Eens. Ik zou echt wat duidelijker grenzen stellen en consequent zijn als ik jou was anders gaat dit nog jaren door zo. De oudsten moeten gewoon leren überhaupt hun kamers niet uit te komen tenzij voor wc bezoek. Mijn kinderen slapen van 12 maanden (einde borstvoeding) ongeveer structureel gewoon de nacht door, tenzij ze ziek zijn natuurlijk of er iets bijzonders aan de hand is. Sterkte!
En dan is accepteren het enige dat kan (als medische oorzaken uitgesloten zijn, denk aan oorontstekingen, reflux ed). Hier ook een dochter van nu 7, als baby 6 maanden heeel veel gehuild en matig geslapen, daarna werd het beter, maar wel met zeer regelmatig wakkere periodes 's nachts, moet ik wel bij zeggen dat ze dan niet huilde, scheelt voor de rest van het huisgezin. Die heeft wel voor haar vierde geleerd dat ze dan gewoon wakker in bed kon blijven, vaak was het even melden dat ze wakker was, terug in bed, vaak kwam ze na een half uur nog eens melden dat ze nog niet kon slapen, maar dan had ik echt alweer even mijn ogen dicht gehad. Nu merk ik er niets meer van, maar kan ze 's morgens prima benoemen tussen hoelaat en hoelaat ze ongeveer wakker geweest is. Verder allemaal dames die ons onze nachtrust gunnen. Oudste slaapt al haar hele leven goed, jongste ook. Howel al onze kids rond hun 2e een soort verlatingsangst, ik wil niet zonder jou in de buurt slapen, angst hebben gehad, dus dat verwacht ik bij de jongste ook nog wel. Nr. 3 is een kind dat heel soms 5x per jaar? een nachtmerrie heeft en dan kan ik zo een halve nacht met haar in de weer zijn. Maar de meeste nachten kunnen wij dus doorslapen.
Mijn oudste (14), was als baby een drama. Ze werd ieder nacht tig keer wakker. Nachten lang heb ik met haar opgezeten. Al snel sliep ze bij ons in bed en ging dat goed. Toen de 2e kwam, ben ik haar in jaar eigen bed gaan leggen tijdens de zwangerschap (ze was bijna 5). Met oneindige smoesjes kwam ze keer op keer uit bed, bleef een slechte slaper. Toen nr 2 geboren was, lag hij in zijn wiegje bij ons op de kamer en kwam zij er 's nachts altijd bij in ons bed. Nr 2 is altijd een goede slaper gebleven. De oudste ging normaal slapen vanaf een jaar of 8.... De 3e deed ons verbazen. Die ging met 4 weken doorslapen, heerlijk! Tot 8 maanden....iedere nacht meerdere keren wakker, waardoor de andere 2 ook weer wakker werden (in elk geval de oudste). Op den duur hebben we een 'familiebed' in het leven geroepen omdat we gesloopt waren en ze dan alle 3 gewoon sliepen. De oudste is vanaf dat ze 10 was echt goed in haar eigen bed gaan slapen, de 2e besloot dat hij dat dan ook kon en op de een of andere manier deed de 3e ook mee. Ben heel benieuwd hoe het straks gaat met deze frummel. Zeker omdat ik 50% vd tijd alleenstaande moeder zal zijn van 4 kids. De andere 50% is alleen de baby hier, daar maak ik me minder zorgen om.
Ik was 1 van de gene waarbij dochter wel eens in bed lag, de laatste paar weken. Was voornamelijk omdat ze zichzelf wakker hoestte (astma) Nu heeft ze er geen last van, en slaapt ze heerlijk. Van 1900 tot 0730. Kan dus ook gelukkig.
De oudste (bijna 7) is een koninging dramatiseren. Met name 's nachts.. Nou weet ze inmiddels wel dat ze niet mag roepen om 'niks' maar wat in onze ogen een mug is, is in haar beleving een olifant. Hoewel een mug voor haar meer dan genoeg reden is om paniek te zaaien Maar daar hebben we mee leren dealen en sinds een jaar of twee gaat dat goed. De jongste (net 4) was altijd een prima slaper, met name vanaf dat hij 2 jaar was. Maar hij heeft voor de zomervakantie nachtangst gekregen en toen we door hadden dat dat toch wel serieus was en hij niet meer naar bed durfde en we nachten met hem bezig waren, hebben we uiteindelijk zijn bedje naar onze kamer gebracht. Ruimte zat, hij slaapt weer redelijk rustig en wij dus ook. We zien wel wanneer hij weer naar zijn eigen kamer gaat.
Weet je, op een dag slapen ze allemaal door en zit je bij wijze van 's nachts wakker omdat ze aan het stappen zijn. En in de weekenden vervloek je af je een gat in de dag slapende puber
Ts,klinkt heel vermoeiend Sterkte! En ooit gaat het over. Hier doen wij niet moeilijk, hebben al bijna 6 jaar een matras naast ons bed liggen, compleet met kussen en deken waar de dames altijd mogen komen liggen, als ze wakker worden. Zo hoef ik niet mijn bed uit en slaap ik meer en beter. De oudste slaapt nu goed meestal aan een stuk door, komt het laatste jaar ongeveer 1x per week s´nachts en daar merk ik niks van. De jongste gaat nu ook goed sinds een jaar. Komt wel nog bijna iedere nacht naar onze kamer,gaat op de matras liggen ik aai over der bol en slaapt verder.
Ik heb ook een zoon die weinig slaap nodig heeft, maar zo bont als bij jou maakt hij het gelukkig niet. Natuurlijk heeft hij ook wel zo zijn momenten. Maar ik zou het momenteel toch wel erg fijn vinden als ik eens een keer tot 7 uur in mijn bedje kan blijven liggen zonder dat ik al anderhalf/twee uur mijn naam hoor roepen. Maargoed ik doe het er maar mee. Zoals ik al zei er zijn mensen die het veel erger hebben!
