Ja mijn ex is een narcist. Na de zoveelste aanvaring was ik het zo zat dat ik ben weggegaan, dit werd niet geaccepteerd en hij heeft geprobeerd mij te wurgen. Ik ben jaren gestalkt en hij heeft nog meerdere malen geprobeerd mij van het leven te beroven..... Na 2 jaar ontmoete ik mijn man... Die is groot, breed en sterk, dat schrok hem blijkbaar af en toen ik liet merken dat ik niet bang voor hem was (ik scheet nog steeds 10 kleuren) Liet hij mij eindelijk met rust! Ik kwam hem op een gegeven moment tegen in het ziekenhuis..... 2 maanden na mij KS, hij feliciteerde mij alsof er nooit iets was gebeurd..... Ik denk ook echt dat hij denkt dat hij nooit iets fout heeft gedaan. Ik ben heel hard door gelopen.... Nog steeds ben ik bang voor hem, sta te trillen op mijn benen maar zal dat nooit aan hem laten merken! Ik denk dat je niet kan samen leven met zo'n iemand, of hij moet inzien dat hij fout zit kaar dat zal naar mijn gevoel niet snel gebeuren.
Herkenbaar helaas. Ik zou dit woord ook nooit gekoppeld hebben en ben het eens gaan nalezen wat het inhoudt, maar klopt helemaal. Vijf gouden regels voor omgaan met narcisten - Psychologie Magazine Alleen het puntje dat ik als dom wordt gezien klopt in mijn geval niet. Deze tekst klopt ook gewoon ;zelf is diegene de goedheid zelve, wilt graag alles en iedereen regeren, manipulatief. Waarom doet een narcist wat hij doet? | Het verdwenen zelf Het meegaan in de situatie, naar de mond praten en vooral niet de confrontatie aangaan houdt het houdbaar, maar eens in de zoveel tijd barst de bom en dan beland je op een punt dat je er klaar mee bent. Het vervelende bij mij is dat de persoon in kwestie vroeger niet zo was(vroeger soft en nu zo ongeveer een tiran, tenzij je ja en amen knikt) en dan blijf ik die persoon van vroeger zien en ga ik mij schuldig voelen als ik er tegenin ga en accepteer ik het maar weer. Je gaat er zelf ook best in mee dat je gaat denken of je zelf niet overdrijft, ook als ik die tekst lees dan voelt het zo dat ik niet het recht heb om op iemand een label te drukken, maar mijn gevoel erbij komt wel helemaal overeen met de symptomen.
Denk niet aan persoonlijk falen. Je kan hem niet helpen, sterker nog dat is trekken aan een dood paard (sorry). Even voor jouw beeld.. Mijn moeder heeft ook altijd gevochten.. Inmiddels (zal het hele verhaal hier niet neerschrijven kan ook niet veeeel te lang) is ze alleen. Ze heeft nog steeds een relatie met mijn narcistische vader maar is alles en iedereen om haar heen kwijt geraakt. Daarmee bedoel ik ook haar eigen kinderen en haar kleinkind. Ze heeft zelf een stoornis ontwikkeld en weigert hulp. Daarbij heeft ze nu de narcistische trekken van mijn vader overgenomen. Hij beheerst haar leven al 32 jaar. Ze heeft hem nooit willen opgeven maar daardoor de rest wel. Haar eigen leven.
Beetje simpel gezegd, zo makkelijk ligt het natuurlijk niet! We zijn echt geen domme naieve blonde wereldvreemde meiden. In het begin heb je het helemaal niet door, het gaat heel subtiel. Je wordt helemaal ingepapt met aandacht en 'liefde'. Op het moment dat je twijfels gaat krijgen zit je er al te diep in. Het is niet iets waar je na een week al achter bent. En uiteindelijk durf/kan je er niet meer zo uitstappen.
