's Avonds slapen is een drama (3 mnd)

Discussie in 'Baby en dreumes' gestart door MommyOwl, 7 okt 2014.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. MommyOwl

    MommyOwl Bekend lid

    30 jun 2013
    735
    0
    16
    Wij zijn ten einde raad. Mijn dochtertje van 3 maanden slaapt steeds slechter en slechter 's avonds. Wat kunnen we doen om haar te helpen (zowel in slaap vallen als langer dan 10min slapen)? Niks lijkt te werken, waar gaat het mis? Dit kan niet langer zo doorgaan, we worden alle drie hier doodongelukkig van :(
     
  2. Madelein84

    Madelein84 Fanatiek lid

    5 jun 2013
    1.042
    80
    48
    Is ze moe genoeg als ze naar bed gaat? Hoe laat gaat ze naar bed?


    Kan het een sprongetje zijn?


    En als ze bij jullie in bed ligt, slaapt ze dan ook slecht?
     
  3. Nescio

    Nescio Niet meer actief

    Ze is nog maar 3 maanden, dus ik zou haar lekker bij me houden. Het kunnen krampjes zijn, mamahonger of een sprong.

    Hoe gaan de nachten?
     
  4. MommyOwl

    MommyOwl Bekend lid

    30 jun 2013
    735
    0
    16
    Ja, ze valt om van de slaap. We leggen haar natuurlijk al in bed zodra ze de eerste slaapsignalen laat zien (gapen en al snel een beetje jengelen). Eerst was dat genoeg voor haar om lekker te gaan slapen (overdag dan, 's avonds niet want dan wilde ze altijd clusteren, dus sliep ze 's avonds gewoon bovenop ons totdat ze klaar was met clusteren). 's Avonds heeft ze het eigenlijk nooit gepikt om op bed gelegd te worden, dus hielden we haar vaak bij ons tot een uur of 21.00 of 22.00. Dan sliep ze lekker genoeg in onze armen, dat ze het niet erg vond om in bed gelegd te worden. Maar dat gaat nu dus ook niet meer op.

    Een sprongetje, ik weet het niet. Ik had het idee dat ze er net een heeft gehad, zo'n 2 weken geleden, want toen kon ze ineens van alles nieuws. Dat was toen een paar dagen van slag zijn, maar niet echt zo ontroostbaar huilen en niet willen slapen. Het was meer mopperen en hangerig zijn. Zolang ze bovenop ons lag was het goed. En ging ze ook gewoon slapen in haar bedje overdag en 's avonds op papa's buik. Nu dus niet, ze wil alleen rechtop tegen onze schouder liggen, het liefst haar gezicht begraven. En we mogen niet gaan zitten of stil staan dan, we moeten perse rondlopen en haar zo rechtop wiegen.

    Bij ons in bed is het hetzelfde verhaal. Ze vind het enorm gezellig, maar begint dan plots te krijsen en is weer ontroostbaar. Heel af en toe valt ze van uitputting in slaap, maar is 10min later weer wakker, hooguit 45min later als we geluk hebben, kijkt dan om zich heen, is blij om ons te zien, pruttelt en lacht dan een beetje en begint plots weer opnieuw te krijsen.
     
  5. MommyOwl

    MommyOwl Bekend lid

    30 jun 2013
    735
    0
    16
    We houden haar inderdaad vaak lekker bij ons. Als ze in haar bedje wilt slapen, dan is dat fijn natuurlijk. Maar zodra ze aangeeft dit niet (meer) te willen, dan blijft ze lekker bij ons. Normaal is het dan ook weer goed, maar sinds een paar dagen dus ineens niet meer. Dan wilt ze niet eens meer vastgehouden worden. We leggen haar dan even in de box, zodat ze even tot zichzelf kan komen. Soms heeft ze dat uberhaupt even nodig, en is dan verder weer vrolijk. Maar nu is dat dus ook niet goed. Ze gaat dan nog harder krijsen, dus pakken we haar weer op, waarna ze nóg harder gaat krijsen.

    De nachten gingen eerst best goed eigenlijk. Zodra ze besloot dat ze toch in haar bedje wilde slapen laat in de avond, sliep ze vaak zo'n 6 uur achter elkaar. Dan pruttelde ze even dat ze honger had en legde ik haar half slapend aan. Even een boertje en ze was meteen weer vertrokken voor 4 uur lang. Wanneer ze dan weer wakker werd, meestal na 09.00, dan was ze super vrolijk en bleef ze makkelijk een uur lang vrolijk wakker. Nu slaapt ze dus steeds later pas in haar bedje, waarschijnlijk door gewoon pure uitputting. Ze slaapt dan misschien 3 uurtjes en wordt dan weer wakker. Even drinken en hopen dat ze daarna weer gaat slapen. Soms doet ze dat, andere keren ligt ze in bed te mopperen en kreunen. Misschien even huilen, maar dan valt ze vaak toch weer in slaap. Weer 2-3 uurtjes later wakker hetzelfde verhaal. Dan vaak alweer na 1,5 wakker en flink chagrijnig en moe. Tegen de tijd dat ze normaal vrolijk aan haar dag begint, is ze al uitgeput met flinke wallen onder haar ogen. Soms kan er even een lach vanaf, maar al snel is het weer jengelen en huilen. De rest van de dag is het hazeslaapjes van hooguit 45min en alleen op onze schouder dan. Ze houdt haar hoofd dan ook op een hele vreemde en zeer oncomfortabel uitziende houding (beetje 90 graden zeg maar). Dat is de enige manier dat ze wilt slapen. Wanneer ze wakker is huilt ze bijna alleen maar en begint te krijsen zodra we met haar proberen te zitten of stil staan.
     
