wel mooi dat je dat laatste zo zegt want zo denk ik er ook over, maar inderdaad dan niet logeren maar wel een aantal uurtjes.
snap niet waarom ja na al die negatieve dingen ze überhaupt afgelopen nacht daar nog hebt laten logeren.
Ik vind dat logeren leuk moet zijn voor de kinderen en opa en oma. Je dochter geeft zelf al aan dat ze liever niet gaat logeren. Dan zou ik daar gehoor aan geven en haar niet uit logeren laten gaan bij opa en oma. Je zoon zegt het wel leuk te vinden, maar dan minder lang. Dan zou ik hem in de loop van de middag naar opa en oma brengen en de volgende dag hem bijv. eind van de morgen weer ophalen.
Beetje raar dat ze niet serieus met je kinderen omgaan. Dat ze autisme niet begrijpen, kan ik nog enigszins inkomen (mede misschien door hun leeftijd en de plaat voor hun hoofd). Maar om lacherig te gaan doen over een kind dat fysiek pijn heeft, vind ik een ander uiterste. Kan je er ook met hun over praten? Misschien toch wat een andere methode bedenken voor de logeerpartijtje, zodat het voor beide partijen leuk is.
Klinkt stom maar er zijn veel (oude) mensen die autisme onzin vinden. Evenals ADHD. Ik bedoel, begrijpen hun wel hoe je zoon is en wat hij nodig heeft?
Mijn idee. Zou nog een poging wagen en uitleggen dat je zoon het logeren fantastisch vodg, maar dat het ook te veel voor hem was. Het klinkt misschien een beetje gek, maar misschien kunnen jullie samen afspraken maken over het volgende logeerpartijtje in de vorm van een globaal "schema"? Bijv. In de ochtend naar de ballenbak, thuis zoon uurtje voor zichzelf, middag eten, etc...
Als ze echt allebei quasi hetzelfde zeggen zou ik hen nog wel es 1 dag laten gaan of er laten blijven slapen als het echt niet anders kan (jullie zelf niet thuis zijn). Ik zou het opa en oma dus nooit volledig afnemen, maar wel heel sterk indijken. Nog sterker als ze er dus duidelijk zelf om vragen. Bij gezeur van oma en opa dat het "te weinig" wordt, kan je nu tenminste zeggen dat het hun eigen keuze is. Mijn eigen autisme krijg ik niet eens uitgelegd aan mijn schoonmoeder en aan een boel mensen. Want ik zie er toch doodnormaal uit (ja, ik kan door jaren ervaring verdomd goed camoufleren). Ik steek er ook mijn tijd en energie niet meer in om het uit te leggen. Ze moeten maar merken dat het bij mij af en toe wat anders dan bij anderen loopt. Een gebroken been kan je uitleggen aan mensen en ziet men (en zelfs een zwaar gekneusde voet vinden oma en opa duidelijk "onzin" en aanstellerij). Een psychische ziekte / handicap ziet men helaas vaak niet.
In de loop der jaren hebben we het al sterk ingedamd. Alleen nog maar in de schoolvakanties (en niet meer zomaar een weekendje tussendoor), niet meer langer dan nacht logeren en s'middags terug brengen (en niet meer zoals ze wel eens deden om 's avonds 7 uur)
Ik weet het niet meer: was jij dat nou laatst met die zoon die niet enthousiast genoeg reageerde op opa en oma, of was dat iemand anders? Hoe dan ook, er zit niets anders op dan nog meer inperken, ben ik bang. Dat je dochter je zoon achterna gaat is niet alleen vervelend voor je zoon, maar betekent m.i. ook dat je dochter dus liever bij haar broer is dan bij opa en oma (apart!). En ze geeft aan dat zij niet meer wil. Dan zou je haar bijvoorbeeld 's ochtends kunnen brengen, 's avonds ophalen en je zoon daar dan achterlaten om te logeren. Hem kun je dan halverwege de volgende dag ophalen. Of zoiets dergelijks. Zoals het nu gaat, lijkt het voor niemand te werken. Lastig en vervelend, je gunt iedereen een leuke tijd, maar zij zijn wel de volwassenen in dit verhaal.
Je klinkt erg van streek en dat begrijp ik best, wanneer je je kinderen uit logeren stuurt wil je dat de structuur gehandhaaft wordt, zelf heb ik ook een kind met een dubbele diagnose waaronder pdd-nos, een logeerpartij hoe dan ook verstoort altijd even het ritme en ik kan me zo voorstellen dat je bij klassiek autisme daar nog meer last van hebt. Nu had je dochter lelijk had voet verstuikt dat is niet leuk maar kan natuurlijk altijd en overal gebeuren, echter de toedracht ervan weet ik ook niet, de opa en oma zijn op een leeftijd dat ze letterlijk niet meer de opletzaamheid van een jonge ouder gewend zijn, uit ervaring weet ik dat oudere mensen veel soepeler zijn als het op structuur aankomt, zoals ik begrijp baal je ontzettend na elke logeerpartij maar je kinderen? hoe ervaren zij het? kijk wellicht klagen ze over voorvallen en situaties die zich tijdens de logeerpartij afspeelden maar vraag eens wat ze er verder van vonden, wellicht vinden ze het er toch leuk? Uiteindelijk beslis je zelf, en je weegt ook af of het je wat oplevert, b.v. een moment voor jezelf en de kids even uitbesteden kan best even fijn zijn.Als je kinderen het als leuk ervaren bij opa en oma zou ik nog eens goed nadenken wat beter is, wel of geen logeerpartijtjes meer!? Heel veel succes!
