4 Jarige school probleem (handjes in het haar)

Aangezien ik net weer beneden ben na het troosten van een overstuur zijnde 4 jarige vraag ik me toch af of iemand hier ervaring of een idee heeft. (lang verhaal sorry)

23 Juli is zij 4 geworden, 2 september mocht ze starten op de basisschool.
Hier had zij het al tijden over, ze werd een grote meid, ze ging naar de basisschool en o wat een zin in leren, nieuwe dingen doen, en een grote meid zijn. We waren op de school geweest, ellende aan het eind want ze wilde blijven, we hebben het stoelpas uurtje gehad, en ja hoor 2 september gingen we dan.

Dit ging goed...tot vorige week maandag. De gymlessen gingen van start, en haar groep 4/5 jarige werden gesplitst, op maandag mocht zij met de 4 jarige mee met meester Jim, op donderdag de 5 jarige.
Bij het ophalen kreeg ik te horen dat zij de gymles niet mee gedaan heeft, zij weigerde bij meester Jim mee te doen, en wilde naar haar eigen juf.
De volgende dag rende zij het schoolplein over naar de klas, en daar stopte ze. In plaats van haar eigen juf stond er een onbekende juf, en na 10 minuten zou de invaljuf die ze wel een beetje kon aanwezig zijn.
Voor het eerst in 4 jaar tijd heb ik een huilend, gillend meisje achter moeten laten, want ja, ik moest natuurlijk wel afscheid nemen en weg gaan.
(Op weg naar school vroeg ze of ze mee moest met de meester, en ik had gezegd, onwetend, dat ze dinsdag gewoon de juf had)
De juf belde na een kwartier dat ze gekalmeerd was, en dat ze mee speelde, eind van de dag achter de rug, opgehaald, en vanaf dat moment is het dus foute boel.

Woensdag was de juf er weer, en wilde ze niet, ik liep mee de klas in naar haar plek, en gelukkig geen tranen maar een kusje als afscheid.
Donderdag bracht papa haar, kwam thuis en ja hoor, ook hij heeft een huilend meisje achter moeten laten.

Vrijdag was er geen school, een lang weekend zou haar wel goed doen want blijkbaar is het er in geslagen, die plotselinge wissel.

Sinds dinsdag wil ze dus niet meer naar school, ze werd net wakker, huilend, en na een beetje vragen wat er is kwam er uit dat ze morgen niet naar school wil.

Nu zitten we in dubio, morgen naar school brengen? Het ergste is nog dat het maandag is: Verkeersles en gym...wat betekend dat ze eerst morgens 3 moeders krijgt en s'middags de meester.
Natuurlijk hebben we dat niet zo aan haar verteld, gewoon gehouden op zo lekker slapen, morgen weer lekker naar school (zoals we al deden vanaf het moment dat de school begon)

Daar zit je dan, 34 jaar en echt even niet wetend wat te doen...naar school sturen, laten huilen en hopen dat ze daar weer overheen stapt binnen enkele dagen?
Is het stom toeval dat dit begonnen is na die 2 dagen en heeft ze een normale kinderfase: ik wil niet naar school fase (bestaat dat?)
Min neiging nu is morgenochtend opbellen, ziek melden en vragen om een gesprek met het schoolhoofd en eventueel de juf erbij, niet omdat ik denk dat de juf iets fout gedaan heeft, maar omdat alle ideeën welkom zijn.

Verschillende vragen leveren niets op, de juf is leuk, er zijn leuke kinderen, en 1 minder leuk kindje, school is prima, geen pijn, geen verdriet, ze wil er alleen niet meer heen....
Extra info: ik ben nu bijna 14 weken zwanger, kunnen het teveel veranderingen in 1 keer zijn?

14 oktober hebben we een afspraak bij het cb, de laatste, en daar wil ik ook eens informeren.

 

Ze gaat vanaf 2 jaar al naar de opvang (was wel handig geweest dat even te vermelden idd haha)
Eerst naar de gewone opvang, daar hadden ze 1 vaste juf en deze had stagiaires, als zij er niet was had ze een invaller, niets aan de hand.
Toen PSZ, zelfde verhaal, twee vaste juffen op een groep van 12 kids, en invallers waar nodig.
Eigenlijk dus in principe nooit problemen gehad, ik was altijd de moeder die zo weg kon lopen terwijl andere moeders snikkend afscheid namen van hun krijsende kids.

