Toen ik een jaar of twaalf was en op de manege een jongetje (dacht ik) de meisjes toiletten in zag gaan, waarop ik zei, dit is een meisjes wc hoor... Het kindje antwoorde: maar ik ben ook een meisje... Oeps!! Ooo ik vond het zo erg... Weken lang voelde ik mij schuldig...
Toen ik 16 jaar was had een bijbaantje bij de slager van AH, de hele dag door zei ik: "anders nog iets" Aan het eind van de dag ging ik met de bus naar huis, toen ik instapte zei ik geen goedemiddag tegen de chauffeur maar: "anders nog iets" , haha schaamde me kapot. Ook heb ik een keer met sloffen in de tram gezeten, vergeten mijn schoenen aan te doen, oeps
En door mijn zoontjes hun opmerkingen ben ik ook vaak door de grond gezakt, deze was het ergste: We gingen op bezoek naar mijn Oma, zegt mijn zoontje tegen mijn oma: U bent al heel erg oud he? U gaat bijna dood! Mijn oma had het gelukkig niet goed verstaan en zei, jaja. De overige familie had het wel verstaan en moest er gelukkig erg om lachen.
Oké een matje kan ik nog wel begrijpen.. haha... dat vind ik ook niet zo geweldig Maar wat nu als je dochters een tattoo willen? Of als ze met een hele leuke jongen thuiskomen die toch ergens een tattoo verstopt blijkt te hebben? Neem aan dat ie evengoed welkom is toch.. en ook jullie dochters mochten ze met een tattoo thuiskomen over heel wat jaren? Ik was ook bang om bij mijn so thuis te komen.. hun houden er ook helemaal niet van en zijn ook best wel ouderwets. Maar gelukkig vinden ze me heel leuk.. hahaha
Hhahahah om jou lig ik echt wel dubbel... Ik zie je al zitten met je sloffen in de tram Ik neem aan dat je naar huis bent gegaan om schoenen aan te doen.. En die chauffeur van de bus.. zie m al kijken. Echt geniaal
Net 20 minuten geleden..haha... er kwamen 2 reparateurs langs voor ons elektrisch bed. Nu had ik gister al het bed verschoven om goed te stofzuigen onder het bed. Maar zojuist kantelen ze het bed op zijn kant aan één kant en zie ik 2 pakjes condooms op de grond liggen. Ik kon wel door de grond zakken, die mannen reageerde er niet op en deden net of ze het niet zagen dus ik heb er zelf maar een grapje over gemaakt maar ooooh wat erg. Ze stelde mij gerust dat ze nog gekkere dingen meemaken.
zak je nu door de grond? @Aude, dat denk ik ook wel, dat die mannen wel wat gewend zijn Al zou ik me er ook niet prettig bij voelen
Hahaha. Maar wil wel geloven dat ze gekkere dingen tegenkomen. Zo was mijn zus verhuisd naar een huurwoning en een put achterhuis zat verstopt. Al voordat ze daar kwam wonen. Bedrijf langsgekomen om de boel te verhelpen en bleek dat er een lading condooms inzat wat de boel verstopte, haha. Ik zie haar daar al staan bij die mensen die dat eruit vissen.
ow ja dat snap ik helemaal... haha... echt niet fijn he.. En Miranda oow dat is echt wel gênant voor je zus... haha... Is het niet van haar en vissen ze dat eruit.. woeps
Hahahaha zo heb ik bij de AH (mijn nieuwe werk) de telefoon ooit aangenomen met, Goedemiddag, Hema (plaatsnaam) u spreekt met Femke... Hema was dus mijn vorige werkgever...
Ik ben tijdens mijn zwangerschap ook ooit op mijn crocs op mijn werk aangekomen, onder mijn nette pakje. Had het nog niet eens door tot mijn collega hard begon te lachen.. Pfff.. had een afspraak die middag dus om de hoek maar even snel nieuwe schoenen gaan kopen (dat was sneller dan op en neer naar huis). Ik had echt een zware vorm van zwangerschapsdementie! Verder regelmatig "shame" momenten, meestal omdat ik iets zeg waar ik niet goed over nadenk.
Ik ga met mijn 3 jarig zoontje altijd ouder/kind zwemmen. Na ons is de reguliere zwemles. Nu is het al een paar keer voorgekomen dat er vaders in de grote dameskleedkamer zitten met hun dochter, zich van kwaad bewust... om deze reden wilde ik liever in een klein hokje met zoon. Mijn zoontje moet voor het omkleden bij aanvang van de les tóch eerst kijken in de grote kleedkamer of er een man zit. Komt hij teruglopen naar mijn hokje en zegt luid: "ja mama je had gelijk er zit inderdaad een man!" We gaan het water in en hij vraagt waarom die man daar zat... Zegt zo'n moeder: "ah dus híj dacht ik een man was". Ze vond het niet erg, het gebeurde vaker maar ik schaamde me kapot!
ik heb een heleboel schaammomenten, dit is er 1 van: Mijn zoontje (bijna 18 nu dus laaaaaaaaaaaaaaang geleden) was een jaar of 2 en we gingen naar de apotheek, waar het (uiteraard, zal je altijd zien) stervensdruk was. Ik droeg een kort kokerrokje en op hoge hakken. Nu heeft mijn zoon oa adhd, dus hij begon hard te rennen, ik er achteraan op die hakken. Hij schiet achter de toonbank, dus ik er ook achter, heb ik hem bijna te pakken, glij ik me toch een meter of 2 over die gladde (piep)vloer, om vervolgens plat op mijn plaat te gaan Van schrik (mijn gegil en het gelach van heeeeel veel mensen) bleef mijn zoon wel staan, dat dan weer wel
Toen ik nog bij de lokale supermarkt werkte kwam er iemand in een rolstoel naar me toe; hallo, kun je me vertellen waar ik de boter (of iets dergelijks) kan vinden? Dus ik zeg " ja hoor, LOOP maar even met me mee" Dat vond ik destijds zo erg... En ik heb een tijd geleden nog een gesprek over mijn jongste gevoerd. Over hoe groot ze wordt blabla. En toen vroeg ik aan de dame waar ik mee in gesprek was; "en hoe lang moet jij dan nog?" *wijzend op haar buik* Bleek de dame in kwestie dus helemaal niet zwanger te zijn...
Ik kon zo'n 17 jaar geleden wel door de grond zakken toen mijn vader mij en een scharrel betrapte tijdens de daad. Bij gebrek aan een betere plek waren we in de schuur beland.. Toen kwam paps binnen. Oeps!