  6. MommyOwl

    MommyOwl Bekend lid

    30 jun 2013
    735
    0
    16
    Ah! Ik denk dat we een verklaring hebben!

    Het gekrijs werd alsmaar erger en erger, dus zijn we naar de huisarts gestapt om iets medisch uit te kunnen sluiten. Maar het bleek warempel een oorontsteking te zijn! Rechts is flink ontstoken, maar van buiten is niks te zien. Geen rood oortje, geen prut eruit, ons meisje grijpt er ook niet constant naar. Ze had vorige week een klein beetje verhoging, maar we dachten dat ze gewoon een virusje te pakken had, want de verhoging was binnen 24 uur alweer verdwenen en toen was ze weer vrolijk. We hebben nu antibiotica, en proberen de pijn met paracetamol te bedwingen. Dat lukt een beetje, de scherpe randjes zijn er vanaf, zodat ons meisje een beetje kan slapen. Ze is echt een bikkel, heeft een hele hoge pijngrens (we hebben al behoorlijk wat meegemaakt met haar), dus moet je nagaan hoe ontzettend zeer dit doet als de hoogste dosering paracetamol alleen een deukje in de pijn voor elkaar krijgt.

    Voel me nou behoorlijk schuldig... :( Waarschijnlijk is dat oortje al een tijdje ontstoken, maar merkte we het gewoon niet op. Het slechte slapen van de afgelopen weken, voorkeurshouding van het oortje af, het rechtop tegen ons aan willen slapen met haar hoofd op 90 graden (oortje naar boven), niet vastgehouden willen worden en niet op bepaalde plekken aangeraakt willen worden zoals nekje, buikje, oksels, gezichtje (allemaal te veel druk op de lymfklieren)... het is allemaal zo logisch nu! :) Arm meisje! Ze lag gewoon te krijsen van de pijn. Ik kan me nog zooooooo goed herinneren hoe ongelooflijk zeer een oorontsteking doet! Ik was ook zo ontroostbaar, en ook met periodes met minder pijn (even vrolijk zijn) en dan ineens zo'n fikse pijnscheut door je hoofd heen en krijsen maar! Kan me nog zo goed herinneren dat ik zowat in mijn moeder wilde kruipen van de pijn, maar dat vastgehouden worden ook zo'n pijn deed. Als mijn moeder mij dan even neerzette, voelde ik mij zooooo ellendig en eenzaam! Pfffff, moet er een beetje van huilen nu, mijn arme arme meisje :( En dan te denken dat ik vorige week zowat mijn geduld verloor omdat ik het huilen zo zat was..... :(:( Voel me écht heel schuldig nu :(:(
     
  7. Hooverphonic

    Hooverphonic Fanatiek lid

    30 sep 2013
    2.234
    0
    0
    Och meid wat een verhaal! Maar niet schuldig voelen hoor, je kon dit echt niet weten en nu gaat het snel beter met haar. Dnap dat je moederhart even breekt, maar je zult zien dat jullie vrolijke meisje snel weer terug is
     
  8. MommyOwl

    MommyOwl Bekend lid

    30 jun 2013
    735
    0
    16
    Dank je, we konden het inderdaad niet weten. Tenminste, we wisten niet waar we naar moesten kijken, laten we het zo zeggen. Achteraf gezien waren er dus genoeg tekens, maar dat wisten we dus gewoon niet. Voelde me ook behoorlijk stom toen ik de huisarts assistente sprak: ik beschreef dat onze baby de laatste tijd erg veel huilde en slecht sliep, en alleen rechtop tegen onze schouder een beetje stil te krijgen was en kon slapen. Toevallig dacht ik op dat moment ook hardop dat ze ook de laatste weken vaak haar gezicht in ons wilde begraven en met haar voorhoofd dan heen en weer wobbelde over onze schouder heen. "O ja, dat begraven van het gezicht is een klassieker voor oorpijn" zei de assistente, alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Pfff, als we dat hadden geweten... dan hadden we al veel eerder aan de bel getrokken natuurlijk. Jammer dat dit niet meer bekend is (voor ons), blijkbaar zijn oorontstekingen ook heel normaal, dus dan zou het fijn zijn als dit soort tekens ook meer algemene kennis zou zijn voor jonge ouders :) En dan te bedenken dat mijn man en ik steeds moesten lachen om ons voorhoofd-wobbelende meisje :( Als we hadden geweten waarom ze dat deed, zouden we hebben gehuild in plaats van gelachen :(
     
  9. Palmboompje

    Palmboompje Actief lid

    16 jan 2013
    364
    0
    16
    Ah wat zielig! Snap helemaal hoe je je voelt; vreselijk! Hier ook 2 baby's gehad met vaak een oorontsteking. Bij ons zit t ook in de familie. Nu weet je waar je de volgende x op kan letten. Bij twijfel altijd langs de dokter of huisartsenpost! En mocht ze weer een x vage symptomen hebben probeer dan eens paracetamol te geven, mocht ze zich dan beter voelen dan weet je meteen dat ze pijn heeft. Sterkte, hopelijk slaan de medicijnen snel aan! Nog n tip: als je je kindje in bad doet probeer dan dan geen water in haar oortjes te laten komen. Wij hebben toen zo'n badzitje gekocht zodat ze zat in t badje op n hydrofiel. Heeft hier ook geholpen.
     

Deel Deze Pagina