Wat vooral belangrijk is dat er harmonie is tussen jou/jullie en de 'ouders'!!! Er zijn homostellen die samen met een alleenstaande vrouw kinderen opvoeden. Misschien kan je hen benaderen via Twitter of zo. Sara Coster heeft er volgens mij een boek over geschreven, zij kon haar kinderen nauwelijks overdragen aan de papa's volgens mij in het eerste jaar. Ik denk dat het zeker kan, al is het voor een jong kind niet fijn steeds te moeten 'verhuizen'. Ik zou advies gaan vragen van een goede kinderpsycholoog met ervaring in gedeeld ouderschap. Sterkte, het lijkt me enorm onnatuurlijk om wel te dragen maar niet te kunnen liefhebben en opvoeden daarna.
Ik vind dit dus wel een hele heftige opmerking. Is het draagmoederschap wel van tevoren beoordeeld? Het lijkt er namelijk op dat jij er psychisch misschien helemaal niet in staat toe bent om het kindje uit handen te geven (wat ik persoonlijk heel logisch vind, kindje is 9 maanden in jouw buik geweest). Wat ik misschien als tip kan meegeven, zoek eens naar wensdroom (hier op zwangerschapspagina) Zij is wensmoeder en heeft haar kindje via een draagmoeder. Misschien kan zij jou tips geven over de omgang tussen draagmoeder en wensmoeder? Volgens mij heeft zij namelijk een erg goede band met de draagmoeder maar ik weet niet of er afspraken qua zien zijn? Ik wens jou en de wensouders veel sterkte. Dit lijkt me voor jullie allen, inclusief het kind een enorm emotionele en lastige tijd. Voor jou het niet kunnen opgeven van het kind, voor de wensouders de blijvende onzekerheid of ze uiteindelijk het kind wel "krijgen" omdat jij het gezag houdt....
Dit gaat er niet over of een nachtje logeren goed of slecht is zoals de topictitel doet geloven.. Dit gaat over veel dieperliggende zaken.. En mij lijkt het persoonlijk niet echt handig dat je je op de adviezen hier gaat baseren? Ik ben van mening (net als velen hierboven) dat je professionele hulp moet zoeken in deze situatie over wat goed en slecht is voor het kindje, jou en de wensouders.. Mijn persoonlijke mening hou ik liever voor me.. Volgens mij ook niet echt van belang voor de situatie.. En ken de situatie ook niet goed genoeg om te kunnen oordelen.. Maar als ik jou was zou ik heel snel open kaart spelen naar de wensouders en samen met hen en een professioneel iemand de beste oplossing zoeken.. Heel veel kracht en succes gewenst!
Ja wensdroom heeft een goede band met de draagmoeder. Ze heeft ook meegedaan met ' de wandeling' tv programma... Maar dat kan zij mooi vertellen Maar hoe is de situatie dan? Is het zaad van de vader van het stel? En jij de moeder? Of zijn zaad en eitje van de adoptie ouders? Of bennjij volledig de moeder? Ben jij volledig de moeder dan zou ik hoe verschrikkelijk voor de adoptie ouders ook, toch het kindje houden maar dan volledig. Mits jij daartoe in staat bent en voor kan zorgen. Je kan immers geen afstand doen. ( watvik volledig begrijp) Is een deel van het genetische pakket van de adoptie ouders dan is het een ander verhaal...
Ik heb mijn mening wel gegeven maar je hebt gelijk. Wij geven met onze gevoelens antwoord en ieder heeft ze anders... Dit moet je niet alleen beslissen afgaand op wat het merendeel van de zp leden vind.
Persoonlijk denk ik dat het helemaal niet slecht is voor een baby. Zeker niet als dit op regelmatige basis is, dan weten ze al vrij snel waar ze aan toe zijn. Kinderen zijn vaak flexibeler dan je denkt. Maar dit is een geheel andere situatie dan gewoon even bij oma logeren. Zoals al eerder vermeld is, lijkt mij dat je hier niet alleen uit kan komen en is het verstandig om iemand in te schakelen die hier verstand van heeft, een professioneel iemand, en je niet laten leiden door allerlei persoonlijke meningen die niet exact van jouw situatie op de hoogte zijn en je niet kennen. En open kaart spelen met de wensouders. Mij lijkt het belangrijk dat je met de wensouders in goed contact bent en samen naar een oplossing zoekt. Als je ruzie krijgt met hen lijkt me dat voor het kindje veel schadelijker dan een nachtje in de week logeren.