Als ik en met mij nog een stel andere meiden hier aan de buitenkant hadden gezien dat er een narcist voor onze neus stond dan hadden we geen van allen zoveel ellende meegemaakt... probleem is dat zo'n persoon in het begin overkomt als de man van je dromen en als je de pech hebt dat het 1 van je ouders is dan ontkom je er niet aan. Als je een partner hebt die zo is is het iets wat er langzaam insluipt tot je geestelijk kapot bent en nog maar een schim bent van vroeger... Ik heb het geluk dat ik al een soorgelijke ervaring gehad heb waardoor ik de signalen eerder herkend hebt,het heeft alleen nog even geduurd voor ik het ook echt wilde zien en erkennen.
Ik zit echt met tranen in mijn ogen jullie verhalen te lezen. Ik maak dit van dichtbij maar toch vanaf de zijlijn mee met mijn allerbeste vriendin. Zij is een kleine 8 jaar samen geweest met hem. Hij heeft haar alles afgenomen wat ze had. Hij zou voor haar zorgen maar ondertussen ging hij vreemd bij het leven en maakte overal schulden. Maar voor de buiten wereld was/is hij de geweldige echtgenoot en vader. Inmiddels is ze gescheiden, maar met rust wordt ze niet gelaten. Overal pakt hij haar op. Hij heeft zogenaamd geen geld. Zij draait op voor alle schulden die hij heeft gemaakt. Zelfs over de kinderen maakt hij grote problemen. Zo erg dat ze nu daarvoor bij de rechtbank zitten. De kinderbescherming is er zo klaar mee dat er nu een laatste halte is. Of ze komen er samen uit. Of de kinderen worden uit huis geplaatst, als gevolg dat ze beide de kinderen niet meer hebben, maar dat lijkt hem niet te deren. Ik heb mijn vriendin in de laatste jaren zien veranderen in een vrolijke meid in een zielig wrak. Wat ik hier mee wil zeggen, geen idee. Moest het gewoon even kwijt denk ik.
Wat een herkenbare verhalen hier zeg! Ik ben 6,5 jaar samen geweest met een narcisist. Ik cijferde mezelf ook weg voor hem. Zeggen dat je snel zal omdraaien als je zo iemand tegen komt is erg makkelijk gezegd, totdat je in een van onze schoenen staat.. Dan piep je anders. Ze zijn zooooo goed in t verpakken van alles, zijn zo charmant wanneer t hun uitkomt. Maar ik was bv ook thuis echt alles schuld. Maakte niet uit wat er gebeurde, ik was t schuld en ik geloofde m ook! Ik was zijn slaaf geworden. Anders kan ik t niet beschrijven. En domme ik deed t ook allemaal voor m. Ik kreeg 2 mk met m, door de pil heen. Na de laatste heb ik een curretage moeten ondergaan. Daarna ging t bij ons bergaf. Mijn spaarcenten had ie inmiddels op gemaakt. Waar zijn loon aan op ging wist ik toen niet. Nu weet ik bijna zeker dat t op is gegaan aan hoeren, drugs en alcohol. Ik raakte depressief. Hij noemde mij een vies lui varken. Ik ben toen ook interactie gegaan. Ja hij is mee gegaan, maar zei ook tegen me dat ie maar mooie praatjes ging vertellen bij de shrink. Het lag toch allemaal aan mij want hij was perfect. Ook al probeerde ik onze relatie te redden, hij wist t altijd zo te draaien dat ik de verantwoordelijke was waarom het fout ging. Uiteindelijk ben ik bij m weg gegaan. Maar hij kon mij niet met rust laten. Heeft nog een ruime 3 jaar een nasleep gehad. Incl een rechtzaak tegen m die ik gewonnen had. Na het winnen ervan (ging om m'n eigen bezittingen die hij nog had en dat soort dingen), raakte ik in een zeer diep dal. Ik was letterlijk op val al die jaren vechten tegen m. Heb 2 jaar hulp gehad en ben nu weer mezelf. Ik weet wat ik kan en wat ik waard ben. Die gozer heeft zo veel kapot gemaakt! M'n huidige vriend moest in t begin ook vechten tegen een spook. Hij kon er niets aan doen dat ik zo behandeld werd en dacht dat dat normaal was. Ik nam ook overal de verantwoording over, voelde me over letterlijk alles schuldig. Tot t extreme zelfs. Ik ben blij dat ik bij m weg ben. Daphne, ik raad t jou ook aan. Ook al heb je alles op gegeven in belgie. Maar wat is belangrijker? Je leven van jezelf en je meisje? Of bij je vriend blijven die je kleineerd, mishandeld en waar je kleine meid dit ook van gaan leren dat dit normaal is? Als je bij m blijft ga je eraan kapot. Misschien niet nu, maar het gaat vast en zeker gebeuren. Nieuwe vrienden kan je maken. Ti's mij ook gelukt 😉. Heeeel veel succes meis, je bent sterker dan je denkt en je bent veeeeel meer waard dan je denkt en meer dan hoe hij je behandeld.
