Op 1 oktober heeft mijn dochter haar speen van mij weg moeten gooien. Ze is ruim 3,5 jaar. Inslapen gaat goed, maar ze roept nu 's nachts 1 of soms zelfs 2x. Ik heb ook een baby die niet doorslaapt en ook zo'n 5x per nacht huilt. (Ja, daar moet ik ook wat aan doen.) Maar wat me nu nekt is dat ik 6-8 keer per nacht wakker wordt gemaakt door de kinderen. Precies als mijn baby 3-4 uur achter elkaar slaapt, dan gaat mijn peuterdochter roepen. Eng gedroomd is het meestal. Hiervoor sliep ze wel door. Ze zegt als ik er naar vraag, dat ze de speen mist en het niet leuk vindt zonder speen. Dit zegt ze alleen als ik het vraag, overdag. Ze noemt het niet als reden 's nachts. Nu ben ik zo chagrijnig en loop ik rond met hoofdpijn, dan ik ook niet veel meer kan hebben van mijn dochter. Ik word dan sneller boos. Ik weet dat dit voor haar onveilig voelt, maar ik heb het niet meer in de hand. Mijn dochter is zo gevoelig, dat ze daarmee weer reageert met eng dromen. En 's nachts roepen. We zitten dus in een negatieve spiraal. Hoe kom ik eruit? Ze wil ook niet meer naar het kinderdagverblijf, want ze is 's morgens moe. Ze ligt soms uren wakker, dan doet ze echt haar best niet te roepen. Het is elke keer huilen als ik haar naar het kinderdagverblijf breng. Afgelopen vrijdag haalde ik haar met dikke rode kringen onder de ogen op. Ze heeft een stickerkaart. 5 x niet 's nachts roepen is een cadeautje. En nu moet ze die laatste sticker nog en is ze elke keer zoooooooo teleurgesteld dat het weer niet is gelukt die laatste sticker te verdienen. Mijn hart breekt gewoon. Ze heeft ook een slaaptrainer en die ging nu juist kapot een paar dagen geleden. Ik heb een andere gekocht, met meer functies. Ik heb gevraagd of ze die wilde of weer de oude. Ze wilde het nieuwe model. Maar daar reageerde ze juist negatief op. Ik heb zojuist het oude model weer besteld. Maar door de kinderwekker weet ze dus wel wanneer ze wel/niet mag roepen. Mijn man werkt door de week in het buitenland. En als hij er is, dan slaapt hij met oordoppen. Stuur ik hem dan toch op mijn dochter af, dan duurt het veel te lang voordat hij goed wakker is voor hij er naar toe kan. Is hij er dan eenmaal, dan begint mijn dochter keihard om mij te gillen. Daar heb ik dus ook niets aan. Maar omdat hij er vaak niet is, is ze ook weer extra verdrietig en wil ze vaak niets van hem weten, ook overdag. Weer een stressfactor voor haar erbij dus. Iemand tips? Ben in staat om die speen weer terug te geven, maar dan was alles voor niets.
Kan je niet aan haar vragen waar ze zich 's nachts veilig mee zo voelen? Een lampje, of een nieuwe knuffel die ze zelf mag uitkiezen? Ik vind het eigenlijk wel heel bedroevend dat de papa zo afwezig is in dit verhaal. Dat is toch voor niemand prettig?
Ze heeft al een bed vol knuffels. Eén is haar vaste slaapknuffel. Ze heeft ook 2 nachtlampjes (1 in het stopcontact en 1 die ze in haar bedje heeft). En de kinderwekker fungeert ook als lampje. Ja, ik heb al tegen mijn man gezegd dat hij er vaker moet zijn. Hij gaat nu 's morgens op reis in plaats van de avond ervoor. Hij is er dan een avond en nacht meer en kan helpen met het avondritueel. Dus hij is nu bijv. van maandagochtend t/m donderdagavond weg. Over 5 weken is het project afgelopen en hij heeft al gezegd dat hij geen nieuw project in het buitenland wil. Het is heel vervelend, maar het kan nu even niet anders.
Tja.. misschien was ze er gewoon nog niet aan toe zonder speen slapen.. mijn dochter slaapt ook nog met speen.. boeiend.. als mijn kind er zo bij zo lopen, moe, rode kringen etc kreeg ze haar speen terug.. waarom zo kwellen?