Ik zal proberen wat duidelijkheid te scheppen. Ik ben de biologische moeder en 1 van de mannen de biologische vader. Ik wilde voor hun dragen om ze te helpen bij het verwezenlijken van hun droom. Tijdens de zwangerschap had ik al een paar keer heel sterk het gevoel dat ik de baby wilde houden. Door bepaalde omstandigheden, waar ik verder niet op in wil gaan, weet ik dat ik niet volledig voor nog een kindje kan gaan. Na de bevalling heb ik baby overgedragen aan de mannen, terwijl ik wederom het gevoel had dat ik haar niet kwijt wilde. In de maanden erna ben ik heel erg zoekende geweest hoe ik met mijn gevoel en gemis om moest gaan. Haar vaker zien, juist afstand nemen? Toch terugnemen? Ik heb met mensen gesproken waaronder vrouwen die zelf draagmoeder zijn geweest. Hier kwam niet echt wat uit, alleen nog meer verwarring. Ik heb nog gevraagd of ik mocht oppassen op de dagen dat de mannen werken. Zo kon ik toch een beetje over haar moederen. Dit vonden zij geen goed idee. Uiteindelijk heb ik een dag afgedwongen, (dit komt neer op zo'n zes uur) Dit was goed maar dan moest ik wel met iemand van het Fiom gaan praten, dit omdat de mannen bang waren dat ik haar anders 2, 3, 4 dagen of helemaal terug wilde. Hier ben ik mee akkoord gegaan. Bij die vrouw ben ik heel eerlijk geweest. Op basis daarvan zei zij dat ik baby het beste twee dagen en 1 nacht kon nemen en dat ik mama genoemd moet worden. Dat ik niet moest tekenen om het gezag over te dragen omdat ik baby dat kwijt zou zijn. Zij zou contact opnemen met de raad voor kinderbescherming over welke vervolgstappen er genomen zouden moeten worden. Want alles zou juridisch geregeld moeten worden. Ik ging helemaal blij weg. Eindelijk iemand die me begreep en de twee dagen en nacht klonk me als muziek in de oren. Zo zou ik baby niet afpakken van de mannen, want dat wil ik totaal niet, en kon ik heerlijk over baby moederen. Ik vroeg aan haar nog of de nacht geen kwaad kon omdat ze nog zo jong is. Ze zij van niet, het zou zelfs beter zijn voor de band. We zouden aankomende vrijdag een gesprek met zijn allen hebben bij het Fiom en dan zou ik het de mannen zeggen. Overigens weten de mannen hoe moeilijk ik het heb (gehad) en dat ik een paar keer op het punt heb gestaan om baby terug tehalen. Aangezien het toen nog een paar weken duurde voor de afspraak en ik niet tegen hun kon huichelen al die tijd, heb ik ze op de hoogte gebracht. Zo meer.
Ze waren uiteraard geschrokken en hebben toen contact opgenomen met die vrouw van het Fiom. Ze hadden een afspraak geplanned zonder mij erbij. Ik weet niet wat er allemaal is besproken, maar was die Fiom vrouw eerst nog voor het idee is ze er nu opeens "tegen". De mannen zijn ook tegen het idee. Helaas voor hun heb ik nog het volledig gezag en dus alle recht. Ik heb hier nooit mee gedreigd, hoopte dat we er met zijn alle uit zouden komen. Ben alleen bang dat het nu advocaten werk gaat worden. Maar voor ik op hoge poten naar een adcocaat ga, wil ik eerst nog voor de zekerheid weten of wat ik wil wel in het belang van baby is. Ik heb al met de ggd gebeld om het hun te vragen maar zij durfde daar niet echt antwoord op de geven. Zal later vandaag ook nog een kinderpsychologie contacten voor informatie. Ik hoopte dat jullie mij misschien ook zouden kunnen helpen met jullie meningen. Misschien komt er iemand met iets waar ik zelf nog niet aan gedacht had. Ik weet het op dit moment niet zo heel goed meer. Ben alleenstaand dus heb ook geen kerel om dit mee te bespreken.
