scheiden hoe?

tja ehh kan je overgeplaatst worden toevallig bij je baan? zoek uit hoelang het duurt voordat je een woning kan krijgen in de buurt waar jij graag woont.

Bij je ouders in is inderdaad geen goed idee voor langere tijd (even logeren is nog tot daar aan toe ), dan word jouw inkomen meegenomen dat klopt.

Kan hijet huis alleen betalen ? ook als hij alimenatie moet betalen. Wat wil je man qua kids? als jullie co ouderschap willen zal je in de buurt moeten blijven wonen.

 

Bij toeslagen kun je aangeven dat je geen toeslagpartners bent met je ouders, dan wordt jouw inkomen daarin niet meegenomen! Is een vragenlijstje wat je in het programma in moet vullen als er meer volwassenen op hetzelfde adres wonen. De conclusie na het vragenlijstje is dan dat je geen toeslagpartners bent en je toeslagen worden dan alleen op jouw inkomen gebaseerd, idem voor je ouders! Qua uitkeringen weet ik het zo niet, hebben ze een keer veranderd dat dit wel meetelde maar is begreep ik ook weer terug gedraaid!
Ik heb 2,5 jaar bij mijn ouders gewoond en het enigste wat ze er financieel van merkte was dat het verbruik iets omhoog ging. Mocht je kostgeld gaan betalen, dat wordt vanaf een bepaald bedrag wel gezien als inkomen voor je ouders en heeft dus wel effect op de toeslagen! Dit kun je evt opvangen door ipv kostgeld de boodschappen te doen of bepaalde vaste lasten tijdelijk over te nemen!

 

Ik zou eerst uitzoeken wat de regeling voor de kinderen wordt.
Want als hij voor co-ouder wil gaan (en het desnoods voor 't gerecht trekt om daar recht op te hebben), dan blijf je beter in de buurt.

Natuurlijk zou het handiger voor jou zijn als je in de buurt van je ouders kan gaan wonen, of zelfs tijdelijk bij je ouders.
En dat als je wel een rijbewijs hebt je eventueel (als je er het geld voor hebt) voor een goedkope auto gaat. Dat je met 2 kinderen en in de zorg vaak wisselende en vroege en late uren iets minder afhankelijk bent.

 

Ik zou gaan denken in het belang van je kinderen. Jij mag dan misschien 'niemand' hebben, maar zij hebben toevallig wél hun vader daar.

Je kinderen zijn het meest gebaat bij een respectvolle scheiding die zoveel mogelijk in overleg geregeld wordt. Geen kwaadspreken over je ex en ook geen grote veranderingen (zoals verhuizingen). Hun hele leven wordt door de war gegooid als ze horen dat hun vader en moeder uit elkaar gaan, maak dat niet erger door ze ook nog eens uit hun vertrouwde omgeving weg te sleuren.

 

Ik mis even de aanleiding voor de scheiding? Ik neem aan dat je schoonmoeder die niet meer wil oppassen niet de reden is dat je man en jij uit elkaar gaan?
Want je kind kan ook naar de oppas, gastouder, kinderopvang, etc...

 

Misschien wil je niet kwijt wat de aanleiding is meid.
Maar je moet ook straks zorgen natuurlijk voor opvang.
Komt allemaal goed.

 

Ik vind dit wel erg kort door de bocht, een kind is er zeker na een scheiding gebaat bij dat beide ouders een eigen leven op kunnen bouwen en gelukkig zijn. Er zijn overigens gewoon onderzoeken en uitspraken die aangeven dat een kind meer gebaat is na scheiding met dat de ouders al is het apart gelukkig zijn en een eigen leven op kunnen bouwen dan dat de ouders vlak in de buurt van elkaar blijven en een van de ouders er daardoor volledig alleen voor staat omdat hij/zij niemand in de buurt heeft. Een sociaal netwerk/vangnet waar juist familie ook onder valt is namelijk zeker na een scheiding voor zowel ouder als kinderen zeer belangrijk! Voor de ouder om hun verhaal bij kwijt te kunnen en als eventuele schouder etc maar voor de kinderen ook als onafhankelijke derde waar ze hun verhaal bij kwijt kunnen!
Door 1 van de ouders te verplichten om zoals jij het noemt te accepteren dat ze 'niemand' heeft schep je een machtspositie binnen de ouder rol iets wat je juist moet voorkomen bij een scheiding in het belang van de kinderen!

 

Het is de keuze van TS geweest om in deze plaats te gaan wonen. En je verhaal kun je ook kwijt via de telefoon. Dat de rest van het dagelijkse leven zo normaal mogelijk doorloopt tijdens het scheidingsproces geeft kinderen het meeste rust. Routines die gewoon doorgaan, op dezelfde school kunnen blijven, de andere ouder kunnen zien. Etcetera. En hoe je dat duurzaam op de lange termijn inricht, moet zich dan uitkristalliseren en hangt ook af van wat de vader wil. Maar meteen beginnen over met je kinderen naar je ouders vertrekken vind ik niet constructief en ook niet in het belang van de kinderen..

En een heleboel minder 'ik,ik,ik' in het verhaal van TS lijkt me ook verstandig.

