Vandaag had ik een gesprekje en het ging over de kinderen gedeeltelijk. En heb haar ook wel eens vertel dat ik wel eens een tik op de billen heb gegeven. Maar het komt er op neer ik ben te lief volgens haar in de opvoeding. De psychiater zat er bij ik zeg liever te lief, dan te strengl Zegt hij ja daar heb je helemaal gelijk in. Liever te lief dan te streng. Toch wel wat trots ja wel ik kan ook wel eens te keer gaan hoor en heb dus idd wel eens een tik op de billen gegeven. Het sterkt mij dat ik het toch niet zo slecht doe in de opvoeding ze vind dat ik zelfs wat strenger mag zijn. Maar mijn vraag wat ben je liever. Net zo als ik te lief. Of te streng? Bij te steng heb ik het idee om elk wissel wasje pets voor de broek altijd naar je kamer gestuurd worden nooit met je kinderen praten of zo en altijd gelijk willen hebben? Hoop dat mijn verhaal duidelijk is? Soms komt het wel eens warrig over toch?
Ben wel wat streng op gevoed haha. Mijn moeder was makkelijk mijn vader een tiran soms. Maar als mijn moeder boos werd dan rende ik wel het huis om. Dan wist ik wel dat ik te ver was gegaan dat zie ik bij mijn kinderen ook gedeeltelijk haha. Ze kunnen vergaan maar soms dan ontplof ik. Te lief en dan in eens een tikkeltje te streng ze vonden het wel goed dat ik altijd praten met de kinderen over wat er in mijn ogen fout ging. Bijvoorbeeld de tik op de billen je moet het je kinderen wel uit leggen.
Mijn eerste gevoel zegt liever te lief dan te streng, maar als ik naar mijn omgeving kijk zijn de mensen die nu 'mislukken' op meerdere levensgebieden toch allemaal kinderen van ouders in de categorie 'te lief'. De mensen om mij heen met strenge ouders brengen het er een heel stuk beter af... Dus dan denk ik toch misschien liever te streng.. Liefst natuurlijk precies goed
bij te lief denk ik aan alles toegeven, niet consequent zijn, even erg zwart/wit denkend: rotjong kweken die niet weten hoe ze met anderen om horen te gaan. Maar te streng klinkt ook niet fijn. gewoon lief èn streng (consequent) klinkt beter
tussen te lief zijn en een pets op de billen zitten natuurlijk ook nog andere manieren he als ze straf krijgen dan helpt het hier super om ze een paar minuten op de gang te zetten. zo deden mijn ouders het vroeger ook. en ik heb nooit het gevoel gehad dat ik niet voor alles bij ze terecht kon hoor.... als ik hier te lief zou zijn dan zou mn dochter de hele toko hier overnemen ik ben iig niet van het hele lieve en gesprekjes voeren. heb in mijn omgeving gezien dat deze kids juist de grootste, verwendste etterbakken werden die er waren. ze hebben immers nooit straf ondergaan.
Niet streng, wel duidelijk (wat door anderen misschien wordt gezien als streng). Ik ken in mijn omgeving veel kinderen die 'te lief' worden opgevoed (in de zin van alles mogen, 'stoute' dingen worden weggelachen, bij huilen toch hun zin geven, snoep als troost, 'als ze maar stil zijn' (veel tv, veel snoep) etc etc). Ik vind dat absoluut geen goede basis voor een opvoeding. Het hoeft echt niet allemaal volgens een vast stramien, maar er zijn hier wel bepaalde regels waar we ons aan houden.
Ik ben wel consequent, ik waarschuw en dan in de hoek voor leeftijd min. Maar als de time-out voorbij is dan even "gesprekje" of ze lief of stout waren en dan een lekkere knuffel en sorry en wij gaan weer vrolijk verder. Maar opzicht mogen ze best veel, ik kan ook heerlijk met ze rollebollen en ja ik kan ze soms ook wel te veel hun zin geven qua kleding of voor TV eten. Ik heb een periode gehad dat ik helemaal op was en dat ik toen te veel tikken heb gegeven en dat is iets waar ik veel spijt van heb. Nu alleen sporadisch een tik voor de billen, ik zou nu niet weten wanneer ik ze een tik gegeven heb.
