Ja, want de standaard is om je kinderen zo vroeg mogelijk zo onafhankelijk mogelijk te maken. En waarom? Kan mij er niks bij voorstellen behalve 'gemak' voor ouders. Ik hoop juist dat door (onder andere) samen te slapen mijn kids een persoon worden dat met vertrouwen de wereld tegemoet gaan, op basis van veiligheid vanuit de ouders. Door met hen te praten ipv ze alles op te leggen hoop ik dat ze inzicht krijgen in eigen gedrag en dat van anderen ipv iets doen omdat het moet. Want wat ik heel veel zie in mijn werkveld (en verdere omgeving) is een steeds verder individualiserende samenleving waar mensen steeds minder rekening met elkaar houden.
Je kind veel zelfvertrouwen geven hoeft niet door bij papie en mamie te slapen, er zijn heel veel andere manieren voor. Vrij kortzichtig dat je dat ziet als gemakzucht. Ik vind het fijn dat mijn meiden zelfvertrouwen hebben en zich gedragen naar hun leeftijd. Zo zit de maatschappij in elkaar. En praten met elkaar doe ik ook, dat heeft hier niet mee te maken. Als je slaapt praat je niet.
Wat een harde zienswijze. Tja mijn peuter is een van de meest zelfstandige van de psz, kan zich bijv volledig aankleden, trap lopen, en nog meer dingen die ik (op het kdv waar ik werkte ) niet zag bij veel kinderen. Maar ze komt wel elke nacht bij mama liggen. En ze slaapt op onze kamer.. Wij hebben er geen problemen mee. En zij ook niet.
Mooi gezegd. Ik vind het persoonlijk altijd jammer te lezen dat sommige mensen zo hard kunnen denken en praten over samen slapen, geborgenheid en veiligheid bieden op deze manier. Er zijn vele redenen om het wel of niet te doen, maar kijken naar de behoeften van je kind is erg belangrijk. Ik denk dat er voor zelfstandig slapen vaak uit angst of zelfs gemak of gewoonte gekozen wordt. Ieders zijn ding dan maar he.. En dat er gezegd wordt: zelfstandig zijn en gedragen naar je leeftijd...... Wie bepaald dan wat dat is?
Gedragen naar je leeftijd, dat heb ik zo vaak gehoord. Ik had dit al wel moeten kunnen en dat wel moeten kunnen,... Nou, ik heb er een mooie lading faalangst aan overgehouden. Warmte, veiligheid en geborgenheid heeft m.i. niets met kleinhouden of pamperen te maken. Mijn zoon wordt 4 en wil zo nu en dan nog graag in de draagzak. Hij maakt in no time vriendjes, gaat het fout dan komt hij niet bij "mammie" maar lost het op. Hij snijdt zelf de bloemkool, gaat 's ochtends zelf naar de wc, maakt zijn eigen drinken klaar en voert de kippen en katten. En ja, hij slaapt soms bij in ons in bed of ik bij hem.
Tsjaad dan maar een harde zienswijze wat jullie betreft... Ik weet dat ik dat absoluut niet heb. Ik wil mijn kind alleen behoeden voor wat ik juist in deze maatschappij zie. Dat mijn kind gelukkig is en zelfstandig en veel zelfvertrouwen heeft. En dat heeft ze. En ze slaapt in haar eigen bed! Ja dat kan ook. Ieder zijn zienswijze...
En wat zie jij in deze maatschappij? Wij wonen namelijk in een van de meest individualistische maatschappijen ter wereld... Jouw posts schetsen de opvoedingswijze die in de jaren 60 de norm waren in Nederland. En die kinderen zijn de volwassenen van nu, en daar wil je je kinderen juist voor behoeden??