Voor mij is dit dus een hele grote waarom?
De eerste schooldag was ik geen blik meer waardig zodra ze de klas in ging, al de andere weken ook niet, en vanaf afgelopen maandag/dinsdag is het dus raak.
Het rotte is dat het mij dus ook echt raakt, ik snap er na al die jaren niets van, en zit dan ook maar te malen wat er nou aan de hand kan zijn.

 

Het klinkt inderdaad dus alsof ik een vers van de pers 4 jarige thuisblijvertje af gegooid heb hahaha, maar serieus dus de afgelopen twee jaar nooit een probleem gehad.

Het rotte is dat ik haar niet in heb kunnen lichten over de dinsdag, omdat het een last minute oplossing was vanwege een zieke in de hogere klassen.

 

Ik was bang dat ik teveel op haar bord gegooid had, zij was de laatste maanden samen met 1 ander meisje de oudste van de psz, en dat meisje is naar een andere school gegaan.

Natuurlijk zijn er enkele kindjes van de psz voor haar naar deze school gegaan, alleen zijn dit dan de nu 5 jarige, en helaas geen enkele in haar groep.

Ik heb ook gevraagd hoe haar vriendinnetjes heten, en dan krijg ik een lijstje met leuke kids waar ze inderdaad om half 3 als de school uit gaat mee naar buiten rent en begint te spelen.
Buiten dat zijn er dan ook wat leuke jongetjes, op dat ene jongetje na.

Natuurlijk had ik ook de optie open gehouden dat ze het wellicht niet leuk vond dat het opeens 5 dagen school was, ipv leuk een keer school.

Ik denk dat de ochtend hulp moet bieden, een beetje miepend zeggen ik wil niet, geeft meer hoop dan het gillende wakker worden wat ze om half 11 deed.

 

Vannacht is ze nog 1 keer wakker geworden, minder heftig gelukkig, en daarna begon het vanmorgen weer.
Toch weer gesproken, mama gaat werken, en daarna kom ik jou ophalen.
Bij aankomst bleek dat de juf een stickervel klaar had liggen, wat wel erg interessant was, alleen de klas in lopen deed ze niet, maar er was geen gehuil zoals vorige week, en bij het uit zwaaien had ze een voorzichtig lachje.

We blijven gewoon overleggen en contact houden, en inderdaad mocht het zo blijven dan is een vrije woensdag wellicht een optie, een break in de week.

Om de rust er een beetje in te houden, en vanwege de schooltijden, ging ze dinsdag ochtend niet meer naar dansles, nu is na overleg besloten dat zij woensdag middag mee mag doen. Het idee hierbij was dat ze iets waar ze altijd plezier in had, en ook goed kon in haar hoofd, erbij heeft om haar zelfvertrouwen even een boost te geven.

Gym was iets waar ze al sinds vorige week iedere keer over begon, en vandaag weer, de juf zei ook dat het absoluut niet de bedoeling was om haar te dwingen te gymmen, en ze dus ook niet mee hoefde maar gewoon bij de groep mag blijven die op dat moment in de klas is.

Pfff...duimen maar

 

Het was even stil vanuit hier, deels omdat ze vannacht weer aan het spoken was, en vanmorgen ging het van kwaad tot erger, en uiteindelijk heb ik de school opgebeld dat het die dag echt niet ging.
Later heb ik school nog aan de lijn gehad, ze belden terug, en even overlegd, het nadeel is ook dat ik smorgens nog steeds met mijn kop in de plee hang (14 weken zwanger) en de reden dat zij niet naar school wil kan van alles en nog wat zijn.
Het feit dat ik morgens niet met rechte rug kom op spullen pakken we gaan kan zeggen is denk ook wel iets wat ze dondersgoed door heeft.

