Precies jij snapt wat ik bedoel. Het is ook geen mening of het een gepaste straf is..met gepaste straf wordt bedoeld een straf die samenhangt met het ongewenste gedrag, het gaat er niet om wat ik vind..dat is een feit. Dingen die gegooid worden in een doos hoog wegzetten is een gepaste straf. Doordat het kind gooit kan hij er nl niet meer mee spelen.
Heb je daar een wetenschappelijke onderbouwing voor waarin bewezen is dat in een hoek geen goede 'straf' is of dat speelgoed afpakken wel de Goede 'straf' is? Dat is geen algemeen feit... Jij vind dat zo voor jou is dat een feit, voor mij niet Bij jou is de consequentie misschien speelgoed afpakken, hier is dat in de hoek
Je snapt mij niet...ik beweer niet wat het beste IS maar wat ik het beste vindt. Maar jij zegt de trap vind ik wel een gepaste straf. Het kan wel de straf zijn die jij daar het beste voor vindt..dat mag maar het is geen gepaste straf. de definitie van een gepaste straf is dat de straf te maken heeft met wat er gebeurd is. Dat is dud bij de trap niet, jij kan het nog steeds de beste straf voor jouw kindje vinden maar dat maakt het geen gepaste straf. Je kunt niet discussieren over de betekenis van een woord, want die staat vast. Dus prima dat jij de trap gebruikt als jij dat het beste vind, ik geef aan dat ik dus niet de trap of de hoek gebruik omdat ik het belangrijk vindt om een gepaste straf te gebruiken. De straf moet bij mij verband houden met het gedrag. Maar of je een gepaste straf gebruikt of de trap of hoek oid dat bepaald iedereen voor zich.
onze dochter heeft nu 2 keer op gang gezeten. maar dat doe ik meer om haar uit de situatie te halen. ik heb zicht op haar, want we hebben een glazen wand naar de hal. en de deur blijft open. Zodra ze dan gekalmeerd is mag ze terugkomen, dan knuffelen we en praten we erover. Beide keren sloeg ze een ander kindje en dat vind ik niet acceptabel.
Uh, misschien ligt het aan mij hoor, maar als je een kind niet straft, wat doe je dan als zij grenzen overschrijden? Je kan mij niet vertellen dat ze altijd luisteren, ook niet als je met hem/haar in dialoog gaat. Bijvoorbeeld speelgoed afpakken, negeren, time out, dat zijn toch ook vormen van straf. Overtreden van regels -> waarschuwen -> niet luisteren -> consequentie(straf). Je kan praten als brugman, maar op een gegeven moment moet je toch ook overgaan op acties, want anders krijg je toch losgeslagen kinderen die gewoon niet luisteren omdat ze toch weten dat er geen consequenties aan hun gedrag vastzitten.
pure interesse maar als jij je kind dus 3 x waarschuwt en het luistert nog steeds niet wat doe je dan? blijf jij dan nog steeds rustig zeggen tegen je kind dat het niet mag terwijl hij dit eigenlijk wel weet maar gewoonweg niet wil luisteren? hoe kan je consequent zijn als er alleen maar gepraat word
Maar er zijn ook kindjes die dan gewoon met iets anders gaan gooien. Hoe pak je dat aan.. alles maar wegzetten zodat er op een gegeven moment niets meer in de kamer staat? het bewuste voorwerp afpakken en eventjes laten afkoelen op de gang/hoek/midden van de woonkamer vind ik samen een gepaste oplossing. Zo is er een consequentie voor het voorwerp maar ook voor het gedrag.
Of je hem nu in de hoek, gang of midden van de woonkamer zet.... je haalt hem uit de situatie, geeft hem een plek waar hij moet afkoelen dus je doet precies hetzelfde, namelijk een time out geven.
Ik vind wel degelijk dat er verschillen zitten tussen consequenties en straf. En een consequentie is hier duz nooit een time-out of een strafplek en ja, vaak is praten alleen wel genoeg. Alleen mijn jongste vraagt wat meer moeite.
