu focus je jezelf er veel meer op dan nodig.
Pure noodzaak, we zijn heel erg vruchtbaar... 2x condoom stuk geweest, morning afterpil, nee geen succes..hihi. heb 3mnd pil geslikt, ben 3mnd ziek geweest, dat wil ik niet meer, dus spiraal als veilig alternatief
Ik ken het gevoel, maar het is niet definitief zo als hierboven ook al staat beschreven. Ik had het er ook moeilijk mee en het bleef knagen. Ook vanalles verkocht en weg gedaan. Nu toch besloten om voor een derde te gaan!
Misschien om je eisprong heen vrijen? Voel je hem? Dat is wel makkelijk. Vergt wel zelfbeheersing maar ik heb er geen moeite mee
Ik begrijp je gevoel volkomen. Ook ik heb dat gehad: steeds het gevoel dat je nog niet klaar bent. En zo kwam toch nummer drie en zelfs nummer vier... Nu pas weet en voel ik dat het mooi is geweest. Maar aan de babyspullen wegdoen, ben ik nog niet toe . De jongste is nu anderhalf, maar ik kan nog geen afstand doen. Overigens had ik na nummer 3 alle spullen weggedaan en dat bleek achteraf niet zo heel handig. Gelukkig had ik de MaxiCosi en de box gehouden. Mijn ervaring is dat je op een gegeven moment weet dat het klaar is. Puur gevoelsmatig. Enne... ik was 38 toen nummer 3 kwam en 40 toen nummer 4 kwam. En dat ging (gelukkig!) van een leien dakje.
Wij zouden bij een 3de precies dezelfde `problemen` hebben als jij (auto, kamer etc), maar we kregen een tweeling en hebben het gewoon aangepakt zoals het kwam. Ik denk dat het je altijd wel gaat lukken. Beetje passen en meten, maar een rotgevoel hebben wanneer je je spullen weggeeft klinkt niet alsof je je wens ooit gaat vergeten. Sommige mensen hebben 10 kinderen en toch lukt het ze, waar een wil is, is een weg! Wij mogen geen kinderen meer, dus ik heb die knop wat gemakkelijker kunnen omzetten.
Ik herken het enorm ik heb mijzelf alleen laten steriliseren dus hier kan het niet meer. Is ook beter. Maar het kriebelt enorm en alles afsluiten vind ik vreselijk.
Nou ik wel hoor! Helemaal! Ondanks dat ik gisteren voor het eerst een moment had dat ik een foto van mijn oudste zag en ineens besef dat hij al bijna op de kleuterschool zit en ik in gedachten even terug in de tijd ging toen hij nog een pasgeboren hummeltje was, zucht!
Precies zoals ik me voel... Zwanger zijn vind ik heerlijk, bevallen prachtig.. Maar manlief vind 2 kindjes genoeg, praktisch en financieel is een 3e ook niet handig en ik heb alle babyspullen weggedaan maar ooohh.. ik wilde dat ik het gevoel had nu compleet te zijn maar zo voel ik me dus niet.