Ik zit er tussenin. Ik ben een meegaande moeder maar kan ook streng zijn. Dat laatste betekent niet een pak voor de billen maar bepaald gedrag wordt niet getolereerd en dat heeft consequenties. Consequenties in de zin van even niet mogen afspreken met vrienden,geen Ipad,PS3 etc. Dit geldt overigens voor mijn oudste 2 kinderen van 9 en 11 jaar. Te lief vind ik ook niet goed maar te streng ook niet.Ik zie weleens ouders die heel erg streng zijn en vraag me dan weleens af of ze ooit zelf kind zijn geweest.
Lief en consequent. .. En onder geen voorwaarde gaan slaan... Vind het ook best bizar dat een pv en psych hier niks van zeggen. Slaan in welke vorm dan ook is een teken van onmacht en absoluut niet geschikt voor de opvoeding van kinderen. ...
Dit denk ik ook. Ik denk dat ik een lieve moeder ben, maar wel 1 met duidelijke grenzen. Mijn man is een heeeele lieve vader, die ook toegeeft dat hij blij is dat ik er ben om weer recht te trekken wat hij 'verkeerd doet'. Voorbeeld is, dat wij ze om de beurt naar bed brengen, de ene avond doet hij dat en de andere avond doe ik dat, zodat de ander dan nog een uurtje kan werken. Als hij het doet, moet hij nog 10 keer naar boven lopen, voor zogenaamde dorst, buikpijn, ineens niet meer zelf naar het toilet durven, nog een knuffel, blablabla. Als ik ze in bed leg hebben we een uurtje lol met zn drieen, maar ze weten dat ze mij daarna niet lastig moeten vallen met onzin. Ze slapen dan ook gewoon van 19 tot 7 uur, als mijn man ze in bed doet slapen ze rond 20.30 pas. Maar mijn man is weer veel geduldiger, verzint leuke dingen om te doen met ze, echt top Ik denk dat we elkaar wel aardig aanvullen En zolang de meiden nog naar mij rennen als er iets mis is denk ik dat ik het ondanks mijn redelijk strenge aanpak het toch wel goed doe. Maar slaan vind ik echt niet normaal, tik op de billen ook niet. Snap niet dat een psycholoog het daar niet verder met je over heeft, want dat is echt een teken van onmacht en de situatie niet aan kunnen.
HOOOO slaan en slaan zit verschil in hoor!!! Nu niet denken dat de kinderen af geranseld worden. Een tik op de billen. Niks meer en niks minder. De oudste is 14 en is het op twee handen te tellen in totaal en dan is het denk nog grof geschetst. Jongste is bijna 5 ik kom tot nu op drie keer een tik op de billen en de laatste was een maand geleden. Maar daar verschillende meningen ook weer over wel of geen tik geven aan je kinderen. Ik ben het met je eens beter van niet. maar heb voor mij zelf wel een grens getrokken en heel veel na gedacht over die tikken voor de broek. Weet je wat ook belangrijk is als je je kind een tik op de broek geeft. Dat je het na de hand uit legt en uit praat van dat is niet lief van mama. Dat mag ze niet meer doen. Dat heel belangrijk om straf na te praten welke het ook is geweest. Gaat een ouder dag in dag uit slaan schoppen schelden dan geef ik je helemaal gelijk. En ja ook deels ook wel waar wat je zegt een tik uit delen is deels onmacht. Een ding geef ik mij zelf elke dag mee blijf na denken over je handelen. Kijk je zelf in de spiegel en vergoelijk niet wat fout is gegaan. Hou je zelf in de hand. En gaat het eens mis probeer het je zelf te vergeven. Omdat moeders ook gewoon mensen zijn.