Ik was al even bang dat ik de enige was maar gelukkig denken er meer mensen zoals ik. Ik vind samen slapen op bed/de bank of waar dan ook helemaal niet onveilig mits je weet wat je doet. Mijn dochter mag zo lang als ze dat zelf wilt/ nodig vindt bij ons te slapen dan mag dat. Ik zie dat niet als onzelfstandig maar juist als veiligheid/geborgenheid bieden waarmee het zelfvertrouwen groeit. Ik moest als kind vroeg zelfstandig zijn en veel alleen doen, dat heeft averechts gewerkt want ik heb een enorm gebrek aan zelfvertrouwen, een irrationele angst voor het donker en alleen zijn. Ik hoop dit mijn dochter te kunnen besparen door er te zijn voor haar als ze dat nodig heeft. Dat heeft in mijn ogen niks met betuttelen te maken. Ze slaapt overigens meestal wel in d'r eigen kamer maar vaak ook niet en slaapt ze bij ons in bed. Wat een ander doet moeten ze helemaal zelf weten!
Puzzelstukje heb je niet gewoon hele gemakkelijke slapers? Mijn zoontje slaapt best goed buiten af en toe een fase maar daardoor heb ik wel heel gemakkelijk praten. Zoontje heeft nooit bij ons in bed geslapen. Wel in de box of als baby eens naast me op de bank omdat ik dat gezellig vond maar hij heeft altijd wel alleen geslapen. Ik heb dus gemakkelijk praten en kan gemakkelijk zeggen dat je een kindje moet laten slapen in zijn of haar eigen bed omdat ik niks anders gewend ben. Maar elk kindje is anders en als mijn zoontje mij of papa nodig zou hebben om te kunnen slapen dan zal ik hem dat ook zeer zeker geven. Het is niet omdat mijn kindje liefts met zijn knuffeltje in bedje ligt dat elk kindje dat het liefts heeft of nodig heeft. Wij hebben ook fases gehad dat hij huilde in bed, 2 echte langere fases van een maand pfft maar toen heb ik hem gegeven wat hij nodig had. Bij ons in bed wil hij niet, dat dient volgens hem om op te springen en te klimmen, wel had hij mij bij hem nodig, in zijn kamer om zich veilig te voelen dus hebben we hem dat zeker gegeven. En als ik rondkijk naar de kinderen van tegenwoordig vraag ik me af over welke ouders/kinderen je het hebt? Altijd als ik naar de speeltuin ga hier, en die is best druk zie ik nooit een kindje huilen of vervelend doen, idem met de binnenspeeltuin, als ik boodschappen ga doen heb ik ook nog nooit verwende nesten gezien en ik ga 2 totv3 keer in de week boodschappen doen. Ik vind dat de nieuwe generatie kindjes juist heel goed bezig zijn ,of nog beter gezegd :ik vind dat de ouders van tegenwoordig heel goed bezig zijn! Ze luisteren niet meer klakkeloos naar de raad van de oudjes maar zoeken alles op, lezen zich veel in en kijken naar kinderen als individuen en ze/we weten dat niet iedereen hetzelfde is. Hetzelfde als de jeugd van tegenwoordig vind ik heel fel verbeterd. Wij wonen tegenover een grote sportvereniging en heb hier van niemand last. De jeugd van tegenwoordig is heel erg vriendelijk geworden, ze drinken niet zoals de jeugd in onze tijd, roken zie je ze ook niet meer doen,... Ik wijk heel erg af maar ik vind je denkwijze ook best ouderwets. Als een kindje graag bij mama of papa slaapt waarom niet? Een gevoel van veiligheid is de basis om zelfstandig te kunnen worden, heel goed en gemakkelijk als een kindje zich veilig voelt in egen bedje maar voelen ze zich niet veilig moet je op zoek gaan naar andere oplossingen, mooi toch als het bij mama op de borst is
Tuurlijk is in eigen bed slapen niet ineens slecht. Maar kijken naar je kindje is en zijn of haar behoeften is niet onbelangrijk. Heel fijn en mooi als je kindje goed kan slapen. De oudste was ook zo. Eerste weken veel bij en rondom mij. Daarna praktisch altijd in zijn eigen bed. Ging het beste voor hem. De jongste juist niet. Nu sinds kort zelfs op onze kamer. Er is niet maar 1 goede weg, maar als je nooit je kind ergens anders laat slapen dan in zijn bed en dat gaat goed, dan heb je denk ik geen moeilijke slapers. Elk kind is anders en heet andere behoeftes.