Achteraf is het misschien moeilijk toe te passen nog...maar wij hebben een 'stappenplan' gevolgd met het afleren van de speen. Via het boek 'stoppen met foppen'. Aan het eind is de veiligheid van de speen dan vervangen door de veiligheid van een knuffeltje (de fopmuis). Het werkte perfect! Geen 1 keer meer over gehoord, ook niet toen een half jaar later haar broertje werd geboren en een speen kreeg. Ik denk dat je dochter nu echt een stuk veiligheid mist en een nieuwe veiligheid/troost nodig heeft. Wellicht kun je er een mooi verhaal van maken? Dat de speen moest reizen naar de spenenfee (afgeleid van het boek wat ik noemde). En dat de spenenfee nu haar speen heeft ontvangen. Als dank voor haar oude speen krijgt ze van de spenenfee post: een brief met een 'diploma' voor het stoppen met de speen en een 'certificaat' om een knuffel uit te zoeken? Het boekje leeft daar helemaal naar toe, jij zou het nu op een andere manier moeten doen. Laat haar in ieder geval meedoen. Wellicht kunnen jullie zelf tekeningen maken waar de speen in voorkomt. Dat hij in een bootje op reis is? In een hangmat ligt onder een palmboom? Maak er een verhaal van waar zij zelf het grootste aandeel in heeft. Wellicht te combineren als speciale 'dromenvanger' zodat ze niet meer eng hoeft te dromen, maar ze kan denken aan de speen die op reis is naar de spenenfee? Laat haar zelf bedenken wie het reismaatje is van de speen of zo. Een knuffelkonijn/beer of iets. En uiteindelijk ga je in de speelgoedwinkel kijken of je die knuffel kunt vinden. Het einde van de reis; haar 'vervanging'. I'm blabbering. Hopelijk kun je er een touw aan vastknopen
Als laatste: veeg het niet onder de tafel. Wees begripvol naar haar verlies en verdriet: het is iets wat zij haar hele leven kent! Vertel haar dat je haar begrijpt, haar verdriet. Dat het mag....steun haar erin zonder haar erin te versterken.
Zowel van het consultatiebureau als van de tandarts kreeg ik het advies tussen de 3 en 4 jaar te stoppen. Als ik dit geweten had, had ik het (nog) niet gedaan. Maar nu heeft ze anders voor niets dit allemaal doorgemaakt. En ze leert ook dat als ze maar genoeg "klaagt" ze haar zin wel krijgt. Ik vind het dus niet slim om de speen terug te geven. Dan zullen we er op een later moment ook toch weer doorheen moeten.
Het stomme is, dat ik wist van het bestaan van dit boek. Maar toch niet gekocht, omdat ze hem alleen nog maar in haar bedje had. Ik had gelezen dat een kind door dit boek zelfs nog meer om de speen ging vragen. Dus niet voor gekozen. Achteraf was het wel beter geweest. En ja, ik toon zeker begrip en zeg dat ik zie hoe verdrietig ze is. En ik steun haar. Ik zal het nooit bagatelliseren of iets zeggen als 'stel je niet aan'. Ik weet dat die speen voor haar belangrijk was. En ik geef daar ook blijk van. Ze heeft trouwens echt een vaste slaapknuffel die ook heel belangrijk is en die mag ze uiteraard gewoon houden tot ze 100 is wat mij betreft.
Ze heeft gewoon een stukje verwerking nog nodig, niet zozeer een nieuwe knuffel. Mijn dochter kijkt niet eens om naar de fopmuis. Wat is haar hobby? Mijn dochter knutselt en tekent heel graag. Als er zoiets is wat je dochter ook graag doet kunnen jullie misschien samen een stukje verwerking doen door middel van tekeningen maken. Een tekening/knutselwerkje die enge dromen tegenhoudt en die op haar kamer hangen? Een tekening van haar speen zodat ze er naar kan zwaaien als ze hem mist?