@Maar slaan vind ik echt niet normaal, tik op de billen ook niet. Snap niet dat een psycholoog het daar niet verder met je over heeft, want dat is echt een teken van onmacht en de situatie niet aan kunnen. Even stukje. Daar heb ik het idd wel over gehad. En de vraag was niet vaker dan dat nee was mijn antwoord. En dat was voldoende. Omdat ze mij goed genoeg kent ik ben zo eerlijk als wat als ik wat te verbergen zou hebben zou ik het niet eens vertellen. Ik geef zelfs mijn kinderen mee als ze er met een ander over willen praten mocht het nodig zijn dat dat goed is en geen probleem is wil dat ze daar eerlijk over zijn. En ze mij niet hoeven te beschermen daar in. Waar hebben we het over. We hebben het over te lief en te streng. Niet eigenlijk over een tik op de billen geven. Als we een poll hier zouden maken zal die echt 50/50 zijn. De meningen zijn nog steeds verdeeld over de pedagogische tik op de billen. Heb al een barsten de kop pijn dochter is ook ziek thuis kan zo verder niet reageren ze wil lekker even achter de laptop spelen. Ziek maar zich aan het vervelen haha.
Ik kan wel zeggen dat ik je inmiddels een beetje ken, en ik durf dus ook wel te beweren dat die tik op de billen, die sporadisch voorkomen, echt niks voorstellen. Jij hebt er meer last van dan je kinderen ooit hebben gehad, dus daar moet je niet meer om gaan malen (makkelijk gezegd). Ik zie het ook zo, dat jij altijd alles alleen moet doen + dat je altijd thuis bent voor je kinderen. Probeer je dochter of zoon op zo'n moment even in hun kamer te parkeren, zodat je tot rust kunt komen. Even tot 10 kunt tellen. Misschien helpt dat. Het is duidelijk dat JIJ ermee blijft zitten, terwijl HUN het al lang vergeten zijn. En een corrigerende tik hoeft helemaal niet verkeerd te zijn. Zeker niet op de billen. En ze kunnen nogal niet dreinen ook zeg. Bazen, een grote mond..pffff.
Ja jij verwoord het goed idd. Dank je wel. Negen van de tien keer is het ook kamer en de oudste als we samen een bui hebben dan zeg ik loop maar even een rondje rond het huis. Dat helpt vaak ook.
Streng doch rechtvaardig Mijn dochter wilde vorige week niet bij een vriendinnetje gaan spelen waar ik niets van snapte .. uiteindelijk kwam het hoge woord eruit: ik grijp vrij snel in en ben vrij streng en dat vind ze veel prettiger als bij het vriendinnetje waar alles mag en ze samen steeds drukken worden : " zo druk dat ik er niet meer mee kan stoppen mama.. " " thuis kan ik lekker spelen en jij zorgt dat het leuk blijft " Hoe wijs is dat .. en lief..
Ik denk dat andere mensen mij eerder als streng zien dan als te lief. Ik wil mijn zoon dan ook opvoeden dat hij wel alles bij mij kwijt kan en dat veel dingen gewoon mogen gebeuren (vies worden, kapotte kleding, dat soort dingen). Maar dat hij wel moet doen wat mama zegt en dat er geen discussie mogelijk is. Ik kom namelijk wel eens mensen tegen die in discussie gaan met hun kind. Zo wil ik het bij mij echt niet hebben. Als ik nee zeg, dan is het ook gewoon nee. Maar ik ben dan niet streng dat ik mijn kind een tik voor zijn billen geef. Ben zelf nooit zo opgevoed door mijn ouders en wil dat ook zeker niet bij mijn zoon.
Huh? Wijs? Lief? Omdat je dochter het fijn vindt dat jij snel ingrijpt en vrij streng bent? Ik ben helemaal niet streng, maar hier in mijn huis gelden wel mijn regels. Ik heb er af en toe van die apekoppen tussen, maar als ik ze even lief uitleg dat eea hier in huis niet gebeurt, dan is dat toch duidelijk? Ik laat ze het liefst zelf spelen, zonder dat ik er 'ben'.
