@nieuwemoeder97; Dat is zeker wel een belangrijk deel. Ik geloof namelijk zelf niet zo in het hervatten van "oude" liefdes. Het is fout gegaan en dat is nooit zonder reden. Alleen deze reden zat in mezelf. Toen ik hem ontmoette was ik 18 jaar. 18 jaar en ik dacht alles te weten. Zelfkennis was in ieder geval niet iets waar ik van gehoord had. Voordat ik hem ontmoette heb ik nooit een relatie gehad dus hij was mijn allereerste liefde. Toen werd er dus ook een deel in mij wakker, een deel die extreme onzekerheid heette. Ik wist toentertijd absoluut niet waar dit gevoel vandaag kwam. Het enige wat ik wist is dat het aanwezig was tijdens onze relatie en dat het toen ook begonnen is. Die extreme onzekerheid heeft zich uitgedrukt in paniekaanvallen. Mijn lichaam was structureel onderhevig aan stress. Uiteindelijk kon ik niet meer met mezelf door één deur en heb ik de stap gezet om weg te gaan. Vanaf die tijd ben ik ook alleen geweest en op mijn 26e ontmoette ik mijn andere ex. Toen kwam mijn leermoment, toen ontdekte ik waar het in zat. Het gevoel van eigenwaarde was al miniem en mijn (tweede) ex-partner heeft dat gevoel behoorlijk versterkt. Ik ben de laatste jaren zo intensief bezig geweest om mijzelf te begrijpen en langzaamaan, stukje bij beetje vielen er wat puzzelstukjes op zijn plaats. 15 september contact gezocht met mijn allereerste liefde, de man die ik al jaren wilde uit leggen waarom ik toentertijd weg moest gaan. De eerste ontmoeting die we hadden na zo'n lange periode was thuiskomen, dat was ook het moment dat er nog meer puzzelstukjes op zn plek vielen. Door de gesprekken die wij voeren ben ik mezelf nog meer gaan begrijpen. Hij maakt mij compleet... Hmmm...is alweer een heel epistel geworden. hihi..hoofd zit kennelijk vol...
Ik wens jullie veel geluk samen maar raad je wel aan om het rustig aan te doen. Van de vijf weken, heb je hem vier weken niet gezien dus effectief maar één week. Een beetje snel om aan kinderen te beginnen, vind je zelf ook niet?
Wat leuk Dit soort verhalen maken mij blij Klein puntje: Besluit aub om voor een kindje te gaan met (ook) je verstand, en niet (alleen) met je gevoel. Verliefdheid komt en gaat, maar ouderschap blijft bestaan. (Mijn eigen versie van 'vrienden komen en gaan..' )
Zonder een 'azijnpisser' te willen zijn sluit ik mij hier wel bij aan. Geniet samen heerlijk van de verliefdheid en het samenzijn...maar laat je bij het zwanger worden niet alleen leiden door je hormonen maar óók je verstand!