Dat beeld heb ik helemaal niet bij te lief haha. Zie je iedereen denkt weer anders. Als mensen mijn kinderen zien hoor ik meestal wat een schatjes. En zijn zo beleeft haha. Gek toch. ( buiten school problemen zoon) daar is hij daarnaast ook heel lief. Te lief misschien wel eens. Thuis eigenlijk ook als ik maar niet te veel vraag. of zeur.
Wij zijn best streng, maar hebben onze zoon nog nooit een tik gegeven. Die twee hebben niet echt met elkaar te maken, vind ik. Ik denk dat allebei niet goed is. Bij te lief is de kans groot dat je kinderen krijgt die denken dat ze alles mogen en later flink problemen krijgen op school als ze ineens wel dingen moeten of iets niet mogen. Bij te streng denk ik dat je eerder het risico loopt dat kinderen zich in de puberteit extra gaan afzetten. Maar als ik dan toch moet kiezen, denk ik: liever te streng. Maar dan niet streng in de zin van je kind bont en blauw slaan, want dan heb je het niet over opvoeding maar over kindermishandeling. Maar als het gaat over consequent zijn, regels hebben en naleven, dan liever te streng dan te lief.
Ik vind lief en streng niet tegenover elkaar staan. Lief staat tegenover stout Streng staat tegenover toegeeflijk Dus ik hoop dat ik een strenge (consequente) ouder ben, en een lieve ouder voor mijn kinderen.
Ai, dat is een moeilijke keuze. 'Té' is nooit goed. Ik heb een moeder die nooit lief was. Ik zelf ben een lieve meegaande moeder die haar kind vrij opvoedt zonder straffen, maar met heel duidelijke normen en waarden. Ik ben niet zijn vriendin, ik ben zijn moeder.
@penseel: als je vaak te lief bent en dan ineens te streng, denk ik dat het voor je kinderen niet echt duidelijk is. Wat mag nu wel en wanneer gaan ze te ver? Ik denk dat best veel kinderen daar wat onzeker van kunnen worden. Probeer daar wat meer balans in te vinden. Zet eens voor jezelf op een rijtje wat je echt belangrijk vindt en aan welke regels ze zich moeten houden. En probeer eens van te voren te bedenken welke reactie / straf volgens jou past bij een 'overtreding'. Als je dat pas verzint als je al boos bent, ga je al gauw wat te ver in je straf (te streng).
Ja hier kan ik wel wat mee. Ik snap ook wat je bedoeld. Wil eigenlijk niet te steng zijn of wat dan ook liever gewoon de gulle midden weg. Dat lieve wil ik echt behouden maar een tikje wat strenger kan soms geen kwaad. Ze luisteren wel goed naar mij hoor. Als het echt moet is mijn wil wet in huis er zijn echt regels waar ze zich aan moeten houden het zijn er niet veel maar ze zijn er. Ga ze niet op noemen maar netjes praten niet gillen en op tijd naar bed wassen douche eten drinken zijn basis regels.
Voor mijn kinderen kan ik lief maar ook zeker streng zijn. Ik probeer wel consequent te zijn. Hier zijn de straffen vaak nadenken op de trap een aantal minuten. En als ze echt te ver zijn gegaan dan is het een week iets afpakken wat ze graag doen of leuk vinden. En dan kunnen ze het terug verdienen door goed hun best te doen. Vaak werkt dit wel goed. Ik kan streng zijn met dit soort dingen. Maar ik kan ook enorm lachen met ze en lekker kroelen. En natuurlijk mogen ze een keer een extra snoepje of even baldadig zijn. Het blijven kinderen. En dat moeten ze ook vooral blijven. Maar ze moeten wel hun grenzen weten. Dat hebben ze wel nodig vind ik. Duidelijke afspraken wat wel en niet mag. Dat vind ik wel belangrijk.
Goed gesproken tupp! Streng zijn betekent niet per se snel of hard straffen. Soms betekent het ook duidelijke grenzen aangeven en voet bij stuk houden, ongeacht de recensies. Nee blijft nee, en discussie is pas mogelijk als die met de juiste toon wordt gestart. Daar is niets mis mee. En beloon liever voor iets dat je echt graag ziet dan dat je toegeeft op dingen die je liever niet hebt. Slaan vind ik persoonlijk niet zo nodig. En dat betekent niet dat ik elk tikje op de hand kindermishandeling vind, maar zeker aan kinderen die je begrijpen als je wat zegt brengt het zo weinig over.