Ben ik met je eens. Mijn ouders waren 'ouderwets streng' maar vooral door mijn opvoeding heb ik nu wel een erg goed leven in alle opzichten. Dat zie ik nu in mijn omgeving toch vaak anders, kinderen zijn 'vriendjes' van de ouders, mogen eindeloos 'discussiëren' over wat ze wel en niet willen en hebben 0,0 doorzettingsvermogen. Daar kiezen wij persoonlijk dus niet voor in de opvoeding...wij zijn heel duidelijk en voor 95% consequent. Ze weten dat ze soms dingen moeten doen die even niet zo leuk zijn om verder te komen. Het is niet allemaal lang leve de lol. En we verwachten dat ze allemaal hun best doen om uit henzelf en het leven te halen wat ze kunnen en dan zijn we verschrikkelijk trots ongeacht het resultaat. En in de tussentijd weten ze dat we zielsveel van hen houden en we altijd achter hen staan en ze de rest van ons leven op ons kunnen terugvallen. Maar vallen en weer opstaan is helemaal zo slecht nog niet en dat beginnen ze langzamerhand ook te beseffen. Maar ik denk dat ouders in Nederland ons bovengemiddeld streng zouden beschouwen, ik vind het prima. TS, jij bent gewoon een schat van een moeder en doet het supergoed! Mag je idd wel trots op zijn! 👏
Ik vind het wel lief en wijs dat haar dochtertje zo duidelijk aangeeft dat ze de grenzen die haar moeder stelt als prettig ervaart. Hier heerst vooral duidelijkheid. Straf is hier nu haast niet meer van toepassing sinds ik het boek lees van How2talk2kids, broers en zussen zonder rivaliteit. Echt een aanrader. Verder geldt: wat ze zelf kunnen doen ze ook zelf. Dus ik ga bv echt niet helpen aankleden, tenzij ze dat vragen bij een lastig knoopje, of als ze ziek zijn oid.
Hm....ik ben geloof ik niet heel streng. Er mag veel van mij, maar er gelden wel regels (eigen rotzooi opruimen, niet schreeuwen, niet elkaar pijn doen, aan tafel blijven tot iedereen klaar is met eten etc.) en aan die regels dienen beiden kinderen zich ook te houden. Vooral met dochter is dat nog wel eens moeilijk, veel moeilijker dan met zoon, wat een hoop energie kost, maar ook voor haar geldt gewoon, regels zijn regels. Verder ben ik, denk ik, wel heel lief. Er wordt hier veel geknuffeld en op schoot gezeten.
Nou ik ben er wel bij.. niet met mijn neus bovenop vaak zorg ik dt ik een klusje te doen heb zodat ik wel bezig ben, maar niet bovenop ze zit, maar als er veel gerent wordt of op banken gesprongen of tegen elkaar geschreeuwd ja dan grijp ik in. Of als er dreigen dingen stuk gemaakt te worden. Mijn dochter is nogmaar 4,5 jaar die kunnen echt nog niet alles zelf oplossen tijdens het spelen en een beetje bijsturen is m.i. best handig dan. Ze volledig hun eigen gang laten gaan staat binnen no-time mijn hele huis op zijn kom en nee dat vind ik niet goed ... En ja ik vind het wel lief dat ze daarom liever thuis speelt dan blijkbaar bij dit vriendinnetje waar dat allemaal wel mag
Dit is niet streng maar normaal. Hihi hier ook geen banken springen hoor haha. Of schreeuwen en ik ben te lief.? We zijn normaal.
Ik ben een redelijk makkelijk in wat mijn dochter mag maar ze er zijn regels waar ze naar moet luisteren, zelf haar kamer opruimen, helpen met vaat inruimen etc als ze niet luistert krijgt ze straf (na 1/2 gewaarschuwd te zijn), voorheen ging ze in de hoek (het aantal minuten van haar leeftijd, daarna zeggen/vragen waarom ze straf had en sorry zeggen en dan is het klaar) nu ze ouder is, is het geen tv kijken/computeren of in het ergste geval voor haar huisarrest, ze wordt 10. In haar ogen ben ik streng want ze mag en krijgt meer gedaan van haar vader, als ze vraagt om een glas drinken zeg ik vaak, je weet waar het staat, bij hem zeurt ze door tot hij het doet. Maar aan de andere kant heeft ze wel veel vrijheden, ik ben niet van 30 minuten op de ds, 1 uur tv etc ze speelt het liefst buiten en als ze weleens een dag heeft van ds-en dan zeg ik daar niets van. Helemaal vrijlaten kan niet, ze moeten zich ontplooien tot volwassenen uiteindelijk en als ze alles kan doen wat ze maar wil dan leren ze verkeerd.
Oh, ik heb zo vaak te horen gekregen dat ik te lief opvoed. Mijn gedachte: iedereen doet het anders, luister vooral naar je eigen gevoel. We kunnen niet allemaal op de middenlijn zitten