Wat vervelend dat het zo lang duurt. Omdat mijn dochter ook de troost en nog zuigbehoefte had, heb ik haar een spuugdoekje gegeven (elk slaapje een schone hoor). Al snel was ze er overheen. Misschien werkt dat ? Hier was ze wel "pas" 19 mnd
Achteraf gezien was het misschien echt te vroeg voor haar, maar daar heb je nu niets aan natuurlijk. Heel vervelend voor haar en voor jou dat ze er zo'n moeite mee heeft. Ik vind de tips van Clivia heel goed, ze moet het 'verlies' toch verwerken en heeft iets nieuws nodig om zich weer veilig te voelen. Mijn dochter slaapt nog met de speen, maar op de creche heeft ze hem kapot gebeten. Daar hebben ze hem niet meer gegeven, en ik heb geen nieuwe gekocht. Ze slaapt daar alleen met haar knuffeldoekje en dat gaat wonderbaarlijk goed. Maar thuis heeft ze hem nog te graag en ik ga hem dus nog niet afnemen. Wel hebben we de speen altijd gekoppeld aan een knuffeldoekje, dus ik hoop dat ze straks genoeg heeft aan dat doekje alleen, omdat dat haar geborgenheid geeft. Ik mis misschien iets in je verhaal, maar zo'n knuffeldoekje had ze dus niet? Ik lees veel over knuffels, maar mijn dochter begraaft haar gezicht altijd in dat knuffeldoekje (toen ze baby was heb ik daarmee geslapen zodat ze mijn geur bij zich had).
Ik snap dat dus nooit...waarom dwingen met een speen te stoppen... Ze hebben zuigbehoefte tot wel 7 jaar...en als ze er alleen mee in slaap komt en daarna uit de mond gaat kan er niks met de tanden gebeuren. Geen idee hoe je het op moet lossen. Misschien gewoon lekker haar speen teruggeven en haar zelf laten stoppen als ze er aan toe is. Anders door de zure appel heen bijten...
Wat was dan voor niets? De ellende? Ze was er gewoon niet aan toe. Teruggeven zou ik zeker doen. Onze dochter heeft zelf rond 4,5 de speen uit gedaan en onze zoon met 3 jaar. Als ze hem niet meer lekker vinden dan leggen ze hem zelf wel opzij. Ze mochten hem van mij alleen op de slaapkamer.
Ja, ze heeft/had zo'n knuffeldoekje (ook om hem makkelijker te vinden in bed), en dat mag ze van mij uiteraard houden. Ze kijkt er echter niet meer naar om. Heeft hem nog geen enkele keer gepakt, al ligt hij wel op haar nachttafeltje. Ik heb hem een keer voorgehouden, maar het is afgewezen. Ik weet dat kinderen tot 7 jaar zuigbehoefte kunnen houden, maar dan had ik (aan haar) borstvoeding moeten blijven geven. Zo'n speen is hard in de mond. Ze valt er niet alleen mee in slaap, maar als ik 's avonds kom kijken, dan slaapt ze er ook mee in de mond. Haar vader en ik hebben allebei van nature een lelijk gebit (beugel nodig) en bij haar zie ik dat ook. Ook dat het erger is geworden door de speen. Als ze hem alleen op de slaapkamer zou mogen, dan zou ze eindeloos boekjes gaan lezen met dat ding in haar mond. Ze mocht hem alleen bij het slapen en bij pijn/schrik van mij. Soms als ze moe was tijdens een filmpje kijken. Ze zocht ook steeds de grenzen op, nam hem toch weer mee naar beneden, etc. Het stoppen werd me aangeraden tussen de 3-4 jaar door tandarts en CB. Ook bij het KDV vonden ze het zo langzamerhand gek worden dat ze een speen had. Ze zeggen het niet hardop, maar laten het wel doorschemeren. Je leest vaak: Ouders zien op tegen het stoppen met de speen, maar vaak valt het erg mee. Nou...
Misschien een idee, kan ze toch even zuigen... zo'n hydrofieldoekje zal toch geen vezels loslaten die in haar maag komen?
Dat doet me denken... Mijn dochter is na een tijdje gaan kauwen/sabbelen. Op shirts, jassen, mouwen, schooltas...net wat ze kon vinden. Ik heb van de logopedist toen een stukje 'rubber' gekregen wat er speciaal voor is gemaakt. Het is hol van binnen, dus wij hebben er een touwtje doorheen gedaan en er een 'kauwketting' van gemaakt. Wellicht is dat een optie? Zo sabbelt ze niet haar tanden scheef, maar heeft ze wel iets dat er voor gemaakt is om in de mond te mogen. Theratube kauwslang weerstand 1 - beige (XX zacht) Ik heb een stukje van 10 centimeter ongeveer, en in tweeen geknipt. Wellicht kun je via een logopedist in de buurt daar makkelijk aankomen? Dan heeft ze toch iets van troost via de mond.
En als je zon.kleine speen pakt? E. Heeft er een van tot.6 of 12 maanden ofzo.. die is zachter. Zodra ze slaapt dan valt hij uit haar.mond.. Voor de rest.met bosi eens!