Mijn schoonzus is een narcist. Wij willen geen contact meer mrt haar omdat ze de hele fam uit elkaar trekt. We zien haar wel bij mn schoonmoeder. De ene keer doet ze poeslief en vervolgens is ze maanden kwaad op iets wat we ooit weken terug gezegt hebben en haalt ze haar 2 dochtertjes bij die van mij weg (zfde leeftijd enorm sneu voor die meisjes om zo moeder te hebben) dat is haar "machtsmiddel". Ik heb me emotioneel afgesloten van haar, wat ze ook doet ze kan mij niet meer raken en ik ga ervan uit dat ze nooit zal veranderen. Wat ze bij andere doet moet ik loslaten anders word ik serieus gek... Ts veel sterkte lijkt me enorm heftig dit als partner te hebben.
Het staat niet op hun voorhoofd geschreven he. Ik heb er wel mee te maken zijn we sinds kort achter, maar ga er hier niet op in. Ts, als je echt met een narcist bent (er worden er maar weinig gediagnostiseerd, simpelweg omdat ze de psycholoog/psychiater makkelijk om de tuin kunnen leiden), wegwezen en vraag hulp aan iedereen om dit voor elkaar te krijgen. Echt, jij en je dochter lopen zoveel schade op door bij zo iemand in de buurt te zijn. Test: is mijn partner een narcist? - De narcist ontmaskerd hier zou je veel van moeten herkennen denk ik. Heel veel sterkte.
Wat een intelligente reactie van je! Jammer genoeg heeft niet iedereen dezelfde gave om een narcist van ver te zien! Het doet pijn om al deze reacties te lezen, schrik ervan hoeveel mensen er in dezelfde situatie zitten. Hier begint het langzaam door te sijpelen dat er echt geen leven mee is. Deze morgen weeral discussie om een onbenulligheid. Vriend staat op, vraag hem om voorzichtig te zijn met de deuren zodat Camille niet wakker wordt. Hij gaat naar beneden en BAM! Hij slaat de deur dicht. Ik sta op, ga naar beneden en maak haar flesje want ze is er wakker door geworden. Vraagt hij hoe het komt dat ze wakker is. Zeg hem door de deur... Krijg ik een verwijten naar mijn kop, ja het is weer zijn schuld... Ik moet maar stoppen met opmerkingen te geven, ik moet weer veranderen en moeite doen... Maar als je al 3 maanden vraagt om stil te zijn smorgens en je ziet geen verbetering... Pfff, daarna weer verwijten dat ik een luiaard ben omdat ik om 8u opsta, dat ik beter een beetje zou werken tijdens de dag... (Kind opvoeden en verzorgen houdt niets in volgens hem)... Dat ik er te vermoeid uitzie. Wat wil je, deze nacht drie keer moeten opstaan omdat ze haar speentje kwijt was... Is niet vermoeiend volgens meneer... Terwijl hij nog nooit heeft opgestaan voor zijn dochter!
