Gisteren heb ik een nieuw account aangevraagd omdat ik toch heel erg de behoefte heb om contact te zoeken met lotgenoten. Alles is zo afschuwelijk onwerkelijk. Bij de 20 weken echo is er bij ons zoontje een hartafwijking geconstateerd. Dan volgen de onderzoeken en 2 afschuwelijke weken onzekerheid! De uitslag van de vruchtwaterpunctie wees uit: ons kindje heeft het down syndroom. Met daarbij een hele ernstige hartafwijking. Na veel uitleg was al goed duidelijk dat we de zwangerschap het beste kunnen afbreken.. De wereld stortte echt even in. Waarom wij? Waarom nu? Het is niet eerlijk verdeeld we hebben al zoveel verdriet en verlies gehad afgelopen jaar.. En dan moeten wij zo'n besluit nemen met getrappel in mijn buik. Ongelofelijk dat het dan zo mis kan zijn met ons kindje... Dan krijg je gesprekken over hoe dat dan gaat en wanneer (want het moet voor de 24 weken dus er is wat haast bij). Ik kan amper denken en leef in een roes, terwijl we gedwongen worden om toch na te denken over dingen. Cremeren of begraven? Een naam? Aangeven bij de burgerlijke stand. Een kistje of mandje? We zijn niet eens verzekerd hiervoor blijkt. Hoe gaat het verder? En wanneer? En ondertussen hebben we ook nog de zorg voor ons 2jarige zoontje die heel goed doorheeft dat er wat is. Maar die ook steeds de baby kusjes geeft en ertegen praat. Wie heeft voor mij tips en ervaringen? Waar moeten we aan denken? Ik ben zoo ontzettend bang voor alles. Mijn omgeving leeft mee maar tegelijkertijd kunnen ze het natuurlijk niet snappen. Sorry voor het misschien warrige verhaal. Dit is de eerste keer dat ik t opschrijf. Ik weet gewoon niet waar ik moet beginnen. Groetjes Daisy
Ik weet niet wat ik moet zeggen, wat moet dit verschrikkelijk zijn voor jullie! Heel veel sterkte met deze heftige periode en sterkte voor de tijd erna!
Oh meid wat erg voor jullie zeg, las net je berichtje bij een ander dat je een goede vriendin mist die je steunt. Wou dat we wat voor je konden doen. Dit besluit alleen al is zo ontzettend moeilijk maar zou precies dezelfde keuze maken als jullie. Wens je Heel veel sterkte deze dagen en de komende tijd, zullen jullie echt nodig hebben. Hoop dat je de dingen vind die je wil hebben voor jullie lieve kleine kindje. Sterkte en een dikke cyber Knuff voor jou, je mannetje en jullie zoontje
Allereerst heel veel sterkte! Dit is en blijft een onmenselijke beslissing en onthoud goed: het is jullie keuze! En het is de juiste keuze, welke je ook maakt, want het is jullie keuze! Tips: * maak foto's of laat foto's maken bijv door verplegend personeel, ongeacht of je het aan zou kunnen om je kindje direct te kunnen zien! Je kunt dan achteraf geen spijt krijgen dat er geen foto's van jullie kleintje zijn. * probeer hand- enof voetafdrukjes te maken; * vraag pijnbestrijding, je moet al zoveel verdriet door maken. Én ontzettend belangrijk... blijf vooral praten met je partner. Iedereen verwerkt zo'n verlies op een andere manier....
Heel veel sterkte, Helaas weet k hoe het voelt om je kind te verliezen en afscheid moet nemen. Neem contact op met earlybirds of make a memory stichting, hun maken hele mooie foto's van je kindje en met jullie er bij helemaal gratis. Ik heb hier heel veel baat bij gehad, mooie herindering. Voet en hand afdruk in gips laten maken en afgedrukt op papier. Heb zelf beetje haar van haar bewaard. Heel veel sterkte xxx
Maar is er dan helemaal geen overlevingskans voor jullie zoontje? Het is zoalshopmarjanneke zegt, het is jullie keuze. Zelf zou ik wegens geloof overtuiging geen zwangerschap beëindigen maar het is niet mij keuze. Iedere geval sterkte de komende tijd gewenst.
Wat verschrikkelijk! Ik wil jullie heel veel sterkte wensen de komende tijd. Je mag me een pb sturen met vragen en ik probeer hieronder wat informatie te geven. Misschien hebben jullie iets aan het winkeltje in Apeldoorn. Daar zijn wikkeldoekjes, mandjes, kistjes, etc. Ze hebben ook een website. Ook kunnen ze jullie informatie geven. Verder hebben we zelf veel foto's gemaakt. Vraag aan verpleegkundige om afdrukjes te maken. Zelf doen is erg moeilijk. Gebruik hierbij geen zkh inkt maar inkt die je in het winkeltje in Apeldoorn kan krijgen. Je kan ook afdrukjes in een soort oase laten maken en dan gips erin gieten. Ook erg mooi! Ik kan je nog veel meer vertellen, maar weet niet wat je nog meer wilt weten.
Dankjullie wel! We leven in een roes. Foto's worden straks gemaakt door een fotograaf van het ziekenhuis evenals een afdruk van het voetje. Zelf nemen we ook het fototoestel mee. @Lunap de overlevingskansen zijn heel heel erg klein en als hij operaties al kan doorstaan dan zal het kindje daar nooit goed uitkomen. Dit willen wij ons kindje niet aandoen. Maar ook ons andere zoontje niet.