Dingen die Tamio zegt herken ik namelijk ook, ze vind (buiten) spelen zoals ieder ander kind leuk, maar zegt dat ze niet wilt (buiten) spelen, ze wil niet mee eten, ze wil niet zus en ze wil niet zo.
Ze vindt die dingen wel leuk, maar "ik kan overal spelen" en "ik wil niet spelen als het moet".
Ze heeft twee weken geleden gezegd dat ze zich verveelde, en op school schijnt ze gevraagd te hebben wanneer ze gingen lezen en tellen enzo.
Wellicht was haar beeld van de basisschool te anders, natuurlijk zijn wij daar debet aan, we hebben gebabbeld over leuk spelen met de juf en andere kinderen, maar ook dat ze dan met de tijd zou leren tellen en schrijven. Hier was ze ook al heel erg mee bezig voor de basisschool.

Dus:
Teveel allemaal
Te weinig naar verwachting
Opstandige 4 jarige die haar zin wil hebben
Etc etc...yeah wat is een kind hebben toch moeilijk soms :S

School zei wel dat het fijn was dat ze volgende week nog een keer cb hebt, zodat hun wellicht onafhankelijk van mij en de school een kijkje konden nemen in haar hoofd (scalpel mee nemen) en ook konden testen hoe ver ze is qua alles.

Ik wil ook niet dat ze een hekel krijgt aan school, ze was vandaag verbaasd dat we thuis bleven, en vroeg ook een paar keer of school dan wel gewoon open was en door ging, het hele gebeuren verbaasde haar en toen ik eind van de dag zei morgen weer naar school zei ze ook gewoon ja is goed.
Dus misschien was het wel een test, of misschien beviel mijn antwoord niet op de vraag zullen wij pakkertje spelen (nee serieus, echt niet)

 

Echt? Wij hebben altijd een hele fijne cb, ik hoor mensen weleens klagen maar eigenlijk is het altijd positief, en altijd erg leerzaam om mee te krijgen wat ze daar doen.

 

Tsja...geen druk op de baby...weinig weet van...ik moet wel eerlijk zeggen dat zij met afscheid op de psz 20 juli tegen de juffen zei (waar ik naast stond) dat mama een baby in haar buik had. Ik wist van niets (logisch was dan pas 4 weken) en tot aan mijn eerste positieve test heeft zij het lopen roepen. Voor haar is de baby dus al heel lang heel erg aanwezig, ook als wij er niet over praten (aangezien we dit idd een beetje buiten schot wilden houden, het duurt immers nog tijden)

Ik dacht ook dat als ik weg was het over zou zijn, maar het herhaald zich dus over de dag zei de juf, opeens in huilen uitbarsten en niet meer willen.

Stickers etc zijn hartstikke leuk, (die heeft ze ook op school, reageert ze helaas niet op) en hier thuis is het de eerste dag "leuk" en daarna kijkt ze er niet meer naar om, zeggen dat ze iets mag als ze dan lief naar school gaat, dan wil ze hetgeen wat ze wilde niet meer.
BVB:
Tlijk mag jij Telekids kijken, maar dan morgen lekker naar school?
Laat maar ik hoef telekids niet te kijken.

Het klinkt wat moedeloos maar het is echt gewoon een leuke meid, iedereen zei nou zeg makkie vanaf baby zijn, de volgende zal je wel aan moeten wennen omdat zij altijd zoooo easy going was.
Slapen, eten, psz, afgeven, logeren, alles was appeltje eitje.
Dat alleen al geeft mij het idee dat er iets aan de hand is, wellicht maar een klein dingetje wat zij in haar hoofd groter gemaakt heeft, want ze is wel altijd een piekertje geweest.

 

Snelle toevoeging, ik ben hiervoor zwanger geweest en dit ging mis, toen was zij ook degene die het tegen mij zei (baby in jouw buik, ook weer tegen de psz juffen, ik heb het beide keren op die momenten zeker niet aangemoedigd of bevestigd) en op de ochtend dat het mis ging kwam ze uit bed, naar mijn bed, en zei dat de baby weg was, maar dat ik volgende keer weer een baby in mijn buik zou krijgen.

Same wat betreft twee vriendinnen van mij, daar heeft ze het ook tegen gezegd toen het 3 a 4 weken ver was en die meiden dus niets wisten.

Baby's in buik schijnen dus iets te zijn wat bij haar heel erg speelt, needless to say dat wij gesprekken over baby's niet voeren waar zij bij is