Een puber en een baby, wie?

Een vriendin van mij was 16 toen er een klein zusje bijkwam. Ze was echt een 2e moeder voor de kleine en nu 15 jaar later zijn het beste maatjes. Zusje komt regelmatig logeren en ze gaan ook wel samen op stap. Tuurlijk heeft ze het ook niet altijd even leuk gevonden en heeft het soms gebotst maar als ik haar nu over haar zusje hoor dan vind ze het hardstikke leuk.

 

Bij ons is het nog niet zover maar mijn dochter is 16 en kan niet wachten op een brusje.

 

Ja ik! onze dochter is bijna 17 middelste 11 en jongste 3.
De jongste is het kindje van mij en mijn man, en bewust gekozen. Ik was 34 toen ik voor het laatst beviel, 3 jaar geleden.
Wij zijn ook heel open geweest naar de kinderen toe dat wij nog graag een kindje samen zouden willen. De reactie was meteen leuk. En het is superleuk. De jongste wordt natuurlijk enorm verwend door zn grote broer en zus. Zn zus is de oudste, en wandelt wel eens met hem naar de winkel ofzo. Ook waren ze beide echt betrokken bij hem toen hij nog echt baby was. Ik ben thuisblijf mama. En vindt het heerlijk dat in alle tijd voor de jongste heb, echt een cadeautje En ik geniet er ook anders van omdat ik zelf wat ouder, en wijzer ben, het gaat heel relaxed allemaal.
Zn broer van 11 is zijn echte voorbeeld. Die kleine van 3 is ook enorm wijs. Hij begon al jong met praten en goed en veel ook! Hij kan heerlijk spelen met zn eigen dingen, maar hij zit ook rustig met zn broer aan de technisch lego, hij steekt veel van de oudsten op!

Spannend hoor, jullie dochter zal het vast bijzonder vinden! Mijn kinderen mochten in het ziekenhuis wel eens helpen met het maken van een echo, vonden ze heel bijzonder! Misschien een leuk idee voor je dochter!

 

Ja hier, toen die kleine van mij geboren werd was zijn zus 15 en broer was 12.
Nooit problemen verder gehad, ze zijn dol op hun broertje.

 

Ik was zelf een tiener van 14 toen mijn moeder nog zwanger raakte van haar tweede (ex)man.

Hoewel ik veel moeite had met deze man, vond ik het best leuk en spannend dat ze zwanger was en een baby kreeg. En ik hielp op die leeftijd veel mee met de verzorging, zoals in badje doen, luiers verschonen, wandelen etc...

Ik vond het allemaal wel erg leuk en schattig...

 

Ja, ik. Mijn oudste was 13 toen zijn zusje geboren werd en 15 toen hij een broertje kreeg. toen zijn zusje geboren werd, was hij in eerste instantie de eerste paar weken erg jaloers. Opa en oma waren van hém, papa en mama ook. Waren een paar heftige weken. Nu is hij bijna 18 en vind hij het wel leuk. Hij speelt met ze, brengt of haalt samen met mij zijn zusje naar/van school zodra hij maar kan, dat vind hij erg leuk. Moet er wel bij zeggen dat hij autistisme/adhd heeft, vandaar ook de moeilijke start.

Ik was zelf trouwens al volwassen toen ik nog een zusje kreeg. Toen was ik 19 en getrouwd, dus de deur al uit. Ik heb er zelf weinig aan gevonden, ze was er gewoon ...... Nu moet ik er wel eerlijk bij vertellen dat mijn vader wel van te voren gevraagd had hoe ik daar tegen over stond. Als ik had gezegd: nee, dat wil ik echt niet, was mijn zusje er niet bijgekomen. Maar goed, ik vond dat zijn eigen beslissing, zijn leven. En hoewel ik mijn zusje best een lieve meid vind, voelt ze niet als zusje, meer als een nichtje of zo. Maar dat komt waarschijnlijk omdat wij nooit samen in een huis hebben gewoond. Voor mijn oudste was het wel leuk om een tante erbij te hebben: ze schelen maar 2,5 jaar en hebben dus wel altijd heel veel samen gespeeld. En nu nog trekken ze erg naar elkaar toe.

