Tuurlijk heb ik er zelf voor gekozen om draagmoeder te worden, maar je weet nooit van tevoren hoe je je gaat voelen is het wel? Als je je kind ter adoptie afstaat heb je ook drie maanden bedenktijd. En natuurlijk gaat het over mijn gevoel het is mijn topic. Maar geloof me als ik zeg dat ik ook altijd in het belang van baby en de mannen heb proberen te handelen. Ja ik heb nog een zoon en het is een bewerkelijk ventje waar ik mijn handen vol aan heb. Vandaar dat ik ervoor heb gekozen niet nog een kindje te willen.
In een ander, ouder, topic heeft TS het over haar zoon. Ze heeft het hier niet genoemd. Voor mij is er gevoelsmatig een verschil tussen de 1e keer zwanger en bevallen en een tweede, derde of vierde (etc) keer. De eerste keer weet je niet wat je te wachten staat, een tweede keer weet je al veel meer. Je weet hoe zwaar een zwangerschap en bevalling kan zijn en wat je gevoelens zijn na de bevalling. Je weet hoe het is om zo'n klein hummeltje uit te persen en in je armen te krijgen. Dat is voor mij de reden geweest om dit te benoemen en geen enkele andere reden.
Ik begrijp helemaal niet hoe iemand ooit kan kiezen om draagmoeder te zijn. Zeker niet als je al een kind hebt. Dan weet je heel goed welke gevoelens er na de geboorte bovenkomen. Buiten dit, vind ik het geen goed idee om de baby een nacht bij jou te laten logeren. Ik vind dat er maar 2 goede opties zijn: ofwel doe je helemaal afstand van je kind, ofwel voed je je kind zelf op. Ik vind het nooit een goed idee om met een kind of baby heen en weer te slepen
Waarom heb je de keuze gemaakt om draagmoeder te zijn? Wat leverde het jou op? Verder hierzie ik mijn eerdere mening. Ik denk dat het meisje beter af is bij de mannen. Ze heeft daar een veilige basis en wie weet kun je over een tijd wel eens contact hebben. Ik lees dat je een zoon hebt en dat het je zwaar valt. Je kunt je eigen gevoel nu niet goedmaken door je dochter een keer per week bij je te nemen. Het is een kind, daar moet je echt serieuzer over nadenken.
Vanaf dat onze baby 6 weken oud is gaat hij 1 nacht en 1 dag per week naar mijn ouders. Ik breng hem dinsdag eind van de dag en haal hem op woensdag eind van de dag weer op. Ik heb niet het idee dat wij problemen hebben met de hechting, integendeel. Kind vind het geweldig bij opa & oma, andersom ook en voor ons is het ideaal geregeld zo. Natuurlijk ligt jouw verhaal heel anders, maar ik ben van mening dat het ook belangrijk is dat een baby een moeder heeft, en niet alleen twee vaders. En dat het voor ons kind niet schadelijk is dat hij iedere week uit logeren gaat. Sterker nog, het gebeurd ook nog wel eens dat hij in het weekend ook nog ergens een nachtje slaapt als wij wat hebben. Het heeft weinig zin om te zeggen, waarom ben je überhaupt draagmoeder geworden, je had van te voren kunnen bedenken dat je je kindje niet zou kunnen afstaan etc. Dat doet er nu toch niet toe? Het is al 'gebeurd' Aangezien je nog steeds het volledige gezag hebt, zou ik wel degelijk de stappen ondernemen om haar een deel in de week te zien te krijgen. Er zijn kinderen zal met gescheiden ouders, met een co-ouderschap. Tuurlijk is het niet ideaal, en zou je een kind liever op zien groeien bij een papa en een mama maar ik denk echt dat jouw kindje ook een moeder nodig heeft.
Ik vind een draagmoederschap toch wel iets heel anders dan een andere zakelijke overeenkomst. Je hebt hier te maken met gevoelens en mensen en die kunnen nu eenmaal veranderen en mensen kunnen zich bedenken. Is er geen nazorg van de instantie die jullie geholpen heeft met de zwangerschap? Hoe dan ook, ik wens je veel sterkte.
Ik weet niet of je nu niet meer leest maar even een positieve gedachte. Er zijn kinderen die ongewenst geboren worden. Dit meisje heeft 3 ouders die van haar houden en haar in hun/haar leven willen. Is het een optie om gewoon eerlijk en open met elkaar te praten. Het meisje volledig bij de heren te laten maar eens per week afspreken op een kinderboerderij of speeltuin zodat jij even van haar kan genieten en zien hoe het met haar gaat? Kan jouw zoontje even lekker spelen en kun jij even gezellig kletsen en op de hoogte gehouden worden. Dat je gewoon de toffe tante word die ze elke week ziet....
Dit is een reden waarom illegaal draagmoederschap verboden moet worden en Nederland eens regels en wetgeving moet invoeren. Zo blijven incapabele mensen zomaar iets doen en wie is de dupe? Wat denk je van die 2 mannen? Die zien hun ouderschap in rook opgaan, en het is ook nog eens 50% zijn genen!