Even kort door de bocht: hoe ga je over een tijdje en vredesnaam uitleggen dat jij de moeder bent, maar dat je dochter maar1 nachtje met je doorbrengt? Dat lijkt mij veel te moeilijk en verdrietig voor haar en zeker niet wenselijk. Als ik in jouw schoenen stond (met de voorstelling die ik me kan maken) zou ik een grotere rol in haar leven willen spelen. Je gevoel zegt dat ze jouw kind is en dat je haar niet kan loslaten, dat vind ik echt heel logisch. Ik zou je wel zeer sterk adviseren om hier begeleiding en hulp bij te zoeken, van een psycholoog. Dit meisje heeft een lastige start, twee vaders en een moeder die misschien toch ook de moeder wilt zijn. Geen kind verdient het om zijn vader of moeder zo veel tijd van een week te moeten missen. Vraag advies!!
De toon is dit bericht beangstigt mij wel eerlijk gezegd. Het gaat om het leven van een kind. Op hoge hoge poten naar een advocaat om haar op te eisen?! Niet doen. Je beschadigt je dochter. Zij is gewend aan haar twee vaders en daar vindt ze nu veiligheid. Dat mag je niet kapotmaken, heel schadelijk. Je zult om de juiste keuze te maken echt eerst met professionals moeten praten. Dat is nu het beste voor je dochter. Laat haar belang voor jouw belang gaan.
Ja sorry maar je hebt het steeds over "het belang van je dochtertje" wanneer het gaat over 1 nacht en 2 dagen.. Maar denk eens in groter geheel aan "het belang van je dochtertje". Denk je dat je dochtertje er belang bij heeft dat je naar een advocaat gaat? Haar op gaat eisen? Terwijl je zelf al aangeeft dat je dit eigenlijk niet aan kunt? Daarbij is 1 van de mannen ook de vader en ook die heeft rechten? Wanneer je het hebt over "belang van je dochtertje" zou ik zorgen dat jullie heel snel om de tafel gaan onder begeleiding van een mediator/psychologe en wellicht nog meer mensen en zorgen dat jullie hier zo snel mogelijk en op de allerbeste manier uitkomen "in belang van je dochtertje". Sterkte!
Ik bedoel dus op hoge poten die twee dagen regelen. Ik wil haar niet weghalen bij haar vaders. Ik heb toch met een professional gesproken? Zij krabbelt alleen terug omdat de mannen iets hebben gezegd en ik weet niet wat. Ik zal vrijdag naar het gesprek gaan, want ben heel benieuwd. Probeer zelf ook verdere info in te winnen want het duurt al veel te lang.
Zie bovenstaand antwoord. Plus ik probeer aan alle kanten een oplossing te zoeken, de mannen werken alleen tegen. Daarom heb ik het over een advocaat. Liever heb ik ook dat we er met zijn allen uitkomen.
In net belang voor het kind zou ik óf geen rol spelen in haar leven óf een grotere rol spelen. Ik vind het niet goed om als moeder je dochter met 1x per week te zien. Dat is op deze leeftijd niet fijn voor een baby maar op latere leeftijd ook niet prettig lijkt me. Een kind kan zijn moeder niet zo lang missen. Dan is co-ouderschap een betere optie.
ik vind het apart.. ben je draagmoeder, dan ben je dat. Dan ga je niet ineens zeggen dat je het niet aankan en het ook wil 'hebben'. Je hebt het over een kind! Dit was jouw idee en dan zul je er mee om moeten leren gaan, hoe moeilijk ook.