 

Mijn zoon was 9 jaar en vond het best leuk. Ze hebben best een speciale band samen. Maar hun leven is best anders ze missen elkaar wek. Maar broer vind het heerlijk als zusje soms weg is.

Het is soms een klein papa 'tje. Van de week uitvoering op school dochter ze vond het toch heel leuk dat broer er bij kwam kijken.

 

Hier een tienerdochter van bijna 14 en een zoon van 3,5.

 

Ja hier! Mijn kinderen zijn nu 17, 15, 12 en 3..allemaal dezelfde papa.
De jongste kwam totaal onverwacht.
In verband met praktische redenen wilde ik de laatste keer wel graag weten wat het werd. Bij de 20 weken echo werd duidelijk dat het een broertje zou worden.
Mijn oudste vond dat echt niet leuk! Ze wilde een zusje!
Ze heeft toen even heel hard gehuild en toen was het goed. Toch ook wel een beetje spanning denk ik dat er toen uitkwam.
Het is eigenlijk altijd heel fijn verlopen; ik betrok mijn kinderen ook echt bij de zwangerschap. Ze hebben een naam mogen kiezen en het geboortekaartje uitgezocht.
Mijn jongste zoon wordt enorm verwend door zijn grote zussen en broer.

 

Hier vorig jaar was zoon van vl 14 en dochter 12 toen hun broertje werd geboren (halfbroer en zus dus). Ze vinden het helemaal geweldig en zijn zo gek op hem. Lekker gekke dingen doen, voetballen, verstoppertje spelen, in bad doen, samen eten.
Dus alleen maar goeds gelukkig.

 

Ja hier ook, het gaat erg goed.
Nu moet ik wel zeggen, dat ik een hele goede band heb met mijn oudste en dat zij me vertelde dat ze bang was minder aandacht te krijgen door de geboorte van haar broertje.
Hier was ik erg blij mee, want zo kon ik daar meteen op inspringen en rekening mee houden.

 

Ik was een tiener toen mijn jongste broertje werd geboren.
Ik vond het verschrikkelijk. Zo stom.. mijn moeder is zwanger :O , ik schaamde me erg. (tiener emoties en zo)

Toen uiteindelijk mijn broertje geboren werd, was en ben ik dol op hem. Ik zou hem voor geen goud willen missen!

Kortom; het komt allemaal wel goed

 

Ik was 12 toen mijn zusje geboren werd, alles heel bewust mee gemaakt. En ik vond en vind het nog steeds super! Heb n speciale band met die kleine ( inmiddels is ze 16 en ik 28 ).

 

hier zijn ze nu 19, 17, 5 en 3, 2 zoons, 2 kleine meisjes

mijn zoon van 19 vond en vind het geweldig, mijn zoon van 17 vond het bij geboorte al niks.. en nu nog steeds niet
hij blijft het maar lastige vervelende gevaartes vinden

 

Wow dat is heftig, maar ook wel heel leuk!

Ik heb zelf geen ervaring, maar ik denk dat het voor pubers wel leuk is (aaah schattig een baby), hooguit dat ze misschien denken, iewl dan doet mama 'het' nog

 

Dochter was 11 toen zoontje geboren werdt. Eerst vond het wel leuk. Toen vlak voor de geboorte een periode bang voor minder aandacht krijgen en het feit dat mijn vriend nu een kindje van zichzelf kreeg en zij niet zo goed wist waar zij dan zou staan.

Na de geboorte was ze erg lief en behulpzaam. Nu ze op het voorgezet zit is ze nog maar weinig betrokken bij haar broertje en de rest van het gezin. Ze leeft op der kamer onder het mom huiswerk. Ik weet dat ze gek op hem is maar haar prioriteiten liggen nu even anders.