Ts, wat een zware nachten hebben jullie. Ik ben alleen al gesloopt door onze boef van 14 maanden. Deze gaat om 19.15 op bed, slaapt tot een uur of 12 door, waarna de drama begint. Is ongeveer om het uur wakker. Speentje helpt helaas niet meer. Wil bij mij zijn. Vannacht heb ik hem in een campingbedje naast mijn bed gezet om 00.30uur en heeft hij geslapen tot 06.20 uur. Voel me gelijk weer een beetje mens. Die van 12 heb ik behalve op af en toe slaapwandelen geen last van. Ze laat dan alle lichten aan, deuren open en komt even wazig mompelen bij mij aan bed. Ik stuur haar dan naar de wc, waar ze vanzelf wakker wordt van de koude vloer.
Ik heb drie kinderen die en wij slapen gewoon elke nacht, ik ben daar heel streng in, meteen vroeg mee begonnen een goed duidelijk ritme / routine, ik haal ze ook niet uit hun kamer als er iets is (ja bij noodgevallen ofzo haha) we hebben wel eens periodes gehad van uitproberen e.d. maar zelfs die van 8 maanden slaapt gewoon vanaf vroeg af aan al vanaf half 7 door, die van 7 jaar gaat nu voortaan een half uurtje later (ze gingen eerst altijd allemaal om half 7 maar nu mag hij iets opblijven) Hier alleen bij ons in bed bij ziekte (dat ik ze in de gaten wil houden) of zondagmorgen dan komen ze lekker erbij voor de rest heb je een eigen bed.. Ik denk dat je een heel groot gedeelte toch zelf in de hand heb (bij "normale / gezonde" kinderen uiteraard) ik heb wel eens kids te logeren gehad die thuis nooit sliepen en hier gewoon wel... vaak zijn het gewoontes die erin sluipen en toch consequent, op tijd naar bed, een goede routine vinden samen (rust voordat je naar bed gaat e.d.)
ik slaap.. op mn linkerzij, en als ik niet zwanger ben op mn buik.. hier gaan de nachten prima. kind slaapt alleen in haar eigen bed, anders word ik gek van dat gedraai. nu is ze verkouden dus slaapt iets slechter in.. regelmatig moeten we savond even helpen. daarin tegen slaapt ze de gemiste uurtjes s ochtends langer. als er niets aan de hand is slaapt ze van 20.00 tot 08.00-08.30. als de baby geboren is zal dat wel anders worden, dan zal ze wat vaker wakker worden van hem. ik heb voor jou geen andere oplossing dan: streng terug naar bed sturen. kun je niet slapen? ga maar een boekje lezen oid, maar houd je stil in je bed! nacht is voor iedereen om te slapen, en als je niet ziek bent doe je dat lekker in je eigen bed maar das mijn mening.
Hier gaan ze omstreeks 19.30u naar boven. Dochter begint lang te kwebbelen in bed, dus denk dat het middagslaapje weer gesnoeid moet worden. Zelden moet ik er eens uit. Nu hoest ze veel in haar slaap, als het echt te erg wordt sta ik op om haar wat te laten drinken. Zelden is ze haar tutje kwijt. Zoon duurt ook altijd een tijdje eer hij slaapt (zit er nog altijd in van baby zijnde, gelukkig brult hij niet meer zo als toen) en wordt af en toe wakker van een vieze droom. Of van de week van het hoesten van dochter. Keren op een maand dat ik eruit moet: 4-5x max. Meestal moet ik zelf opstaan om naar het toilet te gaan
Nee, de mensen die dat melden (of zoals iemand zei: 'ze weten dat ik niet van gedoe houd 's nachts') zeggen dat om te laten zien dat zij er hoogstpersoonlijk voor gezorgd hebben dat hun kind zo goed slaapt. Degenen uit wier reactie blijkt dat ze ook wel weten dat je als ouders niet alles zelf in de hand hebt: BEDANKT! Het laatste waarop je als ouder die op haar tandvlees loopt zit te wachten zijn reacties waarin de schuld van het slechte slapen bij jezelf gelegd wordt. Waar ik benieuwd naar ben: zijn degenen met slechte slapers zelf ook slechte slapers? Hier een slecht slapende dochter en ik bener zelf ook niet erg goed in.
Sommige weten niet beter en moeten zichzelf zeer gelukkig prijzen met hun goed slapende kinderen. Ik denk zeker dat een deel bij de ouders kan liggen, maar hoeft niet en dat dit de enige factor is gewoon te simpel gedacht. Hier twee kinderen. De een is een perfecte slaper, nooit problemen. De ander is al ruim 4 jaar een slechte slaper. Al vanaf dag een dat ze is geboren. Beiden krijgen dezelfde opvoeding. De karakters zijn echter zo verschillend. De slechte slaper is hypergevoelig en snel angstig. Hierdoor slaapt ze slecht. Haar overgevoeligheid kunnen we niet wegnemen. Het enige wat we kunnen doen is haar hier mee leren omgaan en consequent zijn tijdens de nachten. Onze manier om ermee om te gaan, vooral veel af te wisselen en elkaar regelmatig te laten uitslapen. Voldoende slaap is zo belangrijk.
de oudste van 4,5 die word snachts wakker meestal einde van de nacht en dan kruipt ze bij ons. De jongste bijna 3 zelfde verhaal ook einde van de nacht wakker en dan bij ons. we slapen dan heerlijk verder met ons vieren. Straks voor nummer 3 een co sleeper gekocht want het bed is vol