Wat boeit het jou dan er wel ouders zijn die met hun kinderen slapen. Gemak zucht nou een kind naast je vind ik geen gemak zucht vind het soms ook rond uit irritant. bij mijn oudste kon ik het niet en bij mijn jongste kon ik het ook niet. En heb veel kritiek wel gehad via mijn omgeving hier over maar heb mijn eigen plan hier op getrokken. Ik sliep al niet goed en als kind in een andere kamer sliep dan sliep ik nog slechter geen afstand er van kunnen nemen en toch mijn prive willen op eisen. Topic te lief. Van mij. Het zit en zat niet in mij om moeilijke dingen door te zetten en ik vind het door zetten van kind in eigen kamer te moeilijk en koos dus voor deze optie. Bij mijn jongste heb ik het wel geprobeerd. Maar het is mij niet gelukt. Ik heb het geaccepteerd en zo slapen we prima. En wat ik ook zeg ze blijven echt niet hun hele kindertijd bij je in bed. En toch zoon slaapt niet meer bij mij en zal dat ook niet meer voor zijn lol doen. Maar als hij van streek is of er is iets. Dan nodig hem nog altijd uit om met een matras naast mij te liggen. Een tijdje terug had ik ruzie met zijn vader en ik merkte aan hem dat hij het ook niet prettig vond en een maal naast mij met zijn zusje en mij sliep hij zo. En hij is al 13. Dit jaar in Slagharen dochter sliep bij Lat en hij bij mij. ik zag zijn voeten hij mijn voeten. Het was wat vreemd maar toch. Als mijn kinderen bij mij liggen de jongste mama wrijf je even over mijn buikje mijn voeten. Midden in de nacht je kind een aai over de bol geven. Als het koud is de voetjes bij je nemen als ze ziek zijn bij je trekken. Ik heb met twee kinderen gemerkt dat ook hun het fijn vinden vertrouwd. Geen nacht angsten geen nacht merrie.s niks. of een kind dat met je in de nacht praat. Met mijn zoon heb ik soms leuke gesprekken gehad midden in de nacht. Hij werd ouder en dan lag ik hem op bed en ging gewoon tv kijken hoor. En daarna dook ik naast hem. en soms werd hij dan wakker en kwamen zijn verhaaltjes wel eens los. Daarna even kroelen ( geen rare manier voor iemand gek denkt haha) Maar soms vind ik het ook irritant hoor. Ik schrik snel als er iets onverwachts gebeurt in de nacht. Dat heeft zo zijn redenen als kind lag ik te waken tot mijn ouders sliepen omdat ik altijd bang was dat er oorlog uit brak. Het heeft dus zo zijn redenen waarom ik het niet goed kan.
Haha ik ook😁. Dochter is een moeilijke slaper en wordt vaak volledig overstuur wakker. Enige manier om haar gerust te stellen is door haar bij ons in bed te leggen, ze is nu 1,5 jaar oud. Zoon net 4 is soms bang voor de monsters en komt dan ook lekker tussen ons in liggen, gebeurt ong 1x per week. Tja ik vind het prima, vriend ook, waarom zou ik ze dan slecht laten slapen en angstig laten zijn als ik ze kan helpen?
Zolang er mensen nog steeds kinderen laten doodgaan door onzorgvuldig gedrag is het lijkt mij nog steeds belangrijk zelfs ala je je kindje bij je wilt laten slapen zijn er veilige alternatieven, zonde dat er nog steeds kinderen overlijden omdat blijkbaar nog steeds dit word gedaan, dus al leest er maar 1 moeder dit die t niet meer zou doen en 1 kind minder overlijd is het doel al behaald naar mijn mening. Veiligheid is belangrijk waar t dan ook slaapt!