Haha om die laatste zin moet ik erg lachen Herkenbaar trouwens...hier kost de jongste ook wat meer moeite
mijn god, de staffen moeten truttiger terwijl het gedrag van de kinderen steeds harder aan het worden is. Laatst hier in het dorp nog, kind noemt moeder k*twijf... Moeder geeft een truttige opmerking en daarmee klaar. Als ik vroeger zoiets tegen mijn moeder had gezegd dan had ik een draai om m'n oren gekregen.
Volgens mij komt het allemaal wel een beetje op hetzelfde neer. Straf klinkt heel naar maar uiteindelijk is het ook een consequentie. Het lijkt mij meer dan logisch dat ieder huishouden regels heeft, en dat ieder kind deze regels wel eens overtreed, dan plak je daar toch ook een consequentie aan vast? Deze consequenties zijn nooit leuk, want anders bereik je er niets mee, en dan zullen ze uiteindelijk de regels blijven overtreden. Dus ik zie consequenties in dit verband wel hetzelfde als straf.
Ja, ik blijf dan inderdaad in gesprek. Ik denk niet dat een kind gewoonweg niet wil luisteren, maar dat er altijd een reden is voor bepaald gedrag. Ik probeer daar altijd achter te komen. Daarbij vind ik dus dat mijn kind wel gelijkwaardig is aan mij. Dus zijn behoeftes zijn even belangrijk als die van mij. Als die behoeftes botsen, zal ik dus proberen om samen tot een oplossing te komen. Maar soms vraagt dat inderdaad erg veel geduld. Laatst gooide mijn zoontje bijvoorbeeld zijn puzzelstukjes op de grond. Ik vroeg hem om deze op te rapen omdat ze anders kwijt raken of kapot gaan. Puberpeuter als hij is, wilde hij dit niet. Ik ben hier denk ik twintig minuten over in gesprek geweest Uiteindelijk heeft hij ze opgeruimd. Daarna heeft hij ze nooit meer op de grond gegooid. Voor mij is dit de manier om met mijn kind om te gaan. De grenzen zijn duidelijk, er worden geen spullen op de grond gegooid. En hij doet het nu niet meer omdat hij weet waarom dat niet fijn is en niet omdat hij bang is dat er anders een straf volgt. Ja, het kost soms meer moeite en meer tijd, maar op de lange termijn ben ik ervan overtuigd dat het heel veel oplevert. Ik vind het ook jammer dat er geschreven wordt dat kinderen, als je ze niet straft, opgroeien tot losgeslagen jongeren. Ik heb een totaal andere ervaring. Ik werk bij een kinderdagverblijf waar niet aan straffen of belonen wordt gedaan en ik merk dat de kinderen zich ontzettend op hun gemak voelen, ze weten dat ze volledig worden geaccepteerd en dat alle gevoelens en emoties die ze kennen er ook mogen zijn, dat er altijd samen wordt gezocht naar oplossingen en dat er wederzijds respect is. Ik zie daar veel minder negatief gedrag dan op dagverblijven waar ik voorheen heb gewerkt en waar kinderen inderdaad timeouts kregen.
Maar als jij 20 min bezig bent, hoe denk je dat broertje en of zusje zich tijdens die 20 min gedraagt? Ik heb ongeveer 30 sec om het uit te leggen, anders moet ik aan de ander weer iets anders gaan uitleggen...
Ik denk dat het een keuze is die je maakt over hoe je met je kinderen wilt communiceren. Ik heb hiervoor gekozen en met een tweede erbij zal het weer aanpassen worden, maar ik zal wel deze lijn doortrekken omdat ik geloof dat dat het beste is voor mijn kind. Er heerst daardoor ook een sfeer van rust, openheid en respect waardoor je veel minder conflictsituaties hebt. Dus per situatie wat meer investeren waardoor er minder conflictsituaties zijn.