Ik heb 13 jaar met een narcist geleefd en veel te lang gebleven. Heb er een hoge prijs voor moeten betalen. De eerste keer dat ik weg ging waren mijn 2 zonen nog kleiner. Ben toen onder druk van hem weer terug gegaan, uit angst, ze laten je inderdaad niet zomaar los en je wilskracht is inmiddels al flink ondermijnd. Toen is alles nog veel erger geworden, omdat hij wist dat ik uiteindelijk weg zou kunnen gaan, en is hij heel bewust begonnen mijn zonen te hersenspoelen. Hij vertelde ze de ergste leugens om ze van me te vervreemden en dat lukte, ze zijn er immers heel goed in. Toen ik jaren later uiteindelijk weg gevlucht ben, zonder kleding, niets, waren m'n zonen zo tegen me opgezet dat de oudste pas weer contact met me wilde toen hij 16 was. En dat was omdat hij natuurlijk ook tegen problemen met hem aan ging lopen. Nu weten ze wel hoe het zit, de jongste spreek ik ook weer via whatsapp gelukkig. Maar ze zijn dan ook 21 en 23 jaar oud. Ik heb natuurlijk de raad van kinderbescherming erbij gehaald, die hebben een onderzoek ingesteld wat heel negatief uitviel voor hem. Maar toch..er is niets mee gedaan, alleen heeft hij de ouderlijke macht toen niet gekregen, want daar had hij ook een rechstzaak voor aangespannen. En verloren. Maar ik had er weinig aan. Ik geloof dat ze daar tegenwoordig wel anders mee omgaan. Achteraf wilde ik dat ik de eerste keer weg was gebleven en desnoods naar de andere kant van het land gevlucht was. Maar goed...ik was daar inmiddels ook niet sterk genoeg meer voor na jarenlange mishandeling. Toch heb ik daar nog steeds veel schuldgevoel over. De 2e keer dat ik weg vluchtte was ik op een punt dat het me niet meer kon schelen als hij me wat aan zou doen. Alles was beter dan dit... achteraf ben ik wel een periode heel bang geweest en zat hij lang nog in mijn hoofd. Had ook altijd iemand bij me als ik naar rechtszaken ging, maar ik ging wel! Achteraf kan ik me niet voorstellen dat ik echt geloofde dat hij me zou vermoorden. Ook dat was manipulatie van hem. Hij sloeg wel, maar geloof nooit dat hij daar toe in staat zou zijn, weet het wel zeker nu eigenlijk, hij is veel te laf. Het ging erom dat ik het geloofde, om me onder controle te houden. Maar ik weet ook dat iedereen tegen je kan zeggen dat je weg moet gaan, als je er om wat voor reden dan ook niet klaar voor ben ga je niet. Achteraf wilde ik dat iemand me gedwongen weg had gehaald en met me aan het werk was gegaan. Want je bent een slachtoffer en hebt hulp nodig in zo'n situatie, je zit er vaak al zo diep in en het is heel moeilijk...
Precies dit!Ik ken het...vanmorgen ook al zo'n opmerking gehad,volgens hem zagen hij en de kleine er goed uit maar ik niet...ik was vroeg wakker vanwege de kleine omdat ik bij hem op de kamer slaap,niet in een bed,nee ik slaap op een matras op de grond.Mijn as ex snurkt heel erg maar hij weigert zijn slaapmasker op te doen want hij heeft er geen last van...dat ik er niet van kan slapen is niet zijn probleem.Ook het tig keer vragen of hij iets wil doen,ik heb het opgegeven,doe het liever zelf.Houdt wel in dat ik alles alleen doe,behalve koken omdat hij chefkok is. Daphne, denk aan jezelf en de kleine,probeer het voor nu leefbaar te houden en plan ondertussen een manier om van hem af te komen hoe moeilijk het ook is.Kan je misschien een paar dagen naar familie om bij te komen?Het is mij een aantal keer gelukt om zonder hem naar mijn familie te gaan,heerlijk!Ik wist het zo in te plannen dat het voor hem onmogelijk was om mee te gaan en dan bleef ik een paar dagen langer als afgesproken...Misschien kan je dan van daaruit je voorbereiden om terug te gaan ,praat erover met je familie en vrienden,schaam je er vooral niet voor!Zolang je omgeving niet weet wat er aan de hand is kunnen ze ook niets doen voor je.