Je voed (naar mijn mening) toch juist die angst als je ze snel bij je pakt in plaats van ze zelfvertrouwen geven en weerbaarheid waardoor ze überhaupt niet meer bang zullen zijn, enige waar mijn kids bang voor zijn is bliksem maar dag komt omdat we inslagen hebben gehad dus een reeële angst.....
Tsja noem mij maar gek. Maar mijn slaapkamer is ook een open deur hoor. Nu heeft zoon er 3 jaar in geslapen, maar vind het ook totaal geen last als hij nu nog wel eens komt knuffelen omdat het kouder wordt . Ook als hij bang is mag hij gelijk komen slapen. Wat bizar is trouwens... Iedereen dacht altijd (door het lange rooming in gebeuren) dat hij extreem veel problemen zou krijgen met alleen slapen. Echt TOTAAL niet. Hij slaapt nu sinds exact 12 september, elke nacht, zonder onderbreking door op zijn kamer. Hij komt er soms alleen lekker bijliggen als papa naar zijn werk gaat. Vind ik ook geen straf .
Mijn kindjes hebben allemaal bij ons geslapen en nu ze allemaal een eigen kamer hebben komen de twee jongste vaak nog heerlijk bij ons liggen. De jongste sliep zo slecht die heeft het eerst jaar iedere avond bij ons op de bank geslapen en als wij naar bed gingen lag hij tussen ons in of in de co sleeper
Slapen de kindjes dan niet gewoon slecht in hun eigen bed omdat het bij papa en mama natuurlijk veel fijner is om te slapen? Dus eigenlijk zijn ze dan een beetje verwend gewoon... En voordat ik reacties krijg.....dat bedoel ik niet verkeerd..
Ik heb als kind altijd in mijn eigen bed geslapen. En ik ben echt niet opgegroeid tot een angstige, wantrouwende volwassene. En ook niet tot een asociale individualist. Ik geloof ook niet dat al dan niet samen slapen daar als enige factor aan bijdraagt. Ik vraag me überhaupt af of het een factor is. Ik vind het 'gemiddelde' Nederlandse bed niet geschikt om samen te slapen. En de cijfers omtrent oorzaken van sterfte bij zuigelingen / wiegendood wekken tot ook een sterke indruk dat er een verband bestaat tussen deze manier van slapen en onverwachte sterfte. Ons bed is in ieder geval absoluut niet geschikt ervoor: staat op poten, brede spijlen aan het hoofdeind en voeteneind, dekbed, zachte matrassen, hoofdkussens. Ik hoop altijd maar dat als mensen kiezen voor samen slapen, dat ze wel echt over dit soort dingen nagedacht hebben en voor veilige oplossingen kiezen. Dus dat het echt een bewust, doordacht 'plan' is en niet soort van 'spontaan uit noodzaak' vanwege gebroken nachten. Want ik denk dat beide varianten gewoon voorkomen. En hoewel ik beide begrijpelijk vind, vind ik de laatste erg onverstandig. Iemand zei dat ze dacht dat het alleen maar voor het 'gemak' van de ouders is om een kind op zijn eigen kamer te laten slapen. Ik vind dat een rare opmerking. Het was voor mij veel gemakkelijker geweest om de jongens in bed te hebben, zeker tijdens de bv-periode. Maar ik vind dat een onveilige situatie. Dus kiezen wij juist niet voor de gemakkelijke weg en hebben ze beide alleen het eerste half jaar bij ons op de kamer geslapen en toen ze te groot waren voor de wieg op hun eigen kamer in het ledikant. En daarna zat ik elke nachtvoeding op een stoel. Niet uit gemakzucht hoor, integendeel. Juist voor de veiligheid van onze kinderen.