Hoi Hoi, Ik wil hier ook eventjes mijn verhaal kwijt.. Vrienden steunen me wel, maar toch heb ik het gevoel dat ze het niet begrijpen. Het komt wel, wat geduld, De natuur zijn gang laten gaan,.. Kom er eerlijk gezegd gek van haha.. Ik heb het geluk een 4jarige dochter rond te lopen hebben. Toen we ons huisje gekocht hebben, waren we er zeker van, we beginnen aan nummer 2, Mijn dochter was in de 1 ronde raak, niet nodig ontpillen niets. Is ook een goede voldragen zwangerschap geweest.. In april 2013 gestopt met de pil en in november zwanger, Had dus al langer dan verwacht geduld moeten hebben maar was in de 7de hemel! Na 6 weken zwangerschap een miskraam, naar de gyn. Die het bevestigde, alles zag er 'goed' uit en de natuur had haar werk gedaan.. Was een shok maar ok dat gebeurt wel eens. Na 1 maand had ik nog immens veel pijn, ik naar 2 verschillende gyns en die vonden niets abnormaals, zal wel nog wat van de MK zijn, Huisdokter van wacht nadat ik had flauwgevallen van de pijn. Die zei hetzelfde, neem een pijnstiller en wat rusten. Na 2 weken was het erger en erger, ik kon niet meer normaal lopen, ik had immense pijn, dus naar het ziekenhuis voor een echo en scan.. Bleek een BBZ te zijn, doordat ik er zolang mee liep zat mijn buik al vol bloed en moest metteen geopereert worden. Dus eileider kwijt.. De stok zit er nog en kan dus eitjes via de andere eileider laten springen... Na de maand rust wist ik metteen dit houdt me niet tegen nummer 2 komt er! 1 maand erna goed nieuws, 2 strepen op 3 testen, bloedtest positief, naar de gyn... Toch niet, vals alarm er zat iets maar was al terug aan het loskomen... Nu In augustus terug een MK aan 6.5 weken... De Gyn. denkt niet dat er een medisch probleem kan zijn doordat ons eerste zo gezond en vlot was, maar ik begin toch wat te twijfelen... Iedereen rond me is zwanger of al bevallen.. En ik blijf maar zitten met mijn wens.. Ook de familie die het niet weet, of vrienden vragen af en toe willen jullie geen 2de als ik dan zeg ja, dan zeggen ze allen, je zou er beter aan beginnen nu ze al 4 gepasseerd is.. Ik zou ze dan liefst een hele reeks naar hun hoofd geven maarja knikken ik het enige dat ik doe.. Wie heeft gelijkaardige verhalen? Dat het toch nog goed komt? Want ik ben de hoop wat aan het verliezen...
Hey meid wat erg van je miskramen. Ik snap dat je je geduld begint te verliezen. Uiteindelijk komt het van goed. er zijn genoeg dames die erg lang moeten wachten en waarbij het mis is gegaan. Blijf hoop houden
Hey, Ja ik weet dat er velen lang moeten wachten.. Dat ik niet de enige ben, daarom dat ik het ook hier kom vertellen. Kom gek van die mensen met 'hun ongelukjes'... Ik kan het ook niet echt van me af zetten wat niet echt goed is natuurlijk... Ik ben ook nog jong, maar wil het zo, ik wil geen beebje meer aan mijn 30e, heb dat altijd gezegd en wil het zo ook houden al het mogelijk is. Ben 24 jaar dus heb wel nog even tijd
Heel naar, je miskramen Hoewel mijn verhaal anders is, herken ik de angst uit jouw verhaal. Het duurde bij mij drie jaar voor ik zwanger werd van mijn, nu bijna vier jarige, dochtertje. Sinds 5 maanden zijn we aan het proberen voor een tweede. Maar de angst dat het weer zo lang gaat duren of misschien helemaal niet lukt.... Weet niet of ik dat dit keer volhoud. Ik zou toch vragen of je gyn nog wat onderzoeken kan/wil doen om medische problemen uit te sluiten. Je bent tenslotte ouder, een paar miskramen en een operatie verder. Ik hoop dat je wens snel uit mag komen, sterkte.