Pff.. moet even mijn gevoel kwijt hoor. Hoe voelde het bij jullie toen de vader van jullie kind een nieuwe relatie kreeg? Bij mij is dat moment nu dus aangekomen en ook al wil ik het niet, het doet echt pijn!
ik vond het ook heel lastig, was niet eens jaloers ofzo. Maar meer het gevoel dat hij zo snel weer verder ging met zijn leven, alsof hij er helemaal geen moeite mee had dat we uit elkaar waren.
Ja weet ook niet precies hoe ik het moet omschrijven. Zou hem absoluut niet terug willen omdat het gewoon een onbetrouwbare vent is, maar toch steekt het. Ben allang blij dat er geen omgangsregeling is. Alleen het idee al dat mijn zoontje daar om het weekend zou moeten zitten met die nieuwe vriendin..
Het is een klap in je gezicht, het was te verwachten dat er een ander zou komen. Hoe rot ook, ze het allerbeste wensen en hopen dat ze goed is voor je zoontje. Sterkte
als het zo'n onbetrouwbare vent is dan is het inderdaad raar dat het rot voelt.. je kan ook denken van: ik zit er niet meer mee opgescheept hij heeft gelukkig een ander gevonden maar ik snap dat het moeilijk is hoor.. ik zou ook bang zijn dat hij bij dat wijf wel opeens alles anders en goed zou kunnen doen.. (maarja zo denk ik dan )
Haha ja ik denk inderdaad ook, oh zou hij voor haar wel goed zijn en haar trouw blijven? En dat hij nu alle leuke dingen die we ook echt wel samen hebben gehad nu met haar doet. Maar nu na twee dagen zit ik er gelukkig weer wat minder mee. Denk dat het vooral de shock even was .
Ik ben het verder met je eens, maar dit stukje echt niet. Misschien is zijn nieuwe vriendin wel een lieve meid die verliefd is. Net als ts toen ze bij hem kwam. Het was al uit. Dus dat meisje/vrouw heeft niks verkeerds edaan. Zeer kort door de bocht.
Wij zijn uit elkaar gegaan na 15 jaar, omdat hij verliefd was op een ander. Ondanks dat het al lang niet goed ging tussen ons (ik voelde me niet echt meer tot hem aangetrokken..), blijft het rot voelen. Puur ego; dat ik niet meer de enige ben, de belangrijkste. Maar ja, wel begrijpelijk. Ik had zelf ook redelijk snel een ander, daar was ik echt aan toe..
Toen mijn ex een nieuwe partner kreeg moest ik ook slikken, hoewel ik zelf alweer getrouwd was en zwanger was. Maar gewoon het feit dat er een andere vrouw in het leven van onze dochter kwam en idd een stukje ego.. Toch ergens nog altijd het idee hebben dat je iets voor hem kon betekenen (wat in praktijk helemaal niet zo was!!!) maar dat hij zijn leven met een ander deelt en je daar geen deel van uitmaakt al was het ook mijn eigen keus. Niet eens dat we hele goede vrienden waren nog, wel een goed contact, maar vriendschap, nee. En toch het gevoel dat dat nu dus nooit meer kon....
Waarom zou dat per definitie niet kunnen? Dat heeft m.i. toch niets te maken met het feit dat hij een relatie heeft? Of hij moet net een hele jaloerse vrouw hebben getroffen ofzoiets, maar je kunt best vrienden zijn met je ex als jullie dat zouden willen, toch?
Jawel hoor maar dat waren we eigenlijk al niet daarom vond ik het zelf ook zo'n stom gevoel; leuk contact maar met zijn problemen kwam ie echt niet meer bij mij. Maar blijkbaar heb ik toch altijd het gevoel gehad dat dat zou kunnen als er niemand was en nu heeft zij logischerwijs die plek. Mijn ex is een chaoot met regeldingen, ook rondom onze dochter en plannen, dus dat deed ik en hij vond dat prima. Beetje patroon dat we altijd hadden, door haar komst is dat doorbroken en dat is goed, maar vond ik wel lastig in het begin. Ik zei al een gevalletje ego deuk, niks meer en niets minder, hij heeft een leuke vriendin