 

Zoals jij het nu aangeeft, bijvoorbeeld met '... Van wat de vader wil' laat heel duidelijk zien dat je 1 ouder in zowel het scheidingsproces als de rest van de jeugd de moeder ondergeschikt maakt aan de vader! Ja moeder heeft de keuze gemaakt om daar te gaan wonen, waarschijnlijk voordat er kinderen kwamen en er überhaupt sprake was van een scheiding. Om maar niet te vergeten dat er bij dit soort verhuizingen vanuit wordt gegaan dat men in de nieuwe plaats een nieuw netwerk kan opbouwen.
En waarom zou het niet constructief kunnen zijn als er over begonnen wordt? Omdat zoiets niet in vaders straatje past? Iedere verhuizing is voor een kind groot maar bij een scheiding kan dit soort verhuizingen juist een hele positieve invloed hebben, dat wordt zowel onderbouwd door onderzoeken van tig jaren geleden toen kinderen van gescheiden ouders aangaven dat ze liever hadden gehad dat er meer richting familie was verhuisd zodat de ouder gelukkiger was, als in de meer recentere onderzoeken waaruit naar voren komt dat er bij kinderen door dit soort verhuizingen weliswaar een aanpassing is maar deze vele malen minder moeite en verdriet kost als de ouder ongelukkig zien!
Met een uur rijden is er over het algemeen nog gewoon een fatsoenlijke omgangsregeling af te spreken. En laten we wel zijn co-ouderschap is enkel ideaal als omgangsregeling wanneer de verzorgings en opvoedtaken voor de scheiding ook op die manier waren. Misschien moet je de kritische noten en onderzoeken even lezen naar aanleiding van het afgewezen wetsvoorstel!
Jij hebt het over ik, ik, ik van Ts, echter misschien moet je je eens in haar schoenen voorstellen en beseffen dat als het met Ts niet goed gaat dit een hele grote weerslag heeft op de kinderen! Daar ga je in je reacties compleet aan voorbij!

 

Ik maak de wensen van een ouder ondergeschikt aan de belangen van de kinderen. Niets meer of minder dan dat. Maar ik vind wel: de vader heeft zeker een rol in het leven van de kinderen, net als de moeder.

Ik vind het uitgangspunt dat moeders als vanzelfsprekend méér rechten hebben een zeer onaangename houding. En wat ik voor alles vind: uit de houding van ouders tov hun geplande scheiding moet zorgzaamheid voor de kinderen spreken.

Je kunt wel de partnerschapsbanden doorsnijden, maar nóóit de ouderschapsbanden. Die zijn voor kinderen ongelooflijk belangrijk. Hun liefde en loyaliteit ligt bij beide ouders.

En laten we eerlijk zijn: ooit (en in het geval van TS nog niet zo vreselijk lang geleden) was je partner goed genoeg om twee kinderen mee op de wereld te zetten. Die keuze heb je gemaakt, die verantwoordelijkheid moet je derhalve dragen.

In plaats van meteen te beginnen over 'de kindjes oppakken en vertrekken naar 1 uur verderop', vind ik dat je moet kijken naar wat die kinderen nodig hebben en hoe je hen dat gaat geven. En dat moet je samen met hun vader bekijken. Waarbij het dus inderdaad eventjes niet gaat om moeder of vader, maar om de kindjes. En als je dat helder hebt, dan kun je over de belangen van de ouders gaan praten.

Maar in beginsel moet je bekijken of kinderen er niet bij gebaat zijn dat hun leven (qua vader/familie/vriendjes/school/buurt/sport/etc) zo normaal mogelijk doordraait, terwijl hun ouders hun levens als partners ontvlechten en uitkristalliseren hoe ze hun verdere toekomst als ouders in gaan vullen.

Dát vind ik belangrijk.

 

Dat er een verschil zit tussen de partnerschapsbanden en ouderschapsbanden, heb je gelijk in. Maar ik vind het nogal generaliserend om bij voorbaat al te zeggen dat een ouderschapsbanden niet doorgesneden mag/moet worden! Hiermee ga je namelijk bij voorbaat al voorbij aan de belangen van de kinderen, je zegt hier namelijk indirect mee dat wat er ook gebeurt de band gehandhaafd moet blijven ongeacht wat de redenen of oorzaken zijn waarom er gedacht wordt aan het doorsnijden van die ouderschapsband!

Ontopic, het komt bij mij niet over alsof Ts meteen begint over 'kindjes oppakken en 1 uur verder gaan wonen'. Het komt bij mij eerder over alsof er vlak na de scheiding een afspraak is gemaakt, die in de toekomst niet beperkt in het levensgeluk van 1 van de ouders. Wat in mijn ogen betekend dat je naar een oplossing moet zoeken zodat beide partijen aan hun levensgeluk kunnen werken. Want ook dat is in het belang van de kinderen, als ik jouw reacties zo lees dan denk ik dat je niet helemaal door hebt wat voor effect het heeft op de kinderen als zij merken dat 1 van de ouders of zelfs beide niet gelukkig is, of wordt tegengehouden in hun levensgeluk. Ook wanneer dit naar de kinderen doormiddel van een masker niet wordt laten zien! Kinderen krijgen dit onbewust altijd mee, ook onbewust voor henzelf, ze voelen dit haarfijn aan en de gevolgen kunnen daarvan heel erg oplopen!