Dat klopt wel wat je zegt maar ik zette hem er gewoon neer omdat hij me te dicht bij de deur zat en begon te bonken met zijn hoofdje dus ik zette hem in het midden van de woonkamer. Ik probeerde hem te knuffelen en te kalmeren maar hij duwde me echt weg en toen liet ik hem gewoon met rust, net omdat hij dat aangaf. Ik heb hem ook niet gezegd dat hij daar moest blijven van me, dat deed hij gewoon. Die 2 keer dat hij dat zo heeft gehad liet hij me ook zien wanneer hij mij weer bij hem wilde hebben en omdat ik 2/3 meter van hem af was in dezelde kamer kon ik zijn gedrag goed in de gaten houden en er snel op inspelen mocht hij me nodig hebben/me niet meer afwijzen De eerste keer ging ik paniekerig mijn moeder bellen met facetime en had zij me er doorgelootst toen zette ik hem ook neer in het midden van de woonkamer maar ik vond het echt zielig om te zien en had moeite met zijn afwijzing naar mij toe ik deed het wel goed maar ik wist niet hoe ik hem moest helpen. Moeilijk uit te leggen haha maar mijn moeder zag aan hem dat ik hem met rust moest laten terwijl ik dacht dat hij knuffels nodig had, ik maakte het er alleen maar erger mee tja voor alles een eerste keer he Ik haalde hem niet uit de situatie, ik bracht hem gewoon naar een veiligere plaats maar hij bleef gewoon in dezelfde situatie. Over 2 jaar praat ik misschien anders. Dit waren ook geen gewone woedeaanvallen. Stout zijn zijn ze nog niet op deze leeftijd, toch niet bewust. Hij wist zelf niet wat hem overkwam, dit zag ik aan zijn oogjes. Ik vond het alleen maar heel zielig en vond het verschrikkelijk dat ik hem niet kon helpen. Hij was gewoon echt woedend maar wist zelf niet waar het vandaan kwam. 1e echte woedeaanval gehad met 14/15 maanden, dag erna of 2 dagen erna begon hij ineens heel anders te spelen. Kon ineens torens bouwen, een puzzel,... Bij de 2e grote woedeaanval rond de 17/18 maanden was hij grote vooruitgangen aan het maken met leren lopen. In die tijd nog wel wat woedeaanvallen maar die duurden maar een klein minuutje. Dus woedeschreeuwtjes Dus het zijn geen woedeaanvallen geweest van stout te zijn, zin niet krijgen maar door grote veranderingen in de kleine koppeke. Toch vind ik iemand in het midden van de woonkamer zetten anders als iemand helemaal apart zetten en verplichten zolang daar te blijven. Maar dan nog,...misschien praat ik over 2 jaar anders
Die moet dan 20min wachten op eigen gesprek Even zonder gekkigheid: onze kinderen hebben tot hun 3de nooit een straf of consequentie gehad. Een jonge peuter heeft geen bewuste 'stoute' acties, en kan nog niet zo goed oorzaak en gevolg onderscheiden. Even uitleggen ging prima, na 2x kort uitleggen ging ik ze afleiden. 20min tijd per kind had ik niet, en is van de zotte naar mijn mening. Juffen op psz of op school hebben die tijd ook niet. Na 3-4 jaar kan een heel ander gesprek met het kind worden gevoerd, en snapt het kind een consequentie veel beter. En een kleuter die hysterische buien krijgt in de winkel omdat ie iets niet mag, of die thuis komt met een vloekwoord/gemeen gedrag tov ander kind krijgt een heel stevig gesprek. MOcht het nog een keer gebeuren volgen er hele duidelijke consequenties. Negeren is overigens geen enkele vorm van opvoeding in mijn ogen, mits het kind ouder is dan 1 jaar. Dat is gewoon laten gebeuren en wachten totdat het kind zelf beslist om te stoppen met ongewenst gedrag.
Prima hoor als mensen het op hun eigen manier doen. Iedereen doet het met dezelfde bedoelingen lijkt me en heeft t bedte voor met zijn kind. maar de reden dat een 2 jarige niet zou snappen dat ie na 3x waarschuwen even een halve minuut op de gang moet, maar wel 20min zn aandacht erbij kan houden voor een gesprek met zn moeder gaat er bij mij niet in