@Logo bedankt voor de tip. We hadden al op de site ban dat winkeltje gekeken. Daar zag ik niet zo wat jij uitlegde. Maar ik ga ze maandag meteen bellen! Het is allemaal zo onwerkelijk! We kwamen erachter dat dit niet verzekerd is. Stom dat je daar naar moet kijken eigenlijk.. We weten ook al dat we het kindje willen laren cremeren. Maar nog niet of we hem dan mee naar huis willen en kunnen nemen. Want een kamertje hadden we nog niet. En ons andere zoontje loopt ook gewoon rond. Keuzes voor obductie of niet.. kaartjes wel of niet versturen.. En dan wil ik graag herinneringen hebben. Ik hoop dat de foto's en een voetafdruk daarmee helpen!
Als je uitlegt wat je graag zou willen maken ze het meestal ook voor je. Bij dat winkeltje is bijna alles mogelijk. Zo fijn. Wij hebben trouwens ook een badcape besteld bij dat winkeltje en de kleine daar ingewikkeld en vastgehouden. Het badcapeje hebben we nog steeds. Erg fijn! Obductie is een moeilijke keuze. Wat adviseren de artsen, wat is de herhalingskans en willen jullie eventueel nog een kindje. Dat zijn dingen waar je misschien niet aan wil denken maar wat mogelijk wel meeweegt om wel of niet een obductie te laten doen. Wij hebben trouwens naar een aantal mensen een kaartje gestuurd. Datzelfde winkeltje heeft ook kaartjes. O ja sommige verzekeringen keren geld als coulance uit. Als jullie zelf verzekerd zijn kun je dit vragen.
Heel veel sterkte en een dikke knuffel! Zo'n onmenselijke keuze die jullie hebben moeten maken en heel dapper dat jullie dat hebben gedaan, uit liefde voor jullie kindje. Veel sterkte ook met de bevalling, maar geniet ooi van de eerste momenten die jullie met jullie kindje zullen hebben. Het is zo verdrietig maar tegelijkertijd ook bijzonder om kennis te maken met je kindje, al moet je direct weer afscheid nemen... Alle keuzes die jullie moeten maken onder grote druk.. Vreselijk. Hebben jullie wat begeleiding erbij? Wij hebben zelf ons zoontje thuis gehad tot z'n afscheid, en zijn daar heel blij mee. Hoe oud is jullie zoontje? Wij hebben het mandje van ons ventje op een hoge tafel staan, misschien is dat een idee. Wij vonden het heel fijn om hem bij ons te hebben, maar dat is voor iedereen verschillend. Maak de keuze die het beste voelt voor jullie, hopelijk lukt dat. En hopelijk kan ook daarin iemand jullie begeleiden en adviseren over wat wijsheid is ivm jullie andere zoontje. Nog een tip (want dat had onze uitvaartverzorger niet): bestel een mutsje/pakje in een kleine maat (vanaf maat 26) via Welkom bij Monpetit, kan binnen een dag geleverd worden. En hopelijk hebben jullie een uitvaartverzorger gevonden die gespecialiseerd is in afscheid van kleine kindjes / doodgeboren kindjes. Nogmaals heel veel sterkte met alles wat nu en de komende tijd jullie te wachten staat, en als je het fijn vindt om ervaringen te delen/horen, mag je altijd een pb sturen. Of meekletsen bij de vlinderclubs. Doe wat goed voelt voor jullie en denk aan jullie zelf. X Bee
Wat afschuwelijk om te lezen. Ik las je verhaal en wilde niet zomaar doorklikken. Heel veel sterkte voor jou en je gezin!
Ahh nee meis toch.... Wat verschrikkelijk zeg! Ik kan je alleen als advies geven door je eigen gevoel te volgen en alles maar dan ook alles vast te leggen want je word geleeft en leeft in een roes... Wil jullie heel veel sterkte wensen! Knuf!!
Dank jullie wel voor het medeleven en de tips!! We zijn weer een klein stapje verder. We hebben een mooi mandje gekocht en kleertjes. Ik las hier over een badcapeje. Maar had je dan geen kleertjes? Of deed je dat dan allebei? Obductie weten we nog steeds niet. Ons gevoel zegt steeds meer van niet. Maar daar gaan we de arts woensdag nog naar vragen. Misschien komt uit het chromosomenonderzoek voldoende? Kaartjes willen we wel. We hebben wat voorbeelden gezien. Geen idee nog naar wie we dat dan moeten versturen of het Nasr net zoveel is als een geboortekaartje bijvoorbeeld. Ons zoontje nu is 2. En ik weet niet of we hem constant moeten confronteren met een kindje op bijvoorbeeld de tafel in een mandje, of dat we dan dat mandje ergens neer moeten zetten. Maar dan moeten we nog bedenken waar. En blijft het lichaampje dan wel mooi? Ik heb ook geen idee wanneer ik naar huis mag en wanneer we de crematie kunnen plannen. Ik word af en toe gebeld door een maatschappelijk werkster uit het ziekenhuis. Maar die helpt niet met de keuzes of hoe we met ons zoontje van 2 hiermee om moeten gaan. We hebben overigens geen uitvaartverzorger in de hand genomen. Het ziekenhuis adviseerde ons dat we dit ook zelf kunnen doen aangezien we niet verzekerd zijn. Dat heb ik nagevraagd en ook uit coulance doen ze niets.
Wij hebben toen wel obductie laten doen, misschien krijg je er spijt van als je t niet doet, maar volg je hart, heel heel veel sterkte!!!