Heej Klaasje!! Kom ik jou tegen! Hoe gaat het? Lekkere toeter onderhand? Je bent al bijna zover!!! Wow!! Oke dat was even tussendoor
Zonder alle reacties te hebben gelezen omdat dit topic me erg raakt en vooropgesteld dat ik niet weet hoe jij je voelt hierbij wat gedachten en gevoelens van mij die ik met je wil delen. Ik ben mijn moeder verloren op 7 jarige leeftijd, ben toen bij mijn oom en tante gaan wonen en via een rechtzaak aangespannen door mijn vader, daar weer weggehaald om bij mijn vader te gaan wonen. Al deze wisselingen hebben mij beschadigd maar zegt niet dat elk kindje hierdoor beschadigd zou (kunnen) raken. Je gaf aan dat je wel een rol in het leven van je kindje wilt spelen en ik bewonder dat je daarvoor uitkomt en daar een passende oplossing voor wilt zoeken. Volgens mij doen je dit al maar kan je alleen maar smeken blijf het belang van het kindje altijd vooropstellen. Ik wil ook even terugkomen op sommige reacties dat het slapen bij iemand anders dan de hoofdverzorger schadelijk kan zijn voor de hechting. Ik ben herstellende van een PND en zal op dinsdagavond EMDR gaan volgen, mijn man werkt in de buurt van waar mijn dochter haar Opa en Oma wonen. Vanaf haar geboorte spelen beiden Opa's en Oma's een grote rol in haar leven (heeft een eigen kamer). Er is door Opa en Oma aangeboden om op dinsdag en woensdag op onze dochter te passen. Door de afstand en om heen en weer gesleep te voorkomen en in combinatie met mijn therapie op dinsdag is ervoor gekozen om haar op dinsdagavond daar te laten slapen. Ze gaat al een tijdje op dinsdag naar Opa en Oma, woensdag KDV zal hierdoor wegvallen, maandag is papa thuis, donderdag KDV en op vrijdag ben ik thuis. Ik heb deze oplossing met mijn psychotherapeut besproken (die tevens ook gespecialiseerd is in Ouder Kind relatie) en die gaf aan dat dit niet schadelijk is voor de hechting tussen mij en mijn dochter.
Abri en MI, TS mag nu 1 dag per week (6 uur ) haar dochter zien en ze woont bij de biologische vader. In mijn ogen is dit al een hele mooie en denk ik goede oplossing. TS verdwijnt niet uit beeld en er is dan duidelijkheid. Ik denk dat het fijn is als het meisje weet dat er 3 mensen zijn die van haar houden, maar kindjes hebben wel structuur en duidelijkheid nodig.
Ook hier een PND geconstateerd na de bevalling (inmiddels wel gestopt met de medicatie) dus vandaar dat wij ongeveer dezelfde constructie hebben
Ik vind zo'n opmerking altijd vreselijk jammer. Het is duidelijk dat je niet de antwoorden krijgt die je had verwacht, en dat is nu eenmaal een feit op een forum. Maar heel eerlijk denk ik dat je zoekt naar "antwoorden die jou gevoel ondersteunen", en geen objectieve antwoorden. En begrijp ik hoor, je hebt het kind 9 maanden gedragen, het is deels biologische jou kind. Maar oef ... als ik wensouder zou zijn en mijn draagmoeder zou dit opeens op mijn bord gooien, zou ik denk ik ook alles uit de kast trekken om het kind te houden (bah, wat klinkt dat vreselijk alsof het om een ding gaat). Ik snap dus de wensouders in dit geval maar al te goed. En volgens mij zijn er nog veel meer mogelijkheden om een grotere rol in het kind van het leven te spelen, zonder dat de wensouders de angst blijven houden dat je het kind alsnog terug wilt.
Ik had geen zin om verder te discussiëren omdat ik me aangevallen voelde. Het is mijn eigen schuld. Ik ben niet verstandig bezig en denk niet in het belang van het kind. Etc. Ik vind het prima als mensen mij hun mening geven, maar dat kan ook zonder iemand te beschuldigingen. Met bovenstaande kan ik niks. Ik ben nu eenmaal draagmoeder omdat ik werkelijk dacht dat ik het aankon, maar hoe het werkelijk voelt weet je altijd pas achteraf. Anders was ik er ook nooit aan begonnen. Verder probeer ik juist wel een verstandig besluit te nemen en na te denken in het belangvan dochter, anders had ik hier geen topic geopend. Ik wil graag meningen (voors en tegens) horen en waarom iemand dat denkt, maar laat het dan wel constructief zijn en niet iets waadoor ik me op een andere manier rot ga voelen want ik voel me al rot genoeg. Verder hebben de mannen en ik niks illegaals gedaan. Alles is volgens de wet gegaan. Waarom dat er nou weer bijgehaald moet worden???
Ik snap dat wel, maar draagmoeder zijn is iets waar je echt zo vreselijk goed over na moet denken. En ik zeg niet dat je dat niet hebt gedaan hoor, absoluut niet, maar het is pijnlijk voor alle partijen als je nu opeens op je besluit terug wenst te komen. En katten in het nauw maken rare sprongen. Zonder je aan te vallen, maar vooral als vaststelling van iets wat ik lees ... ik persoonlijk denk dat je primair alleen aan je eigen gevoel denkt. Jij wilt het kind terug, jij dacht dat je het kon, maar dat is niet zo. Ik lees niet dat je nadenkt in het belang van het kind, maar meer in het belang van jezelf. En ook dat begrijp ik. Je voelt dat je je kind terug wilt. Maar de vader(s) willen ook hun kind houden. That was part of the deal. En je zult dus ook moeten begrijpen en je in hun gevoel moeten verplaatsen dat zij dus totaal andere belangen hebben dan jij. En ook zij zullen primair niet handelen in het belang van het kind, maar net als jij, handelen op basis van hun eigen gevoel. Het kind moet een stabiele, rustige omgeving hebben. En zeker niet eentje waarom er over en weer gebakkeleid gaat worden wie er meer recht heeft op het kind. En als dat dus betekent dat je dus niet het kind 2 nachten te logeren krijgt, dan is dat zo. Met advocaten dreigen heeft domweg gewoon geen zin. Soms zul je in het belang van het kind, je eigen gevoelens opzij moeten schuiven. Dat is ouderschap in de allerbreedste zin van het woord!