Ik wil niet te lief of te streng zijn, maar ik wil duidelijk zijn. Ik weet dat alles maar verbieden of in de hand willen houden als ouder niet werkt, maar ik heb ook de consequenties ervaren van het te lief zijn (alles maar toestaan, geen grenzen aangeven, kind mag alles --> moeite met corrigeren --> want bij corrigeren moet je optreden en ben je niet "lief" meer, etc.): hallo ODD! Stel grenzen, hanteer deze grenzen en binnen die grenzen kun je leuk, lief en aardig zijn als ouder. Wanneer je kind de grenzen passeert, grijp je in. Dat hoeft je niet boos te doen, maar wees duidelijk in je handelen naar je kind toe.
Ik ben denk ik ook TE lief... Tegenover mijn kinderen heb ik echt megaveel geduld. Ze kunnen echt heel ver gaan bij mij..ik blijf rustig. Maar ALS ik ontplof...nou dan rennen ze hoor! Eigenlijk dus net als bij jou penseel. Gelukkig zijn mijn oudste kinderen al opgegroeid tot nette, beleefde grote kinderen. Ze weten gewoon, dat als ze zich aan de regels houden (en dat zijn er redelijk veel) ze bij mij veel gedaan kunnen krijgen. Goed gedrag wordt beloond. Ik ben daar gewoon altijd heel duidelijk in geweest. De oudsten van 17, 15 en 12, daar kan ik gewoon mee voor de dag komen. Daar ben ik reuze-trots op en dat weten ze. Als ik af en toe pubers zie van die leeftijd...nou daar behoren mijn kinderen niet toe. Gewoon duidelijkheid heeft ze gemaakt tot wat ze tot nu toe zijn geworden. Een mep zal ik ze nooit verkopen. Wij kregen zelf vroeger een mep, te pas en te onpas. En hard. Wij zijn te vaak in elkaar gemept om helemaal niks. Daarom zit er mij een flinke rem op.
Dank je meis. En de tikken die ik uit gedeeld hebt zijn bij de oudste op twee handen te tellen en bij de jongste nog op een hand dus het valt echt heel erg mee. Gelukkig wel. Want die rem herken ik . Af en toe schoot hij los en daarna pfff. Ik lig er wakker van als het gebeurt. De oudste gebeurt het al lang niet meer die is sterker als ik nu. Die bezit nu jongen mannen kracht een duw en ik lig haha. ( doet hij niet) Krijg ook altijd wel te horen dat mijn kinderen netjes en beleeft zijn bij andere. Vind ook dat het telt. Ik neig dus idd naar te lief en heel soms naar te streng. Ik denk dat het te streng bij mij gewoon niet goed voelt. Als kind voelde ik mij daar ook niet prettig bij. Kreeg ik op mijn donder terwijl ik niks deed dat wil ik bij mijn kinderen zien te voorkomen. Heb het topic ook geopend gewoon om het te vragen. Verbeteren kan geen kwaad net zo als bij te lief of te streng. Ik voel mij alleen beter bij te lief. Hoe de psy het zij klonk het juist als een compliment ze weet wat ik mee gemaakt heb in mijn jeugd op de een of ander manier voelde ik haar antwoord als complimentje. Ook van welke weg ik al gekomen ben! Gek toch? Nu ik er zo over na denkt ze meende het ook als compliment en niet als kritiek denk door dat ze mij goed kent en weet dat ik heel veel moeite al moet doen om niet in eens uit te barsten( mijn borderline trekken) Geen excuus> Maar door dat ik in een kan veranderen van stemming dat ik juist zo extra mijn best doet om rustig te blijven en niet extreem te exploderen.
Hier net zo.. inderdaad dat weglachen etc. Verschrikkelijk. Anyway, ik ben strenger dan mijn man. Maar dat moet ook wel aangezien ik het grootste deel alleen doe. Erg belangrijk: respect hebben voor anderen, je rotzooi opruimen, nee is nee en ja is ja. Verder ben ik best wel een moeder die niet van geneuzel houdt. We knuffelen heel wat af maar ik vind het ook belangrijk dat het kinderen zijn die hun mannetje staan, niet gaan huilen om kleine dingen en snel zelfstandig worden. Daar ben ik misschien wat strikter in als in veel andere gezinnen. Ik denk dat veel kinderen te lang bemoederd worden en veel meer kunnen als dat men soms denkt.
Hier ook duidelijke afspraken en grenzen. Maar op de trap zetten vind ik niet lief, niet streng, maar gewoon onmachtig. Met praten en uitleggen kom je ook een eind hoor.