Net als Carino komt dat stukje tekst hard over en beangstigend. In deze situatie zijn 3 partijen; De draagmoeder; een vrouw die ervoor gekozen heeft om een zwanger te zijn van een kindje wat zij na de zwangerschap 'teruggeeft' aan de biologische vader. Maar tijdens de zwangerschap het gevoel heeft gekregen dit toch niet te kunnen. De biologische vader + partner; Hebben waarschijnlijk een zoektocht gehad naar een draagmoeder (waarschijnlijk geen korte of gemakkelijke) en hebben zich 9 maanden verheugd op hun kindje. Zij krijgen na de zwangerschap te horen dat de (draag)moeder het hier moeilijk mee heeft. Het meisje zelf. Ik kan mij goed voorstellen dat het enorm moeilijk is om een kindje die je 9 maanden hebt gedragen en dan niet bij je mag houden. Maar dat is ook de reden dat ik er niet voor kies, jij hebt die keuze wel gemaakt. Je hebt al een zoontje, dus weet wat het is. Ik denk dat het enorm oneerlijk voor de biologische vader + partner aanvoelt. 9 maanden lang ergens naar toe te leven en dan de onrust en angst. Het feit dat het Fiom zo volledig verandert in mening geeft mij het gevoel dat hier veel meer speelt dan wij kunnen lezen en jij ons verteld. Misschien onterecht, maar het verhaal komt nu van 1 kant. Ga met een (kinder)psycholoog praten. Ga met de biologische vader + partner in gesprek met een derde (onpartijdige) partij. En probeer samen tot een oplossing te komen, waarbij vooral aan jullie dochter wordt gedacht.
Heftige situatie. Het is toch biologisch gezien jouw eigen dochter begrijp ik. Het lijkt mij voor een kind wenselijk om contact te blijven houden met beide biologische ouders, indien mogelijk. Ik zou ook niet het gezag over dragen, als je er nog zoveel moeite mee hebt. Ik weet niet of het voor een baby noodzakelijk is voor de hechting om één primaire verzorger te hebben. Ik weet alleen dat mijn dochter de eerste paar maanden vooral mij wilde hebben als ze getroost moest worden. Daarom heb ik haar ook nooit tijdens de nacht uit logeren laten gaan. Maar mijn situatie en de jouwe zijn zo verschillend. Ik denk dat het goed is dat jullie gaan praten bij het fiom. Ik hoop dat jullie daar tot de beste oplossing komen voor jullie dochter.
Geheel off-topic hoor maar wordt een draagmoeder niet "getest" in de zin van psychische test? Het lijkt mij enorm heftig om mijn kind af te staan nadat ik het 9 maanden heb gedragen. Ik zou dan bijv absoluut ongeschikt zijn. De draagmoeder van wensdroom bijv. leek mij, obv die uitzending, wel hiertoe in staat, en dat blijkt nu dus ook. Jij lijkt mij er niet toe in staat. Wat ik overigens niet begrijp, Averlach jij zegt dat er nog een kind in het spel is (zoon draagmoeder?). Ik heb daar denk ik overheen gelezen, maar wat ik niet begrijp waarom kun je er voor hem wel zijn en voor je dochter niet volledig? Is daar een reden voor? Ik denk dat je moet kiezen: of in haar leven als moeder met co-ouderschap of iets dergelijks of uit haar leven. Dit werkt zo namelijk niet voor jouw dochter en daar moet het omdraaien.
Ik lees nu het tweede stuk van het verhaal. Wat vreemd dat die dame van het fiom is veranderd van mening. Maar jullie gaan toch nog praten vrijdag? Ik hoop dat er dan meer duidelijkheid komt waarom en hoe nu verder.
Ik ben het hier helemaal mee eens. Je wist waar je aan begon en daar heb duidelijke afspraken over gemaakt (mag ik hopen). Ik lees alleen maar wat jij wil en wat jij voelt. Deze heren hebben zich verheugd op een kindje en jij hebt de afspraak gemaakt het kindje af te staan. Op die basis is het kindje geboren. Het lijkt me raar en onwenselijk dat het kindje van hot naar her wordt gesleept omdat jij er niet mee om kan gaan. Krijgt het kindje dan ooit wel een basis? Een eigen woonplekje met vaste verzorgers? Aangezien je zelf steeds aangeeft niet voor het kindje te kunnen zorgen, zou het in het belang van het kindje zijn als je je afspraken nakomt. Hoe moeilijk ook... Jouw gevoelens doen er even niet toe. Dit gaat om een kinderleven en haar toekomst.