Normaal gezien moest ik vandaag al om 6u15 vertrekken naar mijn stage, maar mijn vriend heeft me ziekgemeld. Ik heb het er de laatste tijd zo moeilijk mee. Elke dag onderbroken diensten, mijn zoontje nauwelijks zien, opdrachten maken voor school, het huishouden, ... Gisteren en vanochtend me inhouden om maar niet te huilen, en ik kan me niet herinneren wanneer ik eens uitgerust was. Ik ben altijd maar zo moe, en alles kost me zoveel moeite. En morgen begint alles gewoon weer opnieuw, want dan moet ik er toch echt weer invliegen. Ik ben eigenlijk op zoek naar tips, hoe hou ik dit vol? Hoe doen anderen dit? Ik voel me zo tekortkomen.
T klinkt beetje alsof je overspannen bent.Ik heb soort gelijk situatie gehad Ik heb paar maanden thuis gezeten alles op rijtje gezet en besloten om minder te gaan werken. Heel veel succes en sterkte
Ik herken het heel goed. Vorig jaar 5 weken stage, 2 shiften, huiswerk, huishouden, werk, kind. Veel te veel van alles, maar veel te weinig van je kind. Heb mijn zoontje nog nooit zo weinig gezien als toen. Hij stond te wenen na week of 3, "dat ik weer al moest werken?" ik ging er aan kapot. Hij ook, ben bij ex weggegaan toen zoontje 15 maanden was, we doen altijd alles samen, ik ben er nagenoeg altijd. God wat was dat aanpassen... Probeer op je vrije dagen zoveel mogelijk met je kind bezig te zijn, doe enkel het hoognodige in het huishouden en besef dat je dit allemaal met een reden doet. Nu is het zwaar, loodzwaar. Maar je doet het voor jezelf, maar ook voor je kind. Hou dat doel voor ogen, geef niet op, dan was alles voor niets. Ga ervoor!! Tanden bijten, je zal er achteraf zoveel meer kunnen uithalen.
Vervelend dat je er zo doorheen zit kun je aan familie of vrienden om hulp vragen? Dat je in ieder geval een deel van het huishouden los kunt laten en die tijd met jullie zoontje door kan brengen. En anders met school praten of je de stage verspreid over een langere periode kunt afronden. Dat je bijvoorbeeld 1 dag minder per week stage loopt en dus ook meer tijd over houdt voor ontspanning.
Het huishouden op een lager pitje zetten? Hulp inschakelen om het huis op orde te krijgen Huiswerk alleen maken als het voor een toets is bijv. Althans. Ik maak de gewone opdracht niet. Kost me teveel tijd. Vragen op school of je ergens uitstel voor kunt krijgen In overleg met school minder stage en het met verspreiden over een langere periode. Zoals je nu klinkt hangt je compleet tegen een burn out aan. En daar heeft niemand wat aan. Op dit moment moet je echt een stapje terug gaan doen en aan jezelf gaan denken! Knuffel
En ik kan je wel zeggen wat ik heb gehad. Ik ging al naar school en had een bijbaan. Hier geen Een fulltimer weg en ik wou de uren wel opvullen voor extra centen. Ik werkte 35 uur. Ging 3 dagen in de week naar school en ging elke dinsdag en woensdag avond na mn werk direct Door naar stage waar ik tot 12 uur snachts te vinden was. Daarnaast deed ik mijn opdrachten. Bereidde ik mijn examen voor. Maakte ik toetsen. Rondde ik mijn examen jaar af. Deed ik mijn huishouden en zorgde ik voor alle dieren. . Ik heb dan weliswaar geen kindje die kan huilen en zegt mama ik mis je. Maar het feit dat mijn honden beide aan mijn benen hingen smorgens en ik met tranen in mn ogen de deur weer uit liep. Het geld was fantastisch. Maar ik redde het echt niet. Elk weekend was ik 1 dag vrij en compleet naar de klote. Mijn man heeft toen net zolang op mij ingepraat tot ik stopte met extra werken... Ik heb echt een stapje terug gedaan. Van mn werk en mn huishouden. Het is te druk. Heel ander verhaal natuurlijk. Maar ook ik moest er op de harde manier achter komen dat dit niet werkte.
Stage over een langere periode verdelen gaat helaas niet, en de opdrachten moeten ook gewoon op tijd binnen. Het huishouden staat al een tijdje op een laag pitje, maar dat geeft ook weer stress. Omdat het naar mijn idee dan niet goed genoeg is thuis. Vanochtend een paar uur in de zetel gezeten met mijn zoontje, het heeft me veel moeite gekost om ook maar de moed te vinden om te gaan douchen en eten te maken.
Mijn tip is om te stoppen met denken dat je het vol moet houden, dat alle anderen hier nooit last van hebben en dat je tekort komt. En dan hulp vragen. Hulp vragen aan je omgeving voor de dagelijkse dingen, om wat lucht te krijgen. En hulp aan de huisarts/psycholoog/maatschappelijk werk om eens je hart te luchten bij een onafhankelijk persoon. Je moet dit soort dingen niet negeren, als je een burn out te pakken hebt ben je veel verder van huis.
oftewel je bent overspannen. dus ziekmelden overal en eerst eens bedenken wat belangrijker is .. jouw gezondheid of dat je alles aankan, want dat kan niemand nl.
Begin eens met de lat voor jezelf wat lager te leggen! Je wilt alles goed doen, snap ik heb ik ook last van en ik ben er verlate lang mee doorgegaan. Voor mijn gevoel was het nooit goed genoeg. Mijn huis moest netjes (opgeruimd en schoon), er moest genoeg inkomen binnenkomen (40 uur werken) en ik moest alleen voor mijn zoontje zorgen en genoeg quality time hebben met hem. En dan voor mezelf vooral doorgaan... Die man met de hamer kwam hard, en gooide alles overhoop, ik ben nu bezig met accepteren dat niet alles perfect kan, en aan het leren dat het geen schande is om hulp te vragen of simpelweg te zeggen dat het gewoon even niet gaat! Aan het leren want ik kon het niet en kan het nog steeds alleen met heel veel moeite! En wat ik nog het moeilijkste vind om te leren en te accepteren dat ik zelf de lat niet zo hoog moet leggen! En geloof me hoe moeilijk het ook is, want dat is het, als er al een klein stukje van lukt geeft het een hele opluchting!