Nee dat was ik niet. Of ze begrijpen wat mijn zoon heeft en wat het inhoudt. Nee ik denk het niet, mijn grootste struikelblok op dit moment is dat ze er ook geen enkele moeite voor doen om het te begrijpen. Ze steken wat dat betreft hun kop diep in het zand een tactiek die ik van vroeger herken. Vooral niet vertellen dat er iets is dat is geheim.
Ze had haar voet verstuikt in de ballenbak, iets wat bij ons ook was gebeurt. Wat mij steekt (en wat vroeger ook heel veel bij mij gebeurde) is dat ze de klachten daarna niet serieus nemen en het afgedaan wordt alsof ze een drama Queen is. Terwijl juist deze dame zo'n harde is en niet snel over pijn klaagt. Onze zoon zegt dat hij het leuk heeft maar dat het steeds ergens anders naar toe gaan voor hem niet hoeft. Hij wil het liefst met opa aan de auto's sleutelen, iets wat mijn vader ook wel graag wil maar mijn moeder vind dat ze naar het ballenbad, speeltuin, kinderboerderij, uit lunchen, boodschappen moeten doen. Helaas gaat mijn vader hier dan in mee. Houd dus in dat zoonlief compleet overprikkeld wordt en bij hun gewenst gedrag vertoont en dan nadien hier barst. Zo kunnen we hem vandaag niet aanraken (dus geen tandenpoetsen, haren kammen), we eigenlijk allemaal stil moeten zijn want hij kan het geluid niet verdragen (onmogelijk voor ons) en hij dus net een uur in de schuur door heeft gebracht omdat het daar wel rustig is. En dat zijn dan net de momenten waarop ik me afvraag of we dit nog wel moeten doen vooral het nadien is erg zwaar ps, hij heeft asperger
Jeetje, wat heftig voor hem (en voor jullie). Nee, ik zou mijn kinderen daar niet meer laten logeren. Ik herken het wel een beetje bij mijn schoonouders, maar mijn zoontje kan het goed handelen en vindt het er erg leuk, dus hij gaat af en toe wel.
op het moment dat je er met ze over praat beginnen (voornamelijk mijn moeder)ze te giechelen en te lachen en ach ja kinderlogica en daarmee is voor hun de kous af.
Wat lastig dat ze alles met een lachertje af doen zeg! Want dat zou inderdaad ook mijn eerste gedachte zijn, met ze rond de tafel gaan zitten en er over praten. Daarnaast lijkt me als beide kinderen aangeven op deze manier niet zo veel plezier bij opa en oma te hebben, het dus ook niet meer zo doen en een vervangende manier zoeken die wel plezier geeft. Dus bijvoorbeeld een middagje. Zouden de kinderen ook zelf aan opa en oma kunnen zeggen wat ze willen? Dus bijvoorbeeld dat je zoon zegt dat hij liever wil sleutelen ipv al die andere dingen doen. Of gaat dat niet? (Of gaan ze dan ook lacherig doen..)
jeetje wat een lastige situatie.... laten jullie de kinderen voor het plezier logeren of vanwege opvang ivm werk of avondje uit ofzo? dan zou je misschien kunnen overleggen om ze pas na het avond eten te brengen en volgende dag rond luch weer op te halen... dan krijgen opa en oma niet de mogelijkheid om veel weg te gaan maar heb je wel je overnachting... maar wat denk ik vooral belangrijk is, er over praten met je kinderen, wat willen zij en wat vooral niet... zoals het nu is gegaan is het dus niet echt een succes geweest als ik het zo lees.... en aan opa en oma uitleggen wat de gevolgen zijn van deze dag en dus de consequenties zijn voor de volgende keer.... hoe vervelend ook...
Moeilijk.... Maar ik zou nog een serieuze poging doen om het uit te leggen aan je ouders, face to face en niet aan de telefoon. En duidelijk maken hoe je kinderen zich naderhand gedroegen. En als je moeder gaat lachen, is hetwel het moment voor jou om haar te vragen serieus te blijven. Misschien kan je dat uitleggen wel met de volgende logeerpartij, met jou erbij. Als het kwartje dan nog niet valt, weet je in ieder geval waar je aan toe bent. Verder kan je ze natuurlijk ook apart laten logeren en voor je zoon duidelijk afspreken wat hij wil en dat ze dat ook gaan doen. Kan je moeder zich uitleven met je dochter, als ze dat wel leuk vindt. Een tijdje niet logeren is niet zo onverstandig, ook voor jezelf niet. Kan je het ook weer even loslaten. Gelukkig is de volgende vakantie nog even weg Maar deze wil ik je nog wel even meegeven: je ouders zijn al redelijk op leeftijd, de tijd dat je kinderen er nog kunnen logeren is misschien niet meer zo lang als je zou willen. Dus probeer een weg te vinden dat het voor iedereen leuk is.