Ja sannever, volgende week ga ik naar België. Ik wil in eerste instantie de Belgische nationaliteit aanvragen voor Camille. Zo heb ik het bewijs dat ik haar moeder ben. Want in het Franse gezinsboekje wordt ik zelfs niet vermeld omdat ik niet de Franse nationaliteit heb. Altijd maar die rotopmerkingen hè! Deze nacht heeft hij me om 1u wakker gemaakt omdat hij een puistje op zijn rug had en dat deed zo'n pijn dat ik even moest kijken! Vond ie normaal. Toen ik weigerde was meneer slecht gehumeurd. Tja... Dan is het maar zo. Soms is hij echt een klein kind. Ik zie hem echt als dat kleine mannetje in een winkelkarretje die de hele winkel bijeen roept omdat hij geen snoep krijgt. Zo is hij... Weiger ik iets dan is het het einde van de wereld.
Een goede psychiater kan het prima diagnoatiseren. Het is echt niet zo dat "ze" een psychiater zomaar om de.tuin leiden. De diagnose.wordt niet snel gesteld omdat de meeste niet in dit hulpverleningsland terecht komen. Wel schrik ik hoeveel mensen meteen de stempel narcist gebruiken. Een narcistische inslag hebben is anders dan een narcist zijn. Aan de hand van thuis testjes kun je echt niet iemand een narcist noemen.
Oh even ter verduidelijking: En de link die ik gaf, was natuurlijk niet om te een diagnose te laten stellen. Maar om te laten zien dat ze hulp moet zoeken. Want het maakt niet uit of haar partner een narcist is of niet, als hij gedrag vertoont waar zij en haar dochter schade van ondervinden (fysieke en geestelijke mishandeling) moet zij daar weg uit die situatie. En mijn persoonlijke ervaring is dat ' ze ' dat doen (3 in mijn geval, waarvan nu 2 gediagnostiseerd uiteindelijk na al een aantal hulpverleners versleten te hebben, 3e weten we dus niet officieel) . Maar ik snap dat ik 'ze' niet over 1 kam kan scheren, excuus als dat in mijn post zo over komt.
Ik ben langsgeweest bij een maatschappelijk werkster. Zij sprak me voor het eerst over een narcist. Deze week langsgeweest bij een psycholoog. Zij zei me hetzelfde. Dit is echt geen toeval. Ik heb hier echt met een narcist te doen. En zijn vader is ook zo. Alle eigenschappen van een narcist vind ik bij hem terug. Voordien dacht ik dat hij gewoon een moeilijk karakter had.
Zo was mijn ex ook! Vond zich zelf echt een super vader. En geloofde zichzelf nog ook! Dat was nog het vervelende er van. Het erge er van is dat hij ook nog eens mensen kon overtuigen dat het zo was. En inderdaad net als jou.... stond ik er alleen voor.
Zooooooooooooo herkenbaar!! Ik kreeg ook altijd te horen van : Jij moet veranderen..... en moeite doen..... Mijn ex was daarnaast ook nog behoorlijk seks verslaafd. Het stomme was dat ik ook nog een tijd heb gedacht dat het aan mij lag! Maar net als bij de rest van de dames kon hij iedereen om de tuin leiden. Uiteindelijk zien meer mensen nu in hoe het in elkaar zit. En kom ik er met de dag steeds meer achter dat het niet aan mij lag. Natuurlijk ben ik niet perfect en maakte ik vast ook fouten. Maar deze situatie lag niet aan mij. En inderdaad.... praat je met hem mee dan is alles goed.... Maar als je er tegenin gaat.... Dan houdt hij meteen de kinderen bij mij weg. En mag ik weer moeite er voor doen. Heel vervelend.